«A Buyer's Guide»: King Crimson

Μια δισκογραφική ανασκόπηση στα μεγαλειώδη πεπραγμένα του Πορφυρού Βασιλιά

Από τους Αντώνη Καλαμούτσο, Σπύρο Κούκα, 16/10/2019 @ 09:52

Η πενηντάχρονη ιστορία των King Crimson αποτελεί, από μία άποψη, την ιστορία του ίδιου του προοδευτικού rock. Στην πορεία τους ενσωμάτωσαν όλες τις αναζητήσεις του ιδιώματος, όλες τις φάσεις του και όλες τις αισθητικές και τεχνολογικές του κατακτήσεις. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ο Robert Fripp αποτελεί την απόλυτη ιδιοφυία του progressive rock αλλά παράλληλα δεν μπορούμε να μειώσουμε την συνεισφορά όλων των κορυφαίων μουσικών που βρέθηκαν στις τάξεις τους. Οι King Crimson είναι περισσότερο ιδέα: μέχρι που ο Fripp κάποτε πρότεινε τη συνέχιση τους χωρίς αυτόν! Τι πιο progressive από αυτό.

King Crimson

Η συνολική αποτίμηση του έργου τους και η εκτίμηση της επιρροής τους είναι σχεδόν αδύνατη, διότι δεν αφορά μόνο τον ήχο αλλά και το συνολικό attitude. Θεωρούμε όμως ότι ο πραγματικός τους θρίαμβος είναι ότι αποτελούν την μόνη μπάντα από τους Κολοσσούς των '70s που συνέχισε να καθορίζει τις εξελίξεις ακόμα και μετά το 2000. Η εξόφθαλμη επιρροή τους σε μπάντες όπως οι Tool και οι Mars Volta κουβάλησαν τελικά το μικρόβιο του Πορφυρού Βασιλιά ως και στις μέρες μας, αποδεικνύοντας ότι η πρόσληψη του έργου τους αφορούσε τελικά πολύ περισσότερους και όχι απλώς το μικρό βασίλειο του progressive rock. Και κάτι μας λέει ότι η μουσική τους κληρονομιά θα κρατήσει για γενιές ακόμα.

Καλώς ήρθατε στον θαυμαστό κόσμο των King Crimson. Περάστε, σας περιμένουν αμύθητοι θησαυροί. (Α.Κ)

Spotify Playlist

 
King Crimson - Larks' Tongues In Aspic

Larks' Tongues In Aspic
(Island, 1973)

Μοιάζει αδιανόητο πως το πέμπτο δημιούργημα των King Crimson κυκλοφόρησε πριν από 46 γεμάτα χρόνια, αφού το προοδευτικό του μεγαλείο και η τόσο εκτός οποιασδήποτε νόρμας υπερβατική του φύση, το ορίζει ως ένα δίσκο από το μέλλον της μουσικής, αδύνατο να επαναληφθεί σε ανάλογη ενσάρκωση. Με τα τέσσερα άλμπουμ που είχαν προηγηθεί να είναι υπεράνω κριτικής, αλλά να ακολουθούν - έστω και μονάχα αισθητικά πολλές φορές - έναν ανάλογο προσανατολισμό, στο "Larks’ Tongues In Aspic" οι King Crimson αποδομούνται μονάχα για να επανασυντεθούν ανανεωμένοι, είτε σε πρόσωπα (με τους Boz Burrell, Mel Collins και Ian Wallace να δίνουν τη θέση τους στους Bill Bruford, Jamie Muir, David Cross και τον John Wetton), είτε - και πολύ περισσότερο - μουσικά, με το βιολί να αντικαθιστά σε σημαντικότητα τα – μέχρι τότε εξέχουσας σημασίας για τον ήχο τους - φλάουτο και σαξόφωνο. Όσο για τη σπουδαιότητα του και τον αντίκτυπο που είχε στη μουσική δημιουργία στα χρόνια που το ακολούθησαν, μπορείτε να απευθυνθείτε σε οποιονδήποτε προοδευτικά σκεπτόμενο δημιουργό στον ευρύτερο χώρο του σκληρού (και όχι μόνο) ήχου, από τους Dream Theater (που έχουν προβεί σε διάφορες διασκευές του εδώ περιεχόμενου υλικού, με πλέον ενδεικτική αυτή) έως τους Opeth (με τις αναφορές στα έργα των King Crimson να είναι πιο διακριτές πλέον, στους post - "Watershed" δίσκους τους) για του λόγου το αληθές. (Σ.Κ.)

