Molchat Doma @ Floyd, 22/06/25

Όχι για να ευλογούμε τα γένια μας, αλλά πριν το tiktok και το virality, είχαμε αναφερθεί στο Rocking.gr στους Molchat Doma, ήδη από το 2020, ως μια ανερχόμενη και πολλά υποσχόμενη μπάντα στο Post-Punk/Darkwave στερέωμα. Δύο χρόνια αργότερα, τους πετύχαμε στο Oya Festival στο Όσλο, όπου εντυπωσιαστήκαμε από την ικανότητα τους να επιβάλλονται επί σκηνής με τον ήχο τους. To περσινό "Belaya Polosa" ήρθε να επεκτείνει τον ήχο τους αλλά και τη δημοφιλία τους, που εκτοξεύτηκε από τους αλγορίθμους που έκαναν το "Sudno" ένα viral φαινόμενο.

Η ανακοίνωση της εμφάνισής τους στο Floyd και το sold-out που ακολούθησε, έδειξε πως πέραν του virality, υπάρχει κοινό που θέλει να μεταφερθεί σε αυτή τη σοβιετική μελαγχολική ατμόσφαιρα και σε live περιβαλλον, κάτι που φάνηκε από την πρώτη νότα έως την τελευταία υπόκλιση.

Οι Molchat Doma ανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 22:00, με τις πρώτες κιόλας νότες να εισάγουν σταδιακά το κοινό στο επιβλητικό ηχητικό τους σύμπαν. Το «Колесом» και το «Ты же не знаешь кто я» έθεσαν άμεσα τη βάση. Ήχος αυστηρός, εσωστρεφής, αλλά ταυτόχρονα χορευτικός, και τη μπάντα να δείχνει από την πρώτη στιγμή πως είχε έρθει αποφασισμένη να κερδίσει τις εντυπώσεις του κοινού.

Ο Egor Shkutko, με το ψυχρό αλλά πάντα ηλεκτρισμένο παρουσιαστικό του έκλεψε τα βλέμματα από την αρχή. Δείχνοντας απορροφημένος από τη μουσική, άλλοτε χόρευε και έδειχνε να χάνεται ανάμεσα στα beats, κι άλλες φορές κάρφωνε με το βλέμμα του το κοινό σαν να θέλει να μεταφέρει το νόημα των στίχων που κανείς (σχεδόν) δεν καταλάβαινε.

Συγκριτικά με το 2022 που τους είχαμε δει, η εξέλιξη τους σαν performers είναι εντυπωσιακή. Παρά τη λιτή αισθητική τους, η ενέργεια στη σκηνή δεν έλειψε στιγμή. Ο Roman Komogortsev (κιθάρες, synths, drum machine) και ο Pavel Kozlov (μπάσο, synths) ήταν κομβικοί στον ήχο και την παρουσία της μπάντας, χωρίς να αποσπούν το βλέμμα από τον frontman. Τα μικρά τζαμαρίσματα μεταξύ των κομματιών έδωσαν μια νότα αυθορμητισμού στο όλο εγχείρημα.

Όσο κυλούσε η βραδιά, τόσο κι ο κόσμος συμμετείχε περισσότερο με χειροκροτήματα, χορό αλλά και επιδοξες προσπάθειες για singalong. Ο Egor κατέβηκε και στο photo pit και άρχισε να κινείται ανάμεσα στα κάγκελα, πρόσωπο με πρόσωπο με τους πρώτους θεατές, τραγουδώντας κοιτώντας τους στα μάτια, απλώνοντας τα χέρια του, μετατρέποντας τη συναυλία σε μια βιωματική εμπειρία και καθηλώνοντας ιδιαίτερα όσους βρίσκονταν στο μπροστινό μέρος του venue. Ήταν ένα από τα πιο έντονα σημεία της βραδιάς και τα δυνατά χειροκροτήματα του κόσμου απέδειξαν ότι η σύνδεση ήταν αμφίδρομη.

Ισορροπώντας ανάμεσα στις παλαιότερες κυκλοφορίες και τις πιο πρόσφατες, με τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά, φωνάζοντας στίχους και χορεύοντας ακόμα και στα πιο σκοτεινά περάσματα, ξεχώρισαν τα «Дома молчат», «Не вдвоём», αλλά και το μεγαλειώδες «На дне».

Μετά το τέλος του βασικού set κι εν μέσω δυνατών επευφημιών, είχε έρθει η ώρα για το encore που περιλάμβανε τα «Клетка», «Тоска» ,«Танцевать» και φυσικά το «Судно», που έκλεισε εκρηκτικά τη βραδιά. Μετά τις ευχαριστίες και τη μοναδική στιγμή που απευθύνθηκαν στο κοινό στα αγγλικά, έμειναν στη σκηνή για αρκετή ώρα, δέχτηκαν αντικείμενα για υπογραφές – από βινύλια και σημαίες μέχρι και μια κιθάρα που προσέφερε ένας ενθουσιώδης fan, την οποία υπέγραψαν με χαμόγελα.

Η αίσθηση που μας έμεινε μετά τη συναυλία ήταν πως ήμασταν μάρτυρες ενός συγκροτήματος στην κορύφωσή του. Οι Molchat Doma απέδειξαν ότι πίσω από την ψυχρή, αποστασιοποιημένη μουσική τους, υπάρχει ένα συναισθηματικό δέσιμο που ξετυλίγεται πέρα από τον όποιο εντυπωσιασμό ή τη μόδα που επιτάσσουν οι εποχές. Χτίζοντας σε στιβαρά θεμέλια και με τέτοιες ισοπεδωτικές εμφανίσεις, το μόνο βέβαιο είναι πως η επόμενη φορά θα είναι με ακόμη περισσότερο κόσμο, σε μεγαλύτερο χώρο. Спасибо.

Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη