Nightrage: «Κάπου χάθηκε το μαγικό συναίσθημα του μελωδικού death metal»

Το μυαλό των Nightrage, ο Μάριος Ηλιόπουλος, μας μιλά για τον νέο δίσκο, τις ιδιαιτερότητες της metal σκηνής και τους Iron Maiden

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 07/04/2017 @ 13:18

Μετρώντας περίπου δεκαπέντε χρόνια παρουσίας στον χώρο και επτά κυκλοφορίες, οι Nightrage μπορούν να τοποθετηθούν ανάμεσα στις πιο σταθερές μπάντες του μελωδικού death metal. Με την κυκλοφορία του "The Venomous", είχαμε την ευκαιρία για μία εφ' όλης της ύλης συζήτηση με τον δημιουργό και κινητήριο μοχλό της. Ο Μάριος Ηλιόπουλος απάντησε με ειλικρίνεια και αμεσότητα στις ερωτήσεις μας, σχετικά με τη δημιουργία του δίσκου, τις ανανεώσεις στο line-up, τις συνθετικές και στιχουργικές προσεγγίσεις του και τις ιδιοτροπίες της σύγχρονης metal σκηνής.

Nightrage

Σας πήρε λιγότερο από δύο χρόνια για να κυκλοφορήσετε καινούργιο δίσκο. Πώς καταφέρατε να έχετε τα πάντα έτοιμα τόσο γρήγορα;

Υπήρχαν ιδέες, με την έλευση του Ronnie Nyman από το προηγούμενο άλμπουμ. Η μπάντα σταθεροποιήθηκε αρκετά, βρήκαμε έναν καινούργιο κιθαρίστα, τον Magnus (Soderman) και τον καινούριο μας ντράμμερ, τον Lawrence (Dinamarca). Βρήκαμε ένα line-up στο οποίο είμαστε πέντε άτομα και κάπως έτσι δουλέψαμε. Είχα πάρα πολλές ιδέες μετά το "The Puritan" και τα live που κάναμε γι' αυτό το άλμπουμ. Γενικά, δεν το σκεφτήκαμε τόσο πολύ, να σου πω την αλήθεια. Όλα έγιναν από μόνα τους, θα έλεγα.

Τζαμάραμε τα κομμάτια εγώ και ο Magnus και βασικά έτσι γράφτηκε η μουσική του άλμπουμ, από εμάς τους δύο. Οι ιδέες υπήρχαν, μας άρεσαν πολύ αυτά που ακούγαμε και σκεφτήκαμε να ηχογραφήσουμε στην Αθήνα, στα Zero Gravity Studios, με τον Terry Nika, που είναι φίλος, είχαμε γράψει και το "Insidious" εκεί, οπότε όλα κύλησαν πολύ φυσικά και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι όλοι με την εξέλιξη και το πώς ακούγεται το άλμπουμ.

Αυτό ήταν κάτι που ήθελα να το ρωτήσω, πώς πήγε η συνεργασία με τον Ronnie (Nyman). Πόσο διαφορετικός ήταν ο τρόπος που δουλέψατε σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ; Στα προηγούμενα είχα την εντύπωση ότι ήσουν κυρίως εσύ που έγραφες, ενώ αυτό μου φαίνεται κάπως πιο δεμένο να το πω...

Για εμένα όλα τα άλμπουμ είναι σαν παιδιά μου, τα θεωρώ όλα το ίδιο καλά. Γι' αυτό που είπες πριν, πάντα ήμουν εγώ, έτσι κι αλλιώς. Από την αρχή, από τη γέννηση αυτής της μπάντας εγώ ήμουν αυτός που κινούσε τα νήματα, έγραφα τα κομμάτια, έκανα όλες τις κινήσεις. Αλλά είμαι ένας άνθρωπος που πάντα μου αρέσει να συνεργάζομαι και με άλλους μουσικούς, το έχω αποδείξει αυτό. Ποτέ δεν είμαι εντελώς μόνος μου.

