Osi And The Jupiter

Ο δυισμός, άπαξ και γίνει αποδεκτός, απαντάται σε κάθε περίσταση, συχνά λειτουργώντας άκρως υποσυνείδητα. Η ανάγκη για ερμηνεία, καθώς και, πιθανώς, μια έμφυτη απέχθεια προς το χάος, ωθεί κόσμο, στο να επιχειρεί να εσωκλείσει κόσμους και υπερβατικές έννοιες σε δύο συγκοινωνούντα δοχεία. "Stave" μεταφράζεται είτε ως πεντάγραμμο, είτε ως βαρελοσανίδα. Αν υπάρχει μια πρότερη κατάσταση, η οποία να επιτρέπει την προέλευση και των δύο εννοιών, εκπροσώπων της ύλης και του πνεύματος, αυτή θα μπορούσε, βολικά, να είναι το ξύλο, το δέντρο, το δάσος.

Ο νέος δίσκος του ντουέτου των Sean Kratz (όλα) και Kackophonix (τσέλο), δεν είναι άλλη μια ambient δημιουργία επιφανειακής αισθητικής. Το ιδιαίτερο neo-folk σχήμα από το Ohio, όπως είχε σημειώσει και ο Αντώνης στο αφιέρωμά μας στο Nordic folk, «χαρίζουν ενδιαφέρουσες ενέσεις νεωτερισμού στη nordic παράδοση, ενώ ταυτόχρονα τη σέβονται απολύτως». Το "Stave" όμως, επιτυγχάνει το επόμενο βήμα για το οποίο ήταν ανέκαθεν ικανοί κατά τη γνώμη μου. Είχε διαφανεί από το "Appalachia" EP πριν από ένα χρόνο, και σε μικρότερο βαθμό από το "Nordlige Rúnaskog" του 2019, πως οι Osi And The Jupiter θα απομακρύνονταν ελαφρώς, από την πηγή του Mimir που είναι οι σκανδιναβικές ατμόσφαιρες.

Οι Osi And The Jupiter ξετυλίγουν μια δευτερεύουσα πτυχή της προσωπικότητάς τους. Ενδίδουν στην Appalachian folk/bluegrass, την οποία αντιπαραθέτουν στο κλασικότροπο, υποβλητικό και μουντό ορχηστρικό τους ύφος. Στο ενδιάμεσο, οι σκοτεινές, αμερικανικές υπαίθριες country χαρακιές στο ύφος των 16 Ηorsepower, σηκώνουν σκόνη ερημική και ομίχλη κινηματογραφική. Το "In Death (Carry Me Home)", συνεργασία με τους By The Spirits, αν και κινείται παραπλήσια των επιρροών του, στέκει αυτόνομο, ψυχωμένο και σαγηνευτικό. Το ντουέτο, κατά αυτόν τον τρόπο αποφεύγει έντεχνα δύο σκοπέλους.

Αρχικά, διαφοροποιείται από την πρώιμη δισκογραφία του, δίνοντας παράλληλα αιχμηρότητα στα ambient δεσμά του. Δεν αυτοπεριορίζεται, αλλά αντιθέτως νοηματοδοτεί εκ νέου την παραδοσιακή του προσέγγιση. Συνθέσεις όπως το "Inner Flame" που χωρίζει δύο κομματάρες, το "Cosmic Creation Through Primordial Void" του οποίου ο συμπαντικός παλμός εκτονώνεται στο φυσιολατρικό "Folk Of The Woods", ή το καταδιωκτικό εναρκτήριο "To Reap What Was Sown", δεν είναι απλώς η άλλη πτυχή. Το τσέλο ρίχνει φως στο σκοτάδι της ακουστικής κιθάρας, εγείροντας εικόνες εκεί όπου η παράδοση στενεύει. Κατά αυτόν τον τρόπο, το οκτάλεπτο αμάλγαμα του "Eihwaz (The Beating Heart Of Yew)", επιβάλλεται δομικά.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, με τις παγανιστικές δοξασίες και τις αλληγορίες της αμερικανικής υπαίθρου να συνυπάρχουν αρμονικά με φαντασιακά περί περιπλάνησης σε σκοτεινά δάση και ενσάρκωσης ξεχασμένων ιδεωδών, το dark folk του σχήματος ηχεί βιωματικό και όχι τεχνητό. Η world προσέγγισή τους, επιτρέπει σε παράλληλες πορείες να περιπλέκονται, υψώνοντας ένα κορμό γύρω από μια εύθραυστη ηχητική πρόταση. Περήφανα τέκνα του Townes Van Zandt, δημιουργούν τους δούρειους ίππους των γλυκόπικρων "Old Ways" και "Appalachia", αντιπαραβάλλοντας τους στο υπερβατικό και μοντέρνο "Wights", που στιγμιαία εποφθαλμιά την πρωτοκαθεδρία των Wardruna, χάρη και στη συμμετοχή της Anilah των Dréa Drury.

Η αυτάρκης απλότητα των Osi And The Jupiter, αποπνέει εμπιστοσύνη. Είναι το ηχόχρωμα ενός άχρονου κάδρου, η νοητή σύνδεση διαφορετικών παραδόσεων, η κατάληψη από ιερά τοτέμ. "I know these hills", σιγοτραγουδά ο Katz στο συγκλονιστικό "Mountain Shamanism". Η αισθητική ομοιομορφία του δίσκου, παρασέρνει σε μια περιπέτεια. Μπορείς να αφουγκραστείς και να μυρίσεις, να γευτείς και να δεις τις εικόνες που εσύ θα συνδέσεις με το άλμπουμ, και όχι αυτές που θα σου επιβάλλει. Η εικονοπλαστική δεινότητα των Αμερικανών είναι ηχητικά οικεία αλλά ψυχικά αχαρτογράφητη.

Το "Stave" είναι κτήμα του βουνού και όσων συμβαίνουν στις σκιές των δέντρων. Βρίσκει τη δυάδα επικεντρωμένη στον στόχο της, παρουσιάζοντας μια αναγκαία εξέλιξη. Κάθε παλμός μιας χορδής ακροβατεί ανάμεσα στη θλίψη και την ανάταση, στην ενδοσκόπηση και στην εξωτερίκευση. Οι εντάσεις αναδύονται και μετασχηματίζουν το "Stave" σε ένα δίσκο καθολικό αλλά και προσωπικό. Στα 49 λεπτά του, δίχως να πρωτοπορεί, διακατέχεται από ένα νωπό άρωμα, άλλοτε φορτισμένο και άλλοτε ανάλαφρο, μα πάντα μεθυστικό. Η γαλήνη απαιτεί και απομόνωση, με το "Stave" να δύναται να την επιβάλλει σε ξυλόγλυπτο μυστικιστικό φόντο. Ο σαμάνος περιφέρεται δικαιωμένος με βλέμμα πράο, η ξεχασμένη ψυχή μπόρεσε να εκφρασθεί και το δάσος να μιλήσει.

Bandcamp
Youtube