Fish @ AN Club, 10/10/08

Δεν ξέρω πόσους φίλους έχουν οι Marillion και ο Fish στην Ελλάδα, είμαι πεπεισμένος όμως ότι όλοι όσοι ήρθαν στο Αν ήταν σίγουρα ανάμεσα σε αυτούς. Είναι μερικές φορές εύκολο να καταλάβει κανείς αν σε μία συναυλία το κοινό είναι ψαγμένο σχετικά με τον καλλιτέχνη ή απλά η περιέργεια το έχει οδηγήσει ως την αίθουσα. Οι περίπου 300 που τίμησαν τον θηριώδη Σκωτσέζο απέδειξαν πως ανήκουν στους πρώτους.



Η αρχή της συναυλίας ήταν δυναμική και ξεσήκωσε τον, ούτως ή άλλως, ανυπόμονο κόσμο για τα καλά. Το "Slainte Mhath" από το "Clutching At Straws" των Marillion, δίσκος που θα έχει την τιμητική του, αποδεικνύεται η καταλληλότερη εισαγωγή, με το κοινό να ζεσταίνεται αμέσως και να τραγουδάει με μία φωνή "this is the story so far". Η συνέχεια θα δοθεί με κάποια πιο πρόσφατα τραγούδια από τη φετινή του δουλειά αλλά και το "Fellini Days" του 2002.



Αν και απομακρυσμένος πλέον από το prog rock των Marillion και εστιάζοντας σε πιο κοινές αλλά και πολύ μελωδικές rock φόρμες, κρατάει πάντα το ακροατήριο είτε με την ερμηνεία του, είτε με τις θεατρικές κινήσεις του, είτε με τις παρλάτες του ανάμεσα στα τραγούδια, σε μία εκ των οποίων δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο. Έκλεισε μάλιστα ραντεβού με τους θεατές για την επόμενη μέρα, σε γνωστή ιρλανδική pub στο Μοναστηράκι, για να παρακολουθήσουν τα ματς της ημέρας.



Πριν το επόμενο τραγούδι του έκανε μία εισαγωγή κατά την οποία ζήτησε συγγνώμη που δεν είχε έρθει και παλιότερα στην Ελλάδα με την παλιά του μπάντα (εννοούσε τους Marillion, αν και το όνομά τους δεν προφέρθηκε από τo στόμα του ούτε μία φορά - τυχαίο;) και επισήμανε ότι αυτό το μήνα συμπληρώνονται «20 fucking years», όπως χαρακτηριστικά είπε, από τη στιγμή που αποχώρησε από αυτούς. Είχε έρθει ή ώρα δηλαδή για τη φοβερή τριλογία (και πάλι από το "Clutching At Straws") των "Hotel Hobbies" - "Warm Wet Circles" - "That Time Of The Night", όπου το κοινό κρεμόταν από τα χείλη του και συμμετείχε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τραγουδώντας κάθε στίχο ή αναλαμβάνοντας ακόμα και τα δεύτερα φωνητικά, για να καταλήξει φυσικά να τον αποθεώσει.



Το διάστημα των επόμενων τεσσάρων τραγουδιών, όλα από το φετινό "13th Star", ήταν η πιο αδύναμη στιγμή της συναυλίας, αφού οι νέες συνθέσεις ήταν μεν αξιοπρεπέστατες, αλλά οι συγκρίσεις με τα τραγούδια που ακόμα ηχούσαν στα αυτιά μας ήταν αναπόφευκτες και δυσμενείς για αυτά. Φυσικά μεγάλο ρόλο έπαιξε και η έλλειψη εξοικείωσης με το νέο άλμπουμ, που πάντως άφησε πολύ καλές εντυπώσεις παιγμένο ζωντανά. Αυτό το συνειδητοποίησε και ο Fish που, αστειευόμενος, ζήτησε κατανόηση από όσους αναρωτιούνται τι ακριβώς παίζει κι αν πρόκειται για τραγούδια του Michael Jackson!



Η απαραίτητη τονωτική ένεση στο κέφι των παρευρισκόμενων ήρθε με τη μορφή μίας διασκευής, του εκπληκτικού "Faithhealer" του Alex Harvey και της Sensational μπάντας του. Ίσως νοούμενο ως φόρος τιμής του ενός Highlander προς τον άλλο, η εκτέλεση έτυχε υπέροχης ερμηνείας προς τέρψιν τουλάχιστον όσων ξέραμε την αρχική, αλλά όχι μόνο. Μάλιστα παίζοντας με τους στίχους και το θέμα του τραγουδιού, ο Fish κατέβηκε ανάμεσα στο κοινό, ακουμπώντας έναν προς έναν τους θεατές στο κεφάλι, εν είδη «θεραπείας πίστεως».



Κάπου σε αυτό το σημείο, και ιδιαίτερα με την άψογη εκτέλεση του πανέμορφου "Cliché" από τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, αναγκαστήκαμε να παρατηρήσουμε και τους ικανότατους μουσικούς που τον συνόδευαν. Αν και ο lead κιθαρίστας έκανε τη διαφορά και συγκέντρωσε πληθώρα κολακευτικών σχολίων, ήταν το δέσιμο της μπάντας που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, θυμίζοντας κανονικό συγκρότημα που παίζει μαζί επί σειρά ετών και όχι session μουσικούς που τυχαία μαζεύτηκαν υπό την ηγεμονία κάποιου ροκ αστέρα.



Το κανονικό σετ έκλεισε με το χαρούμενο "Incommunicado" σε μία ακόμα άρτια εκτέλεση. Το απαραίτητο encore ήταν, ως αναμενόταν, αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στους Marillion, με την έκπληξη να γίνεται με δύο κομμάτια που δεν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα των φετινών συναυλιών του, αλλά που, προς τιμήν του, ο Fish επέλεξε να ερμηνεύσει, καθώς ήταν η πρώτη του επίσκεψη στη χώρα μας και δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία στο παρελθόν να τα ακούσουμε ζωντανά. Μιλάμε για το περίφημο "Kayleigh" και το "Lavander".



Το γεγονός ότι ο πάγκος με τα merchandise κατακλύσθηκε με το «σφύριγμα της λήξης» ίσως λέει πολλά περισσότερα από οτιδήποτε άλλο για το κατά πόσο ο κόσμος ευχαριστήθηκε τη συναυλία και οι υπόλοιποι, που όντας προνοητικοί είχαμε κάνει τις αγορές μας από πριν, αποχωρήσαμε με ένα χαμόγελο ευδαιμονίας για να συνεχίσουμε τη βραδιά μας στα γειτονικά μπαράκια των Εξαρχείων. Τι καλύτερο να ζητήσει κανείς από ένα βράδυ Παρασκε-fish;

Setlist:

Slainte Mhath
Circle Line
Square Go
So Fellini
Hotel Hobbies
Warm Wet Circles
That Time of the Night
Zoe 25
Arc of the Curve
Openwater
Dark Star
Faithhealer
Cliché
Incommunicado
-------------------------
Kayleigh
Lavender