Wolves In The Throne Room

Οι Wolves In The Throne Room στο μυαλό μου ανήκουν σε μια πολύ κλειστή σέχτα συγκροτημάτων. Είναι ένα από τα ελάχιστα γκρουπ που ξεπρόβαλλαν στον 21^ο αιώνα στην (extreme) metal σκηνή και διαθέτουν ένα ισχυρότατο έρεισμα ώστε στο μέλλον, αν όχι από τώρα, να θεωρούνται κλασικοί. Η δισκογραφία τους είναι απαράμιλλη. Εδώ στο Rocking όποτε κληθήκαμε να αποφανθούμε για τις κορυφές του ιδιώματος τα τελευταία 20 χρόνια, αναδείξαμε το κολοσσιαίο "Two Hunters" στα 100 metal άλμπουμ των '00s, και το "Thrice Woven" στα αντίστοιχα των '10s.

Πέραν όμως της «κριτικής» και οπαδικής αναγνώρισης, το σχήμα των αδερφών Weaver από την Ολύμπια της Ουάσινγκτον έχει πετύχει κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό. Το Cascadian black metal τους αποτέλεσε αφετηρία για ένα τρίτο κύμα αναζωπύρωσης και εξάπλωσης του ιδιώματος στις Η.Π.Α. Από τους Profanatica, από εκεί στους αδιανόητα επιδραστικούς Weakling, τους Xasthur και τους Leviathan, και μετά μια αρχοντική στάση σε τούτους εδώ. Οι ατμόσφαιρες έκαναν την εμφάνισή τους εκτενέστερα, ο αέρας έγινε πνιγηρός και η νατουραλιστική εκδοχή του ήχου ήρθε δριμύτερα στο προσκήνιο. Ηχητικά αλλά και θεματικά, οι σπόροι ήταν εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων (δηλαδή από τα '90s). Οι Wolves in The Throne Room όμως άλλαξαν τον ρου της εξέλιξης του ιδιώματος.

Το δισκογραφικό τους σερί, φαντάζει τρομακτικό. Η προσέγγισή τους δε ως προς τη σχέση τους με την τοπική σκηνή, αλλά και ένα δίκτυο καλλιτεχνών-δορυφόρων, κρίσιμη. Τέσσερα χρόνια πέρασαν μέχρι να επανέλθουν. Το "Thrice Woven", έπειτα από τον χείμαρρο του "Celestial Lineage" και τη γαλήνη του «εξωτικού» "Celestite", τους βρήκε ταπεινούς, γήινους, σύγχρονους και μετρημένους. Το σχήμα σμίλεψε την ταυτότητα του και το πιο προσιτό του αποτέλεσμα μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρείται, λαμβάνοντας υπόψη τις θεματικές του δίσκου.

Το "Primordial Arcana" λοιπόν, ήταν ένα αίνιγμα αλλά όχι για πολύ. Η δημοσιοποίηση του εναρκτήριου "Mountain Magick" πρόδωσε την εμβάθυνση της μπάντας στα κεκτημένα του "Thrice Woven". Εν πολλοίς, το νέο άλμπουμ των Αμερικανών έγκειται κοντινότερα στον προκάτοχό του. Οι συνθέσεις διατηρούν, και μάλιστα αυξάνουν, την αμεσότητά τους, ενώ ακόμη και η ηχητική προσέγγιση είναι παραπλήσια. Το "Primordial Arcana" είναι ο πιο ευθύς δίσκος του σχήματος, αλλά δεν τους βρίσκει στάσιμους. Το συγκρότημα βούτηξε βαθιά στο D.I.Y., έφτιαξε το δικό του στούντιο, μέχρι και τα video clip γύρισε, και απέκτησε τον πλήρη έλεγχο κάθε πτυχής του.

