Friends Of Hell

Συνήθως, όταν μαζεύονται φίλοι και φτιάχνουν μουσική για το κέφι τους, τα αποτελέσματα παίρνουν την ανιούσα: καλά - καλύτερα - τελειότατα. Έχουμε και πρόσφατο παράδειγμα. Τούτοι δω οι φίλοι γεμίζουν σελίδες με τα μουσικά τους κατορθώματα και βάλθηκαν να γράψουν μερικές αράδες ακόμα. Υπηρετώντας τα σκοτάδια της metal μουσικής, όπως αυτά εμφανίστηκαν και πολλοί τα ασπάστηκαν κάπου στα '80s.

Με «νονό» τους Witchfinder General και τον δίσκο του 1983, με ερμηνευτή φέροντα το ψευδώνυμο Witchfinder, ξεκαθαρίζει και το τοπίο για το ποιόν τους. Όσοι πεθυμήσαμε τα "come on & alright now!" που έβγαζε κάποτε, ενθουσιαζόμαστε εκ νέου. Και όσοι αναζητούσαμε αλλά δε βρίσκαμε ένα πάλαι ποτέ μέλος των Sentenced και The Black League, ας τον χαρούμε τώρα που τον εντοπίσαμε. Ο συνδετικός κρίκος τούτων θα μας απασχολήσει σύντομα στη χρονιά με τους Mirror. Βοήθειά μας.

Δεν αποδέχονται τον όρο doom metal, προτιμούν το mid-tempo heavy metal. Μοχθηρό, με όλα αυτά τα στοιχεία που το έκαναν ελκυστικό εκείνα τα χρόνια: Σατανάδες, μάγισσες, κόλαση, φέρετρα και παλουκωτές. Όπως τα διηγούνταν το πρώτο black metal κύμα και η απόλυτη ενσάρκωση τέτοιων ιστοριών, Mercyful Fate. "Evil They Call Us" η έκτη σύνθεση του δίσκου και πιθανόν η ουσία αυτής της μπάντας. Με τέτοιες ιστορίες και αυτή τη μουσική, είναι δεδομένη η μουντίλα και η doom-ίλα και ας λέει η μπάντα τα δικά της.

Πώς αλλιώς να νιώσεις όταν οι νότες χτυπάνε αργά και βασανιστικά καθ' επιταγή των Reverend Bizarre; Τί κέφι να κάνεις εν μέσω αστραπόβροντων και γυναικείων κραυγών; Διαβολεμένο μάλλον. Και πώς αλλιώς να ερμηνεύσεις το χτύπημα μιας καμπάνας;

Ακόμα και η μελωδία που παίζει ένα μουσικό κουτί ως επίλογο στο "Belial’s Bell" παραπέμπει σε ταινία τρόμου. Από αυτές που δε χρειάζονται jump scares, αλλά αφήνουν τη φαντασία να αποφασίσει τί είναι αυτό το αλλόκοτο που όπου να 'ναι καταφθάνει. Και οι εννέα συνθέσεις κουβαλάνε αυτόν τον κινηματογραφικό χαρακτήρα, της Hammer βεβαίως. Με αυτήν μεγαλώσαμε, αυτήν εμπιστευόμαστε.

Παλαιάς κοπής και σχολής οι συντελεστές του δίσκου, τρέφονται από το metal του δρόμου και της παρέας και το παρουσιάζουν όσο βαρύ προστάζει το όνομά του. Η άποψη ότι αυτό που αγαπάς το κάνεις και καλά είναι μια μεγάλη αλήθεια, την οποία μας πετάνε κατάμουτρα με την ερμηνευτική δεινότητα του Albert Witchfinder και τη συνθετική ικανότητα του Tas Danazoglou.

Οι φαν του σκληροπυρηνικού heavy/doom θα νιώσουν πολύ άνετα με τη δημιουργία αυτής της παρέας. Ναι μεν με νοσταλγικό χαρακτήρα, αλλά και με κάνα δυο άσους στο μανίκι τους. Οι υπόλοιποι, εις αναζήτηση διαφορετικότητας, να φύγουν, να πάνε αλλού. Πιο Messa. Φυτρώνουν και από κει κάτι εξωτικά φρούτα, που εντοπίζονται και ευκολότερα. Βλέπετε, οι παλιοσειρές παραμένουν ως τέτοιες και στη δραστηριότητά τους στα social media.

YouTube