Home Front

Στα τέλη του 2021, το mini-LP "Think Of The Lie" είχε προκαλέσει έναν underground ντόρο. Οι Καναδοί Home Front συστήθηκαν με κρότο και κατάφεραν να μυήσουν κόσμο στο εθιστικό τους, ρομαντικό post-punk. Ανάμεσα στην πληθώρα συγκροτημάτων που ξεπετάγονται στο εν λόγω παρακλάδι, που διανύει μια παρατεταμένη αναβίωση, ελάχιστα καταφέρνουν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον με τη συνθετική τους ικανότητα. Οι Home Front, εξαρχής φάνηκαν πειστικοί, και έτσι, η άφιξη του ντεμπούτου LP τους αποτελεί για μένα, μια από τις πλέον πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς.

Ήδη από το πρώτο single – και εναρκτήριο - "Faded State", τα πράγματα είναι σαφή. Η μεγάλη των ‘80s σχολή, ειδικά τα 4-5 πρώτα της χρόνια, ενυπάρχουν σε ένα υπέροχο, καλειδοσκοπικό ταξίδι στο χρόνο. Μάλιστα, οι Καναδοί προτάσσουν τις κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες και κριτική τους και τις εντάσσουν μέσα στη χαρμολύπη και τον συναισθηματικό τους χορό. Το ροζ έγινε μπλε και ο τίτλος πλέον τα λέει όλα. Οι δεκατρείς συνθέσεις του δίσκου, είναι μια σπουδή πάνω στο συνδυασμό αιθέριου synth-pop/(anarcho)post-punk, με Madchester αποχρώσεις, και της δρομίσιας περιπλάνησης και παρατήρησης των δεινών των κοινωνικά απόκληρων. Πάρε για παράδειγμα το εντυπωσιακό "Nation" όπου οι ύστεροι Blitz συναντούν τους The Mob εκεί όπου ο frontman των The Chisel ορμάει πάνω από τους ξέφρενους ρυθμούς με τρόπο αντάξιο των High Vis. Χάος ε; Ο δίσκος έχει πράγμα.

Εμποτισμένο από την πολιτική παράδοση της (ηχητικής και γεωγραφικής) καταγωγής του, συνδυάζοντας όλες τις πτυχές, σε αναλογικό βαθμό, της alternative σκηνής, ενδυναμωμένο από την πίστη στις ικανότητές του, το "Games Of Power" είναι ένα άλμπουμ που οφείλεις να ακούσεις. Το ενάμιση λεπτό του "New Face Of Death" βαράει σαν την synth μορφή των Wipers και μπαχαλεύει το σύμπαν. Το "Real Eyes" διαολίζει με τα εφέ, τον ρυθμό και τα παρανοϊκά του ξεσπάσματα. Το "Overtime" είναι ο συνδυασμός The Cure και New Order, με ταξικό στίχο, που δεν ήξερες πως είχες ανάγκη. Το, σχεδόν ορχηστρικό, ομότιτλο κομμάτι είναι το πολεμικό synthwave θέμα που θα σε κάνει να ξεσκονίσεις τις βιντεοκασέτες σου. Το "Born Killer" είναι η ζωτική σύνθεση που επαναφέρει την ένταση με ύφος Gary Numan. Το "Quiet World" η σχεδόν shoegaze περιπλάνηση που σε τραβάει προς τα κάτω με την καταθλιπτική της βαρύτητα αλλά η κιθαριστική δουλειά στο τέλος του εξασφαλίζει τη διαφυγή.

Πράγματι, το "Games Of Power" είναι γεμάτο συνθέσεων που αξίζουν της προσοχής. Είναι οικοδομημένο από τραγούδια που απηχούν το βίωμα και την ταύτιση, τον συνειρμό με την ονειροπόληση, την περιπλάνηση με την ακίνητη περισυλλογή. Κοινώς, είναι ένας δίσκος για όλες τις περιστάσεις. Στο φινάλε του με το "Come Down" τα φωνητικά κατευνάζουν τις αισθήσεις. Προηγουμένως, στο "Contact" η φόρτιση χτυπάει κόκκινο, αν και ανακόπτεται μερικώς η σαρωτική ορμή που είχε αποκτήσει μέχρι τότε ο δίσκος.

Είναι γεγονός πως τα 47 λεπτά του άλμπουμ θα μπορούσαν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να έχουν συμπτυχθεί και να δημιουργήσουν ένα πιο συμπαγές αποτέλεσμα, ειδικά περί τα μέσα της κυκλοφορίας, ώστε να μην αποπροσανατολίζουν ελαφρώς. Φυσικά, οι Home Front για να συνθέσουν έτσι το tracklist του άλμπουμ, είχαν στο μυαλό τους μια ολοκληρωμένη εικόνα και πορεία. Οπότε, αν και φταίνε τα περίεργα γούστα μου, οι καίριες πειραματικές, λεπτεπίλεπτες και συχνά δυσδιάκριτες πειραματικές παρεμβάσεις των Home Front δίνουν βάθος στο τελικό αποτέλεσμα.

Με το ολοκληρωμένο ντεμπούτο τους, οι Καναδοί επιβεβαιώνουν τον ντόρο που ανέφερα στην εισαγωγή. Δεν είμαι βέβαιος αν θα τον διευρύνουν και αν θα πραγματοποιήσουν μια ρωγμή στο υφαντό του underground. Είμαι όμως πεπεισμένος πως αν αποφασίσεις να ενδώσεις στο, ατελές αλλά πλήρες "Games Of Power" θα βρεις τη νέα αδυναμία σου. Οι δισταγμοί μου, ειδικά δεδομένης της ικανότητας της μπάντας να μην αφήνει τις συνθέσεις της να διαρκούν πέραν του προσδόκιμου, καθώς και της θέλησής της να συμπεριλάβει σε ένα δίσκο πληθώρα θεμάτων και συναισθηματικών διαθέσεων, με τρόπο που αντανακλάται και στις διάφορες πτυχές του ηχητικού της πυρήνα, με εμποδίζουν να αποθεώσω.

Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Home Front, σε προκαλώ όμως να ακούσεις αυτό το άλμπουμ και να μην πατήσεις replay. Το "Games Of Power" είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ, ικανό να βρει το δρόμο του στα αυτιά και τις καρδιές όσων αφουγκράζονται τα όσα συμβαίνουν γύρω τους, με ενσυναίσθηση και αίσθημα αλληλεγγύης. Και (κρυφή) διάθεση για χορό.

Bandcamp