My Morning Jacket

Τελικά τι μουσική παίζουν οι My Morning Jacket; Έχουν κάποιο σαφή μουσικό προσανατολισμό; Είναι η μοντέρνα συνέχεια της καλής παράδοσης αμερικάνικων jam συγκροτημάτων;

Πριν από μερικά χρόνια, και ενώ μέχρι και στο “It Still Moves” τιμούσαν τις southern ρίζες τους, στο άλμπουμ “Z” αποφάσισαν να γίνουν λίγο πιο τολμηροί και πιο εναλλακτικοί, με έναν ιδιαίτερα κομψό και πετυχημένο τρόπο. Έχοντας εν τω μεταξύ δημιουργήσει φανατικούς ακροατές, χάρις και σε κάποια μυθικού μεγέθους live τους (π.χ. στο φετινό Bonnaroo Festival, όπου το χρονόμετρο «έγραψε» τέσσερις ώρες συναυλίας, με guest appearance του Kirk Hammett παρακαλώ!), και με τις προσδοκίες στα ύψη, κυκλοφόρησαν φέτος το “Evil Urges”.

Ενώ θα περίμενε κανείς πως οι My Morning Jacket θα ακολουθούσαν την πεπατημένη του “Z”, που τους έφερε και τη μεγαλύτερη αναγνώριση, η παρέα από το Kentucky βάλθηκε να μας τρελάνει, αφού στο “Evil Urges” προσπαθεί να ξεκολλήσει τυχόν «ταμπέλες» της έχουν κρεμάσει όλα αυτά τα χρόνια. Με βασικό χαρακτηριστικό την λεπτή φωνή του τραγουδιστή Jim James, και πάντα τις κιθάρες να έχουν τον πρώτο λόγο, η καινούρια τους δουλειά είναι Rock, Country, Funk, και “Disco Rock” ταυτόχρονα...

«Πως είπατε...; “Disco rock”; Τι είναι τούτο;». Μα πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις τραγούδι σαν το “Highly Suspicious”, με χορευτικές διαθέσεις, τον Jim James σε falsetto φωνητικά a la Prince και με ένα τόσο κολλητικό ρεφρέν; Το ευχάριστα «σοκαριστικό» της υπόθεσης όμως είναι το πόσο άνετα ρέει αυτό το άλμπουμ από τραγούδι σε τραγούδι, παρά την διαφορετικότητα των κομματιών μεταξύ τους. Ξεκινάς με το ομώνυμο “Evil Urges”, funky αισθητικής, μέχρι να μπει η κιθαριστική «γέφυρα». Ενώ έχεις λικνιστεί με το προαναφερθέν “Highly Suspicious”, παίρνεις μια τζούρα και από southern rock με το “I’m Amazed”, κάνεις και μια νοσταλγική βόλτα στο παρελθόν, με το country “Sec Walkin’”. Επιστρέφεις ξανά όμως στο παρόν με το indie “Two Halves”, ενώ οι μελαγχολικές κιθάρες στο “Librarian”, με λίγη δόση Leonard Cohen, αποτυπώνουν τη φαντασίωση για τη σέξι βιβλιοθηκάριο της σχολής σου, που τόσα χρόνια απλά καθόσουν και την κοιτούσες...

“… Simple little bookworm,
Buried underneath
Is the sexiest librarian
Take off those glasses and let down your hair for me…”

Στη συνέχεια παίζεις και λίγο air-guitar στο “Aluminum Park” (και είσαι και καλός κιόλας... ), για να έρθει το επιβλητικό φινάλε με το “Touch Me I’m Going To Scream Pt.2”, το οποίο (όπως και το αντίστοιχα καλό Pt.1, στην αρχή του δίσκου) είναι ο μουσικός «δίαυλος επικοινωνίας» του “Evil Urges” με τον προκάτοχό του, “Z”.

Μεγαλοφυές, το “Evil Urges” αποδεικνύεται πολύ πιο τολμηρό από τον προκάτοχό του τελικά. Φλερτάρει με πολλά μουσικά ιδιώματα και είναι αναμφισβήτητα το πιο πολυσυλλεκτικό άλμπουμ της αμερικάνικης μπάντας. Μπορεί να του λείπει μία δυναμική στιγμή τύπου “One Big Holiday” (από το “It Still Moves”), που στα live τους προκαλεί άκρατο ενθουσιασμό, ή ένα ραδιοφωνικό hit σαν το “Off The Record”, αλλά αποτελεί ένα ετερόκλητο μεν, σφιχτοδεμένο δε άλμπουμ, καθόλη την διάρκειά του, και αυτή η ιδιόμορφη συνοχή του είναι το μεγάλο επίτευγμα των My Morning Jacket.