Underground Express #25 - Ταξιδιώτες της ομίχλης

Το αθέατο τρένο του Rocking σκαρώνει ένα ταξίδι κάθε μήνα, ανακαλύπτει τους καλύτερους νέους underground δίσκους και αλητεύει στις ομορφότερες πόλεις

 "All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσική του αύριο παίζεται ήδη σήμερα. 

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #25 - Μάρτιος 2021: Εδώ στην Ιρλανδία, έχουμε ήδη κλείσει τρεις μήνες σκληρού, πραγματικού lockdown. Οι ώμοι των ανθρώπων έχουν αρχίσει να γέρνουν για τα καλά και το μόνο που απομένει είναι να στρέφουν το βλέμμα στον ουρανό με ελπίδα. Οι μέρες σιγά σιγά μεγαλώνουν αλλά ο ήλιος δεν μας καταδέχεται και πολύ. Αντίθετα, συχνά μας ξυπνάνε παχιές ομίχλες, από αυτές που μόνο ο Ατλαντικός ξέρει να δωρίζει. Ομίχλες που μοιάζουν με αυτές που περιγράφει το Άλμπουμ του Μήνα, από την prog σκηνή της Νορβηγίας. Κρατάμε και το σχέδιο της Marte Bjørndal ως κεντρική εικόνα.

Τα όνειρα όμως δεν κοστίζουν! Τα κορμιά μπορεί να είναι παγιδευμένα, η μουσική όμως μας παρασέρνει στα πιο αναπάντεχα μέρη. Σε μεξικάνικες ψυχεδέλειες και στην Αρχαία Καρχηδόνα, στους afro post-punk ήχους του Λουξεμβούργου και στις παραμυθένιες γωνιές της γαλλικής εξοχής, οι νότες ξεμυαλίζουν. Γράφουμε ένα καλωσόρισμα στην ημεδαπή Submersion Records και δίνουμε τον λόγο στον φίλο Αποστόλη, να μας κατατοπίσει για το τι στο καλό είναι πια αυτό το Pure Raw Underground Black Metal Plague. Στο τέλος, οι ομίχλες θα νικηθούν.


Στάση 1η: Mexico City, Μεξικό
Καλλιτέχνης: Rostro Del Sol
Άλμπουμ: Rostro Del Sol
Είδος: Rock/blues/jazz/prog
Εταιρεία: Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29-01-2021
Bandcamp
YouTube

Rostro Del Sol - Rostro Del Sol

Πολύχρωμοι σαν το εξώφυλλο του ντεμπούτου τους άλμπουμ, οι μεξικανοί Rostro Del Sol έρχονται να πλημμυρίσουν τις αισθήσεις μας με κάθε τι '70s. Η μαγική λέξη είναι βέβαια μία: Santana! Η μουσική τους δεν μπορεί παρά να παραπέμψει στο μεγαλόπρεπο fusion του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη, με ένα υβρίδιο αντίστοιχης αισθητικής. Ψυχεδέλειες, rock και prog, blues, latin και jazz περάσματα, όλα μπλέκονται μαζί σε έναν μεγάλο instrumental χορό και κάθε μία από τις έξι συνθέσεις αυτού του πανέμορφου άλμπουμ, είναι μια μικρή περιπέτεια. Όλα βέβαια είναι vintage με τρόπο απροκάλυπτο, η ομορφιά και η ενέργεια της μουσικής δύναται όμως να υπερπηδήσει οποιοδήποτε «αλλά». Το ταλέντο είναι αδύνατο να κρυφτεί και το πρόσωπο του ήλιου τυφλώνει, σαν να είσαι στην καρδιά ενός μεξικάνικου μεσημεριού.

Rostro Del Sol

Πρέπει να ήμουν μεξικανός σε προηγούμενη ζωή, δεν εξηγείται διαφορετικά το σκάλωμα μου με αυτήν τη χώρα...

