Beside Bowie: The Mick Ronson Story @ Gimme Shelter Film Festival

Ένας αφανής ήρωας στη σκιά ενός μύθου

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 06/12/2019 @ 16:48

Το Gimme Shelter Film Festival ήρθε στο φινάλε της χρονιάς για να δώσει έντονο χρώμα στις μουντές Δευτέρες, συνδυάζοντας με τον καλύτερο τρόπο μουσική και εικόνα. Η αρχή έγινε με το διεθνές ντοκιμαντέρ "Greek Rock Revolution" για τη σύγχρονη ελληνική stoner σκηνή, την περασμένη Δευτέρα η συνέχεια άνηκε στον αφανή ήρωα Mick Ronson, και τις δύο επόμενες εβδομάδες έχουμε την τρομερή περίπτωση των Τέσσερα Επίπεδα Της Ύπαρξης και το ντοκιμαντέρ Murders In The Front Row για την περίφημη thrash metal σκηνή του San Francisco Bay Area.

Ιδανικότερη εισαγωγή για την ιστορία του Mick Ronson -κιθαρίστα των θρυλικών Spider From Mars που μεγαλούργησαν στο πλευρό του David Bowie- από μια ζωντανή εμφάνιση των Heroes δύσκολα θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς η πολυμελής μπάντα έχει δώσει με εμφατικό τρόπο τα διαπιστευτήριά της πριν από δύο χρόνια στον ίδιο χώρο.

Με ένα σετ δεκατριών εκ των γνωστότερων τραγουδιών του Bowie σε κάτι λιγότερο από μία ώρα προετοίμασαν με τον καλύτερο τρόπο το έδαφος για την επερχόμενη προβολή, υπενθυμίζοντας την πρωτότυπη μουσική και την αδιαμφισβήτητη αξία της. Οι διαφορετικοί τραγουδιστές έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, η απόδοση των μουσικών μεμονωμένα ήταν υποδειγματική και το συνολικό αποτέλεσμα υπήρξε από πολύ καλό έως εξαιρετικό, κερδίζοντας το κοινό που είχε μισογεμίσει τις θέσεις στην πλατεία και αυξανόταν στην πορεία.

Μετά από το ιδανικό, ηρωικό ορεκτικό και το σύντομο σε διάρκεια, πλην περιεκτικό πάνελ που μας έδωσε με σαφήνεια τη βασική ιδέα της ταινίας, το Gagarin έζησε στιγμές του απώτερου παρελθόντος του, καθώς πολύ πριν το 2002 και το άνοιγμα το θυρών του στο αθηναϊκό συναυλιακό κοινό, λειτουργούσε ως κινηματογράφος. Κάποιος παλιός μου είχε πει κάποτε ότι έπαιζε τσόντες και καράτε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η ιστορία του Mick Ronson, από μόνη της αλλά και όπως αποτυπώνεται στο εξαιρετικό προπέρσινο φιλμ "Beside Bowie: The Mick Ronson Story", αποτελεί ευτυχώς μια πολύ διαφορετική και ενδιαφέρουσα περίπτωση, και η προβολή της στα πλαίσια του Gimme Shelter Film Festival αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ταξιδέψουμε νοερά στη χρυσή εποχή του rock και να κατανοήσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή του φαινομένου David Bowie.

Παράλληλα, έγινε κατανοητό για όσους ίσως δεν το ήξεραν, ότι ο Mick Ronson, ή απλά Rono για τους φίλους του, ήταν σίγουρα πολλά περισσότερα από κιθαρίστας σε μια σειρά εμβληματικών δίσκων. Εκτός από alter ego του Bowie ως μέλος των ούτως ή άλλως θρυλικών Spiders From Mars, αξίζει να αναγνωριστεί η συνεισφορά του και το ταλέντο του στις ενορχηστρώσεις, ο χαρακτηριστικός του ήχος αλλά και ο λιτός χαρακτήρας ενός απλού τύπου από το το Hull της βόρειας Αγγλίας, που ίσως δεν τον βοήθησε να βρεθεί κατόπιν στην πρώτη γραμμή ως αστέρας, παρά τις πολλές και ενδιαφέρουσες δουλειές και συνεργασίες του.

Η εξαιρετική σκηνοθεσία του John Brewer, όπως και η πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στο μοντάζ έχουν ως αποτέλεσμα μια πάρα πολύ καλή ροή, που ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στην προσωπική ζωή και τη μουσική πορεία του Rono, δίνοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα συνολική εικόνα ενός ανθρώπου με πολλές ικανότητες που θαρρείς πως έζησε πολύ παραπάνω από μία ζωή στα 46 μόλις χρόνια που βρέθηκε ανάμεσά μας.

Η αφήγηση από τον ίδιο τον Bowie, η παρουσία του ίδιου του πρωταγωνιστή, και οι απολύτως ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις προσωπικοτήτων που έζησαν τα γεγονότα, όπως οι Angie Bowie, Tony Visconti, Mick Woodmansey, Mike Garson, John Peel, Rick Wakeman, Ian Hunter, Lou Reed, Joe Elliott, Roger Taylor και Glenn Matlock, συντελούν στο καλύτερο δυνατό και πλέον αξιόπιστο τελικό αποτέλεσμα, με τον θεατή να αποκτά ολοκληρωμένη εικόνα των πραγμάτων.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η παρουσίαση του τρόπου με τον οποίο λειτουργούσε, και πιθανότατα λειτουργεί ακόμη, η μουσική βιομηχανία, έχοντας ως βασικό σκοπό την ανάδειξη των καλλιτεχνών για την επίτευξη του κέρδους χωρίς ηθικούς φραγμούς. Κεντρικό ρόλο εδώ παίζει ο manager Tony Defries, σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται παράλληλα και βρίσκεται πολύ μακριά από την ουσία της μουσικής, όπως την αντιλαμβάνεται ο ακροατής μέσω της πληροφορίας που αντλεί από τους δίσκους.

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι πόσο διαφορετική θα ήταν η μουσική που έβγαλε ο Bowie στα '70s χωρίς τον Mick Ronson στο πλευρό του, και η καθολική απάντηση είναι ότι ο περίφημος κιθαρίστας έπαιξε ένα πολύ σημαντικό ρόλο και σίγουρα του αξίζει πολύ μεγαλύτερη αναγνώριση. Αντιστρέφοντας το ερώτημα και παρά τον άκομψο αλλά όχι άσχημο χωρισμό των δύο μουσικών, είναι γεγονός ότι ο Rono βρήκε στα χωράφια του Bowie το κατάλληλο έδαφος για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, και εν τέλει το έργο που άφησε αρκεί και με το παραπάνω για να δικαιωθεί από την ιστορία.

  • SHARE
  • TWEET