Σίγουρα δεν θα μπορούσα να γράψω αυτό το άλμπουμ μόνος μου και ίσως φαίνεται περισσότερο αυτή η συνεργασία που υπήρξε με τον Magnus. Τον άφησα να βάλει τις ιδέες του μέσα στα τραγούδια και ίσως γι' αυτό σου φαίνεται λίγο διαφορετικό ή δεμένο. Μου αρέσουν οι καλές ιδέες, δεν θέλω να τις απορρίπτω, πάντα είμαι ανοιχτός και με τον Magnus κολλήσαμε πολύ, σαν φίλοι και σαν μουσικοί, και νομίζω ότι είχαμε πολύ καλή χημεία και γενικά περάσαμε καλά ετοιμάζοντας τα κομμάτια, κάνοντας τα demo, την προπαραγωγή και είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία. Κι αυτή η καλή συνεργασία, με τον Ronnie, με τον Magnus και με τον Lawrence φαίνεται στο "The Venomous", αυτό το δέσιμο.

Όσες αλλαγές και να έχουμε κάνει, η μπάντα έχει έναν συγκεκριμένο ήχο

Αυτό είναι μια άλλη απορία που είχα, πώς και αποφασίσατε να έχετε δεύτερο κιθαρίστα μετά από τόσο καιρό. Προφανώς έχει να κάνει με αυτό που είπες.

Όπως είπα, πάντα ήμουν ανοιχτός σε καλές ιδέες. Ακόμα κι από την εποχή του "Sweet Vengeance" ή στο "Descend Into Chaos" έγραψα με τον Gus G., αργότερα κάποια κομμάτια ήταν με τον Olof (Morck). Πάντα είχα το θέμα της συνεργασίας, αλλά πιστεύω ότι σε αυτό το άλμπουμ βρήκα έναν άνθρωπο που είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Έχουμε τις ίδιες επιρροές, είμαστε μουσικοί με την ίδια παιδεία θα έλεγα και με όλο αυτό...

...ταιριάξατε.

Ναι! Και του φάνηκε περίεργο του Magnus αρχικά, γιατί μου είπε ότι του έκανε εντύπωση που τον άφηνα να γράψει και να ακουστούν οι ιδέες του, γιατί συνήθως λέει δεν συμβαίνει αυτό. Αλλά όταν έχει να κάνει με εμένα, είναι διαφορετικό, εγώ πάντα ακούω τις ιδέες των άλλων, είμαι ανοιχτός, δεν είμαι ούτε εγωιστής, ούτε θέλω να παίζονται μόνο τα δικά μου riff. [γέλια] Αν και να σου πω την αλήθεια, ό,τι και να γίνει, ο ήχος των Nightrage δεν αλλάζει. Έχουμε ένα συγκεκριμένο signature style που όσες αλλαγές και να έχουμε κάνει, όσους διαφορετικούς writers και να έχουμε φέρει, η μπάντα έχει έναν συγκεκριμένο ήχο ο οποίος πιστεύω πως προέρχεται από μένα. Ο τρόπος που παίζω τις μελωδίες, ο τρόπος που γράφω τα κομμάτια, όλα αυτά· γιατί τα κομμάτια πάντα ξεκινούν από μένα, ως αρχικές ιδέες και στη συνέχεια τις δουλεύουμε όλοι μαζί.

Πιστεύω ότι στιχουργικά πρέπει να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν

Κάπου στο δελτίο τύπου αναφέρεται ότι το άλμπουμ θεματικά ασχολείται με την κατάσταση της ανθρωπότητας και την πιθανή καταστροφή της. Δεν μπορώ να πω ότι έπιασα πολλούς στίχους, αλλά η μουσική πείθει!

Με το στυλ της μουσικής που παίζουμε δεν θα μπορούσαμε να γράφουμε για λουλούδια ή ωραία αυτοκίνητα! [γέλια] Δεν μας εκφράζουν αυτά. Εγώ είμαι εναντίον αυτής της λογικής κιόλας, πιστεύω ότι πρέπει να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν σαν ανθρώπους. Βλέπεις τι γίνεται καθημερινά, τι κάνει ο κάθε άνθρωπος απέναντι στον άλλο. Έχουν διαπραχθεί απίστευτα εγκλήματα, σε όλο τον κόσμο.

Βασικά το άλμπουμ μιλά για εμάς, τους ανθρώπους, το τι κάνει ο ένας στον άλλο. Αν δεις με όλα αυτά τα γεγονότα που έχουν γίνει τώρα τελευταία με τους φανατικούς, ανθρώπους που σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό σε αεροδρόμια και βομβιστικές ενέργειες... ξέρεις το αίμα και ο πόλεμος πάντα ήταν στο DNA των ανθρώπων, δεν είναι κάτι καινούργιο. Και πιστεύω πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Αλλά εμείς απλά γράφουμε γι' αυτά που βιώνουμε σαν άνθρωποι, αυτά που βλέπουμε, πώς τα σκεφτόμαστε και το γεγονός ότι θα θέλαμε να αλλάξουμε.

Υπάρχει και μια μικρή δόση από φως μέσα στους στίχους μας, βέβαια. Αν τους διαβάσεις, θα δεις ότι υπάρχει μια δόση ελπίδας, θα έλεγα. Θα θέλαμε να αλλάξουν οι άνθρωποι, γιατί πάντα υπάρχει ο χρόνος, πάντα υπάρχει η ευκαιρία να αλλάξει κάποιος και να γίνει καλύτερος. Θα έλεγα πως είναι κάπως διφορούμενο αυτό, δηλαδή έχουμε σκοτεινούς στίχους, αλλά πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα. Για το καλό όλων μας...

Nightrage

Μου έκανε εντύπωση ότι ο δίσκος ξεκινά αρκετά μελωδικά και όχι τελείως επιθετικά. Θέλατε να ξαφνιάσετε αυτούς που θα πατούσαν play περιμένοντας blast beats ή ήταν κάτι άλλο;

Πάντα το κάναμε αυτό. Πάντα ήμασταν η μπάντα που ξεκινούσε με το πιο γρήγορο κομμάτι. Αυτήν τη φορά είπαμε να χαλαρώσουμε λίγο, δεν χρειάζεται να αποδείξουμε ότι μπορούμε να παίξουμε γρήγορα. Όλοι το ξέρουν πια. Αλλά πιστεύω ότι θέλαμε να βάλουμε για ξεκίνημα ένα κομμάτι αργό, μελωδικό που να αναδεικνύει τη μελωδική προσέγγιση των Nightrage. Πιστεύω ότι αυτό το πράγμα είμαστε, μια μίξη μεταξύ μελωδίας και βάρβαρων riff· αυτοί είναι οι Nightrage. Και πιστεύω ότι με αυτό το κομμάτι καλωσορίζουμε, κατά κάποιον τρόπο, ένα καινούργιο στυλ, που πάνω απ' όλα όμως είναι στο ύφος των Nightrage.

Έτσι κι αλλιώς τα blast beats έρχονται κατευθείαν μετά, στο "Day Of Wrath"... [γέλια]

Ε ναι! Για να μην ξεχνιόμαστε! [γέλια]

Κομμάτια σαν κι αυτό τα κάνετε να ακούγονται τόσο αβίαστα. Είναι τόσο αβίαστο και όταν τα γράφεις;

Είναι καθαρά θέμα έμπνευσης. Έτσι μας βγαίνει, ποτέ δεν κάνουμε κάτι με το ζόρι. Ό,τι ακούς, στο "Venomous" και στους Nightrage γενικά, είναι φυσικό. Έρχεται από τον τρόπο που παίζουμε, πώς εκφραζόμαστε ως καλλιτέχνες, ως μουσικοί. Αυτό είμαστε, ούτε προσποιούμαστε, ούτε προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καινούργιο. Το ξέρουμε ότι παίζουμε πάνω σε στερεότυπα metal, αλλά προσπαθούμε με αυτήν την προσέγγιση να δώσουμε ένα δικό μας ύφος στη μουσική. Πιστεύω ότι οι Nightrage έχουν μια δική τους φωνή. Αν ακούσεις μια άλλη μπάντα και μετά βάλεις τους Nightrage, πιστεύω πως οι μελωδίες και ο τρόπος που φτιάχνουμε τα κομμάτια είναι δικός μας, μοναδικός θα έλεγα.

