Tanith

In Another Time

Metal Blade (2019)
Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 02/10/2019
Το folk είναι το νέο παλιό epic
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εφόσον δεχτούμε ότι το επικό heavy metal αποτελεί ένα αρκετά κλειστό ιδίωμα με ιδιαιτερότητες, σε αντιστοιχία και μεγαλύτερη κλίμακα συναντάται ένα πολύ ιδιαίτερος ενάρετος κύκλος με τέσσερα σημεία αναφοράς: το folk, το hard rock, το κλασικό heavy metal και το επικό metal.

Υφολογικά, οι Tanith διαθέτουν τη μοναδική ικανότητα και ευελιξία να διατρέχουν τον πλήρη κύκλο χωρίς να ακροβατούν, και αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο παράσημο. Επιπλέον, οι επιμέρους αναφορές, αν και ουκ ολίγες, είναι τόσο αρμονικά δεμένες μεταξύ τους, με καταλύτες υπέροχες μελωδίες και απόλυτα ταιριαστά παιξίματα, οπότε το αποτέλεσμα μοιάζει με ένα συναρπαστικό πενηντάχρονο ταξίδι, όπου το τοπίο αποτελείται από τα εξώφυλλα εμβηματικών και εξαίρετων δίσκων.

Στον δρόμο λοιπόν που άνοιξαν οι Wishbone Ash με το "Argus"

Άλλωστε, σε μια εποχή που η παρθενογένεση στη σκληρή μουσική και γενικότερα στην τέχνη όχι απλά αμφισβητείται αλλά θεωρείται σχεδόν αδύνατη, ο τρόπος για να ξεχωρίσει κάποιο σχήμα είναι να δημιουργήσει ένα νέο χαρμάνι διαλέγοντας γνώριμα υλικά, τα οποία όμως δεν έχουν συνταιριάξει στη γνωστή βιβλιογραφία. Αν μάλιστα οι αναλογίες είναι σωστές και η εκτέλεση γίνεται με μεράκι από ανθρώπους που νιώθουν, το χαρμάνι είναι μεθυστικό, όπως ακριβώς συμβαίνει στο full-length ντεμπούτο της τετράδας, "In Another Time".

Στον δρόμο λοιπόν που άνοιξαν οι Wishbone Ash με το "Argus" και βρέθηκαν στη συνέχεια καλά κρυμμένα διαμάντια όπως το "Revival" των Winterhawk και το "Endless Skies" των Ashbury, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια αξιοσημείωτη κινητικότητα, με σχήματα όπως οι Hällas, οι Wytch Ηazel και προφανώς η αμερικάνικη παρέα του Russ Tippins. Ο εν λόγω κύριος, ως το alter ego του διδύμου Ramsey/English ήταν καιρός να δώσει στο ευρύ κοινό το δικό του δείγμα γραφής, και το αποτέλεσμα είναι εμφατικό.

Τα διπλά και εναλλασσόμενα, αντρικά και γυναικεία φωνητικά, οι δύο κιθάρες, το αξιοζήλευτο δέσιμο των μουσικών, η ζεστή παραγωγή όπου τα όργανα δεν χάνονται στη μίξη, το θαυμάσιο storytelling και μια σειρά από καταπληκτικές μελωδίες, τα κυρίαρχα lead και οι αλλαγές από άλλες εποχές, αποτελούν τα βασικά συστατικά της προσφοράς των Tanith, με περιτύλιγμα από τον μαγικό κόσμο του Roger Dean.

Τζάμαρε ο Gallagher με τους Wishbone Ash στο προβάδικο των Skynyrd;

Στο εναρκτήριο και καλύτερο τραγούδι "Citadel" με το μαγικό ρεφρέν το σόλο συνδέεται απευθείας με την παράνοια του Buck Dharma στο "Don't Fear The Ripper" (κοινώς ο "Εξορκιστής" στο video των Beatles), ενώ στο "Book Of Changes" αναδεικνύονται μερικές από τις καλύτερες στιγμές του "Bandolier" των Budgie. Έχεις χάσει τον Jordan Macarus; Τον ξαναβρίσκεις στο "Wing Of The Owl" με το μαγικό κουπλέ και το ξερό folk πέρασμα πριν η lead κιθάρα επαναλάβει τα λόγια.

Αναρωτιέσαι πως θα ακουγόταν το τζαμάρισμα των Satan με τους Rush; Η απάντηση βρίσκεται στο "Cassini's Deadly Plunge". Αν δεν σου κάνει αυτό, μήπως θα προτιμούσες τον Blackmore να συνομιλεί με τον Lynott στο "Mountain"; Θα ήθελες ένα τραγούδι που αδίκως δεν χώρεσε στα καλύτερα άλμπουμ των Styx; Έχεις το "Under Τhe Stars". Χωρούν κάπου σε όλα αυτά οι Crosby, Stills, Nash & Young; Στο "Eleven Years" με ένα ακόμη μαγικό ρεφρέν. Τζάμαρε ο Gallagher με τους Wishbone Ash στο προβάδικο των Skynyrd; Αλήθεια είναι, "Dionysus" ντε! Και επειδή γουστάρουμε το "Desperado" των Eagles, δεν βάζουμε ένα reprise, έτσι γιατί κολλάει στη φάση.

Είναι κάποιες φορές που τα τραγούδια μιλάνε στην καρδιά σου, ζηλεύεις το μεράκι του δημιουργού και το όλον σε συνεπαίρνει, με αποτέλεσμα η ανάλυση έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Και αν τύχει στο καπάκι να πέσει μια ακόμη δισκάρα όπως το "Novis Orbis Terrarum Ordinis", είναι σαν να ξαναβρίσκεις την πίστη σου στο ανθρώπινο γένος.

  • SHARE
  • TWEET