Gevurah

Με το "Hallelujah!" του 2016 οι Gevurah αποπειράθηκαν να εισέλθουν δυναμικά στο τότε κύμα του ορθόδοξου black metal. Έπειτα από τον, πλέον καταγεγραμμένο ως ιστορικό για το ιδίωμα, αλλά και άκρως επιδραστικό για ολόκληρο το extreme metal, γαλλικό και σουηδικό σεισμό των αρχών της δεκαετίας, οι δυσαρμονίες, οι κυκλικές, ασφυκτικές ατμόσφαιρες, τα παραστατικά και, οριακά γλαφυρής άρθρωσης black φωνητικά, και κυρίως η υφολογία των (δυσαρμονικών) μελωδιών, ξεχύθηκαν αναζητώντας νέους εκφραστές σε σκηνές πέραν των προπατορικών τους.

Εδώ εμφανίζεται η μαυρομεταλλομάνα περιοχή του Κεμπέκ. Με μια σκηνή, αρκούντως κλασικίζουσα, και με μια, συχνά τοπικιστική (για να το θέσω διακριτικά), θεματική προσέγγιση, το Québecois black metal δημιούργησε ένα, διαφορετικό μεν, αλλά δυναμικό κύμα στον ήχο. Η δυάδα των Gevurah, με κάθε κυκλοφορία, με αποκορύφωμα το ικανοποιητικό MLP "Sulphur Soul" του 2018, φάνηκε να μπορεί να ισορροπήσει τις ατμοσφαιρικές μελωδίες με μια πιο αποκρυφιστική και επιθετική χροιά.

Η επιστροφή τους λοιπόν, με το δεύτερο full length, υπό τη σκέπη της End All Life Productions, είναι κομβικής σημασίας. Το σχήμα από το Μόντρεαλ, επιχειρεί να εισέλθει στα άδυτα του ήχου του, εκμεταλλευόμενο και την αισθητική, και κυρίως φαντασιακή ώθηση που παίρνει από τη στέγη της θυγατρικής της NoEvDia, κοινώς, στα μέρη όπου καθορίστηκε αυτό το ύφος. Το "Gehinnom" επί 47 λεπτά αποτελεί ένα από τα καλύτερα πειστήρια για την επικαιρότητα ηχητικά του εν λόγω παρακλαδιού.

Όπως συνηθίζεται σε τέτοιες κυκλοφορίες, οι επτά συνθέσεις του δίσκου λειτουργούν συμπληρωματικά. Οι ταχύτητες ενώ συχνά είναι υψηλές, δίνουν λόγω κιθαριστικής δουλειάς μια παρατεταμένη, mid-tempo τελετουργική αίσθηση, η οποία, με αποκορύφωμα το οκτάλεπτο έπος "Towards The Shifting Sands" στην καρδιά του άλμπουμ, αποκτά ένα καταραμένα επικό προσωπείο. Η αίσθηση κατάρας βέβαια, ενισχύεται από τη, διπλής (κ)όψης φωνητική προσέγγιση σε συνδυασμό με τις μελωδικές εκρήξεις, δίνοντας την ψευδαίσθηση πως, τα κομμάτια διαγράφουν μια καμπύλη Gauss ηχητικά.

Κάτι τέτοιο όμως, θα ήταν εις βάρος του δίσκου, αν δεν φρόντιζε να εκμεταλλευτεί τις εντάσεις υπέρ του. Το "Gehinnom" είναι ένα ολιστικό έργο επειδή βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην ατμόσφαιρα που επιβάλλει. Κοινώς, με παράδειγμα την εντυπωσιακή αλλαγή (μετάβαση από Πολωνία σε Νορβηγία) πριν το 4^ο λεπτό του "Memento, Homo…", η οποία οδηγεί σε μια ακουστική γέφυρα και σε κλείσιμο με εκκλησιαστικά φωνητικά, οι Gevurah διαμορφώνουν μια φαρέτρα black metal σταθερών, εκλεκτικά ραφιναρισμένων και αρκούντως βιτριολικών.

Από την ψυχωμένη έναρξη, έπειτα από τη σύντομη εισαγωγή, του "At The Orient Of Eden", η οποία θα αποδομηθεί αργά και βασανιστικά στο δεύτερο μισό της, μέχρι να ξεπροβάλλει ως πραγμάτωση του εξωφύλλου το κεντρικό riff εκ νέου, οι Gevurah δίνουν ένα προσωπικό στίγμα. Μπορεί, υφολογικά συγγενείς αλλά ουσιωδώς διαφορετικές, περιπτώσεις όπως οι Gaerea να δημιουργούν συνειρμούς, αλλά είναι η στωικότητα των Drastus, το πείσμα των ζηλωτών (αισθητικά κατά βάση) Lifvsleda, η διαφοροποίηση των ισλανδών Sinmara (βλ. το σόλο του "Blood-Soaked Katabasis") και η σύγχρονη ορμή σχημάτων όπως οι Akrotheism, Mannveira και Det Eviga Leendet που καθοδηγεί τους Gevurah.

Το "Gehinnom" είναι ένα άρτιο άλμπουμ, το οποίο, αν έχει μια αχίλλειο πτέρνα, αυτή είναι της οικειότητας. Οι τεχνικές και υφολογικές δύσβατες διαδρομές που περιέγραψα πιο πάνω, ενώ ως προς το συναίσθημα που εξωτερικεύουν χτυπούν μια προσωπική φλέβα, παράλληλα διατηρούν και μια γνώριμη αίσθηση, η οποία σε εξωτερικό παρατηρητήριο, όπως συμβαίνει και με τους προαναφερθέντες καλλιτέχνες, ίσως δεν μεταδόσει την κρυφή γοητεία του δίσκου. Οι Gevurah επέστρεψαν με ένα άλμπουμ που αξίζει να ακουστεί από άτομα που αναζητούν πληρότητα σε αυτό τον ήχο, από άτομα που βρίσκουν τη μεγαλοπρέπεια στην κατάβαση και τους κρυμμένους ηχητικούς διαδρόμους των αισθήσεων.

Bandcamp
Youtube