Avenged Sevenfold, Disturbed, In Flames @ O2 Arena, London, 21/01/17

Το σούπερ αυτό πακέτο έκανε βρετανική περιοδεία, και στη στάση του Λονδίνου βρεθήκαμε παρόντες, στο καταπληκτικό Ο2 Arena. H 21 Ιανουαρίου, για την οποία θα διαβάσετε παρακάτω, έγινε sold out, με αποτέλεσμα να προστεθεί και δεύτερη ημερομηνία την ακριβώς επόμενη.

Έχοντας δει τους In Flames σε ανοιχτό φεστιβάλ, όπου είχαν σαρώσει, περίμενα περισσότερα πράγματα. Η αλήθεια είναι πως αδικούνται από την ώρα εμφάνισης (18.30!) και από τον χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους, δηλαδή μόλις τριάντα λεπτά. Το billing σε τέτοια events διαμορφώνεται από πολύ συγκεκριμένους παράγοντες, είτε μας αρέσει, είτε όχι, όπως τρέχουσες πωλήσεις και τρέχουσα δημοτικότητα. Και πάλι, όμως, η μισή ώρα μοιάζει λίγη για τους Σουηδούς. Παρ' όλα αυτά, η ίδια η μπάντα μπορεί να κάνει και καλύτερα live σε σχέση με αυτό που είδαμε και μου έδιναν την εντύπωση ότι ήταν ανεπαρκείς για να ξεσηκώσουν ένα κοινό που, κατά μεγάλο ποσοστό, ήρθε για τους υπόλοιπους της βραδιάς. Ως προς το setlist, αυτό μάλλον περιελάμβανε λίγο πολύ τα αναμενόμενα, με δυο κομμάτια από το πρόσφατο "Battles". Με τόσο λίγο χρόνο, είναι υπερβολικό να έχουμε και παράπονα από τις επιλογές, αλλά έλειψαν το "Only For The Weak", γιατί απλά είναι αυτό που είναι και το "Deliver Us", το οποίο είναι άκρως συναυλιακό. Για κάτι πιο «οπαδικό» ούτε λόγος, αφού δεν έχει συμβεί ούτε σε ενενηντάλεπτα set. Μουδιασμένοι, δεν κατάφερανε να ζεστάνουν το κοινό, που ήταν κρύο - κυριολεκτικά, από την λονδρέζικη παγωνιά - και παρέμεινε έτσι.

Setlist: Bullet Ride / Where the Dead Ships Dwell / Leeches / The End / Cloud Connected / The Truth / Paralyzed / Take This Life

Και κάπου εκεί έρχονται οι Disturbed για να βάλουν φωτιά στο O2, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι φωτιές που εκτοξεύτηκαν στο πίσω μέρος της σκηνής σηματοδότησαν την έναρξη ενός φοβερού live, από μια μπάντα που έβγαζε φρεσκάδα και ορμή. Με σύμμαχο τον ήχο, σήκωσαν τον χώρο στον αέρα παίζοντας την μια κομματάρα μετά την άλλη. Τραγούδια της πρώτης τους εποχής εναλλάσσονταν με σύγχρονους ύμνους, ενώ οι δυο διασκευές ("Land Of Confusion" και "The Sound Of Silence" από Genesis και Simon & Garfunkel αντίστοιχα) έτυχαν εκδηλώσεις λατρείας από τους Άγγλους. Από το "Immortalized" στο "The Game" και από το "The Vengeful One" στο "Stricken" δεν άφησαν τίποτα όρθιο και κανέναν ανικανοποίητο. Η επιστροφή τους μετά από περίπου πέντε χρόνια απραγίας ("hiatus" στη σύγχρονη μεταλλική διάλεκτο) είναι θριαμβευτική, τόσο δισκογραφικά, όσο και συναυλιακά. Η παρουσία τους επί σκηνής έρχεται να συμπληρώσει άψογα το ακουστικό θέαμα που μας προσέφεραν. Όλοι τους έδωσαν τα πάντα, δείχνοντας να το απολαμβάνουν πρώτα οι ίδιοι και μεταφέροντας αυτήν την ενέργεια στον κόσμο. Ο David Draiman, με το γενικότερο παρουσιαστικό του και το αργό περπάτημα, είναι από τους σκοτεινότερους και επιβλητικότερους frontmen. Και ενώ ήδη έχουν κάνει τεράστια εμφάνιση, αφήνουν για το τέλος τα "Ten Tthousand Fists" και "Down With The Sickness" για να ταρακουνήσουν για τα καλά το Λονδίνο. Στο τελευταίο μάλιστα, ο Draiman ζητά από τον κόσμο στις κερκίδες να σηκωθεί όρθιος και επικρατεί ο απόλυτος χαμός σε κάθε γωνιά του χώρου. Προσωπικά, περίμενα πολύ καλούς τους Disturbed, αλλά αυτό που παρακολουθήσαμε ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Setlist: The Eye of the Storm / Immortalized / The Game / The Vengeful One / Prayer / Liberate / Land of Confusion (Genesis cover) / Stupify / The Sound of Silence (Simon &Garfunkel cover) / Inside the Fire / The Light / Stricken / Indestructible / Ten Thousand Fists / Down With the Sickness

"Who needs flames, when your band is on fire?" Δανείζομαι τη φράση ανταποκριτή του περιοδικού Kerrang από το live των Avenged Sevenfold μερικές μέρες νωρίτερα στη Γλασκώβη, την οποία διάβασα την επόμενη μέρα από το live του Λονδίνου, και έρχομαι να συμφωνήσω απόλυτα. Παλιότερα, οι Α7Χ είχανε φωτιές και πυροτεχνήματα ως αναπόσπαστο μέρος των εμφανίσεών τους. Σε αυτήν την περιοδεία δεν ανάβει σπίθα. Τη σπίθα, ή καλύτερα τη φλόγα, την έχει η ίδια η μπάντα που βγήκε με τον αέρα μεγάλου ονόματος και έπαιξε για τον κόσμο της, ο οποίος ανταπέδωσε και με το παραπάνω. Τίμησε κάθε περίοδο της δισκογραφίας της, που πλέον μετρά εφτά άλμπουμ. Τη metalcore εποχή των πρώτων χρόνων, το εξαιρετικό μεταβατικό στάδιο του "City Of Evil", το ευθύ, καθαρόαιμο heavy metal που εμφανίζεται στο ομώνυμο άλμπουμ και διαρκεί μέχρι και το "Hail To The King", και, φυσικά, την εγκεφαλική στροφή του αριστουργηματικού "The Stage". Υπό αυτές τις συνθήκες, με αστείρευτη ενέργεια, με τους μουσικούς να αλωνίζουν συνεχώς την τεράστια σκηνή, με τον κόσμο τρελαμένο, μιλάμε άνετα και εκ του ασφαλούς για ένα ονειρεμένο live. Χωρίς να υστερεί κανένας τους, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον M. Shadows που ήταν αεικίνητος και είχε φοβερή επικοινωνία με το κοινό. Είναι σίγουρα από τους καλύτερους σύγχρονους frontmen. Σε μια εποχή που η φράση «κιθαριστικό δίδυμο» έχει μια έννοια εντελώς διαφορετική από την κλασική, οι Synyster Gates και Zacky Vengeance είναι το απόλυτο κιθαριστικό δίδυμο παλιότερης φιλοσοφίας. Δύο lead κιθάρες στον δρόμο που χάραξαν πριν δεκαετίες οι Judas Priest, και δισολίες που κλείνουν το μάτι πρώτα στη Βρετανία και μετά στην Bay Area. Δεν είναι τυχαίο που ο Zacky φορούσε T-shirt Iron Maiden. Highlights; Η έναρξη με το καταπληκτικό "The Stage", η ιαχή του κόσμου στο "Nightmare" που σου έδινε την εντύπωση πως θα ακουγόταν σε όλη την πόλη, ο χορός στο ανατολίτικο ρεφρέν του "Sunny Disposition", η ενέργεια που αναβλύζει από το "God Damn", ο μαζικός παροξυσμός στο "Bat Country", το συγκλονιστικό φινάλε με το "Unholly Confessions", και για το τέλος αφήνω την ανατριχίλα στην εκτέλεση των "To End The Rapture" και "Chapter Four" που παίχτηκαν συνεχόμενα και αποτέλεσαν και τις εκπλήξεις της βραδιάς. Το τέλος βρίσκει την μπάντα να αποθεώνεται δικαίως μετά από ένα αξέχαστο δίωρο. Οι Avenged Sevenfold, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να αποδείξουν κάτι, έδωσαν ένα show που αποδεικνύει περίτρανα πως έχουν πιάσει κορυφές κι όπως φαίνεται θα τους βλέπουμε εκεί για πολύ καιρό ακόμη.

Setlist: The Stage / Afterlife / Hail to the King / Paradigm / To End the Rapture / Chapter Four / Buried Alive / Angels / Nightmare / God Damn / Almost Easy / Sunny Disposition / Warmness on the Soul (Instrumental) / Planets / Acid Rain / Bat Country / A Little Piece of Heaven / Unholy Confessions

Παναγιώτης Φράγκος