Blaze Bayley

December Wind

Blaze Bayley Recordings (2018)
Από τον Σπύρο Κούκα, 21/11/2018
Ανεπαρκές αν και φιλότιμο, το νέο ακουστικό πόνημα του Blaze τον βρίσκει έξω από τα νερά του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεύτερη κυκλοφορία εντός της τρέχουσας χρονιάς για τον συμπαθέστατο Βρετανό τραγουδιστή, η οποία έρχεται να διαδεχθεί στην πλούσια δισκογραφία του το πολύ καλό "The Redemption Of William Black" των αρχών του έτους. Βέβαια, η ιδιαιτερότητα του παρόντος δημιουργήματος έγκειται στο γεγονός της συνεργασίας του Blaze με τον κιθαρίστα Thomas Zwijsen και τη βιολίστρια Anne Bakker, με το συνολικό αποτέλεσμα να βασίζεται στο τρίπτυχο φωνής/κλασικής κιθάρας/βιολιού, δίχως τη συμβολή κάποιου επιπλέον συμβατικού rock οργάνου.

Μάλιστα, τα οκτώ περιεχόμενα τραγούδια του "December Wind" συμπληρώνονται από πέντε επιπλέον bonus tracks (τα οποία βρίσκουμε επίσης στο "Russian Holiday" EP του 2013), μεταξύ των οποίων βρίσκεται και μια ακουστική έκδοση του γνωστού σε όλους μας "Sign Of The Cross" των Iron Maiden. Έτσι, και με ακόμη μια Maiden σύνθεση να περιέχεται στο υλικό του άλμπουμ (το "2 AM" από το "The X Factor"), ο Blaze δεν δείχνει να έχει πραγματικά ανάγκη να επισκεφθεί την πιο διάσημη περίοδο της καριέρας του για περισσότερο από μεμονωμένες στιγμές, γεγονός από μόνο του αξιοσημείωτο.

Οφείλω, ωστόσο, να ομολογήσω πως η συγκεκριμένη συνεργασία του Βρετανού ερμηνευτή με τον κατά πολλά χρόνια νεότερο του Βέλγο κιθαρίστα, όσο κι αν εμφανίζει επί μέρους στιγμές ενδιαφέροντος, δεν τραβάει την προσοχή για περισσότερο από μερικές ευχάριστες ακροάσεις. Κι εξηγούμαι. Θεωρώ πως η συνολική ερμηνευτική προσέγγιση του Blaze δεν ταιριάζει απόλυτα με το ακουστικό περιβάλλον που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Zwijsen, καθώς η φωνή του, αν και καθ' όλα αναγνωρίσιμη, υπολείπεται της ευελιξίας που απαιτείται σε ανάλογες περιστάσεις.

Με τις περισσότερες συνθέσεις να ευνοούνται από την ύπαρξη των ήχων του βιολιού της Bakker, αλλά να φαντάζουν λειτουργικότερες σε ένα ηλεκτροδοτούμενο hard & heavy περιβάλλον παρά στην εδώ μορφή τους, δεν πρέπει να κάνει εντύπωση πως τελικά οι πιο ουσιαστικές στιγμές του άλμπουμ βρίσκονται στις Maiden συνθέσεις αυτού. Κι αυτό συμβαίνει όχι τόσο λόγω της αδιαμφισβήτητης συνθετικής τους υπεροχής, όσο για το γεγονός πως εκείνες έδιναν ήδη μια στέρεη βάση για ένα rearrangement ορθό και με λόγο ύπαρξης, την ίδια στιγμή που τα κομμάτια που τα περιβάλλουν «φωνάζουν» πως θα λειτουργούσαν καλύτερα ως συμβατικές συνθέσεις στο χώρο του παραδοσιακού heavy metal.

Ακόμη κι έτσι, η όλη προσπάθεια κρίνεται τίμια υπό το πρίσμα της διαφορετικότητας και των εναλλακτικών προσπαθειών που δικαιούται κάθε καλλιτέχνης αραιά και που, αν και, για να είμαι ειλικρινής, προσωπικά δύσκολα θα επιλέξω να ξανακούσω το "December Wind" στην ολότητα του στο εγγύς μέλλον.

  • SHARE
  • TWEET