Alcest: «Είναι τρελό το ότι είμαστε η αρχή ενός μουσικού υπο-είδους»

Ο άνθρωπος που έφερε στη ζωή μας το blackgaze, ο mainman πίσω από τις εικονοπλαστικές μουσικές των Alcest, μας δίνει μια συνέντευξη-making of

Από τον Μάνο Πατεράκη, 23/03/2017 @ 14:35

"Souvenirs D’ Un Autre Monde". Οι αναμνήσεις ενός άλλου κόσμου. Με τούτο το εμβληματικό ντεμπούτο των Alcest το 2007, ο mainman του συγκροτήματος, Neige, επιχείρησε να εμβαθύνει στα κατάλοιπα των ονείρων. Σε έναν παράλληλο κόσμο που συνυπάρχει με τον δικό μας, όπου κυριαρχούν η αμόλυντη φύση και η πνευματική υπόσταση των πραγμάτων. Για να το μετουσιώσει όλο αυτό σε νότες που να συνοδεύουν τους αντίστοιχους στίχους, έμπλεξε το black metal με το shoegaze (για τα συγκροτήματα που χρησιμοποίησε ως υλικά διαβάστε παρακάτω) και... εγένετο blackgaze.

Alcest

Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, οι Alcest δεν υπήρξαν διάττοντες αστέρες. Μετά τους δύο εξαίσιους πρώτους δίσκους, που κατά γενική ομολογία έχουν καθιερωθεί ως οι κορυφαίοι τους, εξακολουθούν να συναρπάζουν. Οι στιγμές άγριας ομορφιάς παραμένουν απαράμιλλες. Οι post-rock κλιμακώσεις-ξεσπάσματα βρίσκονται σε επίπεδα που συνήθως δεν μπορούν να φτάσουν ούτε οι ίδιες οι post-rock μπάντες. Γράφοντας αυτές τις γραμμές, έχω συντροφιά από μία κομματάρα εκ των τριών τελευταίων τους δίσκων ("La Ou Naissent Les Couleurs Nouvelles", "La Nuit Marche Avec Moi" και "Kodama"). Θα σας προέτρεπα να κάνετε το ίδιο, για του λόγου το αληθές.

Η παρακάτω συνέντευξη με τον Neige δίνει μια τόσο συνοπτική όσο και ουσιώδη ματιά στα ενδότερα και την πορεία των Alcest. Αφορμή γι' αυτήν τη συνομιλία η επικείμενη εμφάνισή τους στο Fuzz Club αυτήν τη Δευτέρα.

Alcest

Μισό χρόνο μετά την κυκλοφορία του "Kodama" επισκέφτεστε τη χώρα μας για την πρώτη headlining εμφάνισή σας εδώ. Τι μας επιφυλάσσει μια συναυλία των Alcest εν έτει 2017;

Μια συναυλία των Alcest είναι περισσότερο ένα υπερβατικό, μουσικό ταξίδι, παρά ένα rock 'n' roll show. Υπάρχουμε για να κάνουμε τον κόσμο να ξεφεύγει από την πραγματικότητα κατά τη διάρκεια της εμφάνισής μας - ή τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος μας. Όσον αφορά το υλικό που θα παρουσιάσουμε, να περιμένετε κομμάτια από όλους τους δίσκους. Τα setlist μας είναι συνήθως αρκετά ποικιλόμορφα.

Οι Alcest δημιουργήθηκαν πριν δεκαεπτά χρόνια. Το πνευματικό σου τέκνο είναι σχεδόν ενήλικο. Στις αρχές, περίμενες ποτέ ότι θα άντεχε τόσο, θα είχε τέτοια διακεκριμένη δισκογραφία και θα θεωρείτο η αρχή ενός μουσικού υπο-είδους;

Προφανώς, ούτε κατά διάνοια δεν φανταζόμουν ότι αυτό το πρότζεκτ θα έμενε ενεργό για τόσα πολλά χρόνια μετά τη δημιουργία του. Πόσο μάλλον ότι θα ήταν η κύρια ενασχόλησή μου στη ζωή. Το καλό είναι πως ακόμα μοιάζει πολύ φρέσκο για μας, παραμένει μια πρόκληση. Δεν αισθανόμαστε σαν να υπάρχει δεκαεπτά χρόνια, το οποίο είναι θετικό, υποθέτω. Έχουμε ακόμα πολλά όνειρα και πρότζεκτ για το μέλλον. Τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Όσον αφορά το να είμαστε η αρχή ενός υπο-είδους, είναι τρελό αν το καλοσκεφτείς! Ειδικά δεδομένου ότι δεν ήταν προσχεδιασμένο. Είναι μεγάλη τιμή για μένα.