King Crimson - Red

Red
(Island, 1974)

Αν και το ντεμπούτο τους "In The Court Of The Crimson King" θα θεωρείται για πάντα το πιο εμβληματικό τους έργο, το "Red" του 1974 είναι αποδεκτό από πολλούς ως το καλύτερο άλμπουμ των King Crimson και είναι πράγματι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς. Μια εκπληκτική δουλειά που βρίσκει τους Fripp, Wetton και Bruford σε οργιώδη φόρμα συνθετικά και στο απόγειο τους ως παικτικό δέσιμο - απόρροια και της εκτεταμένης περιοδείας που είχε προηγηθεί. Το "Red" συνοψίζει σχεδόν όλα όσα είναι αυτή η μπάντα: τα υπολείμματα του παλιού τους λυρισμού ("Fallen Angel"), η νεότερη σκοτεινή και heavy, δυσαρμονική διάθεση ("Red", "One More Red Nightmare"), ο αφηρημένος αυτοσχεδιασμός ("Providence") και το βιβλικών διαστάσεων "Starless", αποτελούν τα πέντε ανεπανάληπτα διαμάντια πάνω στο στέμμα. Το "Red" αποτέλεσε το τελευταίο άλμπουμ των King Crimson στα '70s αλλά η κληρονομιά του διαρκεί ακόμα και σήμερα, ως το αριστούργημα που παντρεύει όλες τις εποχές τους. (Α.Κ)

 

King Crimson -In The Court Of The Crimson King

In The Court Of The Crimson King
(Island, 1969)

Κι εγένετο progressive rock. Ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ του πιο προοδευτικού παρακλαδιού της rock μουσικής, υπήρξε συγχρόνως και το πρώτο αμιγώς progressive rock άλμπουμ που κυκλοφόρησε, ορίζοντας ιδανικά το ύφος και θέτοντας τα πρώτα ηχητικά όρια που θα έπρεπε να ξεπεραστούν στη συνέχεια. Πράγματι, ένω χρονολογικά οι King Crimson δεν προηγήθηκαν συγκριτικά με άλλες τεράστιες μπάντες του νεοσύστατου - τότε - μουσικού ρεύματος (βλέπε Yes, Genesis, Van Der Graaf Generator κλπ), φάνηκε εξ αρχής πως εκκινούσαν από διαφορετική δημιουργική αφετηρία, όντας συνθετικά πολυδιάστατοι όσο κανένας άλλος εκείνη την περίοδο και παραδίδοντας μας το επιτάφιο επίγραμμα τους από την αρχή κιόλας της μυθικής τους πορείας. (Σ.Κ.)

King Crimson - Discipline

Discipline
(E.G, 1981)

