Pestilence, Benediction, Grave @ Gagarin 205, 28/4/2009

Η φετινή χρονιά ανήκει στο death metal τελικά. Κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν, δεν έχει σημασία, αλλά από το 2007 και μετά ο αριθμός των καλών death metal lives αυξάνεται σταθερά, προσφέροντας μας την δυνατότητα να βλέπουμε όλο και περισσότερες μπάντες. H ανακοίνωση της εμφάνισης τριών από τα σημαντικότερα ονόματα της σκηνής μαζί και όχι ξεχωριστά, όπως έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, ήταν μια καλή ευκαιρία να πάρουμε μία γεύση από Ευρώπη. Η Τρίτη βέβαια είναι μία δύσκολη μέρα για συναυλία και μάλλον δικαιολογείται η περιορισμένη προσέλευση του κόσμου στο Gagarin, αλλά στην τελική καλύτερα. Απλά, αυτοί που πήγαν ήταν πιο άνετοι.

Πόσο ατελείωτα heavy μπορεί να αποδειχθεί μια βραδιά όταν για πρώτη φορά εμφανίζονται μπροστά σου οι Grave; Η απάντηση είναι, υπερβολικά πολύ. Από τα ηχεία σκάνε αστραπές, κεραυνοί και ο ήχος της βροχής κατακλύζει τον χώρο. Η καταιγίδα ξεκινά, οι Σουηδοί θρύλοι βγαίνουν στην σκηνή και χωρίς πολλές χαιρετούρες ξεκινάνε να μας βομβαρδίζουν με τα μονολιθικά, deathly riff τους.

“Bloodpath” για ορεκτικό, από το φρέσκο ακόμα “Dominion VIII” του 2008 και αμέσως μετά βουτιά στα παλιά με “Obscure Infinity”. Στιβαρή εμφάνιση από μέρους της μπάντας και λιγομίλητος ο Ola Lindgren, μοναδικό εναπομείναν μέλος από την αρχική σύνθεση των Grave. Μόνο ο μπασίστας, Fredrik Isaksson έκανε την διαφορά, χοροπηδώντας χαρωπός και δείχνοντας τον ενθουσιασμό του στο κοινό στέλνοντας προς το τέλος ακόμα και φιλάκια. Ο κόσμος από την άλλη δεν ήταν τόσο διαχυτικό. Έδειξε ότι αγνοούσε την μπάντα και το υλικό της, παρότι από την μέση της εμφάνισης τους και μετά έβλεπες αρκετά κεφάλια να επιδίδονται σε έντονο headbanging. Η εμφάνιση αυτή θα είναι αφιερωμένη στο old school μας ανακοινώνει ο Lindgren, μια φράση που ακούστηκε αρκετές φορές εκείνο το βράδυ και σίγουρα δε χάλασε κανέναν.

Για μία ώρα και κάτι, οι Grave μας φιλοδώρησαν με σάπια riff να εναλλάσσονται με δυνατά ξεσπάσματα και όλες τις επιτυχίες του παρελθόντος, ενώ το closure, “Into The Grave” κατάφερε να δημιουργήσει το πρώτο mosh pit της συναυλίας.



Δεν πέρασε πολύ ώρα και πριν καλά καλά το καταλάβουμε στη σκηνή εμφανίζονται οι Benediction. Ο κόσμος τους υποδέχεται με χειροκρότημα, φωνάζει το όνομα τους και η μπάντα ανταποδίδει τον χαιρετισμό και ξεκινά να μοιράζει Βρετανικό ατσάλι (όχι δεν έπαιξαν διασκευές σε Judas Priest) με τα δύο πρώτα κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο. Η εμφάνιση τους καταιγιστική.



Το γκρουπ αποδίδει άψογα και με νεύρο, ενώ κινητήρια δύναμη του αποτελεί το θηρίο πίσω από το μικρόφωνο. Πες τον Dave Hunt, πες τον V.I.T.R.I.O.L., δεν έχει σημασία. Ο μικροκαμωμένος Άγγλος τα δίνει όλα πίσω από το μικρόφωνο, βγάζοντας μία απίστευτη δύναμη και με μία θηριώδη φωνητική προσέγγιση που μας αφήνει με τα μυαλά στο χέρι. Ήταν όμως απολαυστικός όχι μόνο καθώς βρυχόταν για μανιακούς δολοφόνους και υποσυνείδητο τρόμο, αλλά και όταν έπιανε το μικρόφωνο για να μας μιλήσει, αποκαλύπτοντας διάπλατα τη φλεγματική φύση της καταγωγής του. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει η δεύτερη υπενθύμιση.



Η βραδιά ανήκει στο old school death τονίζει περιχαρής ο κύριος «Βιτριόλι» και οι ρωγμές που είχαν δημιουργήσει οι Grave στο κτίριο αρχίζουν να μεγαλώνουν με ένα καταιγισμό από death metal classics. “The Dreams You Dread”, “Shadow World”, “Magnificat” και άλλα πολλά ακούστηκαν στην μιάμιση περίπου ώρα που κράτησε η εμφάνιση τους, κλείνοντας με το “Subconscious Terror”.



Η μπάντα έδειξε ότι πραγματικά απόλαυσε το σόου και δεν παρέλειψε να μας ευχαριστήσει πολλές φορές που παρευρεθήκαμε. Ο Hunt έδειξε να μην έχει ξεχάσει και την πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, παρέα με τους Deicide τότε, ενώ επεσήμανε με πολύ ωραίο τρόπο και το άκυρο της επιλογής ημέρας για τη συναυλία. Γενικά προσέφεραν ένα πολύ χορταστικό θέαμα και ευκαιρία για μπόλικο ξύλο στις πρώτες σειρές του κοινού.



Και κάπου εδώ θα έπρεπε να ξεκινήσω να περιγράφω με ενθουσιασμό την πρώτη εμφάνιση των Pestilence στην χώρα μας, είκοσι και βάλε χρόνια μετά την ίδρυση του γκρουπ. Δυστυχώς δεν έχω να πω πολλά. Οι Ολλανδοί βετεράνοι αποτέλεσαν μια τραγική καρικατούρα που απλά χάλασε μια πολύ δυναμική (μέχρι τότε) βραδιά. Μία από τις χειρότερες ζωντανές εμφανίσεις που έχω δει στη ζωή μου, με ένα γκρουπ παντελώς άνευρο και ψυχρό, που απλώς εκτελούσε (ενίοτε και κυριολεκτικά) τα τραγούδια μιας άλλοτε μεγάλης μπάντας.



Πρωταγωνιστής της παράστασης του Καραγκιόζη, ο ηγέτης (δεν μας άφησε λεπτό να το ξεχάσουμε) των Pestilence, Patrick Mameli. Ένας ζωντανός Νεάντερνταλ, ένα άτομο που κάνει τον Ozzy υπό την επήρεια κόκας να μοιάζει με τον εξυπνότερο άνθρωπο της Γης, κατάφερε να καταστρέψει με χαρακτηριστική άνεση μία εμφάνιση που τόσος κόσμος περίμενε πως και πως. Η φωνή του μετά το δεύτερο τρίτο κομμάτι έκλεισε εντελώς, συνεχίζοντας έπειτα μόνο με άναρθρες κραυγές, την κιθάρα καλύτερα να μην την κρατούσε γιατί με την φαλτσαδούρα του μας τρύπησε τα τύμπανα, ενώ ενδιάμεσα στα τραγούδια ακούσαμε την λέξη “fuck” και όλα της τα παράγωγα αμέτρητες φορές, με αποκορύφωση το τελικό – πριν το τελευταίο κομμάτι – “let’s go fuckin fuck fuck fuck fuck fuck fuck…” που κόντεψε να με διπλώσει από τα γέλια.



Με λίγα λόγια, ενώ το live πήγαινε καρφί για τα κορυφαία αυτής της χρονιάς, με σουπερ performance από μεριάς Grave και κυρίως Benediction, οι Ολλανδοί κατάφεραν να μας χαλάσουν την διάθεση με την απαράδεκτη εμφάνιση τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι στο κοινό απλά κοίταζαν αποσβολωμένοι τους πιθηκισμούς του Mameli, ενώ αρκετοί έφευγαν πριν τελειώσει το live.



Όπως και να έχει, μένουμε στα καλά της συναυλίας και ξεχνάμε τα άσχημα. Οι Βρετανοί αποδείχτηκαν οι πραγματικοί headliners της βραδιάς και η παρουσία των Pestilence θα αποτελέσει απλά μία κακή ανάμνηση. Ας ελπίσουμε μόνο να μην κρατήσει για πολύ το εν λόγω reunion, γιατί μόνο κακό κάνει στον μύθο τους.



Υ.Γ. Τώρα αναμένουμε με ανυπομονησία την συναυλία των έτερων Ολλανδών θεών. Φαντάζομαι ότι οι Asphyx θα μας αποζημιώσουν πλήρως για την τραγική εμφάνιση των συμπατριωτών τους.



Pestilence setlist:
1. Devouring Frenzy
2. Horror Detox
3. Chemo Therapy
4. The Process Of Suffocation
5. Fiend
6. Hate Suicide
7. Chronic Infection
8. The Secrecies Of Horror
9. Mind Reflections
10. Synthetic Grotesque
11. Lost Souls
12. Out Οf Τhe Body
13. Land Of Tears


Benediction setlist:
1. Intro
2. The Grey Man
3. Controlopolis (Rats In The Mask)
4. Nothing On The Inside
5. Shadow World
6. Unfound Mortality
7. They Must Die Screaming
8. The Grotesque
9. I
10. Burying The Hatchet
11. The Dreams You Dread
12. I Bow To None
13. Dripping With Disgust
14. Suffering Feeds Me
15. Magnificat
16. Jumping At Shadows
17. Subconscious Terror


Grave setlist:
1. Bloodpath
2. Obscure Infinity
3. Turning Black
4. Bullets Are Mine
5. Morbid Way to Die
6. Deathstorm
7. And Here I Die (Satisfied)
8. Soulless
9. Dark Signs
10. You'll Never See...
11. Christi(ns)anity
12. Into the Grave