Ejekt Festival 2009: Pixies, Editors, Starsailor, White Lies @ Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας, 18/06/09

Από τον Γιάννη Κοτζιά, 24/06/2009 @ 06:30
Η παραλιακή το καλοκαίρι προσφέρει πολλούς καλούς λόγους ώστε να κατηφορίσει κάποιος προς τα εκεί. Το διήμερο 18-19 Ιουλίου ένας από αυτούς τους λόγους ήταν και το καθιερωμένο πλέον Ejekt Festival, το οποίο την πρώτη μέρα του θα είχε την τιμή να φιλοξενήσει στις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις του παλαιού αεροδρομίου ένα καλό και αρκετά ομοιογενές line-up, αποτελούμενο από τους Pixies, τους Editors, τους Starsailor και τους White Lies.

Όταν κατά τις έξι άνοιξαν οι πύλες του Ejekt, ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί δεν ήταν πολύς, αλλά σίγουρα ήταν συνειδητοποιημένος ως προς το τι θα έβλεπε νωρίς-νωρίς και αυτό το μαρτυρούσαν οι μπλούζες White Lies που φορούσαν αρκετά άτομα. Γιατί μπορεί το μεγάλο όνομα της πρώτης μέρας του Ejekt να ήταν οι Pixies, αλλά το πιο φρέσκο ήταν αναμφισβήτητα οι White Lies, οι οποίοι με το ντεμπούτο album τους "To Lose My Life..." έφτασαν στην κορυφή των βρετανικών charts και μέχρι στιγμής είναι η αποκάλυψη της χρονιάς.



Αν και τα video clips τους (όπως και τα τραγούδια τους άλλωστε) χαρακτηρίζονται από μια «μαύρη» αισθητική, οι White Lies ανέβηκαν στη σκηνή με αρκετή διάθεση, παρά το λίγο κόσμο και τη ζέστη, παράγοντες που όσο να 'ναι ενδέχεται να λειτουργήσουν ανασταλτικά σε τέτοιες εμφανίσεις. Όπως ήταν φυσικό, το setlist αναλώθηκε στο μοναδικό τους album και ένα b-side ("Taxidermy"), ενώ η απόδοση του τραγουδιστή Harry McVeigh και της μπάντας ήταν πολύ καλή, με highlights το "To Lose My Life" και το τελευταίο κομμάτι, "Death", με το πορωτικό κιθαριστικό ξέσπασμα. "Thumbs Up" λοιπόν για τους White Lies που ευχόμαστε να ξαναδούμε στη χώρα μας λίαν συντόμως σε κάποιον κλειστό χώρο που θα τους επιτρέψει να ξεδιπλώσουν στο έπακρο τις δυνατότητες τους.

White Lies setlist:
A Place To Hide / To Lose My Life / Taxidermy / Farewell To The Fairground / From The Stars / E.S.T. / Unfinished Business / Fifty On Our Foreheads / The Price Of Love / Death

Τη θέση στη σκηνή μετά τους White Lies πήρε μια συμπάθεια των ελληνικών ραδιοφωνικών σταθμών και κατ' επέκταση του ελληνικού κοινού, οι Starsailor. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως το χρονοδιάγραμμα των συγκροτημάτων τηρήθηκε με αμελητέες αποκλίσεις από το ανακοινωθέν πρόγραμμα. Με νέο album στις αποσκευές τους, οι Starsailor έδωσαν μια ικανοποιητική εμφάνιση, αλλά μέχρι εκεί. Η μουσική τους δεν είναι κακή φυσικά, αλλά ίσως να είναι υποτονική για μια open-air συναυλία. Ο frontman James Walsh έδειχνε να περνάει πολύ καλά πάντως, έπιανε κουβεντούλα με το κοινό, θυμήθηκε ότι οι Starsailor είχαν να παίξουν στην Ελλάδα πέντε χρόνια (από το Rockwave Festival του 2004 συγκεκριμένα) και όσοι fans του συγκροτήματος βρίσκονταν ανάμεσα στο κοινό σίγουρα θα ευχαριστήθηκαν που άκουσαν κομμάτια όπως το "Poor Misguided Fool", το "Alcoholic" αλλά και το καινούριο "Tell Me It's Not Over", εμπλουτισμένο με «ολίγη» Kate Perry στο τέλος. Συμπαθητικοί οι Starsailor εν τέλει, αλλά στον απολογισμό της βραδιάς έρχονται τελευταίοι.

Starsailor setlist:
Tie Up My Hands / All The Plans / Poor Misguided Fool / Boy In Waiting / Keep Us Together / Alcoholic / Neon Sky (Can't Help Falling In Love) / Four To The Floor / Silence Is Easy / Tell Me It's Not Over (Hot 'N' Cold) / Good Souls

Στο Rockwave Festival του 2006 δεν είχα παρευρεθεί και εκ των υστέρων το μετάνιωσα ακούγοντας ένα πλήθος θετικών σχολίων, όχι τόσο για τους headliners Franz Ferdinand και εννοείται ούτε για τους Dandy Warhols, αλλά για τους Editors. Τρία χρόνια μετά, οι Editors έχουν ήδη βγάλει δύο καλά albums και τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα βγει και ο τρίτος δίσκος τους από τον οποίο πήραμε μια μεγάλη γεύση, καθώς το συγκρότημα στο χρόνο που είχε στην διάθεσή του επέλεξε να μας παρουσιάσει μεταξύ άλλων και τέσσερα καινούρια κομμάτια.



Την εμφάνισή τους άνοιξε ένα από τα νέα τους τραγούδια, το όποιο προκάλεσε έκπληξη ως προς τη διαφορετική μουσική κατεύθυνση που δείχνουν να παίρνουν οι Editors. Και τα τέσσερα δείγματα της επερχόμενης δουλειάς τους έχουν σαφέστατες ηλεκτρονικές τάσεις και προσωπικά μου έδωσαν την εντύπωση οι Editors πως θέλουν να γίνουν «Radiohead στη θέση των Radiohead» και να επιχειρήσουν να γράψουν το δικό τους "Kid A", τηρουμένων των αναλογιών βέβαια. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ανάμικτη πάντως και μένει να ακούσουμε το νέο τους album, όταν αυτό κυκλοφορήσει, για να σχηματίσουμε πιο ολοκληρωμένη άποψη σε αυτή τη διαφαινόμενη στροφή των Editors σε άλλα ηχητικά μονοπάτια.

Πέρα από τα νέα τραγούδια, οι Editors, όπως ήταν αναμενόμενο, έπαιξαν και τις γνωστές τους επιτυχίες, "Munich", "Bullets", "Bones", "An End Has A Start", που ξεσήκωσαν το κοινό, ενώ η χαρακτηριστική φωνή του Tom Smith ακούγεται live το ίδιο καταπληκτική όπως στα studio albums τους. Καλή εμφάνιση και από τους Editors, αν και όσοι τους είχαν ξαναδεί το 2006 ακόμη έχουν να λένε για εκείνο το live τους.

Editors setlist:
*New Song* / Racing Rats / Bullets / *New Song* / Munich / *New Song* / Bones /An End Has A Start / Smokers Outside The Hospital Doors / *New Song*



23:05 και η ώρα για την τρίτη εμφάνιση των Pixies στη χώρα μας είχε φτάσει. Και λέω τρίτη γιατί μπορεί εμείς οι νεότεροι να θυμόμαστε μόνο τη συναυλία τους στο Rockwave Festival του 2004, μετά το reunion, αλλά κάποιοι παλαιότεροι που διαβάζουν το παρόν review ίσως να ήταν από τους τυχερούς που είχαν δει τους Pixies εν έτει 1989 στο Ρόδον, την εποχή που έγραφαν ιστορία και δεν τη διηγούνταν απλά όπως τώρα. Επειδή όμως ηλικιακοί λόγοι δε μας επέτρεπαν είκοσι χρόνια πριν να δούμε την ιστορία να γράφεται, δε μας χαλάει καθόλου και η διήγηση, έχοντας υπ' όψιν και την προ πενταετίας εμφάνισή τους στη Μαλακάσα που έσβησε άλλο ένα live απωθημένο μας.