• Από όπου και να το πιάσει κανείς - ιστορία, πολιτισμός, μέγεθος, οικονομία - το Mexico City είναι από τις πιο σημαντικές και μεγάλες πόλεις του πλανήτη. Είναι χτισμένο στη Μεγάλη Κοιλάδα του Mexicoσε υψόμετρο περίπου 2.250 μέτρων. Κάτι που έμαθα πρόσφατα είναι ότι, παρά το υψόμετρο, κάτω από την πόλη βρίσκονται εκτεταμένες λίμνες, με αποτέλεσμα να βουλιάζει κάποιους πόντους κάθε χρόνο. Η πόλη βυθίζεται.

• Οι μπαμπάδες του Mexican black metal Xibalba κυκλοφορούν μέσω της Nuclear War Now το "Ancients", μια έκδοση που περιέχει το μόνο τους άλμπουμ κι ένα demo, και τα δύο από την περίοδο 1992-1994. Μαθήματα black ιστορίας εδώ.


Στάση 2η: Tunis, Τυνησία
Καλλιτέχνης: Omination
Άλμπουμ: NGR
Είδος: Funeral doom
Εταιρεία: Hypnotic Dirge
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 05-02-2021
Bandcamp
YouTube

Omination - NGR

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι τα περισσότερα funeral doom γκρουπ ακούγονται πανομοιότυπα. Ακούω το επιχείρημα. Θα ανταπαντήσω, προκαλώντας τον καχύποπτο ακρατή να ακούσει το "NGR" των Τυνήσιων Omination και είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσει μαζί μου: εδώ έχουμε να κάνουμε με μία από τις πιο έντονες, σε ήχο και συναίσθημα, περιπτώσεις του ιδιώματος. Δεν είναι το heaviness που κερδίζει τις εντυπώσεις - υπάρχουν πολλοί βαρύτεροι. Είναι το αυθεντικά γοτθικό συναίσθημα που εκπορεύεται από τη μουσική τους, το δέος, το ανίερο και το καταραμένο. Πλούσια φωνητικά (καθαρά και growling), βαθιές ατμόσφαιρες, organs και χορωδίες συντελούν τα μέγιστα σε έναν δίσκο που με έκανε να θυμηθώ το "Irreligious" των Moonspell, αν αυτό ήταν πολύ πιο underground και γεμάτο οκτάλεπτα τραγούδια. Καλώς ήρθατε στη Δημοκρατία του Νέου Γολγοθά και καλή σας τύχη.

Omination

• Πρώτη επίσκεψη στην Τυνησία!

• Η πόλη Tunis είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της αφρικανικής χώρας. Όσον αφορά στην ετυμολογία της λέξης, οι δημοφιλέστερες εκδοχές είναι ότι προέρχεται από τη θεά Tanith ή από αρχαία ρίζα λέξης που μεταφράζεται περίπου ως "νυχτερινή στάση"!

• Στη ρωμαϊκή εποχή και ύστερα, η πόλη ήταν βέβαια γνωστή ως Καρχηδόνα, η μεγάλη και λαμπρή πόλη της αρχαιότητας. Ξεκίνησε ως φοινικική αποικία για να καταλήξει να είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης αυτοκρατορίας. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι είναι η πόλη με την καλύτερη πολιτική οργάνωση στον κόσμο. Δυστυχώς, η Ρώμη τα έκανε όλα λίμπα…

• Δεν γνωρίζω άλλη μουσική κυκλοφορία από την Τυνησία, θα μου κάνει πάντως εντύπωση αν υπάρχει καλύτερη metal μπάντα από τους Omination.


Στάση 3η: Columbus-Ohio, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: For Your Health
Άλμπουμ: In Spite Of
Είδος: Screamo/metalcore
Εταιρεία: Twelve Gauge
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12-02-2021
Bandcamp
YouTube