Ταυτόχρονα φρόντισαν κάτω από τον μανδύα της αμεσότητας να καλύψουν έντεχνα ετερόκλητες επιρροές. Το επικό, doom metal, στοιχείο, φλέρταρε συχνά με τα ηχοχρώματά τους, εδώ όμως ξεπροβάλλει σε riffs, όπως και το death/thrash των τελών των '80s. Παράλληλα, οι Summoning και οι Emperor, μπάντες καθοριστικές στην ηχητική διαμόρφωση των WitTR, απλώνουν μια synth χείρα βοηθείας. Οι Bathory, εποχής "Blood Fire Death" εμφανίζονται στην Οροσειρά Κασκέιντ με τον αντίλαλο τους στα φαράγγια να αντηχεί το "Masters Of Rain And Storm". Τo "Primordial Arcana" είναι όμως κρισιμότερο των επιμέρους του.

Οι WitTR διαθέτουν ανεξίτηλη ηχητική ταυτότητα. Κατά τις ακροάσεις, δεν υπάρχει ουδεμία στιγμή που να μη νιώθεις πως ακούς αυτούς. Οι συνθέσεις επισφραγίζονται από τη γνώριμη ποιότητα, και ακόμη και αν τζογάρουν με την τράπουλα φανερή, όταν τα βουνά στα οποία στρέφουν το βλέμμα φαντάζουν απάτητα, ξεχωρίζουν. Δεν είναι τυχαίο, κατά τη γνώμη μου, πως οι αγαπητοί συνάδελφοι εδώ στο site ξεχώρισαν κάθε single του "Primordial Arcana" στα αντίστοιχα τραγούδια της εβδομάδας.

Οι WitTR μπορούν να αναμετρηθούν μόνο με τους εαυτούς τους. Κατά τις ακροάσεις με έπιασα να συλλογίζομαι πως οι μαθητές, και ηχητικά σχετικά ομοϊδεάτες, Panopticon φέτος τους ξεπέρασαν. Προφανώς όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Όταν η αλληλεγγύη του "Spirit Of Lightning" δώσει τη θέση της στη μέθη του "Through Eternal Fields" κάθε δισταγμός κάμπτεται. Όταν το σημαίνον και σημαινόμενο "Primal Chasm (Gift Of Fire)" σε μεταφέρει προς στιγμήν σε υψίπεδα αρχέγονα, αναλλοίωτα και ζωτικά, τότε η σκιά σου ψηλώνει. Το κλείσιμο με το "Eostre" θα μετουσιώσει την όποια πνευματική εμπειρία σε μια όμορφη ανάμνηση, παρά τα ζητήματα ροής που ίσως ανακύπτουν στον δίσκο.

To "Primordial Arcana" αξιοποιεί πρωτόλεια υλικά και δεν ηχεί στιγμή παρωχημένο. Ταυτόχρονα, αδυνατεί να κοιτάξει κατάματα τον πήχη που το συγκρότημα έθεσε στο παρελθόν, επανειλημμένα. Είναι ένας δίσκος βαθιά βιωματικός και κοινωνικός, ο οποίος θεσπίζει με τα ηχοχρώματά του ένα μονοπάτι ατομικό, αλλά όχι απομονωμένο. Ανά στιγμές υπενθυμίζει το τι δύναται αυτό το σχήμα να προκαλέσει με τις ακροάσεις του. Οι WitTR επέστρεψαν με ένα άλμπουμ ικανό να σταματήσει τον χρόνο και να αποτελέσει μια αυθεντική εμπειρία. Το αν αυτή φαντάζει υπέρ του δέοντος οικεία και προβλέψιμη, ίσως και να μην έχει ιδιαίτερη σημασία όταν ξυπνάει στο ατομικό φαντασιακό παρελθοντικά αρχέτυπα. Όπως μας αποκάλυψαν και αυτοί, τα κομμάτια αυτά είναι όσα χρειάζεσαι για να καταλάβεις την κοσμοθεωρία τους. Πράγμα ζωτικής σημασίας στη σημερινή σκηνή.

Bandcamp