Ένα άλλο κομμάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν το "Affliction". Είναι σχεδόν πιασάρικο, έτσι;

Ναι, είναι ένα από τα κομμάτια που θα έλεγες ότι το κάνανε ντε και καλά για να ακουστούν «ραδιοφωνικοί»!

Βασικά είναι τέλειο, μου θύμισε κάπως "A New Disease Is Born", αλλά στο περισσότερο heavy, κάπως πιο δικό σας.

Ήταν κυρίως κάποιες ιδέες του Magnus, που είχε γι' αυτό το κομμάτι, και το δουλέψαμε μαζί στη συνέχεια. Μου αρέσει πάρα πολύ. Θα έλεγα ότι έχει πολύ καλό groove και πολύ δυνατή μελωδία, χωρίς να του λείπει βέβαια το metal στοιχείο. Είναι ένα από τα κομμάτια που άνετα θα το παίζουμε στις συναυλίες και χαίρομαι που σου άρεσε!

Θέλω να κοιμάμαι κάθε βράδυ με το κεφάλι μου ήσυχο, ξέροντας ότι κάνω αυτό που αγαπάω πραγματικά.

Πάντως, παρά τις διακυμάνσεις στις ταχύτητες και τις εντάσεις, καθώς έχει τα ακουστικά περάσματα, έμεινα με την εντύπωση ότι κρατήσατε τα βασικά χαρακτηριστικά των Nightrage και φτιάξατε ένα σύνολο με αυτά ως βάση. Έχω πέσει μέσα;

Νομίζω έχεις δίκιο σε αυτό. Όπως σου είπα, έχουμε ένα συγκεκριμένο στυλ το οποίο πάντα προσπαθούμε να το κάνουμε καλύτερο, να βρούμε καινούριες ιδέες. Δεν θέλουμε να ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια, σίγουρα, αλλά από την άλλη δεν θέλουμε και να γίνουμε μια μπάντα που να παίζει κάτι που δεν εκφράζει τους ίδιους τους μουσικούς της.
Θέλουμε αυτά που παίζουμε να τα αγαπάμε, να τα γουστάρουμε κι εμείς οι ίδιοι. Πάνω απ' όλα είναι αυτό, να είσαι ο εαυτός σου. Αυτό είναι οι Nightrage, μουσική που έρχεται μέσα από την καρδιά, πέρα από μόδες, επιτυχίες και τέτοια πράγματα. Εμάς μας ενδιαφέρει να είμαστε αληθινοί καλλιτέχνες πάνω απ' όλα. Ξέρω ότι έχει ένα κόστος αυτό που λέω, αλλά θέλω να κοιμάμαι κάθε βράδυ με το κεφάλι μου ήσυχο, ξέροντας ότι κάνω αυτό που αγαπάω πραγματικά.

Βρήκα την παραγωγή στο "The Venomous" εξαιρετική. Είναι καθαρή, αλλά όχι γυαλισμένη. Σε αυτό μπλέχτηκες κι εσύ;

Την παραγωγή την κάναμε εγώ και ο Terry βασικά, στα Zero Gravity Studios, και περάσαμε πολύ ωραία κάτω στην Αθήνα για ένα μήνα. Ο Terry μας βοήθησε στον τεχνικό τομέα, ως sound engineer έκανε όλες τις ηχογραφήσεις, αλλά στο θέμα της παραγωγής ήμασταν οι δύο μας μαζί. Χαίρομαι που σου άρεσε ο ήχος, γιατί πιστεύω πως μετά από τόσα χρόνια ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε σαν μουσικοί και σαν παραγωγοί για να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε μέσα στη μουσική μας.

Κάτι ακόμα, η μίξη και το mastering έγινε στη Σουηδία, στην Uppsala, από τον Lawrence Mackrory, τον τραγουδιστή των Darkane, ο οποίος έκανε κι αυτός πραγματικά πολύ καλή δουλειά. Και πιστεύω πως μας δικαιώνει το αποτέλεσμα, δηλαδή σίγουρα ένα άλμπουμ θα μπορούσες να το κάνεις καλύτερο πάντα, το γνωστό «πότε τελειώνει ένα άλμπουμ -- ποτέ». [γέλια] Αλλά νομίζω πως το αποτέλεσμα αυτήν τη φορά ήταν το επιθυμητό.

Nightrage

Κυκλοφορήσατε και ένα video clip πρόσφατα. Φαίνεται πολύ δροσερό μπορώ να πω. [γέλια]

Η αλήθεια είναι ότι κρυώσαμε πάρα πολύ! [γέλια] Φαίνεται κιόλας! Βασικά κάναμε δύο βίντεο, μόλις τώρα ανέβηκε το δεύτερο στο facebook· μπορείς να το δεις, το "Affliction" είναι. Δουλέψαμε με τον Θέμη Ιωάννου από τη Raw Rec, είναι κιθαρίστας και για τους Foray Between Ocean, πολύ καλό παιδί. Ήρθε στη Σουηδία και παρ' όλες τις δυσκολίες και τις αναποδιές που μας τύχανε, μπορέσαμε να γυρίσουμε αυτά τα βίντεο και έκανε πραγματικά φανταστική δουλειά. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και ελπίζουμε στο επόμενο άλμπουμ να έχουμε τη δυνατότητα να δουλέψουμε με καλύτερο χρονικό διάγραμμα, να είμαστε στην Ελλάδα και πιστεύω ότι θα βγει ακόμα καλύτερο. Αλλά κι έτσι, είμαστε ευχαριστημένοι, με το budget και το χρόνο που είχαμε, που καταφέραμε να κάνουμε αυτά τα βίντεο.

Πάντα ξεκινάω από τους Iron Maiden, δεν ξέρω για ποιον λόγο

Τώρα κάτι καθαρά δικό σου. Οι μελωδίες που γράφεις έχουν κάτι πολύ χαρακτηριστικό. Έχεις κάποιον συγκεκριμένο τρόπο που σκέφτεσαι για να τις γράψεις;

Πάντα προσπαθούσα να μιμηθώ αυτό που έκαναν οι Iron Maiden πριν πολλά χρόνια, είμαι επηρεασμένος από αυτούς. Ή από κιθαρίστες που είχαν πολύ feeling στο παίξιμό τους. Δεν θέλω να αναφέρω κάποια ονόματα και να μπερδέψω κάποιους, αλλά ξέρεις οι επιρροές που έχεις πάντα θα σε ακολουθούν...

Ναι, μένουν μαζί σου.

Ναι! Και πάντα θα προσπαθείς, κατά κάποιον τρόπο, να αναπαράγεις με το δικό σου ύφος αυτά που άκουγες όταν ήσουν μικρότερος. Εγώ ξεκινάω από τους Maiden, τους παλιούς Testament, από τον Ozzy, από τέτοιες '80s metal μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε μαζί και να τα αναμείξω με το καινούργιο, πιο μοντέρνο metal στυλ, το melodic death ή thrash ή οτιδήποτε είναι πιο κοντά στην εποχή μας και να κάνω ένα ωραίο συνονθύλευμα. Αλλά πάντα ξεκινάω από τους Iron Maiden, δεν ξέρω για ποιον λόγο. Είναι πάντα μέσα στο μυαλό μου όταν προσπαθώ να παίξω μελωδίες. Ελπίζω να τα καταφέρνω στο τέλος! [γέλια]

Νομίζω πως ναι! [γέλια] Γενικά στις συνθέσεις σου προτιμάς να δουλεύεις έχοντας ως βάση μελωδίες ή με ρυθμικά;

