Elixir, Valor, Metalmorphosis, Crimson Fire @ Texas Necropolis, 30/11/08

Τα τελευταία χρόνια είναι κάπως της μόδας τα συγκροτήματα να παίζουν ζωντανά ένα πλήρες album που έχει χαρακτηρίσει ή και στιγματίσει, αν θέλετε, την καριέρα τους. Με αυτό το σκεπτικό, ένας ακόμα πρεσβευτής του κινήματος του New Wave Of British Heavy Metal, οι Elixir, στην τρίτη εμφάνιση τους στη χώρα μας, ήρθαν για να αποδώσουν ζωντανά έναν από τους καλύτερους δίσκους του εν λόγω κινήματος, το "Son Of Odin", προς τέρψη του ελληνικού κοινού. Ευτυχώς τα support groups ήταν τρία από τα καλύτερα ονόματα αυτή τη στιγμή στο χώρο, οπότε το live προμηνυόταν πολύ καλό.

Όταν πρωτομπήκα στο club η εικόνα ήταν απογοητευτική. Όταν ανέβηκε το πρώτο group, οι Crimson Fire, επί σκηνής από κάτω ήταν δεν ήταν 30 άτομα. Χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι στην «πίστα» του μαγαζιού δεν ήταν σχεδόν κανείς! Κρίμα... Παρ' όλα αυτά, το συγκρότημα έδωσε τον καλύτερο του εαυτό, αν και δεν είχε μεγάλο ακροατήριο. Να ομολογήσω ότι κάθε φορά που τους βλέπω ζωντανά είναι το ίδιο καλοί. Στα περίπου 30 και κάτι λεπτά που ήταν στο σανίδι, βοηθούμενοι και από τον καλό ήχο που είχε όλη τους η εμφάνιση, απέδειξαν ότι είναι σίγουρα μια από τις καλύτερες επενδύσεις της χώρας μας. Το μελωδικό heavy metal που αρέσκονται να παίζουν με πολύ καλά φωνητικά και μελωδίες διασκεδάζει τον ακροατή. Η μπάντα φαινόταν πολύ δεμένη επί σκηνής, κάτι που μεταδιδόταν και στο κοινό. Οι Crimson Fire είναι αρκετά αρεστοί στο ελληνικό κοινό, το οποίο με το ζεστό χειροκρότημα που τους δίνει πάντα αναγνωρίζει την αξία τους. Μακάρι να έχουν πρόοδο γιατί το αξίζουν...

Επόμενοι στην σειρά ήταν οι Metalmorphosis, ένα ακόμα δυνατό χαρτί της χώρας μας. Το εν λόγω συγκρότημα είναι και αυτό ήδη γνωστό στην πλειοψηφία του ελληνικού κοινού, αφού έχουν κυκλοφορήσει το 2006 ένα πολύ αξιόλογο ep δυο κομματιών και είναι στη διαδικασία ηχογράφησης νέων τραγουδιών. Στα περίπου 30 και κάτι λεπτά που ήταν και αυτοί στη σκηνή, βάσει της μουσικής τους γύρισαν κατά την άποψη μου το ρολόι πίσω στη δεκαετία των '80s, όπου στην αμερικανική σκηνή συγκροτήματα όπως οι Savage Grace, Liege Lord και όλο το υπόλοιπο μουσικό σινάφι μεσουρανούσαν, χαρίζοντας πολλές ώρες ηχητικής απόλαυσης στους οπαδούς. Η μουσική τους έχει σαφείς επιρροές από την τότε εποχή. Έπαιξαν τα τραγούδια του ep, δυο νέα ακυκλοφόρητα κομμάτια και ένα που είναι το bonus της επανέκδοσης του ep σε cd. Να ομολογήσω ότι η εμφάνιση τους πραγματικά με συγκλόνισε, αφού ήταν κάτι παραπάνω από καλή. Ευτυχώς και αυτοί είχαν καλό ήχο που βοήθησε στο τελικό αποτέλεσμα. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους Metalmorphosis γιατί πραγματικά το αρχέγονο metal που παίζουν είναι κάτι το μοναδικό. Μακάρι και αυτοί να έχουν την αναγνώριση που τους πρέπει.

Τρίτοι στη σειρά ήταν οι Valor, γνωστοί και αυτοί στον κόσμο. Από όλους τους μέχρι τότε εμφανιζόμενους είχαν τους περισσότερους υποστηρικτές από κάτω και ήταν και αυτοί που έπαιξαν την περισσότερη ώρα, περίπου στα 50 λεπτά. Παρόλο που το ep που είχαν κυκλοφορήσει το 2004, όντας σε πιο επικούς δρόμους, δε μπορώ να πω ότι προσωπικά μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση (χωρίς βεβαίως να είναι άσχημο), η νέα τους φετινή δουλειά είναι πολύ καλή. Η εμφάνιση τους ήταν μιας πρώτης τάξης εύκαιρα να παρουσιάσουν ζωντανά στο κοινό τη νέα τους προσπάθεια, η οποία είναι και αυτή αμιγώς metal. Έπαιξαν κομμάτια από το ep, από τη νέα τους δουλειά αλλά και μια καταπληκτική σε έμπνευση διασκευή του "The King" των Accept. Για όσους θυμούνται, το κομμάτι είναι μια αργή μπαλάντα. Ε, οι Valor του έδωσαν τον ρυθμό που του αρμόζει, μετατρέποντας το σε ένα λυρικό και μελωδικό ταξίδι ήχων. Αυτή ήταν διασκευή! Χίλια μπράβο. Τα νέα κομμάτια, αν και είναι μακρόσυρτα σε διάρκεια, δεν ταλαιπωρούν τον ακροατή, αφού η εναλλαγή μελωδιών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής στις συνθέσεις τους. Έχουν αρκετά λυρικά στοιχεία, κάτι που για μένα στοιχειοθετεί έναν πολύ καλό δίσκο. Η ζωντάνια και η φρεσκάδα των νέων τραγουδιών μεταδιδόταν από το group στον κόσμο, δίνοντας στην εμφάνιση αρκετά party ύφος. Όλοι ήταν σε μεγάλη φόρμα και έτσι η παρουσία τους κρίνεται κάτι παραπάνω από επιτυχής. Το ζεστό χειροκρότημα και σε αυτούς, εγκαταλείποντας τη σκηνή, ήταν το δικό μας ευχαριστώ στις ωραίες στιγμές που μας χάρισαν.

