Yautja

Ο δεύτερος δίσκος των Yautja ήθελε τρείς συγκυρίες για να με κάνει να αξιωθώ μαζί του. Πρώτη επαφή μου μαζί τους, ήταν το split που έβγαλαν τον Γενάρη με τους λατρεμένους Chepang από το Νεπάλ, που πέρσυ κυκλοφόρησαν και δισκάρα. Εκεί, πρόσεξα, πέραν του ονόματος-φόρου τιμής στο alien species του Predator, τον ηχητικό αχταρμά που χαρακτήριζε το ύφος των Αμερικανών. Κατά δεύτερον, όταν πριν λίγους μήνες, το ντεμπούτο των Thirdface (για το οποίο θα επεκταθώ στη δική του παρουσίαση), ήρθε και έκατσε με το ολοζώντανο και ανανεωτικό mathcore του, έμαθα πως διαθέτουν κοινό μέλος τον Shiby Poole. Κατά τρίτον, στους Yautja παίζει και ο Tyler Coburn, ντράμερ των Thou (με στούντιο ντεμπούτο με την μπάντα αυτό εδώ παρακαλώ), επίσης των Mutilation Rites, και πρώην μέλος των Alraune, αυτής της μυστήριας black metal μπάντας που είχε κυκλοφορήσει το 2014 το ενδιαφέρον "The Process Of Self-Immolation".

O δεύτερος δίσκος των Yautja λοιπόν, πρώτος υπό τη στέγη της Relapse, φαντάζει ως προς τις δευτερεύουσες πληροφορίες άκρως επίκαιρος. Το ζήτημα όμως, θα παραμένει, όπως και σε κάθε σχετική κουβέντα, στην ουσία, δηλαδή τη μουσική. Το τρίο των Yautja επιδίδεται σε έναν συνδυασμό extreme metal/grind, noise rock και mathcore, τα οποία συγκολλούν με sludge λάσπη. Το "The Lurch", ενισχύει την κολλητική ουσία, ενώ μειώνει τα grind σημεία και ρίχνει το βάρος της ακρότητας πάνω στα παρανοϊκά math ξεσπάσματα. Αναμενόμενα, επίκεντρο είναι η κιθαριστική δουλειά. Ο Poole, δομεί εξαιρετικά τις ιδέες του, με τρόπο όπου τα 46 λεπτά του δίσκου, αν και διακατέχονται από μια αδιαπέραστη ογκώδη ηχητική ενότητα, αποτελούν μια περιπετειώδη εμπειρία.

Ανάμεσα στα τυμπανιστικά γκρεμίσματα και τα ασήκωτα riffs, κρύβονται μικρές, δύστροπες noise-rock πινελιές. Τα φωνητικά, σκίζουν σάρκα με την death metal εκφορά τους. Οι Yautja, έχουν φιλτράρει τόσο πετυχημένα το κοκτέιλ τους ώστε το υβρίδιο του "The Lurch" να είναι επί της ουσίας δύσκολο να καταταχθεί. Διατηρούν κατά μήκος των εννέα συνθέσεων την ουσία κάθε ιδιώματος που μπλέκουν, με τρόπο όπου η ομοιομορφία να λειτουργεί υπέρ τους, ως επίδειξη ταυτότητας. Το έρπον "Wired Depths", σχεδόν αυτοσχεδιαστικό, συνυπάρχει με τον μονόλιθο του εναρκτήριου "A Killing Joke". Τέτοιες αντιστοιχίες, είναι συχνές και εύκολα αντιληπτές σε όσους/ες εμβαθύνουν στον πυρήνα των συνθέσεων του άλμπουμ. Τα περίεργα riffs του "The Spectacle", δίνουν τη θέση τους σε υψηλές ταχύτητες, με τα κοψίματα να επαναφέρουν την τάξη. Το έρπον και δηλητηριώδες "Undesirables" στον αντίποδα βρίσκει το σχήμα να εξερευνά εις βάθος τις sludge πτυχές του, υπό το πρίσμα συγκροτημάτων όπως οι Thou και Hell.

Συχνά, ο συνδυασμός μου θυμίζει τους επίσης «ομοϊδεάτες» Pyrrhon, με τη διαφορά πως, όπως και με τους εμπνευστές Converge και Botch, οι Yautja δεν απομακρύνονται από τον core χαρακτήρα τους. Κομμάτια όπως το "Tethered" ξεδιπλώνουν την τεχνική δεινότητα των μελών, την έμφαση στην εξερεύνηση του κεντρικού riff, αποκαλύπτοντας τον κεκαλυμμένο πειραματισμό. Οι Yautja ενδίδουν στο χάος, έχοντας όμως ένα υλοποιήσιμο πλάνο κατά νου. Η ηχογράφηση στα στούντιο του Steve Albini, το αδιανόητο drumming, η κοινωνική αγανάκτηση που εκφράζεται από τις συμμετοχές των Kathryn Edwards και Maddy Madeira των Thirdface καθώς και τη βιωματική στιχουργία, είναι απλώς πινελιές σε ένα κάδρο που σφύζει πληροφορίας. Η αντικοινωνικότητα του "Clock Cleaner" ακολουθείται από την αδέσμευτη βούληση του "Catastrophic". Η ιδιοφυία του "The Weight" βρίσκει εκτόνωση στο φινάλε του δίσκου με το "Before the Foal".

Όσοι και όσες αρέσκονται σε ακραίες ηχητικές ακροβασίες είμαι πεπεισμένος πως θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα το "The Lurch". Οι Yautja, φροντίζουν να μείνουν ανένταχτοι, συνθέτοντας ένα δύστροπο δίσκο που αν και η αποδόμησή του τον ξεγυμνώνει από επιρροές και μνημονικές στιγμές, αυτός παραμένει επικίνδυνος. Δεν θα ενδώσω σε παραλληλισμό με το Predator, αλλά μπορώ με βεβαιότητα να ισχυριστώ πως η ευρηματικότητα και το οπλοστάσιο αυτής της τριπλέτας είναι ιδιαίτερα πολυδιάστατα και επικίνδυνα, αφού μπορούν να τα καθιστούν αόρατα υπό το πρίσμα της ηχητικής ισοπέδωσης που είναι αφήνει η επιθετικότητα ως πρώτη αίσθηση. Ο δεύτερος δίσκος των Yautja θα μείνει στο άβολο σκοτάδι να σου υπενθυμίζει πως δεν τα άκουσες όλα σε αυτούς τους ήχους, όπως πιθανώς να νόμιζες.

Bandcamp