The Liminanas, Drunken Gramophone @ Fuzz Club, 08/05/15

Οι Drunken Gramophone είναι μια αθηναϊκή μπάντα η οποία μετρά λίγους μήνες «ζωής», αλλά στα αυτιά μας ακούστηκε σαν να παίζει κάθε μέρα και από ένα live. Η τριπλέτα με τον Θοδωρή σε φωνή και κιθάρα, την Estell στο «μπητλικό» μπάσο και τον Ορέστη στα ντραμς, παρότι ξεκίνησε να παίζει μπροστά σε 150 ανθρώπους, τα κατάφερε περίφημα.



Mισή ώρα με δικές τους συνθέσεις, Δυνατό rock ‘n’ roll, με ξεκάθαρη αγάπη σε όλα τα «σωστά» υλικά του (π.χ. Cramps), με όση «βρωμιά» χρειάζεται. Garage rock, blues και ψυχεδέλεια, κέρδισαν με άνεση τους παρευρισκόμενους, μετά από σύντομο... ρεπορτάζ που έκανα σε πέντε-έξι «απαιτητικούς» θεατές.

Setlist: Blues Back In Town / Baby Rain / The Basement / Your Love / Hate Song / Leave.

Στις 22:40 το ζευγάρι των Lionel και Marie, το οποίο παρακολούθησε μπροστά από τη σκηνή τα τρία πρώτα τραγούδια των Drunken Gramophone, είχαν στην παρέα τους ακόμα τρεις μουσικούς. Μία τραγουδίστρια, που σε μερικά τραγούδια έπαιζε και ακουστική κιθάρα, έναν μπασίστα, και ένα «πολυεργαλείο», σε κιθάρες (και μία... παιδική), αρμόνικα και farfisa.



Στο Fuzz μαζευτήκαμε περίπου 400 άνθρωποι, ο χώρος γέμισε με stands να ακουμπάς το ποτό και, κυρίως, το κινητό σου (ώστε να μην παίζεις μαζί του). Σε ένα λίγο παραπάνω από μία ώρα set, οι Liminanas πρόλαβαν να παίξουν 20 τραγούδια, με ελάχιστα «merci» προς τον κόσμο, χωρίς όμως να δείχνουν απόμακροι. Είπαμε, η ατμόσφαιρα ήταν «οικογενειακή» και έφτανε η μουσική να κάνει τη δουλειά.



Ο ήχος μια χαρά, οι χαμηλοί φωτισμοί «έδεναν» και πάνω απ’ όλα οι απρόσμενα διασκεδαστικοί Liminanas. To «απρόσμενα» έχει σχέση με το τι περιμένεις ακούγοντας τα τραγούδια τους. Μας άρεσαν, και γι’ αυτό δώσαμε το «παρών», αλλά δεν φανταζόμασταν την «εκρηκτική» μεταμόρφωσή τους επί σκηνής. Μην φανταστείτε τίποτα... ωστικά κύματα ήχου γεμάτα φασαρία και κιθαριστικό distortion, έτσι για το... ξεκάρφωμα.



Πολλαπλασιάστε επί δέκα την ένταση των τραγουδιών, βάλτε πολύ πάθος μαζί με επαγγελματισμό των μουσικών, και απλά έχετε μια σούπερ βραδιά. Η Marie με το λιτό drum set της, παρέα με τον μπασίστα, χτυπούσαν ένα σταθερό επαναλαμβανόμενο beat σε όλο το live, για να αποδώσουν οι υπόλοιποι τα τραγούδια. Ο Lionel, με μακρύ μούσι (παρόμοιο με του «ήρωά» του, Warren Ellis, όπως μας λέει και στη συνέντευξή μας).



Σε μια εποχή που έγιναν μόδα παρόμοιες μπάντες όπως οι Allah Las ή οι Growlers, οι Liminanas είναι ένα... σκαλί πιο πάνω τους. Δεν υπήρχε στιγμή να βαρεθείς. Το παλιομοδίτικο psychedelic-garage rock n' roll τους με στοιχεία 60s pop, δεν γίνεται να μην σου αρέσει. Τα "Go Go Girl", "Salvation" και "Funeral Baby", μερικές στιγμές που ξεχώρισα, με τα δύο τελευταία "Crank" και "Betty And Johnny" να απογειώνουν με μαθηματική ακρίβεια μυαλό, καρδιά και πόδια. Οι Liminanas είναι οι νέοι Γάλλοι φίλοι μας (δεν θυμάμαι βέβαια να είχα άλλους...) και το κλισέ μεν, αληθινό δε, «μην τους χάσετε όταν ξανάρθουν», ηχεί ιδανικό!

Φωτογραφίες: Dimitris Fatisis