For Your Health - In Spite Of

Τρελαίνομαι για δίσκους-σφηνάκια με διάρκεια κάτω των 20 λεπτών! Τρελαίνομαι ακόμα περισσότερο όταν δίσκοι τόσο σύντομοι, είναι ταυτόχρονα τόσο πλήρεις σε feeling και πληροφορία που φαντάζουν σαν υπερπλήρη full length. Το ντεμπούτο των For Your Health είναι πολύ σοβαρά μελετημένο. Έχει πολύ ανεπτυγμένες post hardcore αρετές, είναι γεμάτο ενέργεια και τεχνική, έχει συνεχείς ανατροπές και ισορροπεί άψογα ανάμεσα σε επιθετικότητα και συναίσθημα. Καθώς το άλμπουμ κυλάει, θα βρεις στιγμές μιας punk μελωδικότητας που είναι σχεδόν ύποπτη για εμπορικότητα, όμως κοφτερές σαν ξυράφι κιθάρες και γενναία φωνητικά επαναφέρουν τα πράγματα στην αταξία. Κανά δυο πιο blackened hardcore στιγμές λάμπουν σαν μαύρα διαμάντια αλλά, συνολικά, η μπάντα δίνει την εντύπωση ότι θα διαπρέψει παίζοντας εκλεκτικά. Στη δική σας την υγεία ρε παλικάρια!

For Your Health

• Με πληθυσμό λίγο κάτω από ένα εκατομμύριο, η πόλη Columbus είναι η πρωτεύουσα της πολιτείας του Ohio. Είναι χτισμένη στις όχθες του Scioto River.

• Στην προϊστορική εποχή, οι ιθαγενείς της περιοχής είναι γνωστοί ως Moundbuilders. Η σύγχρονη πόλη ιδρύθηκε το 1812.

• Αν κι έχει τρομερά πάρκα, αν βρισκόμουν εκεί για μια μέρα, νομίζω ότι θα επισκεπτόμουν το πολύ γνωστό Museum of Art.

• Από την αχανή αμερικανική παραγωγή, αυτόν τον μήνα προτείνω το "Wild River" της Anika Pyle, έναν πολύ ιδιαίτερο και προσωπικό indie δίσκο με έντονη την παρουσία της ποίησης.


Στάση 4η: Besançon, Γαλλία
Καλλιτέχνης: The Scalar Process
Άλμπουμ: Coagulative Matter
Είδος: Technical death
Εταιρεία: Transcending Obscurity
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19-02-2021
Bandcamp
YouTube

The Scalar Process - Coagulative Matter

Από τότε που σας γράψαμε τον σχετικό οδηγό, έχω βαρεθεί να πέφτω σε καινούριες techdeath μπάντες που άνετα θα χωρούσαν σε ένα β' μέρος. Οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές ανάμεσα στους γίγαντες του είδους και σε rookies όπως οι Γάλλοι The Scalar Process. Το ντεμπούτο τους είναι ένα πλούσιο σε ήχους και ιδέες άλμπουμ που δεν θυσιάζει την (σε στιγμές) death metal κτηνωδία αλλά δεν συμβιβάζει επ ουδενί και τον «έντεχνο» χαρακτήρα τους. Κάπου ανάμεσα στους Necrophagist και στην progressive οικουμενικότητα των Fractal Universe, οι The Scalar Progress κάνουν τα πράγματα σωστά και δίνουν ένα άλμπουμ που δεν χάνει το ενδιαφέρον, τη μουσικότητα και την καλή του ροή. Οι fans του ιδιώματος απαγορεύεται να το χάσουν.

The Scalar Process

• Ελάχιστα πράγματα ήξερα για την πόλη Besançon στην ανατολική Γαλλία. Χαζεύοντας φωτογραφίες και τουριστικούς οδηγούς, έχω ενθουσιαστεί με την ομορφιά της. Σκέτη ζωγραφιά.

• Διαβάζεις περαιτέρω και μαθαίνεις ότι η μικρή αυτή πόλη είναι η «πρωτεύουσα» της Γαλλίας στην κατασκευή ρολογιών. Έχω να φορέσω ρολόι από 9 ετών, παρόλα αυτά εντυπωσιάστηκα.

• Πάντα ενδιαφέρουσα η γαλλική σκηνή, αυτό τον μήνα μας έδωσε το "Premiere Descente" των Toboggan, ένα δισκάκι ακραίας φαντασίας και prog πολυπλοκότητας.


