Τα πέντε jazz άλμπουμ που κάθε μεταλλάς πρέπει να ακούσει πριν πεθάνει

Πιθανότατα γνωρίζετε ήδη την συγκλονιστική ιστορία του Milton Keanes, του ιδρυτή των Jazz Sabbath και του πώς οι Black Sabbath του έκλεψαν τα τραγούδια και έβγαλαν τους πρώτους δίσκους τους. Μπορείτε να διαβάσετε και την αποκλειστική συνέντευξη που μας είχε δώσει (αγνοήστε τα σημεία που μπερδεύεται και νομίζει ότι είναι ο Adam Wakeman).

Έστω και μισό αιώνα μετά, ο Milton βρήκε τη δύναμη να ξεπεράσει το τραύμα, να ολοκληρώσει τις ημιτελείς ιδέες του και μετά την θερμή υποδοχή της οποίας έτυχε το πρώτο άλμπουμ τώρα κυκλοφορεί το "Vol.2".

Μιλώντας για το νέο εξαιρετικό αυτό άλμπουμ, όταν του ανέφερα ότι οι περισσότεροι αναγνώστες μας είναι οπαδοί των Black Sabbath, μου είπε ότι θα ήθελε να τους βοηθήσει να βρουν τον δρόμο τους προς το μουσικό είδος από το οποίο ξεκίνησαν όλα.

Και ιδού, τα πέντε jazz άλμπουμ που κάθε μεταλλάς πρέπει να ακούσει πριν πεθάνει, δια χειρός Milton Keanes.

1. Miles Davis - Bitches Brew

Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια που η jazz ήταν μόνο μια λέξη με τέσσερα γράμματα και τίποτα άλλο, έπρεπε να κρατάω μυστική την απόλαυση της ακρόασής της, με τα άλμπουμ να ανταλλάσσονται μεταξύ φίλων σε σκοτεινά σοκάκια και πίσω από υπόστεγα ποδηλάτων στο σχολεία. Το πρώτο jazz άλμπουμ που έπεσε στην κατοχή μου, η «βίβλος» αν θες να το πούμε έτσι, ήταν το "Bitches Brew" του Miles Davis. Και ήταν το 27^ο άλμπουμ του Miles Davies. Υποθέτω τα υπόλοιπα δεν ήταν πολύ καλά. Νομίζω σταμάτησε μετά από αυτό. Αν αναμίξεις τρομπέτες, αχανή αυτοσχεδιασμό και ηρωίνη, ορίστε… έχεις το "Bitches Brew".

2. Thelonious Monk Plays the Music of Duke Ellington

Αυτό το άλμπουμ βγήκε το 1955 και βρίσκει τον Thelonious Monk, αρκετά κυριολεκτικά να παίζει την μουσική του Duke Ellington. Ο Monk θα έπρεπε να το είχε πάει ένα βήμα παραπέρα και να έλεγε πως είχε γράψει αυτός τα αναθεματισμένα τα τραγούδια, τόσο καλή δουλειά έκανε παίζοντάς τα. Λέω εγώ τώρα… Κάποιοι έχουν πει ότι έπαιζε το πιάνο λες και «φορούσε γάντια εργασίας», αλλά προτιμώ την δική του απάντηση η οποία ήταν πως «το πιάνο δεν έχει λάθος νότες».

3. Dr. John - Goin' Back To New Orleans

Κυκλοφόρησε το 1992 και μπορείς να ακούσεις πως προφανώς άντλησε μεγάλο μέρος της έμπνευσής του από το δικό μας Jazz Sabbath "Vol.2" άλμπουμ, το οποίο γράφτηκε 20 χρόνια νωρίτερα (άσχετα αν το ολοκληρώσαμε τώρα πρόσφατα....). Τον πέτυχα κάπου στα τέλη των '70s, στην Νέα Ορλεάνη, όταν πάτησε το πόδι μου περνώντας με την Κάντιλακ του, ενώ είχε stop. Τρομερός πιανίστας, αλλά χάλια οδηγός.

4. Jamie Cullum - Catching Tales

Κυκλοφόρησε το 2005 όταν το παιδί-θαύμα, ο Jamie Cullum ήταν μόλις 25 ετών. Πρόκειται για ένα φανταστικό άλμπουμ με απίστευτο παίξιμο στο πιάνο.

5. Montly Alexander - Yard Movement

O Monty είναι ένας Τζαμαϊκανός πιανίστας, ο οποίος κυκλοφόρησε αυτό το άλμπουμ το 1995 μέσω της Island Records. Περιλαμβάνει ένα τρομερό τραγούδι, το "Regulator". Λατρεύω το παίξιμό του γιατί έχει μια blues jazz αίσθηση, παρόμοια με αυτή του Dr. John τον οποίο επίσης λατρεύω, αλλά λίγο πιο γυαλισμένη ίσως πούνε κάποιοι. Ο Monty είναι επίσης ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης πίστας σκι εσωτερικού χώρου στην Jamaica, την οποία τρέχει μόνος του όταν δεν περιοδεύει ή δεν γράφει δίσκους. Πιθανότατα.