Dead Congregation, Resurgency, DreamLongDead @ Temple, 22/12/18
Μια βραδιά αντάξια της ποιότητας του μεγαθηρίου που ονομάζεται Dead Congregation, αλλά και του death metal γενικότερα
Κάθε εμφάνιση των Dead Congregation στην Αθήνα είναι από μόνη της σημείο αναφοράς για την εγχώρια σκηνή. Όταν ανακοινώθηκε η ημερομηνία για την φετινή, η κινητοποίηση των οπαδών ήταν τέτοια που αναμενόμενα, οδήγησε τόσο σε sold out της βραδιάς όσο και σε δεύτερη εμφάνιση, την επομένη, η οποία θα επικεντρωνόταν στο θρυλικό, πλέον, ντεμπούτο τους, το προ δεκαετίας, "Graves Of The Archangels". Στην πρώτη αυτή μέρα, θα εμφανίζονταν επίσης δυο συγκροτήματα της εγχώριας death metal σκηνής που κινούνται σε διαφορετικά παρακλάδια του ιδιώματος, συνθέτοντας μια ολοκληρωμένη, από όλες τις απόψεις, τριπλέτα, ιδανική για μια death metal βραδιά.
Ύστερα από την καθυστέρηση μισής ώρας, οι πόρτες του Temple άνοιξαν και στις εννέα και είκοσι οι DreamLongDead εμφανίστηκαν στη σκηνή. Η εμφάνισή τους που ξεκίνησε με ιδιαίτερη εισαγωγή, το τραγούδι των Παρτιζάνων, από τη χορωδία του Κόκκινου Στρατού, επικεντρώθηκε στον πρόσφατο νέο δίσκο τους ονόματι "Umbra". Αν και ο ήχος, σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια του σετ τους, δεν ήταν σύμμαχος, οι DreamLongDead κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό, κερδίζοντας και μέρος του που ίσως δεν ήταν εξοικειωμένο με το υλικό τους. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του ήχου, τέτοια που σε σημεία τα drums δεν ακούγονταν, οι συνθέσεις δεν κούρασαν, κάτι για το οποίο επίσης ευθύνονται τόσο οι μικρότερες διάρκειες των τραγουδιών του "Umbra" όσο και η διάθεση των μελών της μπάντας. Η στιγμή όμως που τόσο ο ήχος όσο και η απόδοσή τους κορυφώθηκαν ήταν κατά την διάρκεια του δεκαεπτάλεπτου έπους "Succumb To Unfathomable Darkness", από τον προηγούμενο δίσκο τους, "AriseHowlingDarkness: Of Cyclopean Masonry & Non-Euclidean Geometry", που παρά τον αργό ρυθμό του, δεν έπαυε στιγμή να ταρακουνάει ολόκληρο το Temple. Για 50 λεπτά, παρά τα προβλήματα ήχου οι DreamLongDead επιβλήθηκαν δια των doom death ταχυτήτων και του όγκου των συνθέσεων τους.
Δέκα λεπτά αργότερα, οι Αθηναίοι Resurgency εφορμούσαν στη σκηνή με το πιο παραδοσιακό, αμερικάνικου στυλ, death metal τους. Στο διάρκειας 50 λεπτών σετ τους, παρουσίασαν συνθέσεις και από τις δυο ολοκληρωμένες κυκλοφορίες τους, ρίχνοντας όμως το βάρος στην μεταγενέστερη, το περσινό, "No Words... Nor Gods Beyond", και δικαίως μάλιστα αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις του κοινού. Ο ήχος αυτή την φορά έμοιαζε πιο ισορροπημένος αν και όχι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, επιτρέποντας έτσι σε αρκετά σημεία στο κιθαριστικό δίδυμο να αναδείξει τα πολύ δουλεμένα riff των συνθέσεων τους, οι οποίες παρά τα αρκετά τεχνικά προβλήματα, εκτελούνταν εξαιρετικά. Μάλιστα, σε στιγμές όπως το ταχύτατο και τεχνικό "Thresholds Of Infinite Pain" ή το τρομερό κλείσιμο με το "Quartered Mental Existence" απέδειξαν και στον πιο δύσπιστο πως μπορούν επάξια να σταθούν στην σύγχρονη death metal σκηνή.
