Nightstalker, Πεθαίνουν Στο Τέλος @ Gagarin 205, 17/02/24

Σύμφωνα με τους ίδιους τους Nightstalker, ο διάδοχος του “Great Hallucinations” είναι έτοιμος να ηχογραφηθεί. Λίγο πριν μπούνε στο στούντιο λοιπόν, αποφάσισαν να κλείσουν τον αυτόν πενταετή κύκλο με μια μεγάλη συναυλία στο Gagarin. Η οποία συναυλία, όπως συμβαίνει με πολλές δικές τους τον τελευταίο καιρό, κατέληξε sold out από την προπώληση κιόλας. Οι Στόκοι φαίνεται ότι ζούνε τις καλύτερές τους μέρες αναφορικά με τη δημοφιλία τους την τελευταία δεκαετία κι αυτό επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά το Σάββατο στο Gagarin.

Προσκεκλημένοι να ανοίξουν τη συναυλία ήταν οι Πεθαίνουν Στο Τέλος. Χωρίς πολλά λόγια και φρου-φρου, με κομμάτια όπως το «Βουντού» ή το «Ορφέας», μας συστήθηκαν και μας έδειξαν τις ορέξεις τους από την πρώτη στιγμή. Στο «Μυρίζει θάνατο» κελάηδησαν όμορφα και οι δύο κιθάρες, ενώ παίξανε και ένα κομμάτι σε λίγο πιο hardcore ύφος. Εκτός από τις κιθάρες, φωτιές πετούσε και ο drummer τους. Το σφιχτοδεμένο «Το τέλος του κόσμου» ήταν μάλλον το αγαπημένο μου από την εμφάνιση των Πεθαίνουν Στο Τέλος, οι οποίοι με την ορμή του μελωδικού τους punk φάνηκαν αντάξιοι αυτής της πρόσκλησης (και πρόκλησης).

Με τον χώρο πλέον γεμάτο (όχι ασφυκτικά, ήμασταν καλά εκεί μπροστά που ήμασταν), η αγαπημένη τετράδα κατέλαβε τη σκηνή υπό δυνατά χειροκροτήματα. Εντυπωσιακό ήταν ότι ο κόσμος που είχε γεμίσει το Gagarin δεν ήταν στην πλειοψηφία τους σαραντάρηδες, αλλά είχε και πάρα πολλά άτομα στη δεκαετία των 20. Η συναυλία ξεκίνησε πολύ δυναμικά με “Trigger Happy” και “Baby, God Is Dead”. Το δίδυμο “All Around” και “Just A Burn” ήταν για μια ακόμα φορά ακαταμάχητο. Το μαστουριάρικο “Line” το ευχαριστηθήκαμε άπαντες. Το “Spit” έβγαλε έναν δυναμισμό άλλο πράγμα, ειδικά στην κιθάρα.

Στο κλασσικό “Use” ανέβηκε και η Νίνα για να βοηθήσει τον Αργύρη με τα φωνητικά, ενώ από τον ίδιο δίσκο (συγγνώμη, από την ίδια δισκάρα) πήραμε στο καπάκι το “Freakland”. Το”Hide Your Sun” ήταν μια πολύ καλοδεχούμενη έκπληξη από το φανταστικό EP “The Ritual”, από το μακρινό πια 2000. Γενικώς για την πρώτη περίπου ώρα της συναυλίας το setlist για μένα ήταν επικό και είχα μερακλώσει φοβερά ακούγοντας τη μία τραγουδάρα πίσω από την άλλη.

Τότε όμως περίπου ήταν που άρχισα να συνειδητοποιώ ότι οι Nightstalker είχαν επικεντρωθεί στο πρώτο μισό της συναυλίας στην αρχή της καριέρας τους. Από τα πρώτα έντεκα κομμάτια, μόνο το “Forever Stoned” ήταν νεότερο της δεκαπενταετίας. Τα τελευταία έξι κομμάτια όμως ήταν από τους δύο τελευταίους τους δίσκους, “As Above So Below” και “Great Hallucinations” και προκάλεσαν τις μεγαλύτερες και εντονότερες αντιδράσεις στο κοινό. Το οποίο κοινό, όπως ήδη είπαμε, είχε εντυπωσιακά μεγάλο ποσοστό νέων ανθρώπων. Φαίνεται λοιπόν ότι οι αγαπημένοι μας Στόκοι έχουν πλέον μια νέα γενιά οπαδών, οι οποίοι μπορεί να είναι και περισσότεροι αριθμητικά από εμάς τους παλιότερους.

Ο ήχος ήταν εντυπωσιακά καλός στο Gagarin. Οι Nightstalker σε αυτά τα θέματα είναι τρομερά επαγγελματίες, συνήθως προσέχουν και την παραμικρή λεπτομέρεια και το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα αψεγάδιαστο. Αυτή ήταν μία τέτοια βραδιά, καθώς όλα ακουγόντουσαν τέλεια, υπέροχα.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στους μουσικούς, που νομίζω ότι ατομικά είναι λίγο παραγνωρισμένοι σε σχέση με το συνολικό αποτέλεσμα. Ο Τόλης στην κιθάρα καταφέρνει να αναπαράγει την ατμόσφαιρα των κομματιών όντας μόνος του, χωρίς δεύτερο κιθαρίστα. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο και δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς την τεράστια συμβολή του Αντρέα στο μπάσο, αλλά και του Ντίνου στα τύμπανα. Το ότι ο Αργύρης ήταν για πολλά χρόνια ο drummer των Nightstalker παραμένει στο αίμα του, γι’ αυτό άλλωστε και σε κάθε τραγούδι που χρειάζεται αναλαμβάνει το ντέφι ή τις μαράκες.

Το “Dead Rock Commandos” ήταν ένας κομβικός δίσκος για τους Nightstalker, κάτι σαν το “The Black Album” τους, που λέει περιπαικτικά κι ο φίλος μου ο Κωστής. Ήταν ο δίσκος που τους έδωσε την ώθηση να ανέβουν ένα σκαλί εμπορικά και ήταν κι ένας δίσκος που βγήκε πάνω στην έκρηξη της ελληνικής σκηνής και τη συνεπικούρησε. Καμία εντύπωση λοιπόν που μας φύλαξαν για το encore την εκπροσώπηση του συγκεκριμένου δίσκου. Τρία κομμάτια από εκεί, το ταξιδιάρικο “Go Get Some”, το πωρωτικό ομότιτλο και ο Εθνικός Ύμνος έκλεισαν το βράδυ και τον κύκλο.

Εδώ και δεκαπέντε χρόνια οι Nightstalker έχουν βρει τις ισορροπίες τους και κάνουν μια καριέρα μεγαλύτερη από τα πρώτα τους χρόνια. Παραμένουν κλασσικοί όσο το “Hassan I Sabbah” που κλείνει κάθε τους συναυλία (για το άνοιγμα έχουν αφήσει τους Funkadelic και λανσάρουν “Stay Clean” από Motörhead τώρα τελευταία) και απολαυστικοί να τους βλέπεις ζωντανά. Μόνο Στόκοι ρε.

*Η φωτογραφία είναι του Μιχάλη Κουρή από την εμφάνιση των Nightstalker στη Τεχνόπολη τον Ιούνιο του 2023