To "U-Mass" έκανε σέντρα για να δώσει πάσα στο "Wave Of Mutilation" και το "Caribou", όπου το κοινό προσπαθούσε να μιμηθεί τη χαρακτηριστική ερμηνεία του Black Francis. O Francis, με τα σοφιστικέ γυαλάκια, όπως και στη Μαλακάσα, άνοιγε το στόμα του μόνο για να τραγουδήσει και με το κοινό δεν είχε επαφή, σε αντίθεση με την Kim Deal που είχε αναλάβει τις «δημόσιες σχέσεις» της μπάντας και ήταν συνέχεια χαμογελαστή και επικοινωνιακή. Oι Joey Santiago και David Lovering, πιο low-profiles από τις άλλες δύο μορφές των Pixies, έκαναν με το δικό τους τρόπο το καθήκον τους σε κιθάρα και drums αντίστοιχα.

Τα κομμάτια της βραδιάς ήταν ένα απόλυτο «best of» εκ μέρους των Pixies, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, πέρα από το "Something Against You", με τα «πηγαδάκια» της μπάντας να αφήνουν την υποψία ότι το setlist αποφασιζόταν στη στιγμή. Στο 75 λεπτών set τους «παρέλασαν» μπροστά μας τραγούδια που έχουν γράψει ιστορία στο χώρο του alternative rock και έχουν επηρεάσει ουκ ολίγα σημαντικά συγκροτήματα. Τέτοια ήταν το "Monkey Gone To Heaven", το "Debaser", το "Here Comes Your Man", το "Nimrod's Son", που προκαλούσαν άκρατο ενθουσιασμό στο κοινό.



Ακόμη πιο «εκρηκτικό» ήταν το τελείωμα της συναυλίας με την τριάδα "Tame" / "Hey" / "Gouge Away" από το "Doolittle" και φυσικά το "Where Is My Mind?" που κατά κάποιον τρόπο το συγκρότημα το «χρωστούσε» στο ελληνικό κοινό, αφού το είχε παραλείψει το 2004, αφήνοντάς μας με το παράπονο. Το "Gigantic" με την Kim Deal στα φωνητικά έκλεισε την εμφάνιση των Pixies και γενικά την πρώτη μέρα του Ejekt Festival.

Το συγκρότημα δεν έκανε encore, αλλά προτίμησε, λόγω χρόνου ίσως, να βγάλει μια κι έξω το set του και το παρατεταμένο χειροκρότημα του κόσμου κατά το χαιρετισμό των Pixies έδειξε πως το κοινό πέρασε καλά, αλλά και το σεβασμό του για αυτή τη σημαντική μπάντα. Από την άλλη πλευρά, το συγκρότημα έδωσε μια παρόμοια εμφάνιση με αυτή της Μαλακάσας, επαγγελματική μεν, αλλά συνάμα και απολαυστική.

Pixies setlist:
U-Mass / Wave Of Mutilation / Caribou / Broken Face / Something Against You / Monkey Gone To Heaven / Bone Machine / I Bleed / Here Comes Your Man / Velouria / Dig For Fire / Nimrod's Son / The Holiday Song / Ed Is Dead / Vamos / River Euphrates / Allison / Into The White / Debaser / Tame / Hey / Gouge Away / Where Is My Mind? / Gigantic

Ο απολογισμός όλης της βραδιάς, θετικός. Και τα τέσσερα συγκροτήματα έδειξαν τον καλό τους εαυτό, με τους Pixies να επιβεβαιώνουν τον τίτλο του «φαβορί» και τους White Lies αυτόν του «αουτσάιντερ». Η προσέλευση του κόσμου ήταν ικανοποιητική, αν και θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερη με αυτά τα ονόματα. Ο ήχος ήταν αρκετά καλός (αν λάβουμε υπ' όψιν παράπονα παλαιοτέρων ετών στο συγκεκριμένο χώρο), η πρόσβαση και η αποχώρηση από το χώρο έγιναν με ευκολία και δεν παρατηρήθηκαν κάποια προβλήματα εντός του συναυλιακού χώρου.

Γιάννης Κοτζιάς
  • SHARE
  • TWEET