Στάση 5η: Oslo, Νορβηγία
Καλλιτέχνης: Caligonaut
Άλμπουμ: Magnified As Giants
Είδος: Progressive rock
Εταιρεία: Apollon
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26-02-2021
Bandcamp
YouTube

Caligonaut - Magnified As Giants

Ας ξεκινήσουμε με τις συστάσεις. Οι Caligonaut είναι το νέο solo project του κιθαρίστα/τραγουδιστή Ole Michael Bjørndal, μακροχρόνιο συνεργάτη των Oak και Airbag, και το ντεμπούτο άλμπουμ του έχει ηχογραφηθεί από μια μπάντα που περιλαμβάνει μέλη των Wobbler, Airbag, Meer και Pymlico. Αν η παρουσία της μισής νορβηγικής prog αφρόκρεμας δεν σε έπεισε ακόμα, πάμε και στο ζουμί. Εξαιρετικό παραδοσιακό prog στο πνεύμα των Genesis και Yes (κυρίως), όμως, προσοχή! Το άλμπουμ παραδόξως δεν ηχεί καθόλου ρετρό. Με φοβερή τεχνοτροπία και ταλέντο, αυτός ο υπέροχος μουσικός έχει καταφέρει να προσδώσει μια φρέσκια άποψη σε ένα - υποτίθεται - παλιό στυλ και τα τέσσερα tracks (στρογγυλεμένα 5, 10, 15 και 20 λεπτών) είναι μελωδικά και πλούσια, χωρίς ούτε ένα υπερφίαλο ή αλαζονικό δευτερόλεπτο. Φωνητικά κάπου ανάμεσα σε Airbag και Peter Gabriel, εκπληκτικές κιθάρες με αρκετά μοντέρνα στοιχεία κι έντονες folk αναφορές στο ομώνυμο, συνεισφέρουν τα μάλα στη συνταγή της επιτυχίας. Όχι απλά Άλμπουμ του Μήνα αλλά και η δεύτερη prog έκπληξη της χρονιάς μετά τους Glass Kites. Για πολλές ακροάσεις!

Caligonaut

 

Ένα ταξίδι στο Oslo με τους Caligonaut!

Ole σε καλωσορίζω στο Rocking.gr και συγχαρητήρια για το ντεμπούτο σου άλμπουμ! Είσαι ήδη ένας καταξιωμένος μουσικός και η σόλο δουλειά σου αποδεικνύει επίσης τη συνθετική σου ποιότητα. Πόσο καιρό προετοίμαζες το άλμπουμ και τις συνθέσεις του; Έχεις μαζί σου επίσης και μια φανταστική ομάδα παικτών!

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Τα τραγούδια βασίζονται σε ιδέες που ποικίλουν ηλικιακά, κάποιες είναι περίπου δώδεκα ετών, κάποιες πιο πρόσφατες από την περίοδο 2015-2017 και κάποια μέρη φτιάχτηκαν στις αρχές του 2020. Οι μουσικοί στο άλμπουμ είναι αναμφίβολα απίθανοι και η συνεισφορά τους με κατέπληξε.

Μου αρέσει πολύ που το στυλ ακούγεται ισόποσα vintage και σύγχρονο, δεν ξέρω πως το κατάφερες! Η κιθαριστική δουλειά είναι επίσης πολύ ώριμη. Ποιες είναι οι σημαντικότερες επιρροές σου και ποιο το προσωπικό σου όραμα περί μοντέρνου prog;

Οι αγαπημένες μου μπάντες είναι κλασικά σχήματα όπως οι King Crimson, Pink Floyd, Nick Cave και Rush, είμαι επίσης όμως μεγάλος οπαδός των Tool, Nine Inch Nails και Coil. Όλοι αυτοί είναι φυσικά πηγές έμπνευσης, μαζί με άπειρους ακόμα. Ίσως ο πιο μοντέρνος ήχος προέρχεται από την ανάμιξη των επιρροών μου κι από το γεγονός ότι δεν είχα γεννηθεί όταν κάποιες από αυτές τις μπάντες κυκλοφορούσαν το γνωστότερο υλικό τους. Για μένα, πάντα χρειάζεται κάτι vintage και blues όπως στα παλιά κλασικά, η ψυχεδέλεια είναι πάντα ένα συν, ταυτόχρονα όμως απολαμβάνω την επιθετικότητα και τη δύναμη των Tool κι άλλων σύγχρονων συγκροτημάτων. Δεν ξεκινώ με την επιθυμία να φτιάξω «μοντέρνο» prog αλλά αισθάνομαι ότι το ιδίωμα αφήνει την ελευθερία να αναμίξεις διάφορους ήχους και στυλ.

