Arð

Take Up My Bones

Prophecy Productions (2022)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 18/03/2022
Οι Arð δημιουργούν δικό τους υποκεφάλαιο στην πένθιμη γωνιά του σκληρού ήχου, σε μια απολαυστική αποκραμμάτωση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Με το ντεμπούτο τους, "Take Up My Bones", οι Arð δεν γίνονται απλά μια ακόμη εξαιρετική προσθήκη στα doom κατάστιχά μας - κατάστιχα όπου ξεπηδούν ουκ ολίγα διαμάντια με συνέπεια εδώ και χρόνια. Δημιουργούν ένα δικό τους υποκεφάλαιο στην πένθιμη γωνιά του σκληρού ήχου, χάρη στον τρόπο που διαχειρίζονται τα υλικά των επιρροών τους, επιλέγοντας μόνο τα πιο doom εξ’ αυτών σε μια απολαυστική αποκραμμάτωση.

Το αποτέλεσμα ντύνεται από ένα στιβαρό concept, το οποίο υπηρετείται με συνέπεια από όλα τα στοιχεία της κυκλοφορίας. Αργοί ρυθμοί, ψαλμωδίες ως κυρίαρχο φωνητικό μέσο, πενθιμες μελωδίες στο πιάνο, επικό-θρησκευτικό συναίσθημα και μια μεσαιωνική υποψία… Η ευαισθησία των Warning, η ανάταση των Candlemass και το αδιέξοδο των My Dying Bride συναντώνται σε ένα αποτέλεσμα που δεν είναι στριφνό, αλλά έχει ταυτόχρονα το απαιτούμενο βάθος.

Πάμε όμως στις συστάσεις.. Οι Arð είναι επί της ουσίας η one man band του Mark Deeks, μέλλος των black metallers Winterfylleth από το 2016 μέχρι σήμερα, ο οποίος κάνει σχεδόν τα πάντα. Τραγουδάει, παίζει κιθάρα, πιάνο και μπάσο... Στρατολόγησε στα τύμπανα τον ντράμερ των Atavist, Callum Cox, και στο τσέλο την Jo Quail (guest σε My Dying Bride, Myrkur, At The Gates κτλ).

Το όνομα της μπάντας σημαίνει πατρίδα στη διάλεκτο του βρετανικού βασιλείου της Νορθουμβρίας, όπου και διαδραματίζεται όλη η ιστορία που μας εξιστορείται. Το concept επί της ουσίας ακολουθάει τα λείψανα του μεγάλου Αγίου της Νορθουμβρίας Cuthbert (634-687) - εξ ου και ο τίτλος του δίσκου - και το μεγάλο τους ταξίδι έως ότου θαφτούν στον καθεδρικό του Durham 200 χρόνια μετά τον θάνατό του. Στην πορεία των κομματιών, συμπεριλαμβάνονται όλοι οι θρύλοι και οι μυθοπλασίες που καταγράφηκαν γι’ αυτά.

Μουσικά, πέρα από την παχιά και ανατριχιαστική συννεφιά του ομώνυμου κομματιού και το επικό κλείσιμο με την αργόσυρτη, επική μελωδία του "Only Three Shall Know", το πιο ιδιαίτερο κομμάτι του δίσκου εν τέλει αποτελεί και την πραγματική του κορυφή. Μιλάμε για το εκπληκτικό εννιάλεπτο "Raise Then The Incorrupt Body", με ένα πιάνο που στοιχειώνει στο άκουσμά του. Το "Take Up My Bones" διατηρεί μια ομοιομορφία στα 44 λεπτά του, οπότε χρειάζεται εκ των προτέρων την απαιτούμενη αγάπη από τον ακροατή σ’ αυτά τα μονοπάτια. Βέβαια, με αυτό το δεδομένο, δεν μπορούμε παρά να δηλώσουμε ότι είναι ένα εξαιρετικό δημιούργημα με απαράμιλλη ταυτότητα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET