Emma Ruth Rundle & Thou

Ήρθε η ώρα για νέους ήρωες. Σήκω και βρες τους! Οι παλιοί έχουν πια ξεφτίσει και μοιάζουν συχνά με καρικατούρες ή φαντάσματα του εαυτού τους. Εκείνη η παλιά γενιά αρεσκόταν να ανεβαίνει πάνω σε βάθρα, να βολεύεται με μύθους, να μοιάζει bigger than life και απρόσιτη. Οι εποχές άλλαξαν και οι νέοι μας ήρωες πρέπει να έχουν άλλα χαρακτηριστικά. Πρέπει να είναι στο ίδιο επίπεδο με εμάς όταν παίζουν Misfits, να είναι υπερπαραγωγικοί, να ζωγραφίζουν, να τιμούν τις επιρροές τους, να έχουν DIY υπόβαθρο, να είναι σαν εμάς! Να είναι αληθινοί.

Με τον εν Roadburn αδερφό Αντώνη Μαρίνη γίναμε πέρσι μάρτυρες των πρώτων βημάτων αυτής της σύμπραξης. Πέραν όμως της διαπίστωσης ότι το υλικό πατάει με τρομερή φυσικότητα στα δυνατά στοιχεία και των δύο, προσωπικά κάτι άλλο μου έμεινε περισσότερο: το ανυπόμονο χαμόγελο του καταπληκτικού Bryan Funck στη δια ζώσης κουβέντα μας, το μικρό άγχος του το τελικό αποτέλεσμα «να μην ακούγεται πολύ σαν Thou». Ενώ τον ακούω στο "May Our Chambers Be Full" να σκίζει όπως πάντα τα μικρόφωνα, τον φαντάζομαι να χαμογελάει ακόμα, ξέροντας ότι τα κατάφεραν. Ακόμα κι αν αυτός ο δίσκος πήγε να χαθεί στον μουσικό κατακλυσμό μιας ακόμα Παρασκευής. Τα κατάφεραν!

Όπως τα χωρίς φύλο μοντέλα που κοσμούν το όμορφο artwork, έτσι και η μουσική εδώ διατηρεί μια αμφισημία. Τα τραγούδια που σκάρωσαν από κοινού οι Thou με την Emma δεν διαλέγουν πλευρά, ούτε παλεύουν για να ενώσουν δύο διαφορετικούς κόσμους. Το κάνουν με τη μέγιστη φυσικότητα, διατηρώντας άνετα τον χώρο τους και δημιουργώντας τελικά ένα νέο. Μπορώ να θυμηθώ άλλη μία φορά που μια τέτοια σύμπραξη επέδειξε μια τόσο οφθαλμοφανή χημεία και τα αποτελέσματα ήταν θριαμβευτικά. Χωρίς να χρειάζονται συγκρίσεις, μπορώ να πω ότι τα σκάρτα 36 λεπτά του "May Our Chambers Be Full" έχουν εφάμιλλη δυναμική, αν και με διαφορετικούς αισθητικούς σκοπούς.

Όταν ο δίσκος μπαίνει με το όμορφα ράθυμο "Killing Floor", είναι λογικό να σκεφτείς ότι ο δίσκος θα έχει μια συγγένεια με το "On Dark Horses", σύντομα όμως η σκέψη θα αποδειχτεί λανθασμένη. Φυσικά, οι μαγικές και ψυχωμένες ερμηνείες της Emma - οι ερμηνείες που την έχουν φέρει στη μεταλλική εμπροσθοφυλακή - είναι παντού στο άλμπουμ, μαζί με όλες τις δυσδιάκριτες post/folk/americana επιρροές της και τα χαρακτηριστικά αλά Alanis σπασίματα στις ανάσες της. Θα είναι λανθασμένη, διότι το ξεσηκωτικό "Monolith" που ακολουθεί, δεν μπορεί παρά να θυμίσει μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή της κληρονομιάς των Alice In Chains: η φωνάρα της κιθαρίστριας KC Stafford δεν αφήνει αμφιβολίες.

Ναι, το alternative/grunge άγγιγμα των '90s υπάρχει διάσπαρτο στο άλμπουμ, περισσότερο φανερό στο "Monolith" και στο Soundgarden-ικό βάρος του "Into Being", εκεί που οι κιθάρες δείχνουν μια υπέρμετρη λατρεία στον Kim Thayil. Το "May Our Chambers Be Full" δεν είναι όμως νοσταλγικό και θα είναι λάθος να θεωρηθεί τέτοιο. Ο sludgy ήχος των Thou («φταίνε τα πετάλια μας», είχε πει ο Bryan) ζουν στο τώρα του σκληρού ήχου. Τα riff είναι λιτά και απλά, κουβαλούν όμως το βάρος πλανητών και οι εναλλαγές ανάμεσα στα πιο φωτεινά ηχοτόπια και τα βαριά σημεία λειτουργούν άψογα στο 100% των περιπτώσεων. Κάποια riff δε - λέγε με "Out Of Existence" - είναι σαν να λένε όλη την ιστορία της σκληρής μουσικής, συμπυκνώνοντας την ουσία κάθε metal ή hardcore moshpit που πήγε στον παράδεισο.

Και μετά θα φτάσουμε στην Κοιλάδα. Τα έξι πρώτα τραγούδια θα σε έχουν παθιάσει, θα σε έχουν τριπάρει και κουνήσει, όμως η λύτρωση δεν θα έχει έρθει ακόμα. Ο δίσκος θα ήταν άψογος και χωρίς το "The Valley", με την παρουσία του όμως γίνεται κάτι περισσότερο. Αυτό το αριστουργηματικό τραγούδι έχει το θάρρος να θέλει να σε σηκώσει ψηλά. Να καθαγιάσει τις μητέρες μας, να ξορκίσει το παρελθόν, να σου απλώσει ένα χέρι βοήθειας αν αισθάνεσαι έτοιμος/η να τα παρατήσεις. Το βραχνό βιολί του Louis Michot ανασταίνει μνήμες, η Emma είναι συγκλονιστική και τα εννέα λεπτά του βρίσκουν την κορύφωση που τους αρμόζει. Που αρμόζει και σε εμάς.

36 σκάρτα λεπτά διαρκεί το "May Our Chambers Be Full". 36 απέριττα λεπτά γεμάτα οργή, μελωδία, ρυθμό, διασκέδαση, ανάταση, ψυχή, ατμόσφαιρα, απλότητα και άψογο στιχουργικό/ερμηνευτικό περιεχόμενο. Κανείς εδώ δεν ζητάει να μπει σε βάθρα ή να χτιστεί μέσα σε μύθους. Η Emma Ruth Rundle και οι Thou μόλις κυκλοφόρησαν έναν δίσκο που είναι πολύ αληθινός για να ασχολείται με τέτοια πράγματα. Έναν εκπληκτικό δίσκο. Το μόνο που ζητάει είναι να είσαι ζωντανός/ή μαζί του.

Είθε λοιπόν τα δωμάτια μας να είναι γεμάτα σαν τις καρδιές μας, τα ηχεία μας μπουκωμένα με αλήθεια και οι σκέψεις μας με ελευθερία και είθε οι καινούριοι μας ήρωες να συνεχίσουν, πρωτίστως, να περνάνε καλά!

Spotify