Καθότι μου αρέσει να τσεκάρω πολυάριθμα νέα, άγνωστα σχήματα, πετυχαίνω πολλούς καλλιτέχνες που εμπίπτουν στο "blackgaze" - και σχεδόν όλοι είναι της σειράς, με τετριμμένη μουσική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όταν πετυχαίνω κάτι τέτοιο, εκ προτέρων να χάνω το ενδιαφέρον μου. Από την άλλη, οι Alcest εξακολουθούν να είναι τόσο αβίαστα ξεχωριστοί σε αυτό, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το "Kodama"... Ποιο είναι το μυστικό;

Νομίζω πως το μυστικό είναι το πόσο δουλεύω και πόσο προσηλωμένος είμαι όταν γράφω τραγούδια. Ξέρεις, είναι μουσική βασισμένη στην κιθάρα, οπότε είμαι υπερβολικά επιλεκτικός με τα riff. Θα έλεγα πως πετάω στα σκουπίδια τα περισσότερα. Ένα riff που κάποιος θα θεωρούσε «καλό», εγώ συνήθως δεν το κρατάω. Ψάχνω μόνο αυτά που είναι αξιομνημόνευτα και έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Έπειτα, ξοδεύω πολύ χρόνο στη δομή του κομματιού. Καμιά φορά, μπορεί να ηχογραφήσω οχτώ εκδοχές του ίδιου κομματιού μέχρι να βρω τη δομή που θέλω. Η συνθετική διαδικασία είναι η βάση όλων για εμένα. Επίσης, ξέρω πως ο Winterhalter είναι τελειομανής σε ό,τι αφορά τα ντραμς. Δεν βάζουμε filler στους δίσκους μας. Κάθε τραγούδι που έχουμε πρέπει να φτάσει ένα συγκεκριμένο επίπεδο.

Από την άλλη, υπάρχουν μπάντες όπως οι Deafheaven που τα καταφέρνουν να είναι σε υψηλότατο επίπεδο ποιοτικά και εμπορικά να κάνουν μεγάλο ντόρο. Βλέπεις κάποια σύνδεση μεταξύ των δουλειών σας και της επιτυχίας τους;

Είναι φίλοι μας και μία από τις λίγες μπάντες της «σκηνής» που ακούω σε μόνιμη βάση. Μου αρέσει πάρα πολύ το "Sunbather". Ωστόσο, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των δουλειών μας και της επιτυχίας τους. Δεν νομίζω. Αλλά, μου έχουν πει πως έχουν επηρεαστεί πολύ από τους Alcest, ειδικά στους δύο πρώτους δίσκους.

Μιας που είπες για τη σκηνή, νομίζω ότι είσαι ο αρμόδιος να απαντήσεις... Ποιά είναι τα συγκροτήματα που είναι υπεύθυνα, ως επιρροές, για τον ήχο του ντεμπούτου σας, "Souvenirs D' Un Autre Monde", το οποίο σας έκανε γνωστούς παγκοσμίους και είχε διεθνές αντίκτυπο;

Οι Smashing Pumpkins, οι πρώτοι δίσκοι του Yann Tiersen, οι Dead Can Dance, οι Explosions In The Sky, οι Slowdive...

Alcest

Το "Shelter" του 2014 ήταν μια μεγάλη στροφή στον ήχο σας. Πιο ελαφρύ, πιο dream pop, λιγότερο metal. Εν συνεχεία, με το περσινό άλμπουμ επιστρέψατε στις ρίζες σας. Τώρα που έχει περάσει κάμποσος καιρός, θεωρείς το "Shelter" επιτυχημένο πείραμα; Θα επέστρεφες στον ήχο του;

Είμαστε χαρούμενοι με την εμπειρία του "Shelter", παρόλο που ενείχε μεγάλο ρίσκο. Σίγουρα δεν ικανοποίησε κάποιους από τους metal οπαδούς μας, αλλά οι πιο ανοιχτόμυαλοι το λάτρεψαν. Νομίζω ότι είναι καλό που κάναμε το "Shelter" διότι μας έδωσε πολλή έμπνευση για το επόμενο άλμπουμ, το "Kodama". Όσον αφορά την επιστροφή σε εκείνον τον ήχο, είναι δύσκολο να πούμε από τώρα. Δεν τα έχουμε τόσο προμελετημένα τα πράγματα.

Δύο χρόνια πριν το "Shelter", βγάλατε το "Les Voyages De L' Ame". Είμαι από τους λίγους που το θεωρούν το καλύτερό σας άλμπουμ, οπότε επί τη ευκαιρία θα ήθελα να μου μιλήσεις λίγο γι' αυτό.

Είναι ωραίο που κάθε οπαδός των Alcest έχει διαφορετικό αγαπημένο. Για κάποιους είναι το "Souvenirs..." για κάποιους το "Ecailles...", για άλλους το "Shelter". Νομίζω πως σημαίνει ότι κάθε δίσκος έχει κάτι να δώσει. Μου αρέσει να σκέφτομαι το καθένα ως μια διαφορετική εμπειρία, ένα διαφορετικό οπτικό και μουσικό ταξίδι. Το "Les Voyages..." ήταν ο τρίτος δίσκος όπου αναπτυσσόταν το concept της "dreamland" για την οποία μιλάμε στις πρώτες μας κυκλοφορίες. Οπότε, υποτίθεται ότι είναι μια σύνοψη όλων όσων είχαμε κάνει πριν από αυτό. Μια μορφή κατακλείδας, ως το τρίτο μέρος της τριλογίας.

Στο "Les Voyages..." υπάρχει ένα τραγούδι που ονομάζεται "La Ou Naissent Les Couleurs Nouvelles" και έχω την εντύπωση ότι συνοψίζει τι είναι οι Alcest για σένα και τους οπαδούς σας. Μια πύλη στα αιώνια λιβάδια, ένα μέρος στα σύννεφα όπου γεννιούνται τα νέα χρώματα, μακριά από τα επίμονα χέρια της καθημερινής ζωής που μας κρατούν μακριά από την πνευματικότητα. (αναφορά στους στίχους του κομματιού)

Λίγο ως πολύ, όλοι οι στίχοι των Alcest είναι μια σύνοψη του concept της μπάντας. Αλλά ναι, αυτό το συγκεκριμένο ακόμα περισσότερο, όπως επίσης και το "Les Voyages De L' Ame" και το "Souvenirs D' Un Autre Monde".

Έχετε κατά βάση υπέροχα εξώφυλλα... Δίνεις βάση στο artwork ή το αφήνεις στις δισκογραφικές;

Τα εξώφυλλα και όλο το οπτικό μέρος, όπως τα visual στις συναυλίες, ήταν ανέκαθεν για μένα τόσο σημαντικά όσο η μουσική. Ακόμα και όταν δουλεύουμε με γραφίστες, εγώ βρίσκομαι πάντα πίσω από την κεντρική ιδέα, το στυλ και τις επιμέρους ιδέες. Όταν ήμουν έφηβος ζωγράφιζα πολύ, αλλά αναγκάστηκα να σταματήσω για να αφιερωθώ περισσότερο στο να γράφω μουσική, κάτι που είναι ενοχλητικό αν το σκεφτείς έτσι. Υποθέτω, αυτός είναι ο λόγος που δίνω τόση σημασία στα artwork. Επίσης, τα artwork έχουν βαθύ σύνδεσμο με τη μουσική, καθότι πάντα εμπνέομαι πολύ από τις οπτικές τέχνες όταν γράφω τη μουσική των Alcest.

Το "Kodama" είναι επηρεασμένο από το "Princess Mononoke" του Hayao Miyazaki... Ποια είναι τα αγαπημένα σου άνιμε;

Τα "Spirited Away", "Princess Mononoke", "Howl’s Moving Castle", "Ghost In The Shell", "Saint Seiya" και άλλα. Πάντα αισθανόμουν μια δυνατή σύνδεση με την ιαπωνική κουλτούρα. Πολλά άτομα της ηλικίας μου στη Γαλλία μεγαλώσαμε βλέποντας άνιμε σε ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση που έπαιζε τότε... Όλο αυτό εντυπώθηκε σε εμάς. Η ιαπωνική κουλτούρα είναι συναρπαστική επειδή είναι εντελώς διαφορετική από τη δυτική. Σε κάποιες πτυχές της, είναι σχεδόν εξωγήινη για εμάς.

Alcest

Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον; Κανένα πρότζεκτ, νέα μουσική;

Λοιπόν, αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε στην παγκόσμια περιοδεία για το "Kodama" που θα κρατήσει μέχρι τέλος του έτους. Έπειτα, του χρόνου θα δουλέψουμε πάνω στο καινούργιο άλμπουμ. Ανυπομονώ γι’ αυτό, επειδή το να γράφω μουσική είναι περισσότερο του χαρακτήρα μου από το να περιοδεύω.

Μου αρέσει να ακούω black metal μουσικούς να παίζουν μουσική που δεν είναι black metal. Νομίζω ότι έχω πετύχει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις δίσκων έτσι και πιστεύω ότι δεν είναι σύμπτωση...

Έλα, όμως, που εγώ πιστεύω το αντίθετο! Συνήθως δεν μου αρέσει το μη black metal υλικό που γράφουν black metal μουσικοί. Κατά τη γνώμη μου, συνήθως δεν είναι πολύ καλαίσθητο. Προσωπικά, ποτέ δεν θεωρούσα τον εαυτό μου black metal μουσικό.

Ποιός είναι, λοιπόν, ο αγαπημένος σου δίσκος όλων των εποχών;

Πραγματικά πολύ δύσκολη ερώτηση. Θα έλεγα το "Siamese Dream" των Smashing Pumpkins.

Τα τελευταία λόγια σου ανήκουν, για να πεις ό,τι επιθυμείς στους οπαδούς σας στην Ελλάδα.

Πραγματικά ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά!

  • SHARE
  • TWEET