Sinmara

Κατά καιρούς, καθ' όλη την ιστορία του heavy metal, ουκ ολίγες σκηνές έχουν δώσει το στίγμα τους δημιουργώντας ρεύματα. Στη μακρά αυτή παράδοση, την τελευταία δεκαετία έχει προστεθεί και η Ισλανδική σκηνή. Ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που έκαναν αίσθηση ήταν και οι Sinmara με το "Aphotic Womb" (2014). Έπειτα από μερικά split και ένα φοβερό EP ("Within The Weaves Of Infinity"), οι Sinmara αποκτούν ξανά υπόσταση για να κυκλοφορήσουν πέντε χρόνια αργότερα τον νέο τους δίσκο. Το "Hvísl Stjarnanna" (στα ισλανδικά «άστρα που ψιθυρίζουν»), ηχογραφημένο και αυτό στα, περίφημα πλέον, Studio Emissary, δεν είναι μια συνηθισμένη black metal κυκλοφορία.

Η επιρροή των Deathspell Omega, Ulcerate και Gorguts στο σύγχρονο extreme metal έχει οδηγήσει πολλά συγκροτήματα σε κρίση ταυτότητας. Η τεχνική και οι δαιδαλώδεις συνθέσεις έγιναν αυτοσκοπός, και παρά τις εξαιρέσεις στον κανόνα όπως ήταν το "Kwintessens" των Dodecahedron, η πρωτοτυπία και η αίσθηση πως ένας άμορφος τρόμος παραμονεύει σε κάθε γωνιά, εξασθενούσαν με κάθε νέο συγκρότημα που εμπνεόταν από το συγκεκριμένο στυλ. Τα συγκροτήματα του ισλανδικού ρεύματος, κατάφεραν όμως να αποκτήσουν μια έντονη ταυτότητα, συνδυάζοντας τις δυσαρμονίες με το περιβάλλον τους.

Όσοι είχαν ασχοληθεί προ διετίας με το "Within The Weaves Of Infinity", θα είχαν παρατηρήσει μια πιο μελωδική στροφή στον ήχο των Sinmara. Αν είχα τη δυνατότητα να γενικεύσω, ως προς τη ροπή της σκηνής, θα έλεγα πως η προσπάθεια των Svartidauði να δαμάσουν τον ήχο τους και να επενδύσουν στην ατμόσφαιρα μέσω μελωδιών, αντήχησε και στους Sinmara. Το "Hvísl Stjarnanna" ολοκληρώνει αυτήν τη μεταστροφή, σε βαθμό να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο για την μπάντα και ίσως και τη σκηνή.

Το πρώτο από τα έξι κομμάτια του δίσκου, είναι το "Apparitions". Η ατμοσφαιρική του εισαγωγή ξεκαθαρίζει αμέσως μερικά ζητήματα. Η παραγωγή του δίσκου είναι εξαιρετική, με το μπάσο να ακούγεται εύκολα, προσδίδοντας βάθος πίσω από τις μελωδίες που αναπτύσσονται σταδιακά. Καθίσταται σαφές επίσης, πως το "Hvísl Stjarnanna" δεν θα είναι ένας άμεσος δίσκος. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, στα 42 του λεπτά, οι ταχύτητες κινούνται σε mid tempo επίπεδα, ενώ τα riff ακολουθούν μια διαφορετική προσέγγιση, αφού επιδιώκουν πρωτίστως τη δημιουργία μιας ομιχλώδους ατμόσφαιρας, παρά μιας ηχητικής βάναυσης επίθεσης.

Το "Mephitic Haze" που ακολουθεί, με τα περίπλοκα κιθαριστικά του θέματα, αυξάνει την ένταση, και δίνοντας ήχο στον κτηνώδη τρόμο τον οποίο επικαλείται, αποτελεί ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Διανθισμένο με μια εξαιρετική δουλειά στο ρυθμικό κομμάτι, σε συνδυασμό με απόκοσμα φωνητικά, θα θυμίσει το προ τετραετίας εξαιρετικό δίσκο των Misþyrming. Οι εντάσεις δεν πέφτουν ούτε με το "Arteries Of Withered Earth", το οποίο με μικρή εξαίρεση τις πιο αιθέριες μελωδίες του, είναι η κοντινότερη σε σχέση με το ντεμπούτο τους σύνθεση.

Το δραματικό του κλείσιμο, θα αποτελέσει την τέλεια σύνδεση με το "Crimson Stars" που ακολουθεί, το οποίο είναι και η αδιαπραγμάτευτη κορυφή του δίσκου. Η κεντρική μελωδία, υπνωτική, περιπλανάει τον ακροατή σε μια νεφελώδη δίνη. Σταδιακά, η ρυθμική κιθάρα με το μπάσο θα ανεβάσουν την αγωνία που θα εκτονωθεί με ένα υπέροχο κιθαριστικό σόλο. Οι λεπτές folk επιρροές, περισσότερο στο πνεύμα και όχι στον ήχο, απόρροια της επίδρασης των τοπίων της χώρας, δημιουργούν μια σύνθεση που ξεφεύγει από τον τυπικό black metal ήχο. Η ικανότητα των Sinmara να δημιουργούν συνθέσεις οικείες ηχητικά αλλά προοδευτικές αισθητικά, εδώ βρίσκεται στο απόγειο της.

Το "Hvísl Stjarnanna", είναι μια κυκλοφορία που παρέχει πυκνή και πολυσήμαντη ηχητική πληροφορία. Πολλοί καλλιτέχνες επιδιώκουν τη δημιουργία ολοκληρωμένων μουσικών έργων, με αποτέλεσμα, να αδυνατούν να συνθέτουν μεμονωμένα τραγούδια που ξεχωρίζουν. Η σκοτεινή μαγεία της ισλανδικής μυθολογίας και επαρχίας, πηγή έμπνευσης για τους Sinmara, τους ωθεί να απομακρυνθούν από την ηχητική ακρότητα που χαρακτηρίζει τη σκηνή εν γένει. Δίνοντας έμφαση σε μελωδίες και ασυνήθιστα μουσικά τοπία, εμπλουτίζοντας τον ήχο με μπόλικα post στοιχεία και solos και φυσικά επιτρέποντας τον πειραματισμό στα μουσικά όργανα όπως στο "Úr Kaleik Martraða", οι Sinmara συνθέτουν έναν εξαιρετικό δίσκο.

Η δεύτερη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία, με κάθε νέα ακρόαση, δεν αναδεικνύει μόνο νέα χαρακτηριστικά, αλλά εμβαθύνει και στα πρωταρχικά συναισθήματα που προκάλεσε. Σχεδόν εθιστικές, οι έξι αυτές συνθέσεις, εμφανίζουν ένα εύρος συναισθημάτων. Κοινός παρονομαστής όμως, πίσω από κάθε έκφανση του δίσκου, από τη δυσοίωνη έναρξη μέχρι το επικό κλείσιμο, η ικανότητα των Sinmara να συνδυάζουν διαφορετικές μορφές ηχητικής έκφρασης χωρίς να στερούνται ακρότητας.

YouTube
Bandcamp