The Hellacopters

Ο Γιάννης είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν, πως «όταν βγαίνει νέος δίσκος Hellacopters, η γη σταματά να γυρίζει». Ένα τεράστιο δίκιο το είχε, καθώς δηλώνουμε βαμμένοι οπαδοί των Σουηδών και άλλωστε, η δισκογραφική τους επιστροφή το 2022 με το εκπληκτικό "Eyes Of Oblivion" δικαίωσε όλη μας την ύπαρξη με την εκρηκτική του σαν-να-μην-περασε-μια-μερα διάθεση. Τούτη η φανταστική κυκλοφορία επισφραγίστηκε και με την πρώτη εμφάνιση των τιτάνων στη χώρα μας την ίδια χρονιά στα πλαίσια του Release Festival, κάτι που αποτελούσε απωθημένο πολλών – και φάνηκε στις αντιδράσεις του κοινού.

Αυτή τη φορά σε καμία περίπτωση δεν μεσολαβεί κάποια διάσπαση και 14 χρόνια, αλλά οι The Hellacopters επιστρέφουν ταχύτατα μετά από μόλις τρία χρόνια και τον επικείμενο δίσκο τους, "Overdriver". Εκεί λοιπόν που η κυκλοφορία του stand alone single "Stay With You" μας είχε μπριζώσει για τα καλά, τελικά, το ολικό πλασάρισμα του "Overdriver", αφήνει μερικά μικρά και κάποια μεγαλύτερα ερωτηματικά.

Πρώτο και καλύτερο, η απουσία του εμβληματικού Dregen από τη σύνθεση της κιθάρας, καθώς ένας σοβαρός τραυματισμός στο χέρι τον κρατά μακριά από τη μουσική παραγωγή ήδη από το 2023. Καλώς ή κακώς, η μπάντα συνεχίζει τη σύνθεση που μας φέρνει στο "Overdriver", και η απουσία του Dregen μοιάζει εμφανής. Φυσικά, ο εξίσου ταλαντούχος Nicke Andersson ξέρει πολύ καλά να γράφει ρεφρέν και κομμάτια, μα η μουσική λάμψη των Hellacopters, χρειάζεται αυτή τη μούρλα του αιώνιου έφηβου Dregen. Με ευκολία έτσι, θα παρατηρήσει κανείς πως πρόκειται για τον πιο ώριμο δίσκο των The Hellacopters μέχρι σήμερα, με τις μανιώδεις κιθάρες να έχουν υποχωρήσει σε ταχύτητα και ένταση, παρόλο που η αίσθηση του πάρτι παραμένει εκεί. Είναι όμως ένα toned-down πάρτι, από αυτό που στο πάλαι – πότε κουτί με τα ναρκωτικά θα βρεις μέσα τσάι. Όπως μαρτυρά και το single "(I Don’t Wanna Be) Just A Memory", που μπαλαντοφέρει, τα κουδούνια της ηλικίας μοιάζουν να βαράνε λίγο στους Hellacopters κι αυτό τους τρομάζει.

Τα υπόλοιπα singles που επιλέχθηκαν, "Do You Feel Normal" και "Leave A Mark", επιμένουν να μην κολακεύουν το δίσκο, μιας που απέχουν αρκετά από τα καλύτερα εντός του, ενώ θα πρέπει να περιμένει κανείς το Overdrive να τελειώσει για να τα συναντήσει – άσε που στιχουργικά το Leave A Mark παίζει και να είναι το "I Wanna Be Somebody" των WASP με άλλες λέξεις. Η πραγματική ουσία του δίσκου, βρίσκεται πιο μακριά, και αυτή είναι στις κομματάρες που θα εντοπίσουμε πολύ νωρίτερα. Αρχικά, το "Don’t Let me Bring You Down" από την πρώτη κιόλας νότα σου λέει «ρε ξέρουμε να γράφουμε κιθάρες, χαλάρωσε», και υπενθυμίζει αυτή την ατόφια δεν-με-νοιάζει-τίποτα διάθεση των The Hellacopters που λατρεύουμε – ναι ρε Nicke, αυτά θέλουμε από σένα. Παρόμοια προϊδεάζει το ελαφρώς κατώτερο μα ακόμη τραγουδάρα "Token Apologies" που ανοίγει το δίσκο λίγο ύπουλα για να μας πετάξει στο άλλο έπος. Αντίστοιχα συναισθήματα θα λάβει κανείς από τα εξίσου εκρηκτικά "Wrong Face On" και "Faraway Eyes", που σε παίρνουν από τη μούρη και σε σέρνουν στην πασαλειμμένη με μπύρα μπάρα, όπως οφείλει κάθε κομμάτι Hellacopters.

Στις στιγμές, και είναι πολύ περισσότερες από όσο συνηθίζουν, που αντιμετωπίζουν τη θνητή φύση τους ή πιο σοβαρά τελοσπάντων θέματα, βλέπε "Soldier On", "Doomsday Dreams", "Coming Down" και "The Stench", ο δίσκος κάπως χάνει. Κι αυτό επειδή δεν χρειάζεται να είναι τέτοια η πληθώρα που το garage rock των Hellacopters αγγίζει το blues και γίνεται γεροντοπαληκαρίστικο ροκ. Αν και το τελευταίο έχει ρεφρενάρα. Υπάρχουν μπάντες που θαυμάζουμε να τις βλέπουμε να αλλάζουν, να ωριμάζουν, να μεγαλώνουν και να αλλάζουν ήχους. Υπάρχουν άλλες, που τις έχουμε ανάγκη να μας θυμίζουν ότι είμαστε άτρωτοι, παραμένοντας σημείο αναφοράς στο να παίζουν προσαρμοσμένο στην εκάστοτε εποχή, ακριβώς αυτό που ξέρουν να κάνουν τέλεια. Οι Hellacopters ανήκουν χωρίς δεύτερη σκέψη στη δεύτερη κατηγορία και σίγουρα, η απόσταση του Dregen άφησε πίσω το σημάδι της.

Σε καμία περίπτωση το "Overdriver" δεν είναι απογοητευτικό ή κακή κυκλοφορία, απλά πράγματι, από τους Hellacopters περιμένεις να συνταραχτεί ο κόσμος σου και η κυκλοφορία τους να αποτελέσει αφορμή για να πίνεις ένα πενθήμερο σερί και να αναζητάς τρόπους να το παίξεις κουλ το επόμενο πρωί στη δουλειά. Αυτή τη φορά, το "Overdriver" θα σε βγάλει μια χαλαρή έξοδο με ωραία μουσική. Αναμένουμε λοιπόν ακούγοντάς το ευχάριστα, να ξαναεκτοξευθούμε ευθεία προς την rock ‘n’ roll κόλαση των Hellacopters.

Bandcamp | Spotify