Ni

Ακόμα κι αν δεν ξέραμε τους Ni, το όνομα της Dur Et Doux είναι εγγύηση για το καλύτερο, το πιο τρελό avant-prog της γαλλικής σκηνής - σαν αυτό που παρουσιάστηκε στο πρόσφατο άρθρο με αγαπημένα φετινά experimental rock διαμάντια. Όμως, τους ξέρουμε τους Ni. Τους θαυμάσαμε στο "Pantophobie" του 2019 και γνωρίζουμε ήδη ότι αποτελούν, μαζί με τους Poil, μάλλον τα καλύτερα σχήματα του σύγχρονου γαλλικού avant/RIO ήχου.

Το τρίτο τους άλμπουμ μοιάζει να επιχειρεί μια έντονη στροφή προς ακραία math rock μονοπάτια. Στα αρχαία Γαλλικά, fol naïs σημαίνει "γεννημένος τρελός" και παραπέμπει στους τρελούς και τους γελωτοποιούς. Το ambient εισαγωγικό λεπτό του "Zerkon" θα σε τυλίξει με ομίχλη και προσμονή, με το που σκάσει όμως το πρώτο riff θα συμφωνήσεις μαζί μου: ναι, σε αυτή την μουσική χωράει και η έννοια της παραφροσύνης, σε καμία περίπτωση όμως οι Ni δεν αστειεύονται. Παρά την άκρατη τεχνική τους, η μουσική τους δαγκώνει.

Οι κιθάρες των Anthony Béard και François Mignot χιμάνε σαν άγρια, τυφλά θηρία. Το rhythm section των Benoit Lecomte και Nicolas Bernollin στέκεται ακόμα πιο οξύ, πιο αναρχικό, συχνά ακατανόητο, πάντα όμως θεσπέσιο. Ανάποδα μετρήματα, παντού άρσεις και αντιχρονισμοί, αχαλίνωτοι θόρυβοι, κι όλα αυτά σε υψηλά tempo και με μια επιθετικότητα που κάνει σχήματα με παραδοσιακή prog ακρότητα - σαν τους Birds And Buildings, ας πούμε - να ακούγονται σαν νανουρίσματα.

Σε ένα τέτοιο ηχητικό περιβάλλον - κι ειδικά αφού μιλάμε για instrumental μπάντα - ο ακροατής θα αναζητήσει και κάποια σημάδια μιας πιο «λογικής» μελωδίας. Τέτοια ίχνη αφήνει πίσω του το επτάλεπτο "Berdic" και η θαυμάσια τριλογία "Triboulet", ενώ στον αντίποδα τραγούδια όπως το "Dagonet" και το "Chicot" εκφράζουν την πιο παλαβή και ακραία πλευρά των Ni, φτάνοντας στα ηχητικά σύνορα σχημάτων όπως οι Don Caballero, οι Botch ή οι Meshuggah. Φτάνουν, χωρίς όμως να τα περνάνε. Παραμένουν στην prog πλευρά, έστω κι οριακά.

Πιστεύω πως ήδη έχει γίνει αντιληπτό πως μιλάμε για έναν δίσκο θαυμάσιο και παράδοξο. Το "Fol Naïs" παραμένει ζωντανό, απροσδιόριστα σκοτεινό και «υπερβολικό» καθόλη την διάρκεια του. Σε αυτή την υπερβολή βρίσκεται και η ποιότητα του, αν και πρόκειται για άλμπουμ που δεν συνιστάται σε άτομα των οποίων το anxiety πυροδοτείται εύκολα. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πως το "Fol Naïs" είναι το απόλυτο soundtrack του anxiety. Οι κουρασμένες καρδιές, ας μείνουν μακριά.

Αυτοί που θα μείνουν ως το τέλος, θα γευτούν την βραδύκαυστη, μεγαλόπρεπη κάθαρση του "Cathelot", εκεί όπου τα ασύμμετρα riffs θα συναντηθούν με το ambience του hurdy gurdy και θα σφραγίσουν το αίνιγμα. Έχουμε πολλές φορές όλοι μας αναρωτηθεί, ειδικά στην εφηβεία μας, για το αν οι "τρελοί" μπορούν να αντιληφτούν μια ανώτερη πραγματικότητα. Το "Fol Naïs" είναι η δύσκολη αλλά και σούπερ καλλιτεχνικά περίτεχνη δισκάρα που, όχι μόνο επανέφερε το ερώτημα αυτό στο μυαλό μου, αλλά με έκανε να γνέψω και καταφατικά. Είμαι σίγουρος πως η μουσική των Ni αιχμαλωτίζει κάτι που εμείς οι λογικοί αγνοούμε.

Bandcamp