The Body, Uniform, Tugdam @ Temple Athens, 05/05/18

Φασαρίες βιομηχανικές, αλήτικες και οργισμένες

Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 08/05/2018 @ 10:35

Μια τόσο underground βραδιά, με μπάντες που είναι στην ακμή τους, είναι λάθος να χαθεί. Με χαλαρή διάθεση. Χωρίς σταριλίκια και με όλη την όρεξη να ξεχειλίζει, το βράδυ του Σαββάτου το Temple γέμισε θόρυβο. Πάρα πολύ θόρυβο. Οι τρεις μπάντες μας χάρισαν άπλετη φασαρία και πείραξαν ευχάριστα τα αυτιά μας.  

Πρώτοι ανέβηκαν οι Tugdam, οι οποίοι προστέθηκαν την τελευταία στιγμή σαν έκπληξη στην βραδιά. Αν και ο κόσμος ακόμα δεν είχε καταφτάσει και το μαγαζί φαινόταν σχετικά άδειο, δεν πτοήθηκαν και κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα αρκετά βαρύ και δυνατό sludge metal που εναλλασσόταν συχνά με doom βρώμικα περάσματα. Η τετράδα ήταν συμπαγής και ο ήχος τους όσο σκληρός έπρεπε. Βαριές κιθάρες. Δυνατά τύμπανα με όμορφους ρυθμούς. Φωνητικά ξεσκισμένα και ιδιαίτερα δυναμικά. Το αποτέλεσμα ήταν να μαζεύουν σιγά σιγά τον κόσμο πιο κοντά τους και τελικά να καταφέρνουν όλους όσους τους πρόλαβαν να κουνιούνται στον βαρύγδουπο ρυθμό τους.

Tugdam

Λίγο μετά, θέση στην σκηνή πήραν οι Uniform. Σαν τριάδα επί σκηνής (είχαν και drummer αντί για drum machine δηλαδή) έδωσαν σε λίγο παραπάνω από μισή ωρίτσα ό,τι είχαν και δεν είχαν. Αυτό ήταν που εκτίμησε ο κόσμος και χειροκρότησε θερμά μετά το τέλος της εμφάνισης τους. Την όρεξη και την ενέργεια τους. Ο Michael Berdan δεν σταμάτησε να τριγυρίζει πάνω στην σκηνή, να κοπανιέται και να ουρλιάζει με έναν ιδιαίτερο punk τρόπο. Ο Ben Greenberg (μπορεί να τον θυμάστε από τους The Men) από την άλλη έφτιαχνε και παρήγαγε όλους τους θορύβους σε αυτό το σπαστικό, θορυβώδες και εντελώς βιομηχανικό rock τους. Τα κομμάτια ήταν δυνατά, ο θόρυβος ανελέητος και το ύφος αρκετά απεγνωσμένο. Σαν παράνοια, η ταχύτητα τους μπλεκόταν με ένα σκοτεινό και βαρύ industrial στιλ και παρέδιδε στο πιάτο μια απίθανη noise-rock οργή.

Uniform

Αφού έχουμε ήδη δεχθεί μερικές γροθιές και ζαλιζόμαστε, περιμένουμε τους The Body να μας ξαπλώσουν κάτω με knock out. Λόγω απουσίας του Lee Buford, θέση πίσω από τα τύμπανα πήρε ο φίλος της μπάντας Zac. Ο εξαιρετικός τρόπος συγχώνευσης σκληρού θορύβου, εφέ, δυνατών τυμπάνων και industrial  με αυτή την υπερβρώμικη sludge/doom κιθάρα του Chip King είναι κάτι το απολαυστικό. Είναι κάτι που αξίζει αν δεις και να ακούσεις. Είναι το noise metal της εποχής μας. Χωρίς πολλά πολλά, μέσα σε καπνούς και σκοτάδια άρχισαν να βαράνε για τα καλά. Οι noise ηλεκτρονικοί ήχοι κατέληγαν σε βασανιστικά drones και τα τύμπανα έσπαγαν κάθε προσπάθεια των αυτιών μας να ηρεμήσουν. Εκεί ήταν που σε κάθε κομμάτι ερχόταν η σαπίλα της κιθάρας και μαζί με αυτά τα πνιγμένα, εξ αποστάσεως, τρομακτικά ουρλιαχτά έφτιαχναν αυτό το φανταστικό παράφωνο και θορυβώδες ηχητικό όγκο. Δεν υπονοώ κάτι για τον Chip, αλλά ο τύπος έχει όγκο και βάθος στις ιδέες και στον σάπιο θόρυβο που προσπαθεί να παράγει.

The Body

Αν και τα κομμάτια που επιλέχθηκαν για την εμφάνιση, δεν μπορεί να είναι τα πλέον πειραματικά των δίσκων τους, ούτε να περιέχουν όλες μα όλες τις τρέλες που έχουν μπολιάσει εκεί. Προφανώς και δεν γινόταν να ακούσουμε τους ήχους του στούντιο, αλλά ακούσαμε αυτό το αποκρουστικό, απόκοσμο και ριζοσπαστικό μουσικό τους τερτίπι, το οποίο είναι τόσο μοντέρνο και τόσο πειραματικό που είναι ευχάριστο και χαρμόσυνο να το ζεις την στιγμή που γίνεται. Εντυπωσιακός τοίχος θορύβου και αδυσώπητου μίσους.

The Body

Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου

  • SHARE
  • TWEET