Dust Mountain

Πριν επιχειρήσεις να βρεις την είσοδο στο δικό σου βουνό, πρέπει καταρχάς να έχεις ελέγξει τις προθέσεις σου. Οι Dust Mountain αποφάσισαν να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι το 2016 αλλά το ντεμπούτο full length τους έρχεται μόλις τώρα, ένα ντεμπούτο που ξαφνικά έγινε πολυαναμενόμενο μετά την παρθενική τους εμφάνιση στο περασμένο «ψηφιακό» Roadburn. Η εμφάνιση τους εκεί μας συνεπήρε, στον βαθμό να τους προσμετρήσουμε στις ευχάριστες εκπλήξεις του φεστιβάλ.

Τις ερημιές πολλοί θέλησαν να τις υμνήσουν αλλά οι Φινλανδοί τα τελευταία χρόνια έχουν χτίσει μια δική τους αισθητική σε τέτοιες απόπειρες. Οι άνθρωποι που απαρτίζουν τους Dust Mountain εξάλλου, έρχονται από την καρδιά του φινλανδικού metal εσωτερισμού. Τα αδέρφια Toni Hietamäki (Oranssi Pazuzu, Waste Of Space Orchestra) και Henna Hietamäki (Cats Of Transnistria) αποτελούν τον πυρήνα του γκρουπ και περιστοιχίζονται από τους εξαιρετικούς Jukka Rämänen (Hexvessel, Dark Buddha Rising) στα τύμπανα, Riku Pirttiniemi (Death Hawks) στο μπάσο και Pauliina Lindell (Vuono) σε κιθάρα και δεύτερα φωνητικά. Από τα ονόματα και μόνο, καταλαβαίνει κανείς ότι οι Dust Mountain είναι μια ομάδα μουσικών που έχουν περπατήσει τα μίλια τους σε ψυχεδελικούς και doom ήχους, γνωρίζοντας πως να ερμηνεύουν την ψυχή μέσω της φύσης και την φύση μέσω της ψυχής.

Το "Hymns For Wilderness" δεν είναι όμως ένα heavy άλμπουμ. Είναι περισσότερο ένα ψυχεδελικό folk rock άλμπουμ που έχει στραμμένο το βλέμμα του στις late 60s απαρχές του ιδιώματος και υμνεί τους Fairport Convention και τους Coven σαν βασικές του επιρροές. Ο ζεστός, οργανικός ήχος της μπάντας συγκροτεί όντως ένα vintage περίβλημα, είναι όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι στην μουσική τρυπώνουν και σύγχρονες τεχνοτροπίες, καθώς και πολύ ελεγχόμενα στοιχεία από όλες τις μπάντες που συναντάμε στα βιογραφικά των μελών.

Ο παλμός του άλμπουμ δεν είναι τελετουργικός - τουλάχιστον όχι με τρόπους απρόβλεπτους. Αντιθέτως, η εκκίνηση με το "Harvest Maiden" είναι σχεδόν ανάλαφρη και με έναν τόνο ρομαντισμού, παρά τις αρμονίες και τις εσωστρεφείς φωνητικές γραμμές της Henna. Δεν αποσκοπεί επίσης στον διονυσιασμό: Ακόμα κι όταν το κομμάτι κορυφώνεται με τα σχεδόν οργιαστικά πνευστά, είναι το rhythm section που κρατάει τα ηνία, και ειδικά το μεθυστικό μπάσο του Pirttiniemi. Το "Hymns For Wilderness" δεν μοιάζει να επιθυμεί να απολέσεις για λίγο την ταυτότητα σου, η psych θολούρα όμως απλώνει τα χέρια της γύρω σου.

Το "Under My Spell" έρχεται λίγο πιο σκοτεινό, λίγο πιο τζαμαριστό και με ωραία ενορχήστρωση, να μας φέρει λίγο πιο κοντά στα μονοπάτια των Grails. Κάπου εδώ θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι, ανάμεσα σε πολλά καλοπαιγμένα πράγματα, οι κιθάρες αποτελούν και την δύναμη του άλμπουμ. Οι μελωδίες τους είναι διακριτικά περίτεχνες και πολύ καλοζυγισμένες, τα εφφέ και τα distortions χρησιμοποιούνται με φειδώ. "Θα χορέψω με τον διάβολο" τραγουδάει η Henna ως "Margaret" και το σκηνικό σκοτεινιάζει κι άλλο, φέρνοντας στο νου τους Oranssi Pazuzu, αν μπορούσες να τους απογυμνώσεις από τις παραμορφώσεις τους. Κι ενώ η παράνοια δηλώνει παρούσα, τα mellotron στην γέφυρα γλυκαίνουν ξανά το τοπίο, και πριν το άλμπουμ πορευτεί κι άλλο προς τον αποκρυφισμό, το "Village On Fire" με το κυρίαρχο μαντολίνο και τις όμορφες ματζόρε μελωδίες θα υπενθυμίσει ότι βρισκόμαστε πρωτίστως σε folk περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά, οι έντεχνες και σχεδόν doom αποχρώσεις του "Apollo" κλέβουν τις εντυπώσεις και θέτουν την κόκκινη γραμμή του πόσο «σκληρός» μπορεί να είναι ο ήχος τους, συνολικά όμως το άλμπουμ είναι νωχελικά μεθυστικό.

Οι Dust Mountain σε κάθε τραγούδι αλλάζουν ελαφρώς την διάθεση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το "Hymns For Wilderness" να μην ακούγεται ποτέ ολοκληρωτικά θεματικό αλλά να χρησιμοποιεί κάθε φορά την τελετουργία, τον διονυσιασμό, τον ρομαντισμό, την μαγεία, τον παγανισμό ή την ψυχεδέλεια σε μικρές, κομψές folk rock δόσεις. Είναι ένα άλμπουμ πολλαπλών ηχητικών και ιδεολογικών αναφορών που πλέκει τα διάφορα του πρόσωπα σε μια συνεκτική πρόταση. Οι ίδιες οι συνθέσεις δεν εντυπωσιάζουν, ευνοούνται όμως από τις συνεχείς ακροάσεις, όντας ιδιαίτερα ικανές στο να σε απορροφήσουν στην πορφυρή τους ατμόσφαιρα. Προσωπικά, χωρίς να το λατρέψω, έπιασα τον εαυτό μου να το ακούει πολλές φορές, απολαμβάνοντας τα λεπτά ηχητικά του νήματα.

Και φέτος, από τους βοριάδες που κόβουν την ανάσα μέχρι τις παράξενες νύχτες της δύσης, υπάρχουν πολλοί δίσκοι που σε καλούν να μπεις στο δικό σου βουνό. Η πρόταση των Dust Mountain είναι πιο παλιομοδίτικη, πιο ψυχεδελική και δεν παραδίδεται απόλυτα σε κάποιο βαθύτερο καλλιτεχνικό όραμα, έχει όμως την δική της αραχνοΰφαντη ομορφιά και μια ηχητική σφραγίδα που δένει το παρελθόν της hippie folk με την ενόραση του σύγχρονου φινλανδικού psych. Ένα ντεμπούτο που κρύβει τα δικά του λυκόφωτα και σε καλεί να βρεις το μονοπάτι, αρκεί να ελέγξεις πρώτα τις προθέσεις σου.

Bandcamp