Το ομώνυμο τραγούδι ακούγεται αρκετά διαφορετικό, σχεδόν σαν ένα singer-songwriter/folk track. Πιστεύεις ότι υπάρχει κοινό έδαφος ανάμεσα στο prog και τη folk που αξίζει να εξερευνήσεις περαιτέρω;

Νομίζω ότι αν δεις τους prog κλασικούς, τα ακουστικά στοιχεία ήταν πάντα παρόντα, σίγουρα υπάρχουν πράγματα για να χτίσει κανείς. Οι Yes είχαν φανταστικά τραγούδια με ακουστικά στοιχεία, όπως και οι Emerson, Lake and Palmer και Genesis. Το ομώνυμο track γράφτηκε στο κούρδισμα (σσ: New Standard Tuning) που εφηύρε ο Robert Fripp για τη σειρά μαθημάτων Guitar Craft. Η κιθάρα κουρδίζεται σε πέμπτες και δεν απαιτεί απλώς να βάζω τα δάχτυλα μου εκεί που πρέπει αλλά και στ' αλήθεια ν' ακούω. Προσέθεσα και δωδεκάχορδες κιθάρες και κάνοντας αυτό, ο ήχος της folk είναι πάντα κοντά. Μου αρέσει πολύ το "pastoral" συναίσθημα που μπόρεσα να δημιουργήσω γι αυτό το τραγούδι και ήδη δουλεύω σε νέα τραγούδια με παρόμοια ηχοχρώματα.

OK, αυτή είναι μια άδικη ερώτηση: απ' όλες τις εξαιρετικές μπάντες που έχεις συνεργαστεί, ποια είναι αυτή που είναι πιο κοντά στο προσωπικό σου γούστο;

Χαχαχαχα, όντως άδικη ερώτηση! Απολαμβάνω πολύ το τραγούδι των Oak "The Sea" κι είναι πάντα ξεχωριστό όταν το παίζουμε ζωντανά. Την ίδια στιγμή, το Homesick" των Airbag είναι απίστευτα καλοδουλεμένο prog. Είμαι τυχερός που μπορώ να βιώνω και τα δύο.

Oslo

Το Oslo είναι περίπου πρωτεύουσα αυτής της στήλης, το «επισκέπτομαι» όλη την ώρα... Πώς επηρεάζεται η τέχνη σου από την πόλη σου;

Το Oslo είναι μια θαυμάσια πόλη κι έχει κάτι για όλους. Όταν αναφερόμαστε όμως στο συγκεκριμένο άλμπουμ, νομίζω ότι οι ορεινές και παραθαλάσσιες περιοχές της Νορβηγίας αποτέλεσαν μεγαλύτερη έμπνευση. Έγραψα τους στίχους για το ομώνυμο τραγούδι σε μια καλύβα σε υψόμετρο 1000 μέτρων και άλλοι γράφτηκαν στο Svolvær, Lofoten. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο στο "Lighter Than Air" (σσ: το 20λεπτο έπος που κλείνει τον δίσκο) που προέρχεται από την ανάμνηση μιας εμπειρίας που είχα στο Oslo. Και κάποιοι από τους στίχους αντανακλούν την ανάγκη να φύγεις από την πόλη και το άγχος. Οπότε, ναι, η απάντηση είναι ότι η έμπνευση βρίσκεται παντού κι ότι το μέρος που ζω μάλλον επιδράει πολύ.

Αν ήμουν στο Oslo κι άκουγα το "Magnified As Giants" στα ακουστικά μου, πού θα έπρεπε να πάω για να το βιώσω με τον καλύτερο τρόπο;

Ω, υπάρχουν άπειρες δυνατότητες. Θα πήγαινα στην κορυφή του ξενοδοχείου The Hub για να κοιτάξω όλη την πόλη, καθώς παίζει η μουσική. Ή μπορείς να περπατήσεις από το κέντρο της πόλης προς το Ullevaal Stadium. Πέρνα την Torggata, Vulkan και St.Hanshaugen. Θα διαρκέσει περίπου όσο και το άλμπουμ και θα δεις τις γειτονιές που ζούσα. Έχω νιώσει ελπίδα κι απόγνωση σε αυτούς τους δρόμους και τα κουβάλησα μαζί μου σε αυτά τα τραγούδια.

Ευχαριστώ και καλά ταξίδια!


Πιάσε τον Μάρτη με ένα τραγούδι

No Metal In This Battle

No Metal In This Battle - Shimokita/Zeitzonen

Luxembourg

Afro post-punk από το Λουξεμβούργο. Όχι ακριβώς ότι περίμενα να προτείνω σε αυτό το σκέλος της στήλης, έλα όμως που αυτό το κουαρτέτο είναι ξεσηκωτικό! Βλέπω ότι δισκογραφούν από το 2012, έχουν να βγάλουν δίσκο εδώ και τέσσερα χρόνια, πιθανολογώ λοιπόν ότι αυτό το single ίσως αποτελεί προάγγελο ολοκληρωμένου άλμπουμ. Πολύ ρυθμικό, ατμοσφαιρικό, με αλήτικες κιθάρες, το single περιέχει δυο τραγούδια-φωτιά που πίσω από τις παράξενες, τσιγγάνικες μελωδίες, κρύβεται απενεχοποιημένα η διάθεση για χορό.


Ο εξωτικός προορισμός του μήνα

No Metal In This Battle

Κοιτάξτε, είμαι σε παράξενη φάση: μόλις αξιώθηκα να δω τη σειρά "Black Sails" και κάθε μέρα ονειρεύομαι ταξίδια στην Καραϊβική και πολύ ρούμι - πρόστυχη η ειρωνεία της μοίρας μου να με «κουβαλάει» κι η μουσική στο μεγάλο αυτό αρχιπέλαγος. Η Δομινικανή Δημοκρατία βρίσκεται στο ανατολικό κομμάτι του νησιού Hispaniola και το μοιράζεται με το κράτος της Αιτής. Όπως όλη η περιοχή, άλλαξε τους τελευταίους αιώνες καμιά δεκαριά «αφέντες», η παράδοση και ο τοπικός πολιτισμός όμως θα αποδειχθεί δυνατότερος των δυνάμεων της αποικιοκρατίας. Έτσι για τη μνήμη, να πούμε ότι η φυλή αυτοχθόνων είναι οι Taino. Σε αυτό το πνεύμα, ο ταλαντούχος πολύ-οργανίστας Jonatan Pina Duluc μας ταξιδεύει στο "Soundtrack Vol I: Secuencia" στη δική του jazz/prog κοσμοθεωρία, εκεί όπου η afro-Dominican μουσική του ματιά αποτελεί πραγματική κληρονομιά κι όχι τουριστικό σουβενίρ.


Submersion Records - Ένα θερμό καλωσόρισμα!

Submersion Records

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που πήγα στη Θεσσαλονίκη τελευταία φορά - ήταν νομίζω για το live Nevermore/Biomechanical το 2003 - κι έχω χρόνια να δω παλιούς, καλούς φίλους. Ευτυχώς, η μουσική δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ούτε αυτή την πόλη!

Η Submersion Records ξεκίνησε πριν μερικούς μήνες, χωρίς τυμπανοκρουσίες, και ίσως να μην το είχα πάρει είδηση αν δεν έπεφτα τυχαία πάνω στο θαυμάσιο split των Ghone/Low Texture, για το οποίο σας έγραψα πρόσφατα λίγες λέξεις. Πρόκειται για μία από τις πέντε έως τώρα κυκλοφορίες του label, με την έκτη να έρχεται αυτές τις μέρες. Οι δουλειές που έχουν βγει ως τώρα είναι από Six Steps Above The Earth/I, The Chaos, The Coal, Kalabrian Syndrome, Ghone/Low Texture και Selfish Dream/Was Constant.

Είναι εμφανής η διάθεση των ανθρώπων που τρέχουν το label να αναδείξουν την εγχώρια πειραματική σκηνή, αφού προσδιορίζουν τις μουσικές τους προτεραιότητες στον χώρο της avant/drone/noise/post μουσικής. Όντας οι ίδιοι ενεργοί και πολύ αξιόλογοι μουσικοί, έχω την εντύπωση ότι δεν δίνουν δεκάρα για το τι μουσική θα κυκλοφορούν - αρκεί να είναι εμπνευσμένη και έξω από «κουτάκια».

Όλες οι εκδόσεις μέχρι στιγμής είναι προσεγμένες, καλαίσθητες και σε εξαιρετικά αντίτιμα. Οι λάτρεις της κασέτας θα μείνουν επίσης ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, αφού το label δείχνει να σέβεται πολύ αυτό το format. Καταλάβατε όλοι για ποιους χτυπάει η καμπάνα, όλοι οι experimental πιστοί προσέλθετε. Εμείς μπορούμε να ευχηθούμε καλό ταξίδι και να συντάξουμε τις underground δυνάμεις μας μαζί τους, προσδοκώντας ανεξάρτητες μουσικάρες!

Επισκεφτείτε τη σελίδα της Submersion Records στο Bandcamp.


Pure Raw Underground Black Metal Plague
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα

Οι κλειστές «σέχτες» στους black metal κύκλους είναι μια ιστορία παλιά όσο το ιδίωμα. Μια «ιδεολογική» συσπείρωση ατομικοτήτων και καλλιτεχνικών σχημάτων που προτάσσει ένα ηχητικό πρόταγμα, επιτρέπει τη δημιουργία ενός καθοριστικού αισθητικού πλαισίου. Μέσα σε αυτό, έννοιες όπως η ατμόσφαιρα και ο μυστικισμός, αποκτούν διαφορετική βαρύτητα για τους πρεσβευτές τους. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια επανασύσταση τέτοιων κύκλων. Ηχητικά, τα συγκροτήματα που ξεπηδούν μέσα από αυτούς επαναφέρουν σταθερά στο, όποιο, προσκήνιο, την ιδιαιτερότητα του lo-fi raw black metal. Θεματικά, η έμφαση στo άτομο, την ψυχή, την απομόνωση και τις μυθολογικές/συμβολικές τους προεκτάσεις όπως αποτυπώνεται είτε σε μεσαιωνικά μοτίβα είτε τον βαμπιρισμό, φαίνεται να κυριαρχούν. Επιφυλασσόμαστε να επιστρέψουμε στο μέλλον με μια διεξοδικότερη ανάλυση αυτού του φαινομένου και των προεκτάσεών του.

Αυτή η συνειδητή αντίσταση προς την «κοσμική» ροπή που φαίνεται να παίρνει συχνά ο ήχος, έχει παρουσιάσει έως τώρα, μεταξύ άλλων τρομερά ενδιαφέροντα δείγματα γραφής. Εξαιρώντας την ισλανδική σκηνή, η οποία αν και παρουσιάζει ψήγματα τέτοιας νοοτροπίας (συνυπολογίζοντας τελετές όπως η Úlfsmessa) παρά την ηχητική απόσταση από το ζητούμενο, κρίσιμα παραδείγματα είναι ο πορτογαλικός κύκλος του οποίου ηγούνται οι Black Cilice και το "Black Twilight Circle" ("Crepúsculo Negro"). Λίγο νοτιότερα, ανάμεσα σε Χιλή και Εκουαδόρ εκτυλίσσεται η ανίερη συμμαχία του "Pure Raw Underground Black Metal Plague". Αφορμή για αυτήν την ενασχόληση, καταλαμβάνοντας το παρόν section του Underground Express, είναι οι τρείς δίσκοι που ξεπροβάλλουν από τις σπηλιές του αυτήν την περίοδο του χρόνου, υπό τη στέγη της Λιθουανικής Inferna Profundus Records.

