«10»: Οι Naxatras επιλέγουν τα αγαπημένα τους ντεμπούτα

Δέκα σπουδαία άλμπουμ που άνοιξαν νέους ορίζοντες, ενόψει της επετειακής ζωντανής παρουσίασης του "Naxatras" στην Αθήνα

10/02/2025 @ 11:32

Οι Naxatras γιόρτασαν την επέτειο δέκα χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ τους με μία συναυλία στην Θεσσαλονίκη το Σάββατο 25 Ιανουαρίου και θα επαναλάβουν το event την ερχόμενη Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025 στην Αθήνα και το Gagarin 205 με special guests τους Psycada.

Καθώς πλέον μετράμε αντίστροφα για την επετειακή, ζωντανή παρουσίαση του "Naxatras", οι Θεσσαλονικείς hard psych rockers επιλέγουν και παρουσιάζουν δέκα σπουδαία ντεμπούτα από το ευρύτερο φάσμα του σκληρού ήχου διαχρονικά, που άνοιξαν νέους ορίζοντες στους ακροατές και τους μουσικόφιλους.

Φρεσκάρουμε ή ανακαλύπτουμε το "Naxatras" και τα ντεμπούτα άλμπουμ που ξεχώρισαν οι Θεσσαλονικείς, δίνοντας ραντεβού για την ερχόμενη Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου στο Gagarin 205.

Naxatras

King Crimson - In The Court Of The Crimson King

Ό,τι και να πούμε για αυτό το άλμπουμ είναι λίγο, τα έχει πει όλα η ιστορία. Καταφέρνει να ακουστεί πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα με τη δυσοίωνη ατμόσφαιρά του και τους προφητικούς του στίχους. Μουσικά η ιδιοφυΐα του Robert Fripp ήταν έτη φωτός μπροστά από την εποχή του.

Black Sabbath - Black Sabbath

Εντάξει προβλέψιμη απάντηση, αλλά θα ήταν έγκλημα να μην μπει. Γενικά όταν ξεκινάς με το Black Sabbath από το Black Sabbath των Black Sabbath όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Για κάποιο λόγο τα φωνητικά του Ozzy είναι τα πιο σκοτεινά όλης της καριέρας του. Γράφτηκε μέσα σε δύο μέρες πάνω από 50 χρόνια πριν και ακούγεται λες και γράφτηκε χθες.

Funkadelic - Funkadelic

Η ανίερη ένωση της funk με την ψυχεδέλεια γέννησε αυτό το άλμπουμ απόλυτης γκρούβας και αγνού coolness. Είναι τόσο ωμός ο ήχος και τόσο αβίαστο το παίξιμο που δίνουν σε αυτό το δίσκο τρελή ενέργεια. Ο George Clinton παραδίδει μαθήματα ζωής και ο Eddie Hazel κάνει την κιθάρα να λιώνει.

Pink Floyd - Piper At The Gates Of Dawn

Διαστημικό, ανεξήγητο και μαγευτικό έργο τέχνης. Το μυαλό του Syd Barrett διαμόρφωσε μια τόσο νέα αντίληψη πάνω στον ήχο με τις πρωτοποριακές τεχνικές ηχογράφησής, τους σουρεαλιστικούς στίχους και την παραμυθένια ατμόσφαιρά του. Το "Interstellar Overdrive" δεν είναι τραγούδι, είναι μια ζωντανή άμορφη μάζα.

The Doors - The Doors

Στα 60’s που όλοι το ζούσαν peace, love and happiness, πολύχρωμα ρούχα και λουλούδια, οι Doors έφεραν μια επανάσταση. Αποτύπωσαν σε δίσκο τις επιρροές τους από τη jazz, την κλασική, το θέατρο, την ποίηση, τη γενιά των beat και όλα αυτά μέσα από την τεράστια προσωπικότητα του Morrison και τη μουσικότητα όλων.

Crimson Glory - Crimson Glory

Αριστούργημα του λυρικού heavy metal. Θυμάμαι όταν πρωτοείδα μια φωτογραφία τους με τις ασημένιες μάσκες να κρύβουν τα πρόσωπά τους ήξερα ότι αυτή η μπάντα είναι κάτι ξεχωριστό. Τα φωνητικά του Midnight είναι τα καλύτερα στο είδος και το σύμπαν που χτίζει αυτός ο δίσκος έχει ένα σκοτάδι και μια απόκοσμη ομορφιά.

Aphex Twin - Selected Ambient Works 85-92

Κατέβηκε από άλλο πλανήτη, δε γίνεται να περιγράψει κανείς με λέξεις αυτά που πετυχαίνει ο δίσκος. Ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς πως με τόσο περιορισμένα μέσα έγραψε κάποιος τόσο σύνθετη ηλεκτρονική μουσική. Ισορροπεί το μηχανικό φουτουρισμό με λεπτεπίλεπτα συναισθήματα σε ένα liminal περιβάλλον.

Boards Of Canada - Music Has The Right To Children

Συναισθητική μουσική που προκαλεί νοσταλγία για κάτι που δεν έχεις ζήσει, σαν VHS απομαγνητισμένη κασέτα με αναμνήσεις που δεν είναι δικές σου αλλά τις νιώθεις σαν να είναι. Είναι σπάνια τόσο θερμά ηχοχρώματα στην ηλεκτρονική, τα μασημένα beats και τα detuned synthesizers είναι η αισθητική των BoC.

Shpongle - Are You Shpongled?

Ό,τι είναι οι Black Sabbath για τη metal, είναι ο Simon Posford για τη psytrance. Με το πρώτο του άλμπουμ ως Hallucinogen έδωσε τον ορισμό και επηρέασε όλη τη σκηνή, αλλά όταν ένωσε τις δυνάμεις του με το guru Raja Ram δημιούργησαν ένα είδος μόνοι τους. Tribal όργανα, IDM, synths, φλάουτα και ακραίο sound design φτιαγμένο για trip.

Gandalf - Gandalf

Κορυφαίο δείγμα πρώιμης psychedelic rock. Όλα είναι λουσμένα σε ένα χρυσό φως, πίσω από καλειδοσκοπικά φίλτρα. Το άλμπουμ αυτό ακούγεται σαν να ηχογραφήθηκε μέσα σε όνειρο, εκφράζει όλο το ρομαντισμό της γενιάς του, αλλά και ένα ξέσπασμα που φανερώνεται στο overdriven organ solo του "I Watch The Moon" που κλείνει το δίσκο.