Έπειτα από μια επταετία πνευματικών αναζητήσεων, ο Fripp αποφάσισε να σχηματίσει ένα νέο γκρουπ με το όνομα Discipline, σε συνεργασία με τον Bill Bruford, τον Adrian Belew σε κιθάρα και φωνή και τον αξεπέραστο Tony Levin σε μπάσο και chapman stick. Τελικά το σχήμα δεν ονομάστηκε απλώς King Crimson αλλά ταυτόχρονα κατέληξε να συμβολίζει το πέρασμα της μπάντας στη νέα τους εποχή. Σε αυτήν, το κλασικό prog rock έχει εμπλουτιστεί/μετασχηματιστεί σε ένα περιπετειώδες fusion που εμπεριέχει πολλά funk, new wave και jazz στοιχεία και μια ολόκληρη νέα γκάμα τρελών grooves. Η παρουσία του Belew είναι εξαιρετικής σημασίας αφού, αφενός εμποτίζει την μουσική με την παράξενη εγκεφαλικότητα των Talking Heads, αφετέρου στέκεται κιθαριστικά ως ίσος με τον Fripp σε όραμα και πειραματισμό, στον πρώτο δίσκο της μπάντας που είχε ποτέ δυο κιθαρίστες. Ένα πλουσιότατο και πολύ προχωρημένο για την εποχή του άλμπουμ. (Α.Κ)

 
King Crimson - In The Wake Of Poseidon

In The Wake Of Poseidon
(Island, 1970)

Είναι εντυπωσιακό πως το δεύτερο άλμπουμ των King Crimson καταφέρνει και στέκεται ως ένα ακόμη ανεπανάληπτο μουσικό δημιούργημα, την ίδια στιγμή που οι ομοιότητες του με το άλμπουμ που διαδέχτηκε στη σειρά των κυκλοφοριών της μπάντας, είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Μάλιστα, μικρή σημασία έχει αυτό, αφού στο τελευταίο άλμπουμ με τον Greg Lake στα φωνητικά, επιτυγχάνεται η τελειοποίηση ενός ήδη αλάνθαστου ύφους, γεμάτο συναισθηματικές κορυφώσεις, απρόσμενες εναλλαγές ρυθμών και διαθέσεων και την επιρροή του Peter Sinfield ξεκάθαρη στο τελικό αποτέλεσμα. (Σ.Κ.)

King Crimson - Islands

Islands
(Island, 1971)

Το τέταρτο full length των King Crimson – και τελευταίο με την συμμετοχή του Peter Sinfield στους στίχους – έχει συχνά θεωρηθεί ως το πιο αδύναμο άλμπουμ της πρώτης τους περιόδου, άποψη στην οποία αντιστεκόμαστε σθεναρά. Αντίθετα απολαμβάνουμε βαθύτατα το αυξανόμενο φλερτ του Βασιλιά με την κλασική μουσική (το ‘’Prelude: Song For The Gulls’’ είναι το πιο αυτούσια κλασικό κομμάτι που έγραψε ποτέ η μπάντα), την χαλαρή μουσική δομή της μουσικής – δηλωμένα επηρεασμένη από τις δουλειές του Miles Davis – και τον διάσημο λυρισμό τους. Σίγουρα ο Boz δεν είναι ούτε Lake ούτε Wetton, την δουλειά του όμως την κάνει καλά και το άλμπουμ περιέχει μερικές εξαιρετικές συνθέσεις όπως τα ‘’Formentera Lady’’ και ‘’Sailor’s Tale’’. Αυτός ο δίσκος σηματοδότησε στον Fripp την ανάγκη για μεγαλύτερο στιλιστικό quality control, αποφάσεις που οδήγησαν στο peak της καριέρας τους που ήταν πια προ των πυλών. (Α.Κ)

King Crimson - Thrak

Thrak
(Virgin, 1995)

Στην θέση του "Thrak" θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε από τα άλμπουμ που δεν αναφέρθηκαν ως τώρα, είναι αδύνατον όμως να αντισταθούμε στους συμβολισμούς του. Η Τρίτη αφετηρία της μπάντας (μετά τον εντεκαετή λήθαργο που ακολούθησε το ‘’Three Of A Perfect Pair’’ του 1984) τους βρίσκει ως σεξτέτο με τους Fripp, Belew σε κιθάρες, Levin, Gunn σε μπάσα/chapman stick και Bruford, Mastelotto σε τύμπανα, ή αλλιώς σε δύο ταυτόχρονα power trio σύμφωνα με τον Fripp. Το αποτέλεσμα είναι αδιανόητο και δεν εισάγει απλώς τους King Crimson στη νεωτεριστική/experimental φάση τους αλλά οδηγεί την επιρροή τους σε μια νέα γενιά ακροατών και μουσικών που έμελλε να την αφομοιώσει καλύτερα. Μέσα στους κυκλωτικούς, κλειστοφοβικούς πειραματισμούς του "Thrak" φωλιάζει ο σπόρος που φύτρωσε σε κάθε math rock και post progressive μπάντα στην επόμενη δεκαετία. Ακόμα και τα «ευκολοάκουστα» τραγούδια είναι μικρά έπη, σε ένα άλμπουμ που θα ακουγόταν sophisticated ακόμα κι αν κυκλοφορούσε αύριο. (Α.Κ)

 
King Crimson - Starless And Bible Black

Starless And Bible Black
(Island, 1974)

Ούτε καν διανοούμαι να χαρακτηρίσω οτιδήποτε κυκλοφόρησε φέροντας το στίγμα του Πορφυρού Βασιλιά εντός των ‘70s ως ταιριαστό να βρίσκεται στη συγκεκριμένη κατηγορία, μα, με το πιστόλι στον κρόταφο, το "Starless And Bible Black" φαντάζει ως το πιο ευάλωτο από τα άλμπουμ της πρώτης περιόδου του σχήματος, εικόνα που σχηματίζεται και παρατηρώντας το - σαφώς πιο μινιμαλιστικό και λιγότερο «προσεγμένο» - εξώφυλλο του. Βρισκόμενο ανάμεσα στις συμπληγάδες των "Larks’ Tongues In Aspic" και "Red", το έκτο άλμπουμ των King Crimson παρουσιάζει το ίσως πιο εμβληματικό και δεδομένα γνωστότερο line-up τους σε έναν οργιώδη - σχεδόν - αυτοσχεδιασμό, με το μεγαλύτερο μέρος του να είναι ηχογραφημένο ζωντανά στο Μέγαρο Μουσικής του Άμστερνταμ. Προφανώς, και μόνο μια επιγραμματική αναφορά του περιεχομένου του θα αρκούσε για να υπάρξουν άμεσες ενστάσεις για την εδώ τοποθέτηση του, μα, το "Starless And Bible Black", όπως και κάθε άλλο King Crimson άλμπουμ, ορίζει αυτόνομο τη θέση του, με την όλη του υπόσταση και την οπτική της ίδιας της μπάντας όταν το δημιουργούσε, να οδηγούν στον αυτοπροσδιορισμό της ιδιαίτερης, μα, παρ’ όλα αυτά, τόσο ελκυστικής του φύσης. (Σ.Κ.) 

 
King Crimson - Beat

Beat
(E.G, 1982)

Το "Beat" δεν είναι ένα πραγματικά κακό άλμπουμ, με την κυριολεκτική έννοια του επιθέτου. Είναι όμως εκνευριστικά όμοιο με τον προκάτοχο του ("Discipline"), σε σημείο που μοιάζει σαν να προέκυψε από τα ίδια recording sessions. Ο Fripp «ανάγκασε» τον Belew να γράψει στίχους βασισμένους σε έργα του Jack Kerouac και να προσδώσει στο άλμπουμ μια - έξυπνη ομολογουμένως - λογοτεχνικότητα, είναι φανερό όμως ότι απουσιάζει η γνήσια έμπνευση και η σπιρτάδα. Φυσικά δεν γίνεται κουβέντα για το τεχνικό κομμάτι, η μπάντα είναι στα γνωστά θεόρατα επίπεδα της. Συνολικά όμως, το "Beat" έχει αξία μόνο για τον οπαδό που θέλει να έχει τα King Crimson άπαντα, όντας ίσως το μόνο άλμπουμ της τεράστιας καριέρας που δεν αντιπροσώπευσε κάποιο είδος προόδου. (Α.Κ)

 
King Crimson - Vrooom Vrooom

Vrooom Vrooom
(DGM, 2001)

Για μια μπάντα του βεληνεκούς των King Crimson, η οποία έχει πάνω από είκοσι επίσημα live άλμπουμ και πολλαπλάσια «ημι-επίσημα»/ανεπίσημα live bootlegs, η επιλογή ενός ενδεικτικού ζωντανά ηχογραφημένου δίσκου έναντι των υπολοίπων αποτελεί μια μάλλον μάταιη διαδικασία. Στην προκειμένη, επιλέχθηκε το "Vrooom Vrooom", το δεύτερο επίσημο live άλμπουμ που κυκλοφόρησε η μπάντα εντός της νέας χιλιετίας (είχε προηγηθεί το "Heavy ConstruKction" ένα χρόνο νωρίτερα) με μάλλον υποκειμενικά κριτήρια, αλλά και για να υπάρχει εκπροσώπηση και της τελευταίας πραγματικά δημιουργικής δεκαετίας της μπάντας στον εν λόγω οδηγό, έστω και ατύπως. Η ιδιαιτερότητα, ωστόσο, της κυκλοφορίας, βρίσκεται στο γεγονός πως οι ηχογραφήσεις που την απαρτίζουν δεν προέρχονται από την τότε περίοδο της μπάντας, αλλά από το διάστημα 1995 - 1996 (κοινώς, την "Thrak" περίοδο της), με το δεύτερο CD, μάλιστα, να περιέχει ως επί το πλείστον ηχογραφήσεις που είχαν δει το φως και δύο χρόνια νωρίτερα, στο "King Crimson On Broadway" live άλμπουμ που ήταν διαθέσιμο μόνο στο collector’s club του σχήματος. (Σ.Κ.)

A Compilation

Η έννοια της επιλογής ενδεικτικών δημιουργημάτων για ένα σχήμα που οι δουλειές του (πρέπει να) ακούγονται στο σύνολο τους, αποτελώντας κάτι περισσότερο από απλές συλλογές τραγουδιών, είναι, εκτός από σχεδόν ακατόρθωτη, και οριακά προσβλητική για τα έργα και τις ημέρες ενός τόσο βαρυσήμαντου δημιουργού. Με αμέτρητο σεβασμό, ωστόσο, στα όσα εκφράζει το όνομα και η υπόσταση των King Crimson για την μουσική που λατρεύουμε, ακολουθεί μια συλλογή αγαπημένων στιγμών μέσα από μια πορεία μισού αιώνα, η οποία όρισε το όνομα του Πορφυρού Βασιλιά ως συνώνυμο της προοδευτικής μουσικής έκφρασης. (Σ.Κ.)

Spotify Playlist

1. 21st Century Schizoid Man ("In The Court Of The Crimson King")
2. I Talk To The Wind ("In The Court Of The Crimson King")
3. Epitaph ("In The Court Of The Crimson King")
4. Cat Food ("In The Wake Of Poseidon")
5. The Devil’s Triangle ("In The Wake Of Poseidon")
6. Indoor Games ("Lizard")
7. Formentera Lady ("Islands")
8. Larks’ Tongues In Aspic Part One ("Larks’ Tongues In Aspic")
9. Easy Money ("Larks’ Tongues In Aspic")
10. Starless And Bible Black ("Starless And Bible Black")
11. Red ("Red")
12. Starless ("Red")
13. Elephant Talk ("Discipline")
14. The Sheltering Sky ("Discipline")
15. Dinosaur ("Thrak")
16. Walking On Air ("Thrak")
17. The ConstruKtion Of Light ("The ConstruKtion Of Light")
18. The World Is My Oyster Soup Kitchen Wax Floor Museum ("The ConstruKtion Of Light")

  • SHARE
  • TWEET