Γύρω στις έντεκα και μισή, οι Dead Congregation, ύστερα από το απαραίτητο στήσιμο και soundcheck, αντάμειψαν την αναμονή του αφοσιωμένου κοινού τους. Από το ξεκίνημα, δεν σταμάτησαν στιγμή στη μια ώρα που έμειναν στην σκηνή, να καθιστούν σαφές πως είναι μια δύναμη παγκόσμιου βεληνεκούς, τόσο με τις συνθέσεις τους καθαυτές, όσο και με την απόδοσή τους επί σκηνής. Τα μέλη της μπάντας ιδιαίτερα ενεργητικά πάνω στην σκηνή χωρίς να παραμελούν τα εκτελεστικά τους καθήκοντα, μετέδιδαν την διάθεση τους και στο κοινό. Το σερί από το "Immaculate Poison" έως το "Redemptive Immolation" του προπέρσινου EP τους, "Sombre Doom" ήταν κατατοπιστικό του τι εστί το ιδιαίτερο death metal τους. Οι ταχύτητες άλλαζαν διαρκώς, ποτέ όμως η επιβλητική απόδοση των ύμνων αυτών δεν έπαψε να είναι ισοπεδωτική. Ευτυχώς, ο ήχος ήταν ο καλύτερος δυνατός της βραδιάς, αναδεικνύοντας έτσι τα δυο πιο κρίσιμα στοιχεία των συνθέσεών τους. Τα θεοσκότεινα leads και τις υποβόσκουσες μελωδίες που εμφανίζονται ξαφνικά και απροειδοποίητα μέσα στον death metal καταιγισμό, καθώς και τον ιδιαίτερο ήχο του ταμπούρου και των τυμπάνων γενικότερα.
Τα mosh pits έδιναν και έπαιρναν ενώ κάθε τραγούδι φάνταζε σαν το καλύτερο της βραδιάς, δείγμα των ποιοτικότατων συνθέσεων που έχει η μπάντα στο δυναμικό της. Το βάρος του σετ έπεσε, ίσως αναμενόμενα λόγω της ύπαρξης δεύτερης βραδιάς, στον δεύτερο δίσκο τους, "Promulgation Of The Fall", που αποδόθηκε σχεδόν στην ολότητά του. Η τριάδα "Only Ashes Remain", "Promulgation Of The Fall" και "Serpentskin" ήταν όντως η πραγματική κορύφωση της επί σκηνής παρουσίας τους η οποία ολοκληρώθηκε πανηγυρικά και με ένα encore, όπου το “Graves Of The Archangels” έκλεισε μέσα σε τρομερή ένταση την βραδιά, αποτελώντας τον συνδετικό κρίκο με την επόμενη, μια μέρα μετά.
Οι Dead Congregation ανήκουν στην ελίτ του παγκόσμιου death metal και δεν χρειάζονται ειδικά εφέ και extras για να καθηλώσουν σε μια ζωντανή τους εμφάνιση. Ο πολύ καλός ήχος και η αδιαμφισβήτητη παικτική ικανότητα του κουαρτέτου, σε συνδυασμό με τον όγκο και το σκοτάδι των συνθέσεων, είτε με τα σόλο και τα leads είτε με τις ρυθμικές τους επιθέσεις, μας χάρισαν μια βραδιά όπου πραγματοποιήθηκε η προσευχή των παρευρισκόντων για total death (metal).
Quintessense Maligned
Morbid Paroxysm
Immaculate Poison
Wind's Bane
Source Of Fire
Redemptive Immolation
Only Ashes Remain
Promulgation Of The Fall
Serpentskin
Vomitchrist
Nigredo
Graves Of the Archangels