Να σου πω την αλήθεια, έχω έναν περίεργο τρόπο να ξεκινάω ένα κομμάτι. Πάντα ξεκινάω με έναν τίτλο. Βλέπω κάποιον τίτλο που να μου αρέσει κι από εκεί παίρνω έμπνευση. Ξεκινάω να γράφω κάποια riff, μετά κάποιες μελωδίες, τα βάζω όλα μαζί στο Studio One, ένα πρόγραμμα που χρησιμοποιώ, και γράφω κάποια τύμπανα, κάπως έτσι. Αλλά είναι όλα θέμα έμπνευσης της στιγμής. Θα έλεγα ότι είμαι μουσικός του δρόμου, έτσι έχω μάθει να παίζω. Μέσα από τις εμπειρίες μου, μέσα από τη ζωή την ίδια. Είναι πολύ βιωματική η σχέση που έχω με τη μουσική, προσπαθώ να αναπαράγω κάποια συναισθήματα, γι' αυτό ίσως οι μελωδίες μου έχουν ένα χαρακτηριστικό ύφος και ήχο.

Λείπει η ειλικρίνεια από αυτό το στυλ

Από τα συγκροτήματα του μελωδικού death metal, είστε από τους λίγους που συνεχίζετε πιστοί στον ήχο. Έχεις παρακολουθήσει τις πορείες των υπολοίπων, ή κάποιων από αυτούς;

Σε ευχαριστώ γι' αυτό που λες! Πραγματικά μας τιμά, γιατί κι εγώ πιστεύω ότι είμαστε από τις μπάντες που συνεχίζουν αυτό το είδος της μουσικής. Ίσως να μην είναι τόσο δημοφιλές αυτήν τη στιγμή, αλλά εμάς δεν μας πειράζει. Τις άλλες μπάντες τις παρακολουθώ και βλέπω ότι πολλές από αυτές αλλάζουν σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας και κυνηγάνε την επιτυχία, κυνηγάνε άλλα πράγματα.

Ο καθένας φυσικά μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με τη μουσική του και κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει κάτι, αλλά έχω την εντύπωση ότι κατά κάποιον τρόπο, μπορεί να κάνω και λάθος, ότι λείπει λίγο η ειλικρίνεια από αυτό το στυλ. Έχει χαθεί εκείνο το ωραίο συναίσθημα που υπήρχε παλιότερα με τους At The Gates, τους Dissection, όταν ξεκίνησε όλο αυτό να γίνεται γνωστό. Νομίζω πως αυτό το μαγικό συναίσθημα κάπου έχει χαθεί και εμείς είμαστε, πιστεύω, από τις τελευταίες μπάντες που έχουμε παραμείνει και παίζουμε αυτό το στυλ της μουσικής με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Σε αυτή τη σκηνή, παλιότερα και πρόσφατα, έχουν γίνει πολλές συνεργασίες. Υπήρξαν ποτέ σκέψεις για κάποιο supergroup;

Εντάξει, supergroup ήταν οι Nightrage στο πρώτο άλμπουμ! Το έχουμε κάνει ήδη αυτό! [γέλια]

Οκ, ισχύει! [γέλια]

Ήμασταν ένα ντουέτο εγώ κι ο Gus, δεν είχαμε κανέναν άλλο και ξαφνικά έσκασε να είναι τραγουδιστής μας ο Tomas Lindberg, μια από τις κορυφαίες μορφές του μελωδικού death metal. Είχαμε και τον ντράμμερ των Haunted, είχαμε πολύ καλά άτομα, αλλά δυστυχώς ήταν σαν project τότε. Απλά έπρεπε να γίνει εκείνο το άλμπουμ με κάθε τρόπο, οπότε κάναμε αυτό που λες.

Τώρα για συνεργασίες, μεγάλες ή μικρές, δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Με ενδιαφέρει να συνεχίσω αυτό που έχουμε με τα μέλη που είναι αυτήν τη στιγμή στην μπάντα και να κάνουμε κι άλλα άλμπουμ μαζί. Γιατί σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλα άλμπουμ των Nightrage και ευελπιστώ να συνεχίσουμε με το line-up που έχουμε τώρα και με το ίδιο πάθος, την ίδια όρεξη. Αυτά τα έχουμε περίσσια.