Ηχητικά, ο εν λόγω κύκλος χρωστάει τα μέγιστα στις Μαύρες Γαλλικές Λεγεώνες, ενώ παράλληλα ενσωματώνει το ambient/dungeon-synth ως αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς του. Το 2020 πραγματοποιήθηκε η μεγάλη του έκρηξη, με τις ορδές του να κυκλοφορούν μια σειρά από δίσκους. Οι Pyreficativm το "Erotognosticism", οι 13th Temple το "Sol Mortuus", οι Gryftigæn το "Graven Til Måneåpenbaringer", οι (Γερμανοί) Mantiel το "Pagan Winter Battles" και οι Funeral Fullmoon το "Revelation Of Evil".

Οι τελευταίοι, επιστρέφουν και φέτος τον Μάιο, με το δεύτερο έργο τους, "Poetry Of The Death Poison". Τέσσερις συνθέσεις γοτθικής αισθητικής, απόκοσμης ατμόσφαιρας, ωμού riffing και καμίας διάθεσης για οτιδήποτε προσιτό ηχητικά. Η πρωτοτυπία φυσικά έρχεται σε δεύτερη μοίρα, κάτι, που καλώς ή κακώς χαρακτηρίζει ολόκληρο τον κύκλο. Η συνειδητά κακοτράχαλη παραγωγή, δημιουργεί μια αίσθηση περιπλάνησης σε εγκαταλελειμμένα ερείπια μιας άλλης εποχής. Η διάρκεια δε, περίπου 30 λεπτά, ιδανική. Ξεσπάσματα όπως το δεύτερο μισό του "Nokturnal Prayer", καλοδεχούμενα.

Στον ηχητικό αντίποδα του κύκλου, οι Old Castles κυκλοφόρησαν στην 1η Φλεβάρη το "Die Wampiriskra Symphonie". Βουτώντας στο dungeon synth, οι οκτώ συνθέσεις του δίσκου, μπερδεύονται με μπάσες συχνότητες και φωνητικά αλυχτίσματα, ώστε το αποτέλεσμα να ηχεί όχι απλά ομιχλώδες, αλλά φαντάζει παράλληλα σαν να μην προέρχεται από τα ηχεία που επιλέξατε. Αντιθέτως, το απροσπέλαστο, πρίμα βάθος αυτής της βαμπιρικής συμφωνίας, λειτουργεί περισσότερο ως άποψη και αισθητική, και δευτερευόντως ως μια καλλιτεχνική πρόταση.

Αν υπάρχει μια μπάντα η οποία έχει τα φόντα να ηγηθεί ηχητικά αυτού του ρεύματος, είναι οι Wampyric Rites. Το, γλαφυρά τιτλοφορούμενο, "The Eternal Melancholy Of The Wampyre", είναι το πρώτο τους LP, διάρκειας 46 λεπτών, έπειτα από πληθώρα κυκλοφοριών την τελευταία διετία. Οι μελωδίες και τα riff τους, μελαγχολικά αλλά καταιγιστικά, συνδυάζονται άψογα με το «μαστίγωμα» των πιατινιών με το αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα δύστροπο, παρά τις εμφανείς επιρροές. Η lo-fi άποψη του σχήματος, έχει καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη της ατμόσφαιρας, η οποία, πέραν των ιδιαιτέρως πειστικών φωνητικών, διανθίζεται και με βουκολικό ψύχος όπως στο "Tyrant's Blood" ή το διαφοροποιημένο ομότιτλο. Με το δωδεκάλεπτο "Under An Amethyst Sky" να ηχούν ως πιο τσιτωμένοι Black Funeral, οι Wampyric Rites δεν συγκλονίζουν, αλλά πείθουν για τις προθέσεις τους.

Είναι αντιληπτό πως υπάρχουν (και πρόσφατα μάλιστα) ισχυρότατα δείγματα γραφής του που μπορεί να φτάσει ποιοτικά αυτός ο ήχος. Οι Lamp Of Murmuur έδειξαν τον δρόμο. Μείνετε συντονισμένοι πάντως γιατί τέλος του μήνα, ο «ομοϊδεάτης» Revenant Marquis επιστρέφει. [A.Z.]

Καλή Ισημερία  

  • SHARE
  • TWEET