Aura Noir, Venus, Detestial @ Κύτταρο, 20/09/24

Σε μια βραδιά που σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη για όλους τους σωστούς λόγους, οι πατριάρχες του black thrash απέδειξαν για άλλη μια φορά τις live δυναμικές τους - αυτή τη φορά ως τετράδα - συνεπικουρούμενοι από δύο εξαιρετικά ταλαντούχες εγχώριες μπάντες της extreme metal συνομοταξίας.

Με την εκκίνηση των όσων θα παρακολουθούσαμε να ανήκει στους Detestial, γρήγορα θα συνειδητοποιούσαμε το ανερχόμενο των προθέσεων τους. Η πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα διαθέτει στις τάξεις της κορυφαίους μουσικούς της εγχώριας σκηνής, με τη ραχοκοκαλιά των Resurgency να συνοδεύεται από τον κορυφαίο ντράμερ των Sacral Rage. Μπροστάρης των προαναφερθέντων, ο Arkhon Sakrificer των Temple Of Evil, συνθέτοντας ένα lineup επικίνδυνο, τόσο στα χαρτιά, όσο και στα όσα έχουν να μας προσφέρουν μουσικά.

Έχοντας στις αποσκευές τους το ντεμπούτο EP τους, τα όσα μας παρουσίασαν υπήρξαν πειστικά και απολύτως ταιριαστά στο όλο κλίμα της βραδιάς, ανταμείβοντας όσο - λίγο σχετικά - κόσμο επέλεξε να στηρίξει από νωρίς και τις προσπάθειες των support σχημάτων. Προσωπικά, με ιντρίγκαραν με τον ωμό και περισσότερο black παρά thrash ήχο τους, και σίγουρα θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τα επόμενα βήματα τους.

Η περίπτωση των Venus είναι πολύ ιδιαίτερη. Μιλάμε για παιχταράδες μουσικούς, οι οποίοι επιδίδονται σε ένα απαιτητικότατο tech-thrash υβρίδιο, κυκλοφόρησαν πέρυσι ένα άψογο ντεμπούτο που φώναζε Vektor από χιλιόμετρα και μετά σιώπησαν. Fast forward στο σήμερα, η μπάντα πραγματοποίησε την πρώτη της συναυλιακή εμφάνιση, υπενθυμίζοντας την ύπαρξη της και δείχνοντας μας πως τα όσα ακούσαμε στο τρομακτικό της ντεμπούτο, μπορούν σε μεγάλο βαθμό να αναπαραχθούν και σε συνθήκες ζωντανής εμφάνισης.

Μπορεί να έπαιξαν σκάρτα μισή ώρα και το όποιο άγχος να έκανε ανά στιγμές την εμφάνιση του, αλλά η μπάντα δεν πτοήθηκε διόλου, έχοντας ως βάση το υλικό του - δεδομένα προτεινόμενου - "Obscured Until Observed". Με ήχο που ευνόησε την αναπαραγωγή των πολυσύνθετων θεμάτων τους - αν και με ένα στιγμιαίο πρόβλημα στο μικρόφωνο να μας στερεί για κάποια δευτερόλεπτα τις φωνητικές τους γραμμές - οι Venus έχουν όλο το μέλλον δικό τους, αρχής γενομένης με αυτήν την απόλυτα ενθαρρυντική εμφάνιση. [Σ.Κ.]

Έπειτα από μισή ώρα αναμονή, όλα ήταν έτοιμα για την μεγάλη ώρα των Aura Noir. Οι Blasphemer, Apollyon και Aggressor, συνεπικουρούμενοι από τον μύστη ντράμερ Kristian Valbo (Obliteration, Dodskvad, Avmakt, Black Magic), όρμησαν στη σκηνή εν μέσω αποθέωσης. Αφού το "Snake" μας ζέστανε, αναγκάζοντας μας να προσαρμοστούμε στον ανίερο κιθαριστικό τόνο των τιτάνων, το "Black Thrash Attack" μέσα από το ιστορικό ομότιτλο ντεμπούτο της μπάντας, επιφέρει χάος. Ποτήρια μπύρα εκτοξεύονται, mosh pits ανοίγονται, φωνές, μακελειό. Καλά ξεκινήσαμε.

Οι Aura Noir επεφύλασσαν κάτι ξεχωριστό για το εγχώριο κοινό. Η παρθενική τους εμφάνιση στη χώρα μας πριν από 20 χρόνια, ήταν και η πρώτη τους εκτός συνόρων, και για να τιμήσουν αυτό τον ιδιαίτερο δεσμό, μας ανακοίνωσαν πως θα έπαιζαν στην ολότητά του το "Merciless" του 2004, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των ‘00s. Αφού το "Blood Unity" έφερε λίγη από την ανίερη γκρούβα του "Deep Tracts Of Hell", για το επόμενο μισάωρο, το χάος της ζωντανής απόδοσης του thrash metal μνημείου επέφερε ρίγη συγκίνησης σε ένα ταγμένο κοινό.

Στο "Upon The Dark Throne" ματώσαμε φωνητικές χορδές και όχι μόνο, στο "Condor" η συναυλία απογειώθηκε επικίνδυνα, στο "Black Metal Jaw" χαζέψαμε το κιθαριστικό δέος του Blasphemer, στο "Black Deluge Night" νιώσαμε το black ‘n’ roll ντελίριο, στο "Funeral Thrash" η Kolbotn Thrashers Union επέλαση έπιασε νεκρικά μεγαλεία, και στο μεγάλο φινάλε με το "Merciless" γκαρίξαμε "we don’t oppose evil we are, the merciless Aura Noir". Το τέλειο, old-school, thrash metal μισάωρο, βγαλμένο από τα βάθη της κολάσεως, με μια συγκλονιστική απόδοση, από τρεις συν ένα, τεράστιους μουσικούς.

Όσο άφωνους μας άφηνε ο Blasphemer με την κιθαριστική του δεινότητα, άλλο τόσο μορφάρα ήταν ο Apollyon που με την παρουσία του ενσάρκωνε το πρωτόγονο black metal στην πιο ωμή του εκδοχή. Για τον Aggressor, πολλά μπορούν να ειπωθούν. Το γεγονός πως, όπως κάθε φορά που βλέπουμε ζωντανά τους Aura Noir ή τους Ved Buens Ende, αυτός πλέον στέκει αγέρωχος, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή στο έπακρο, με μια σπίθα φλογερή στο βλέμμα του, είναι ανεκτίμητο. Και εκεί που για πόση ώρα οι Aura Noir μας βομβάρδιζαν με βλοσυρό thrash metal και εμείς ισορροπούσαμε ανάμεσα στο υπέροχο συναίσθημα του να χαζεύουμε μουσικούς που οριοθέτησαν τα γούστα μας και να χτυπιόμαστε, το πέρασμα τους από όλη τη δισκογραφία θα συνεχιζόταν χρονολογικά. Στο "Abbadon" μέσα από το "Out To Die" το κοινό επανέκαμψε δυναμικά, αποδεικνύοντας πως δεν έχουν εξαντληθεί οι αντοχές του παρά την ασταμάτητη ηχητική επίθεση των Νορβηγών. Το πρόσφατο "Dark Lung Of The Storm" μέσα από το "Aura Noire" όπως φαίνεται αποτελεί πλέον fan favourite και κάπου εκεί η μπάντα μας ευχαριστεί και φεύγει από τη σκηνή.

Δεν γινόταν όμως να μην επέστρεφαν για ανκόρ. To πέρασμα από τα "Uberthrash" splits, cult classics του ιδιώματος με το "Sulphur Void" ήταν ένα deep cut αντάξιο της περίστασης, ενώ το απόλυτο φινάλε ήρθε με το πάνκικο "Stalker" σε πλήρη αποθέωση. Οι Aura Noir, έδωσαν μια συναυλία που όσα άτομα την παρακολούθησαν θα έχουν να την θυμούνται, εξαιτίας της ποιότητας, του συναισθηματικού φορτίου αλλά και της ενέργειας που μετέδωσε. Το μαύρο thrash metal μπορεί να περηφανεύεται πως οι προπάτορες του στέκονται ακόμη περήφανοι πάνω στον σκοτεινό του θρόνο. Ειλικρινείς, εμπνευσμένοι, με μια εμπειρία ετών η οποία απλώς μεγαλώνει τη δίψα. Μακάρι να μην ξαναπεράσουν έξι χρόνια. [Α.Ζ.]

Φωτογραφίες: Σπύρος Κούκας