Το μόνο που έχει μείνει σε μια μπάντα για να μπορέσει να επιβιώσει είναι το live

Τώρα θα σε πάω λίγο πίσω. Μια από τις αγαπημένες μου συναυλίες που έχω δει στην επαρχία ήταν Nightrage με Septic Flesh. Υπάρχει πιθανότητα να δούμε κάτι αντίστοιχο ξανά στο μέλλον; Όχι απαραίτητα με τους Septic Flesh...

Θα θέλαμε πολύ να παίξουμε στην Ελλάδα, απλά περιμένουμε την κατάλληλη ευκαιρία. Με το νέο άλμπουμ αυτός είναι ο στόχος μας, να βγούμε και να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Αλλά ξέρεις, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα και σε αυτόν τον τομέα. Υπάρχουν πάρα πολλές μπάντες και γενικά δεν στηρίζουν πολύ οι οπαδοί. Εσύ βγαίνεις με όλη την καλή διάθεση, να παίξεις και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, αλλά κάποιες φορές βλέπεις ότι δεν υπάρχει η ανάλογη στήριξη.

Πολλοί δεν έρχονται στα live, δεν αγοράζουν δίσκους - αυτό βέβαια είναι άλλο, κανείς δεν αγοράζει δίσκους σήμερα. Το μόνο που έχει μείνει σε μια μπάντα για να μπορέσει να επιβιώσει είναι το live. Αν δεν στηρίξει εκεί ο οπαδός, αυτός που γουστάρει να ακούσει, θα χαθούν πολλές μπάντες πιστεύω. Πολλές μπάντες που αξίζουν, και θα είναι πολύ κρίμα. Θα έπρεπε να τους δοθεί μια ευκαιρία.

Nightrage

Όντως, γενικά είναι κάπως παράξενη η κατάσταση. Και στα live και στο πώς λειτουργούν τα συγκροτήματα...

Υπάρχει πληθώρα από μπάντες, πάρα πολλές μπάντες. Ο καθένας αυτήν τη στιγμή μπορεί να είναι rock star, να βγει στο facebook ή στο youtube και να έχει τη μέρα του. Αλλά ξέρεις, αυτό κάπως έχει δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και δεν ξέρω πού θα οδηγηθεί. Ίσως στο τέλος να μείνουν μόνο οι καλοί και όλοι θα ακούν αυτούς που πραγματικά το αξίζουν. Αλλά γενικά είναι περίεργα τα πράγματα, στη metal σκηνή ειδικά. Σίγουρα όλοι έχουν δικαίωμα στη μουσική, όλοι έχουν δικαίωμα να δοκιμάσουν, αλλά με την έλευση του internet και του facebook και όλα αυτά έχει γίνει τόσο απλό που ο καθένας μπορεί να το κάνει από το σπίτι του και να γίνει rock star για μία μέρα.

Αυτά είχα να σε ρωτήσω! Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου...

Και εγώ, Αντώνη, ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Το εκτιμώ βαθύτατα, γιατί ποτέ δεν το παίρνεις ως δεδομένο ότι θα κάνεις συνεντεύξεις επειδή έβγαλες ένα άλμπουμ. Και χαίρομαι που σας άρεσε το άλμπουμ, ελπίζω να αρέσει και σε όλους τους Έλληνες φίλους μας και ελπίζουμε να τους δούμε σύντομα από κοντά!

Και εγώ το ελπίζω αυτό!

Να είστε όλοι καλά και σαππορτάρετε το "The Venomous". Αγοράστε το, κλέψτε το, κάντε το stream, αλλά δώστε του μια ευκαιρία! Ευχαριστούμε πάρα πολύ!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "The Venomous" από τον Αντώνη Μαρίνη.

  • SHARE
  • TWEET