Rock Of Ages Festival: Twisted Sister, Extreme, Duff McKagan's Loaded, The Quireboys, Pino Scotto @ PalaSharp (Μιλάνο), 13/09/08

Δεν κατάλαβα καλά καλά πότε πέρασαν οι μέρες. Πότε το συζητούσαμε, πότε το κλείσαμε, πότε πήγαμε, πότε ήρθαμε. Κι όμως συνέβη. Ποιο; "Rock Of Ages Festival" κυρίες και κύριοι. Ή αλλιώς "A September To Remember", και το σίγουρο είναι πως θα το "remember" για πολύ καιρό ακόμα. Το line-up, διόλου ευκαταφρόνητο: Twisted Sister, Extreme, Duff McKagan's Loaded, The Quireboys, Pino Scotto. Για όλα τα γούστα!

Έτσι, το πρωινό της 13ης Σεπτεμβρίου, ξεκινήσαμε για το Μιλάνο και αυτό το πολύ ενδιαφέρον φεστιβάλ. Η καθυστέρηση μίας ώρας στην πτήση δεν μας πτόησε καθόλου, και έτσι κατά τη 13.00 βρισκόμασταν ήδη στο αεροδρόμιο Malpensa του Μιλάνου και έτοιμοι για τη συναυλία. Μία μίνι περιπλάνηση στο μετρό του Μιλάνου, με στόχο να αφήσουμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο, μας φέρνει κατά τις 15.30 στο θεόρατο PalaSharp, το χώρο που γινόταν το φεστιβάλ. Κατά την είσοδό μας παρατηρούμε ότι έχουν αρχίσει το set τους οι Quireboys. Αλλά ας κάνουμε πρώτα μία περιγραφή του χώρου.



Το PalaSharp είναι ένα γήπεδο μπάσκετ μεταξύ περιχώρων και κέντρου του Μιλάνου. Η περιοχή είναι μέσα στο πράσινο, όπως και όλο το Μιλάνο άλλωστε. Διαφόρων ειδών stunts βρίσκονται έξω από το χώρο με ό,τι είδος μπορεί να φανταστεί κανείς. Μέχρι και βιβλιοπωλείο συναντήσαμε. Πλήθος κόσμου περιφέρεται αλλά, εμείς ξεχωρίσαμε τα πιο όμορφα.



Και είναι μόλις ένα δείγμα ομορφιάς από τα πολλά που συναντήσαμε. Έξω και μέσα από το γήπεδο μπορούμε να βρούμε φαγητό (απαραίτητο για δυνάμεις) αλλά και τις αγαπημένες μας μπύρες (ακόμη πιο απαραίτητες).

Πάμε λοιπόν μέσα. Η αργοπορία στο αεροπλάνο και στο μετρό δεν μας επέτρεψε να δούμε τον Ιταλό Pino Scotto, αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει, γιατί ακολουθούν άλλα, πολύ καλύτερα. Και ενώ είμαστε πλέον έτοιμοι να παρακολουθήσουμε το υπόλοιπο set των Βρετανών Quireboys, έρχεται το πλήγμα από την ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Τέλος οι μπαταρίες. Ξανά έξω λοιπόν και αναζήτηση για μπαταριές. Αφού βρίσκουμε και προμηθευόμαστε αρκετές για όλη την ημέρα, επιστρέφουμε πάλι στο PalaSharp, όπου οι Quireboys ευτυχώς παίζουν ακόμα.



Δεμένη μπάντα με τον τραγουδιστή τους, τον Spike, να ενώνει τους υπόλοιπους σε ένα πολύ όμορφο σύνολο που μας προσέφερε σχεδόν μισή ώρα κλασσικού hard rock. Χωρίς να γνωρίζω τα κομμάτια που έπαιζαν, πέρασα όμορφα, αφού μας κράτησαν συντροφιά σε δυνατούς ρυθμούς, πράγμα που και οι Ιταλοί έδειχναν να εκτιμούν, χειροκροτώντας και φωνάζοντας σε κάθε κομμάτι. Όταν ο Spike και η παρέα του άφησαν τη σκηνή, εμείς χρειαζόμασταν μία μπύρα ώστε να μας κρατήσει για την επόμενη (λίγη) ώρα.

Δυστυχώς για τον υποφαινόμενο, αλλά και για πολλούς άλλους, οι Ελβετοί Gotthard ακύρωσαν σχεδόν μία εβδομάδα πριν την εμφάνιση τους και έτσι δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα από τα πιο ωραία hard rock σχήματα. Κρίμα!

Δίχως αναστολές, πλησιάζουμε πιο κοντά στη σκηνή καθώς είναι η ώρα που το συγκρότημα του Duff McKagan, οι Loaded, πατάνε το πόδι τους στη σκηνή.



Καταπληκτική εμφάνιση από των πρώην μπασίστα των Guns N’ Fuckin’ Roses, και νυν των Velvet Revolver. Για μία ώρα περίπου έπαιζε την κιθάρα του σε Loaded ρυθμούς, και όταν πια πήρε το μπάσο στα χέρια του, όλοι ξέραμε τι θα ακολουθούσε. Κομμάτια Guns N’ Roses. Αυτό πρέπει να περίμεναν και οι Ιταλοί, αφού σε αυτά άναψε το κέφι.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Duff ξέρει να παίζει εξίσου καλά κιθάρα, ντραμς και μπάσο φυσικά, ενώ διαθέτει και μία πολύ ωραία φωνή. Άλλωστε, αυτός έχει αναλάβει τα φωνητικά στους Loaded. Κλείσιμο με μία διασκευή στο “I Wanna Be Your Dog” του Iggy Pop και οι Loaded αφήνουν τη σκηνή του Rock Of Ages για τους Extreme.

Κορυφαία στιγμή, όταν στη μέση περίπου του set των Loaded, στα πλάγια της σκηνής εμφανίστηκε ο Dee Snider. Σχεδόν όλοι έστρεψαν το κεφάλι τους προς τα εκεί, ξεχνώντας ουσιαστικά τους Loaded, και χαιρετούσαν τον Dee, o οποίος αφού έσκασε στα γέλια, ανταπέδωσε.



Μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν τα “Attitude”, “It’s So Easy”, “Dust N’ Bones”, “So Fine” από Guns N’ Roses, η διασκευή του “I Wanna Be Your Dog”, κομμάτια από τον 1ο δίσκο των Loaded, του 1996, καθώς και από τον νέο τους δίσκο.

Μετά από ένα μισάωρο διάλειμμα, και ενώ είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τόσο τον Spike των Quireboys, όσο και τον Duff (μεγάλες συναντήσεις), αλλά και να επιτρέψουμε σε μία ακόμη μπύρα να ρεύσει μέσα στο λαιμό μας, οι Extreme ανεβαίνουν στη σκηνή. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια του soundcheck των Extreme, ο κιθαρίστας της μπάντας, Nuno Bettencourt, περιφερόταν στη σκηνή με στολή μοναχού και ένα τεράστιο μούσι αλλά ZZ Top. Πολύ γέλιο, αφού λίγοι τον κατάλαβαν.



Οι Αμερικανοί, έχοντας στις αποσκευές τους ένα νέο δίσκο (“Sausades De Rock”), μετά από 13 ολόκληρα χρόνια απραξίας, έπαιζαν σα να μην χωρίστηκαν ποτέ. Στιγμές που μας ξεσήκωσαν, όπως τα “Decadance Dance”, “Take Us Alive”, “Get The Funk Out” και “Cupid’s Dead”, μέχρι και στιγμές που μας έκαναν να θυμηθούμε κατασκήνωση (“More Than Words”) αλλά και κομμάτια μπαλαντοειδή, που δίνουν άλλο χρώμα στο συγκρότημα (“Ghost”, “Tell Me Something I Don’t Know”, “Am I Ever Gonna Change?”).

Ο κινητικότατος τραγουδιστής Gary Cherone έδινε ταχύτητα στο live, με άξιους συμπαραστάτες τους παλιούς, Bettencourt και Badger, σε κιθάρα και μπάσο, αλλά και το πιο νέο μέλος, τον drummer Kevin Figueiredo.Τελείωσαν το set τους μετά από μιάμιση περίπου ώρα, κατά τις 21.00.Τέλεια εμφάνιση από τους Extreme, τους οποίους ελπίζουμε κάποια στιγμή να ξαναδούμε, γιατί μία φορά δεν είναι αρκετή.



Extreme setlist:
Comfortably Dumb / Decadance Dance / Rest In Peace / Play With Me / Star / Tell Me Something I Don't Know / Am I Ever Gonna Change? / More Than Words / Ghost / Cupid's Dead / Take Us Alive / Get The Funk Out / Hole Hearted

Και εδώ, πριν πάμε στο μεγάλο όνομα της ημέρας, να πούμε κάποια πράγματα για τον ήχο και τη διοργάνωση: Ο ήχος απλά τέλειος, σαν cd, πράγμα δεδομένο για τέτοιες συναυλίες στο εξωτερικό. Άκουγες τα πάντα, ακόμα και το περπάτημα επί σκηνής. Όσο για την οργάνωση, σε μπύρες, νερά και φαγητά, ό,τι και να πω είναι λίγο. Χωρίς ατελείωτες ουρές και με άψογη εξυπηρέτηση, όλα πήγαιναν ρολόι. Χαρακτηριστικό είναι ότι και 1 ώρα μετά το τέλος της συναυλίας, υπήρχαν άφθονα φαγητά και (παγωμένα!) νερά.



Η ώρα έχει πάει 21.30, το τεράστιο πανό έχει στηθεί, τα φώτα σβήνουν και η φωνή ακούγεται: ’’Ladies and gentlemen, please welcome… Twisted fuckin’ Sister’ ’…Ντελίριο!

Είναι όλοι εκεί. Και τα 5 αυθεντικά μέλη: A.J. Pero στα drums… καταιγιστικός! Marc “The Animal” Mendoza στο μπάσο… κατεδαφιστικός. Όπως πάντα, J.J. French και Eddie Ojeda στις κιθάρες, ήρεμοι και αγέρωχοι. Και φυσικά… ο ένας και μοναδικός Dee Snider. Ένας από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος, frontman που υπάρχει.

Ξεκινούν δυναμικά με το “You Can’t Stop Rock N’ Roll” και πραγματικά δυσκολεύομαι να περιγράψω αυτό που επικρατεί από κάτω. “The Kids Are Back” για τη συνέχεια και ο πανικός συνεχίζεται. Το “Stay Hungry” που ακολουθεί έρχεται να μας θυμίσει το καλύτερο cd τους, και ένα από τα καλύτερα της rock ιστορίας, το οποίο τίμησαν δεόντως.



Μία μοναδική εκτέλεση του “Captain Howdy” έρχεται να μας βάλει σε υποχθόνιους ρυθμούς, για να έρθει το “I Believe In Rock N’ Roll” και να μας ξεσηκώσει πάλι. “We’re Not Gonna Take It” και το πιο κλασσικό κομμάτι των Twisted Sister δονεί τα θεμέλια του PalaSharp. Περίπου στα μέσα του κομματιού ο Dee Snider σταματά και μας ρωτά αν παραξενευόμαστε που παίζουν τέτοια επιτυχία στην αρχή του set. Η απάντηση έρχεται από τον ίδιο σχεδόν αμέσως. «Όσοι ήρθαν για το “We’re Not Gonna Take It”, μπορούν να το ακούσουν και να “get the hell out of here”! (κατά λέξη). Θέλουμε μόνο πραγματικούς οπαδούς των Twisted Sister εδώ». Λόγια με αρ…δια, από έναν μεγάλο frontman, που ποτέ δεν έτρεξε πίσω από το χρήμα.

Ξανά σε Twisted ρυθμούς με το “The Fire Still Burns” να μας καίει για τα καλά και να μας προετοιμάζει για την μπαλαντάρα “The Price”, την οποία ο Dee αφιέρωσε στη γυναίκα του, που είχε γενέθλια, μαζί με ένα “Happy Birthday To You”, τραγουδισμένο από περίπου 5000 οπαδούς. Μέγιστο δέος και συγκίνηση σε αυτό το πραγματικά μοναδικό κομμάτι. Προσωπικά ανατρίχιασα ολόκληρος.



Η συνέχεια ανήκει στα “Ι Am (I’m Me)” και “Ride To Live, Live To Ride”, με τον κόσμο να παραληρεί, τον Mendoza να λυγίζει μικρόφωνα και την μπάντα να δείχνει να το ευχαριστιέται, υποκλινόμενη στον υπέροχο, κατά τον Dee, κόσμο. Ένα κολασμένο drum solo από τον A.J. Pero έρχεται να προλογίσει το “Under The Blade”, για να φτάσει η στιγμή να σβήσουν όλα τα φώτα και να παραμείνουν μόνο οι δύο κόκκινοι προβολείς μπροστά στον Dee Snider, ώστε αυτός να μας καλωσορίσει στην κόλαση όπου και θα καούμε... “Burn In Hell”, με το κοινό να συμμετέχει ενεργά και τον Snider σε μεγάλα κέφια.

Ο Dee φωνάζει “I Wanna Rock” και το κοινό απαντά “Rock”. Χαμός στο στάδιο, με τον Snider να παίζει με το κοινό στο ρεφραίν και τους Extreme να ανεβαίνουν στη σκηνή για να τραγουδήσουν μαζί με τους “Iron Men Of Rock N’ Roll”. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι όλα τα μέλη των Extreme είναι ένα κεφάλι πιο κοντοί από τους Twisted Sister. Διασκεδαστικό θέαμα.

Για κλείσιμο “S.M.F.”… You Sick Mother Fuckers!... και η ένταση και ο ενθουσιασμός φτάνουν στα ύψη. It’s only Rock N’ Roll baby, and I like it…!!!



Πραγματικά, ένα live των Twisted Sister σε κάνει να ξεφεύγεις από τα προβλήματά σου, να τα ξεχνάς όλα και να μπαίνεις εξολοκλήρου στο ατελείωτο πάρτυ που σου προσφέρεται απλόχερα. Ένα πάρτυ που διαρκεί όσο ο Dee και η παρέα του βρίσκονται επί σκηνής. Και όταν πια φεύγουν, θέλεις να πας οπουδήποτε και να το συνεχίσεις. Νιώθεις όμορφα, ξεφαντωτικά, τρελά, με διάθεση και κέφι. Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι Twisted Sister. Και επειδή πραγματικά ανυπομονώ να τους ξαναδώ, θα κρατήσω αυτό που μου απάντησε ο Mendoza όταν του είπα “Hope to see you again soon”: “You will, for sure…”!

Twisted Sister setlist:
You Can't Stop Rock N' Roll / The Kids Are Back / Stay Hungry / Captain Howdy / I Believe In Rock N' Roll / We're Not Gonna Take It / The Fire Still Burns / The Price / I Am (I'm Me) / Ride To Live, Live To Ride / Under The Blade / Burn In Hell / I Wanna Rock / S.M.F.

Υ.Γ.: Hails στην παρέα: Δημήτρη, Δημήτρη και Νικολέτα, που βοήθησαν σε backstage, photos & setlist Loaded αντίστοιχα.