Ήταν περίπου 10:30 όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Elixir. Χωρίς πολλά λόγια και μετά τα αμφίδρομα καλωσορίσματα, το instrumental "Chariots Of The Gods" ήταν η αρχή για να ακουστεί επί ελληνικού εδάφους ολόκληρο το "Sons Of Odin", ένα album που χαρακτηρίζει ένα μουσικό ύφος. Ευτυχώς ο κόσμος ήταν περισσότερος πια από πριν, αλλά και πάλι για τέτοιο event θεωρώ ότι ήταν λίγος. Από τη στιγμή που ακούστηκε το "The Star Of Beshaan" μέχρι και το "Son Of Odin" που κλείνει το album, η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Καθ' όλη τη διάρκεια των κομματιών όλα γύρισαν αρκετά πίσω στο χρόνο. Το συγκρότημα, όντας σε τρομερή φόρμα, απέδιδε τα τραγούδια όπως ακριβώς είναι και στο δίσκο, περνώντας στον κόσμο μια εικόνα αειθαλούς μπάντας που ο χρόνος την έχει επηρεάσει μόνο στην εξωτερική εμφάνιση. Κλείνοντας τα μάτια τα συναισθήματα που δημιουργούνταν ήταν μοναδικά.

Στην πολύ καλή απόδοση των τραγουδιών συνετέλεσε και ο ήχος που είχαν, ο οποίος ήταν τόσο καλός όσο χρειαζόταν για την περίσταση. Εννοείται ότι ο κόσμος είχε πωρωθεί τόσο που συμμετείχε με οποίο τρόπο μπορούσε στα τραγούδια, είτε τραγουδώντας τους στίχους, είτε κάνοντας συνεχώς headbanging στους ρυθμούς των κομματιών. Η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά εκπληκτική γιατί υπήρχε μια αμφίδρομη σχέση κοινού και συγκροτήματος, ό,τι πρέπει δηλαδή για ένα σωστό live. Οι Elixir όμως δεν ήρθαν μόνο για λίγη ώρα να παίξουν ένα δίσκο και να φύγουν. Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το "Son Of Odin" μας χάρισαν μερικά από τα υπόλοιπα τραγούδια - διαμάντια της υπόλοιπης καριέρας τους, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι δεν είναι "one album group". Η απόδοση τους παρέμενε υψηλή και στα υπόλοιπα τραγούδια, δίνοντας την αίσθηση μιας ονειρικής ζωντανής εμφάνισης που δε θέλεις να τελειώσει ποτέ. Η αγάπη του κόσμου ήταν τόσο έκδηλη που όταν αποφάσισαν να σταματήσουν οι ιαχές τους επανέφεραν επί σκηνής και μετά και από δυο ακόμα τραγούδια «αναγκαστικά» αποχώρησαν. Όλοι θα ήθελαν να ακούσουν και αλλά τραγούδια, αλλά θεωρώ πως και με αυτά που ακούστηκαν οι περισσότεροι ή και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι.

Για πολλοστή φορά θα αναφέρω ότι όσοι δεν ήρθαν σίγουρα είχαν ένα σοβαρό λόγο, αλλά έχασαν, γιατί δε νομίζω να ξαναδούν κάτι τέτοιο. Η αποχώρηση από το μαγαζί -μάλλον για όλους- ήταν «ποτισμένη» με συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης, γιατί ευτυχώς απολαύσαμε μια πλήρη συναυλία -πάνω από μιάμιση ώρα- ενός συγκροτήματος που φαίνεται ότι είναι γεννημένο για να προσφέρει μοναδικές μουσικές στιγμές. Μπράβο σε όλους για όλο το αποτέλεσμα.

Για την ιστορία, το πλήρες set list τους ήταν:

Chariots Of The Gods / The Star Of Beshaan / Pandora's Box / Hold High The Flame / Children Of Tomorrow / Trial By Fire / Starlight / Dead Man's Gold / Treachery (Ride Like The Wind) / Son Of Odin / Athenian Glory / Sovereign Remedy / Don't Trust The Preacher / Mindcreeper / Light In Your Heart / Death Troll / Knocking At The Gates Of Hell
Encore: Born Loser / Winds Of Time