Wolves In The Throne Room
Two Hunters
Αν και λίγο καθυστερημένα ομολογώ, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την εξαιρετική περίπτωση των Wolves In The Throne Room. Ιδιαίτεροι και έντονα ενδιαφέροντες, οι Αμερικανοί απ' την Ουάσινγκτον με το πρωτότυπο όνομα προσφέρουν ακόμα έναν δίσκο πνοή στη στασιμότητα που χαρακτηρίζει το black ιδίωμα. Όσοι λίγοι τους είχαν πάρει πρέφα με τον πρώτο τους δίσκο, "Diadem Of 12 Stars" του 2006, σίγουρα μιλούσαν για ένα ακόμα ελπιδοφόρο γκρουπ, αλλά κανένας δεν νομίζω να φανταζόταν ότι τον δίσκο θα διαδεχόταν αυτό το εξαιρετικό δημιούργημα που έχω στα χέρια μου και τιτλοφορείται "Two Hunters". Η μοναδικότητα των Wolves In The Throne Room ξεκινά πρώτα απ' όλα από τις αντιλήψεις της μπάντας και το μοναδικό της concept που, ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα, εμποτίζει τα τραγούδια της. Με αφετηρία μια εντελώς νατουραλιστική θεωρία και μία κυριολεκτική επιστροφή στη φύση, προβάλλουν τις οικολογικές ανησυχίες τους μέσα από τη μουσική. Και πιάνοντας το μουσικό κομμάτι, έχουμε να κάνουμε με black metal όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από την αμερικανική σκηνή. Μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, με πολλά ambient σημεία και ιδιαίτερες μελωδίες, αλλά έχοντας και τους Burzum βαθιά μες στο υποσυνείδητο. Παρότι η παραγωγή και ο ήχος είναι τραχιά και υπάρχουν πολλά σημεία που οι ταχύτητες ανεβαίνουν επικίνδυνα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το άλμπουμ είναι ιδιαίτερα ισορροπημένο. Το πρώτο μεγάλο ατού του "Two Hunters" και των Wolves In The Throne Room γενικότερα είναι η επική διάθεση που με περισσή άνεση καταφέρνουν και δημιουργούν, χωρίς όμως να δανείζονται κλισαρισμένες τακτικές του folk / viking ήχου. Το δεύτερο ατού του δίσκου είναι η τέλεια (και όταν λέω τέλεια το εννοώ) προσθήκη γυναικείων φωνητικών σε δύο από τα πέντε τραγούδια του δίσκου. Η «αέρινη» και ανάλαφρη γυναικεία παρουσία σε ήχους παρμένους από τη φύση (όπως κελάρυσμα νερού) δίνει μια άλλη υφή, ένα διαφορετικό, αν θέλετε, πρόσωπο στον δίσκο, χωρίς να ακούγεται όμως cheesy ή goth-friendly. Γενικά οι Wolves Ιn The Throne Room είναι μια μπάντα που αναμειγνύει πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία με πετυχημένο τρόπο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν χαρίζεται στον ακροατή, ούτε και επιδιώκει απλά να εντυπωσιάσει. Ο προσεκτικός ακροατής σίγουρα θα καταλάβει ότι τα μέλη το νιώθουν πραγματικά αυτό που κάνουν και θα το εκτιμήσει.
