Loreena McKennitt @ Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 26/06/24

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μη συμπαθεί κάποιος το αθηναϊκό καλοκαίρι. Καύσωνες, υπερτουρισμός, κίνηση. Ένας από τους λόγους που εμείς οι συναυλιάκηδες το αγαπάμε όμως, είναι ότι μπορούμε να απολαύσουμε χώρους που γίνονται διαθέσιμοι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Το μοναδικό Ηρώδειο είναι μάλλον ο πιο εμβληματικός. Πέντε χρόνια μετά την προηγούμενη εμφάνισή της εκεί, η Καναδή στην υπηκοότητα, αλλά πολίτης του κόσμου καλλιτεχνικά, Loreena McKennitt μας πρόσφερε τη χαρά και την τιμή να ξεκινήσει σε αυτόν τον υπέροχο χώρο την επετειακή της περιοδεία για τον δίσκο της "The Mask And Mirror".

Με τη συναυλία να είναι sold out αρκετό καιρό πριν την πραγματοποίησή της, ο κόσμος συνέρρευσε στο αρχαίο θέατρο από νωρίς. Καθώς έπεφτε η νύχτα, έφερε μαζί της κι ένα απολαυστικό, δροσερό αεράκι που θα αποδεικνυόταν ιδανικός σύντροφος. Λίγο μετά τις εννιά και ύστερα από την ανακοίνωση ότι η εμφάνιση θα είχε δύο μέρη, η Loreena McKennitt και η σπουδαία, όπως αποδείχτηκε, μπάντα της εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας και κάτω από τον ουρανό της Αθήνας εν μέσω χειροκροτημάτων και επευφημιών.

Το πρώτο μέρος περιλάμβανε την εκτέλεση ολόκληρου του αγαπημένου "The Mask And Mirror", με τα κομμάτια παιγμένα με τη σειρά που έχουν και στη studio εκδοχή του δίσκου. Εκπλήξεις λοιπόν δεν υπήρξαν και μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η Loreena McKennitt ήταν ελαφρώς σφιγμένη και απολύτως φειδωλή. Χωρίς να μας απευθύνει μια λέξη, τόσο η ίδια όσο και οι μουσικοί της φαινόταν ότι είχαν όλοι αφοσιωθεί και επικεντρωθεί στο να αποδώσουν ιδανικά τον δίσκο επί σκηνής.

Πράγμα το οποίο και πέτυχαν απολύτως. Το "Bonny Swans" ήταν μαγικό. Το "Marrakesh Night Market" μας ταξίδεψε ακριβώς εκεί που λέει ο τίτλος του. Το "Full Circle" μας καταπράϋνε, ενώ στο "Santiago" η McKennitt έπιασε το ακορντεόν και στο τέλος του γνώρισε την αποθέωση, σε ένα από τα πιο δυνατά χειροκροτήματα της βραδιάς. Όλη η μπάντα είναι πολυοργανίστες, όπως άλλωστε και η ίδια η πρωταγωνίστρια που έπαιζε πιάνο, άρπα. Η εναλλαγή του Duddley Phillips από ηλεκτρικό μπάσο σε κοντραμπάσο ή του Bryan Hughes από ηλεκτρική κιθάρα σε παραδοσιακά έγχορδα δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη, με όση φυσικότητα κι αν την έκαναν.

Η διάρκεια του "The Mask And Mirror" είναι γνωστή, οπότε αναμενόμενα μετά από περίπου τρία τέταρτα η σκηνή άδειασε. Στο διάλειμμα συζητούσαμε μεταξύ μας ότι σε παλιότερες εμφανίσεις της ήταν λαλίστατη και μιλούσε για πολλά και διάφορα. Το δεύτερο μέρος προέκυψε ακριβώς τέτοιο, σχεδόν από τη στιγμή που η McKennitt με τους μουσικούς της βγήκαν από τα παρασκήνια για δεύτερη φορά. Ανάμεσα στα κομμάτια ενός άτυπου best of ακούσαμε για τις περιπλανήσεις που έκανε η McKennitt σε διάφορες χώρες στα νιάτα της ή για το ενδιαφέρον της για τους άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες.

