Fuel Eater

Το ίδιο νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις. Μια καλή και μια κακή. Άσχετα, αν οι περισσότεροι βλέπουν αυτή που θέλουν ή τους συμφέρει να δουν μονοδιάστατα. Όλη αυτή η φιλολογία γύρω από τη δημοφιλία της stoner μουσικής δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό.

Διότι, ναι μεν, φαντάζει ως εύκολη επιλογή το να φτιάξεις μια μπάντα που παίζει stoner, αλλά από την άλλη με τόσες μπάντες, πλέον, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις. Ειδικά, όταν μιλάμε για ένα είδος που είναι συγκεκριμένο, αν όχι περιοριστικό, από τη φύση του.

Αυτά είναι για να τα συζητάμε οι λοιποί παρατρεχάμενοι και αμφιβάλλω αν ουδέποτε απασχόλησαν τις ίδιες τις μπάντες, όπως στην προκειμένη περίπτωση τους Πατρινούς (και συντοπίτες μου) Fuel Eater. Οπότε, δεν θα αναλωθώ καθόλου στο αν προσπαθούν να «μπουν στη φάση». Προτιμώ να μιλήσω για την μουσική του ντεμπούτου άλμπουμ τους, "Centralia". Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον.

Όπως κάθε μπάντα του χώρου που σέβεται τον εαυτό της έτσι και οι Fuel Eater δεν κρύβουν την αγάπη τους για τους Black Sabbath, οι οποίοι αποτελούν την βάση του ρεπερτορίου των riff τους, ενώ τιμούν και την τεχνοτροπία κατά την οποία μια αργόσυρτη σύνθεση αλλάζει ρυθμό με ένα up tempo και groovy riff. Επίσης, παίζουν πολύ και με την εναλλαγή ήσυχων και δυνατών σημείων, με τα φωνητικά να ακολουθούν αυτή τη διαφοροποίηση έντασης. Γνωστές συνταγές θα πείτε, αλλά η ουσία είναι ότι οι Fuel Eater τις αποδίδουν καλά.

Από εκεί και πέρα, ως κύρια επιρροή θα έλεγα τους Down, κυρίως λόγω του ότι τα βρώμικα του Πάνου κλίνουν έντονα προς αυτά του Anselmo, την ώρα που στα καθαρά προδίδει ότι είναι παιδί των '90s και ότι έχει ακούσει πολύ Hetfield, κάτι που μόνο κακό δεν είναι. Επίσης, είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν διάσπαρτα στοιχεία που παραπέμπουν στους μεγάλους, εγχώριους της φάσης, δηλαδή τους Nightstalker και τους Planet Of Zeus.

Συνθετικά, υπάρχουν πολλά ωραία πραγματάκια μέσα στο άλμπουμ. Όπως το εισαγωγικό ριφάτο "Mojave" ή το "King Of A Desert Utopia", το οποίο φέρνει αναπόφευκτα τους Kuyss στο μυαλό, αλλά στην πορεία διαφοροποιείται και εν τέλει αποτελεί μια από τις καλύτερες συνθέσεις του άλμπουμ. Θα ξεχώριζα, παράλληλα, το "The Blind Watchmaker" με την δυνατή μπασογραμμή και το "Deep Knowledge" με την πολύ ωραία κιθαριστική φράση στη γέφυρα.

Γενικότερα, η δουλειά στις κιθάρες είναι πολύ αξιόλογη, ειδικά διότι δίνει την αίσθηση ότι παίζει αυτό που πρέπει, αποφεύγοντας να υπερφορτώσει τα τραγούδια χωρίς λόγο (τραβώντας π.χ. την διάρκεια των solo). Παράλληλα, μου άρεσε η ευκρίνεια του ήχου που επιτεύχθηκε σε επίπεδο παραγωγής, χωρίς την προσπάθεια να κρύψουν τυχόν ατέλειες πίσω από έναν πιο «θολό» ήχο. Τέλος, το artwork του Admc07 είναι αναμενόμενα πολύ δυνατό, προσθέτοντας τους τελικούς εξτρά πόντους στο όλο πακέτο.

Στο ντεμπούτο τους άλμπουμ οι Fuel Eater δεν προσπαθούν να ανακαλύψουν εκ νέου του ιδίωμα, ούτε να το διαφοροποιήσουν ιδιαίτερα. Αλλά να είστε σίγουροι ξέρουν πολύ καλά αυτό που κάνουν και το "Centralia" θα αρέσει σε φίλους και μη του χώρου. Και δεν θα τους ευχηθώ και εις ανώτερα, γιατί θα πετάξουν κάνα «ω, γέροντα η ευχή» και θα τους πάρει και θα τους σηκώσει...

* το ακούτε ολόκληρο εδώ.

** εδώ παίρνετε κι εσείς ευχή από τον γέροντα.