Μάνος Πατεράκης: Τα καλύτερα άλμπουμ του 2022

Οι συντάκτες του Rocking.gr καταθέτουν τις προσωπικές τους λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς

Από τον Μάνο Πατεράκη, 27/12/2022 @ 16:27

Μετά την παρουσίαση της συγκεντρωτικής λίστας του Rocking.gr με τις 30 καλύτερες κυκλοφορίες του 2022, σειρά έχουν οι προσωπικές επιλογές του κάθε συντάκτη.

(click στο εξώφυλλο κάθε κυκλοφορίας για να διαβάσετε την κριτική του Rocking.gr)

1
Sumerlands - Dreamkiller
Η χρυσή μεταγραφή του Brendan Radigan λόγω παροπλισμού των θεών Magic Circle έδωσε το ατσαλένιο σκήπτρο στους Sumerlands. Πέρα από την καλύτερη χρήση της παρακαταθήκης των Warlord που έχει συμβεί ποτέ, ο δεύτερος δίσκος των Sumerlands είναι εκείνος που αντικατοπτρίζει όλα όσα θα έπρεπε να είναι έχει ένας κορυφαίος δίσκος ατόφιου heavy metal, τόσο στα '80s όσο και στα '20s. Το "Dreamkiller" είναι το λάβαρο που αποδεικνύει περισσότερο από κάθε άλλο τα τελευταία πολλά χρόνια πως αξίζει η όποια γραφικότητα της προσκόλλησής μας στον παρωχημένο παραδοσιακό ήχο και τις συγκινήσεις που αυτός προσφέρει.
2
Gospel - The Loser
Φέτος, οι The Mars Volta επιχείρησαν να παίξουν pop. Αν επιχειρούσαν να φτάσουν στο αντίπερα άκρο και να παίξουν σκισμένο hardcore δίχως αύριο, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν ετούτος ο παρανοϊκός δίσκος. Το "The Loser" αναλαμβάνει να συνεχίσει το κοπάνημα με προοδευτικό τουιστ που ρίξαμε με την περσινή δισκάρα των Fucked Up, μόνο που τα πράγματα εδώ είναι πολύ πιο αδυσώπητα και απαιτητικά.
3
Sacral Night - Le Diademe D' Argent
Από τους Merciful Fate μέχρι τους Crimson Glory και από το speed metal μέχρι το gothic rock, το αργυρό διάδημα των Sacral Night περνάει όλες τις εξετάσεις. Καλτ μουσική μέχρι το μεδούλι, γεμάτη ανατριχιαστικές στιγμές, τόσο σκοτεινές, όσο και επικές. Αν η μεταλλική ατμόσφαιρα είναι το ζητούμενο, εδώ πιάσαμε ταβάνι. Η αλλαγή τραγουδιστή και η αλλαγή γλώσσας (γαλλικά πια) επέφεραν ένα τρομερό αποτέλεσμα που δεν θα το θέλαμε μήτε πιο γυαλισμένο μήτε πιο άμεσο.
4
Marillion - An Hour Before It's Dark
Πέρα από την δικαιολογημένη θεοποίηση της πρώτης περιόδου των Marillion και των ανυπέρβλητων δίσκων που κυκλοφόρησαν στα '80s, στηρίζω ένθερμα και την τωρινή υπόστασή τους. Οι εξαιρετικές κυκλοφορίες που βγάζουν χρόνια τώρα έχουν a priori μεγάλη πιθανότητα να βρεθούν σε λίστες μου, μα το "An Hour Before It's Dark" ξεπέρασε τις ήδη ανεβασμένες προσδοκίες, με μια ανεπαίσθητη μα καίρια στροφή στον '80s ήχο τους. Μπάντα εικόνισμα για όποιον αγαπάει το συναισθηματικό prog.
5
Cult Of Luna - The Long Road North
Δεν θέλω να αλλάξουν ούτε πλευρό. Ούτε καν να ανοίξουν το μικρό λαμπάκι νυχτός στο τέλος του διαδρόμου. Οι Σουηδοί βασιλιάδες του post-metal ζόφου έχουν βρει τι οφείλουν να κάνουν χρόνια τώρα και το κάνουν πάντα δίχως εκπτώσεις. Κάθε τους κυκλοφορία ξεκινάει δύστροπη και σιγά-σιγά καταλήγει ένας οδοστρωτήρας που σε πατάει με τους απόκοσμους ρυθμούς του. Το "An Offering To The Wild" πατάει δισκογραφίες, όπως έκανε το "In Awe Of" σχεδόν δέκα (!) χρόνια πριν.
6
Messa - Close
Οι Ιταλοί scarlet doomsters δεν εξαργυρώνουν απλά τους παραγνωρισμένους πλην εξαιρετικούς προηγούμενους δύο δίσκους τους. Εδώ, πανηγυρίζουν την εξέλιξή τους ως μπάντα στην πιο ώριμη και καλύτερη κυκλοφορία τους μέχρι σήμερα. Όπως πάντα, μπλέκουν μαεστρικά εκλεκτικές επιρροές στο doom/heavy psych τους και το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό.
7
Darkest Era - Wither On The Vine
Η πιο ανατριχιαστική μίξη Primordial με Fates Warning σε ένα epic doom metal αριστούργημα που (δεν ξέραμε ότι) είχαμε ανάγκη. Στο ταξίδι αυτών των Βορειοϊρλανδών θα βρει κανείς μέχρι Dickinson-ικά oh oh, μελαγχολία ala-Warning, άγριο drumming στα όρια του black metal και folk στιγμές… Μα πάνω απ' όλα, ακραιφνές συναίσθημα που μπορεί να σε καταπιεί.
8
Véhémence
"Ordalies"
Véhémence - Ordalies
Είναι αρκετά σύνηθες το μπλέξιμο μεσαίωνα-black metal, κάτι που συνεχίζεται τα τελευταία χρόνια (και που πάντα με εξιτάρει). Εδώ, ο ηρωισμός των Véhémence και η ανεξάντλητη ενέργειά τους, διοχετεύεται σε ένα black metal που παραμένει τεχνικό και γεμάτο περιπετειώδεις ηχητικές μεταβάσεις παρμένες από ιστορίες άλλων εποχών. Σεμιναριακά φτιαγμένος δίσκος που ακτινοβολεί μεράκι από τα φλεγόμενα σπαθιά του.
9
Ash Of Ashes - Traces
Οι Ash Of Ashes αιχμαλωτίζουν τα παγωμένα βασίλεια των Bathory. Το "Traces" βρίθει αγνών ηρωικών μελωδιών, δοσμένες με τρόπο ώστε να δημιουργείται η αίσθηση ότι ο δίσκος είναι περισσότερο μια εμπειρία, ένα ταξίδι, μια σκοτεινή περιπέτεια σε άγονες κορυφές και εύφορες κοιλάδες, όπως μας παραδίδεται στο εξώφυλλο. Άλλοτε πιο άμεσοι/heavy metal, άλλοτε αφήνουν να ξεφεύγουν οι black metal απαρχές τους, άλλοτε τονίζουν την αγάπη τους για το  doom των Solstice και των While Heaven Wept...
10
Onségen Ensemble - Realms
Οι Φινλανδοί Onségen Ensemble συνεχίζουν να υπερβαίνουν μουσικά είδη. Στη μοναχική αυτή πορεία τους, η οποία πιθανότατα ουδέποτε θα οδηγήσει σε κάποια εμπορική καταξίωση, καταφέρνουν μετά από δύο σερί φοβερούς δίσκους να βγάλουν φέτος κάτι ακόμα ανώτερο, ακόμα πιο κινηματογραφικό και άμεσο. Με όπλα τους τα κλασικά rock μουσικά όργανα, εμπλουτισμένα διακριτικά με ντιτζεριντού, οκαρίνες κτλ φτιάχνουν κάτι που είναι τόσο avant-garde όσο και άμεσο, μα και πανέμορφο.
11
Arð - Take Up My Bones
Οι Arð δημιουργούν δικό τους υποκεφάλαιο στην πένθιμη γωνιά του σκληρού ήχου, σε μια απολαυστική αποκραμμάτωση. Το concept επί της ουσίας ακολουθάει τα λείψανα του μεγάλου Αγίου της Νορθουμβρίας Cuthbert και η μουσική είναι ένα μοναστηριακό doom που το ντύνει με όλη την ευσέβεια που του πρέπει.
12
Daniel Rossen
"You Belong There"
Daniel Rossen - You Belong There
Αν έπρεπε να επιλέξω μόνο έναν δίσκο σε όλον τον indie/alt χώρο που με κέρδισε φέτος, αυτός θα ήταν δίχως αμφιβολία το σόλο ντεμπούτο του Daniel Rossen των Grizzly Bear. Τόσο ντελικάτο και μινιμαλιστικό όσο και με μια τρομερή radiohead-ική μελαγχολία. Οι δε folk στιγμές του παραμένουν άμεσες χωρίς να χρειαστεί να προσφύγουν σε prog pop φόρμες.
13
Wiegedood - There's Always Blood At The End Of The Road
Η δεξαμενή συγκινήσεων έντονου συναισθηματικού φάσματος από την Church Of Ra είναι ανεξάντλητη. Ο τρόπος που η ακραία κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του νέου δίσκων των Βέλγων κρύβει μέσα του σπαρακτικά όμορφα στοιχεία δημιουργεί μια αίσθηση στον ακροατή εφάμιλλη κάποιου μουσικού συνδρόμου της Στοκχόλμης.
14
Brutus - Unison Life
Ο δίσκος που έκανε τη διαφορά φέτος στη μεγάλη παλέτα των μουσικών που καλύπτουμε, έχει όλα τα στοιχεία αυτού που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως μεγάλο άλμπουμ της εποχής του. Το "Unison Life", σε αντίθεση με τα δύο άλμπουμ που προηγήθηκαν, μοιάζει να έχει μια τρομερή αυτοπεποίθηση που ροκάρει, ενώ ταυτόχρονα παραμένει προσγειωμένο και βιωματικό στον πυρήνα του.
15
Mama's Broke
"Narrow Line"
Mama's Broke - Narrow Line
Το ντουέτο των Lisa Maria και Amy Lou Keeler από τον Καναδά επιδίδεται σε ένα νοσταλγικό ταξίδι. Εντός του θα βρούμε από την παραμυθένια ομορφιά της βορειοευρωπαϊκής folk μέχρι τα άκρατα ντέρτια της americana. Από τις ομορφότερες υποκρούσεις που συναντήσαμε φέτος, με το κατάλληλο οπτικό ντύσιμο θα μπορούσε να λυγίσει τον οποιονδήποτε.
  • SHARE
  • TWEET