Ακούσαμε το "On A Bright May Morning", αποτέλεσμα της συνεργασίας της με τους ντόπιους (από το Ontario) μουσικούς Bookends, με τους οποίους μάλιστα έπαιξε και σε ορισμένα τοπικά φεστιβάλ. Το “Ages Past, Ages Hence” από το πολύ καλό “Lost Souls” το εμπνεύστηκε από μια έκθεση στη Βενετία γύρω στο 1990 που της έμαθε πολλά για τους Κέλτες και τη σύνδεσή τους με τα δέντρα.

Σε εκείνο το σημείο ανέβασε και μας σύστησε και τρεις ακόμα μουσικούς, οι δύο εκ των οποίων μάλιστα είναι συμπατριώτες μας – και συνεργάτες της για δεκαετίες. Πρόκειται για τον Σωκράτη Σινόπουλο και τον Πάνο Δημητρακόπουλο, δεξιοτέχνες στη λύρα και στο κανονάκι, αντίστοιχα. Ο Σύρος Haig Yazdjian, που έχει πολιτογραφηθεί κι αυτός Έλληνας τόσα χρόνια που ζει εδώ, συνόδευσε στο ούτι.

Η μουσική της McKennitt ενσωματώνει επιρροές από πολλούς πολιτισμούς και κουλτούρες. Τα κέλτικα στοιχεία χορεύουν παρέα με τις ανατολίτικες κλίμακες. Προσωπικά, το δικό μου DNA συντονίστηκε με τις στιγμές που ακολούθησαν. Με τις φανταστικές εκτελέσεις των "The Gates of Istanbul" και "Penelope's Song" αισθάνθηκα σα να βρίσκομαι κάπου στα βουνά από τα οποία προέρχομαι, σε κάποιο γλέντι που γιορτάζει τη φύση ή τον πολιτισμό. Ένα απίθανο χωνευτήρι ήχων και πολιτισμών «έσκαγε» μπροστά στα μάτια και στα αυτιά μας και δεν μπορούσε να μη σε συνεπάρει.

Το "Marco Polo" από το οριακό, για πολλούς λόγους, "The Book Of Secrets", τερμάτισε αυτό μου το αίσθημα. Στο "The Mummer’s Dance" που ακολούθησε, η φωνή της ήταν κάτι οριακά ανεξήγητο, δε λύγισε ή δίστασε ούτε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου, σε κανένα σημείο, με το κομμάτι να είναι τόσο απαιτητικό. Η απόλυτη ησυχία που ευτυχώς επικρατούσε, επέτρεπε να βυθιστείς και να απολαύσεις χωρίς απρόσκλητους επισκέπτες.

Πλησιάζοντας προς το τέλος, η McKennitt μας εξομολογήθηκε την αγωνία τους λόγω του ότι αυτή ήταν η πρώτη βραδιά της περιοδείας και μας είπε ότι ακόμα δοκιμάζουν πράγματα και εντοπίζουν λάθη, τα οποία ελπίζει εμείς να μην καταλαβαίνουμε - σιγά μην καταλάβαμε! Το "The Old Ways" ήταν απογειωτικό και το "Tango To Evora", προφανώς αυτό που ήξεραν οι περισσότεροι, λόγω της γνωστής διασκευής της Αλεξίου. Το encore είχε το "Dante’s Prayer", με το οποίο γράφτηκε και ο αποχαιρετισμός.

Το Ηρώδειο αποτέλεσε ιδανικό περιβάλλον γι’ αυτή την παράσταση. Η απίστευτη, μαγική αύρα που έχει, μπορεί να βάλει τον θεατή σε μια κατάσταση υπερβατική, εφ’ όσον φυσικά κι ο ίδιος αφεθεί. Μια χαραμάδα δεκτικότητας να είχες αφήσει όμως, δεν υπήρχε περίπτωση να μη σαγηνευτείς από αυτή την υπέροχη Καναδή. Μια καλλιτέχνιδα η οποία έχει εξερευνήσει κουλτούρες, πολιτισμούς, ρίζες, κλαδιά και παρακλάδια, μας τίμησε με μια εξαιρετική παράσταση και πήρε δικαίως το παρατεταμένο χειροκρότημα όλων μας. Σιγουράκι!

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής