Christian Death

Προκήρυξη διαμαρτυρίας; Καυστική σάτιρα; Επιστροφή στα σκοτεινά και μουχλιασμένα υπόγεια των '80s ατενίζοντας περίτρανα το μέλλον; Ή όλα αυτά μαζί; Η «αμερικανική ιερά εξέταση» των προκλητικών Christian Death είναι εδώ για να μας υποδείξει πως το ένδοξο παρελθόν μπορεί πολύ εύκολα να γίνει λαμπρό μέλλον και πως τίποτε δεν περνά απαρατήρητο υπό τον οφθαλμό και το διαστροφικό μυαλό της ψυχής του γκρουπ, δηλαδή του κυρίου Valor Kand που, πια, έχει καταφέρει να δώσει νέα πνοή και να πείσει και τους πιο δύσκολους ακροατές του gothic rock χώρου με τις ιδέες και τα «καμώματά» του.

Έπειτα από επτά χρόνια αναμονής (μετά την κυκλοφορία της τελευταίας δουλειάς τους) οι Christian Death ξανάρχονται -όπως λέμε οι Γερμανοί ξανάρχονται- με ένα άλμπουμ που θα τους υψώσει ακόμη πιο πάνω και θα κάνει περήφανους τους gothheads όλου του κόσμου για τη μουσική τους. "American Inquisition" ο τίτλος του νέου δίσκου του ζεύγους Kand και Maitri (εκτός της δουλειάς και στη ζωή) και αποτελείται από 12 καταιγιστικά κομμάτια, το ένα καλύτερο από το άλλο, με προσωπικό στυλ και άμεση εξυπηρέτηση στον σκοπό του άλμπουμ.

Από το εναρκτήριο "Water Into Wine" (στο οποίο μας καλωσορίζει μια διεστραμμένη, στρατιωτικού ύφους φωνή και κάπου στο 01:35 μπαίνουν τα ανατριχιαστικά βιολιά πράττοντας τα μέγιστα) και το πολύ καλό ακόλουθό του "Stop Bleeding On Me" (η φωνή της Maitri έχει τελικά εκπληκτικές ικανότητες), μέχρι το "Victim X" (οι βαριαστεναγμοί του Valor ήταν τρομακτικοί και καθόλου ερεθιστικοί συνοδεύοντας το flow του dance ήχου), το αιθέριο "Angels And Drugs" που μου έχει προκαλέσει μεγάλη «ζημιά» λόγω του διακριτικού μαντολίνου και το αλά Bauhaus "Worship Along The Nile", όπου επιτυγχάνεται η τέλεια συνεργασία μπάσου και yayli tanbur (!), ο δίσκος είναι πραγματικό διαμάντι (ή αμέθυστος, αν προτιμούν οι gothic φίλοι μας) και, πραγματικά, δεν υπάρχει ούτε μια μέτρια στιγμή που να χαλάει το ατμοσφαιρικό και συνάμα αλλόκοτο σκηνικό.

Οι στίχοι λένε πολλά (όπως και το εξώφυλλο) καθώς κινούνται στα όρια της λογοκρισίας (τι θα ήταν άλλωστε;) και η πρόκληση είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη. Η Αμερική παρουσιάζεται σαν η Πόλη των Θεών και ουχί των Αγγέλων, όπου όλοι είναι οι καλύτεροι και δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον για τους υπόλοιπους που πεινούν ή ακόμη χειρότερα, πεθαίνουν. Βουτηγμένοι στην Αμαρτία λοιπόν, κάνουν τα πάντα για την επιβίωση και η έμφαση στα κουπλέ με «we have become immortals, we have reached the Gods» και «I fear just like a child cause you started using again needles and pins on my small circle of friends» είναι αξιοσημείωτη.

Για τους λάτρεις του είδους, οι συστάσεις είναι περιττές - το «buy or die» είναι αναπόφευκτο. Για τους υπόλοιπους, ίσως και να αξίζει να ρίξετε μια «αυτιά» σε αυτό το δημιούργημα, ειδικά αν αντέχετε έστω και λίγο τον ήχο (και όχι τα φωνητικά) των Sisters Of Mercy, γιατί εδώ κρύβεται ένα παλιομοδίτικο έργο τέχνης και χωρούν τόσες πολλές αλήθειες μέσα του, που όσοι θα έπρεπε να τις ξεστομίσουν έχουν φύγει πολύ μακριά ή τηρούν σιγή ιχθύος...