Raining Pleasure: «Tο κοινό χαζεύει όλο και πιο πολύ»

Καθώς πλέον μετράμε αντίστροφα για την μεγάλη συναυλία επανένωσης των Raining Pleasure στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού την Παρασκευή 28 Ιουνίου, στα πλαίσια των Rockwave Nights, ο Vassilikos μας μίλησε για τις συνθήκες που συνετέλεσαν στο πολυπόθητο γεγονός, το τωρινό στάτους του συγκροτήματος, την σπουδαία κληρονομιά και τα σχέδια για το μέλλον. Με ξεκάθαρο λόγο και πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε, ο κορυφαίος ερμηνευτής και μουσικός υπενθυμίζει κατά κύριο λόγιο γιατί το σχήμα από την Πάτρα έχει λείψει από τα μουσικό γίγνεσθαι, προετοιμάζοντας το έδαφος για την ανάβαση στον λόφο του Λυκαβηττού.

Ξανά μαζί και ενεργοί μετά από πολλά χρόνια, οι Raining Pleasure θα εμφανιστούν ζωντανά την Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024 στο Θέατρο Λυκαβηττού. Τι μπορείτε να μοιραστείτε με το κοινό πριν από την ιστορική αυτή βραδιά;

Τα πάντα εκτός από το setlist, γιατί κάτι πρέπει να μείνει που να είναι ολόφρεσκο και να έχει μια αίσθηση συνεχούς έκπληξης για τον κόσμο. Αλλά θα μπορούσα φυσικά να πω ότι όλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι από την επιλογή των κομματιών. Πέρα από αυτό, θα μπορούσα να μοιραστώ ότι ποτέ στη ζωή μας μέχρι τώρα δεν είχαμε κάνει τόση δουλειά για την προετοιμασία ενός live set. Και δεν είναι μόνο επειδή είχαμε πολλά χρόνια να παίξουμε μαζί. Είναι γιατί σε πείσμα των καιρών της αρπαχτής και της προχειρότητας, αποφασίσαμε να κάνουμε δουλειά σε πάρα πολύ μεγάλο βάθος, αποτιμήσαμε και φτιάξαμε από την αρχή όλα τα backing tracks, επενδύσαμε σε καινούριο εξοπλισμό, λείψαμε αμέτρητες ώρες από τα παιδιά και τα σκυλιά μας. Θα μπορούσαμε εύκολα να πάμε με αυτά που είχαμε, να πούμε έλα μωρέ, δεν πειράζει. Αλλά δεν είναι του χαρακτήρα μας. Ούτε πρόκειται για γρήγορο reunion των 2-3 συναυλιών.

Είχατε βρεθεί στο παρελθόν άλλες φορές κοντά στην επανένωση; Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν στην πολυπόθητη επάνοδο την παρούσα χρονική στιγμή;

Ήταν άλλη μια φορά πριν κάποια χρόνια που είχαμε φτάσει κοντά στο να ξαναπαίξουμε, αλλά αυτό τότε θα ήταν μόνο για μία εμφάνιση – η οποία τελικά και δεν έγινε ποτέ. Πολλές φορές μέσα σε αυτά τα 14 χρόνια ερχόταν η ιδέα στο μυαλό και μετά έφευγε όπως ερχόταν, εύκολα και χωρίς λόγο. Μόνο πριν από περίπου δύο χρόνια, ένα πρωί που το θυμάμαι σαν τώρα, ήρθε σχεδόν σαν έμπνευση αυτή τη φορά, με μια σιγουριά και μια ευφορία από πίσω που δεν έμοιαζαν με καμία άλλη από τις αντίστοιχες σκέψεις ή ιδέες. Και τότε ήταν που τηλεφώνησα στον Βασίλη (a.k.a. X-Jeremy) και μετά στον Ιάσονα (a.k.a. Jay) και λίγες μέρες μετά ήδη παίζαμε. Υποθέτω έγιναν οι κύκλοι που χρειαζόταν ο καθένας μας και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Δεν έχουν λογική έτσι κι αλλιώς αυτά τα πράγματα, απλώς τα νιώθεις.

Το να έχεις αγγλικό στίχο την εποχή που μεσουρανεί το ελληνόφωνο rock δεν μπορείς να το πεις και αβάντα! Εξετάσατε ποτέ το ενδεχόμενο να εκφραστείτε μέσω της μητρικής μας γλώσσας;

Πάντα μεσουρανούσε το ελληνόφωνο στην Ελλάδα, δεν έχει τίποτα διαφορετικό αυτή η εποχή που ζούμε τώρα. Το ότι κάποτε εμφανίστηκαν κάποιοι outsiders από την Πάτρα και έφτασαν, χωρίς να παίξουν κανένα από τα γνωστά παιχνίδια, να ακούγονται παντού για κάποια χρόνια, δεν άλλαξε ποτέ το ότι αυτή εδώ η χώρα δεν έχει χώρο. ΟΚ, εμπνεύστηκαν και κάποιες άλλες μπάντες μετά από εμάς και πειραματίστηκαν στα αγγλικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν χώρο. Απλά τους επιτράπηκε για λίγο να μην είναι στην απόλυτη αφάνεια. Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, οι Raining Pleasure είναι πρώτον η μοναδική μπάντα στα χρονικά του ελληνικού ροκ που έφτασε και πάρκαρε μέχρι και στα charts για μήνες κάθε φορά και αυτό για πάνω από 6 συναπτή έτη. Για ποιον λόγο να σκεφτούν να το γυρίσουν στα ελληνικά; Δεύτερον, οι Raining Pleasure είναι μια αγγλόφωνη μπάντα. Έτσι γεννήθηκαν και έτσι θα πεθάνουν. Δεν έκαναν την επιλογή ανάμεσα στα αγγλικά και στα ελληνικά. Δεν τέθηκε ποτέ το ζήτημα. Δεν ήταν απόφαση. Ήταν και είναι κομμάτι της φύσης μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα ελληνικά φταίνε σε κάτι, με τον ίδιο τρόπο που δεν φταίει σε τίποτα κάποιος που γεννήθηκε Γερμανός. Σημαίνει απλά ότι αυτό είμαστε. Αν στόχος σου είναι η εμπορική επιτυχία, κατ’ αρχάς είναι λάθος να παίξεις ροκ. Πρέπει να πας αμέσως στο λαϊκό κι ακόμα καλύτερα στο κακό λαϊκό.

Είχατε πάντα ένα νοσταλγικό ύφος και κάποια σκοτεινά undertones στη μουσική σας. Πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος για υγιή μελαγχολία τη σημερινή εποχή;

Δίστασα λίγο αρχικά να το απαντήσω αυτό γιατί σκέφτηκα αν υπάρχει μη υγιής μελαγχολία. Και υποθέτω εννοείς τη θλιβερή και καταθλιπτική προσκόλληση στο παρελθόν. Κατά μία έννοια, και οι δύο εκδοχές είναι υγιείς για μένα. Συμβαίνουν, είναι κομμάτια της γκάμας των συναισθημάτων από όπου λίγο ή πολύ χρειάζεται να περάσουμε όλοι μας. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, φυσικά υπάρχει χώρος. Αυτό που πρέπει να μάθουμε είναι να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να νιώθουν άσχημα ή έστω μη ευχάριστα συναισθήματα. Και να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό είναι ΟΚ. Έχουμε μπερδέψει το «καλά» με το «ευχάριστα». Γίνεται να νιώθουμε πολύ δυσάρεστα πράγματα και ταυτόχρονα να είμαστε καλά. Κι αυτό συμβαίνει όταν συνειδητοποιούμε ότι τα συναισθήματα δεν είναι τίποτε άλλο από εσωτερικά καιρικά φαινόμενα. Όταν πιάνει βροχή, δεν κλείνουμε τα μάτια μας υποκρινόμενοι ότι δεν υπάρχει. Μπορεί σε κάποιους από εμάς να μην είναι ευχάριστη, αλλά παίρνουμε την ομπρέλα μας και πάμε στη δουλειά μας. Και το κυριότερο: ξέρουμε, όσο καλά ξέρουμε πώς μας λένε, ότι θα περάσει.

Ποια πράγματα θα θέλατε να είχατε κάνει διαφορετικά στην πρώτη περίοδο των Raining Pleasure;

Ειλικρινά, τίποτα. Η ζωή φαίνεται να είναι γεμάτη από επιλογές αλλά τελικά μόνο ένα πράγμα γίνεται. Ποτέ δύο. Και αυτό το ένα είναι το μοναδικό που θα μπορούσε να γίνει. Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου και αυτό είναι ΟΚ. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.

Μπορείτε να επιλέξετε ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό τραγούδι σας που θα θέλατε να είναι γνωστότερο; Ποιο τραγούδι σας θεωρείτε ότι αδικήθηκε και δεν είχε την επιτυχία του "Fake" ή του "Capricorn", ενώ θα μπορούσε;

Στην ίδια λογική της προηγούμενης απάντησης. δεν νιώθω παράπονο για κάτι. Σίγουρα υπάρχουν κομμάτια που θα μπορούσαν θεωρητικά και υπό συνθήκες να έχουν την ίδια τύχη. Αλλά δεν είναι μόνο τα κομμάτια που κάνουν την επιτυχία. Είναι χίλιοι δυο παράγοντες, οι περισσότεροι αόρατοι και άοσμοι για εμάς. Οι RP δεν έχουν κυκλοφορήσει ούτε ένα κακό κομμάτι. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να έχουν όλα την τύχη του “Fake”. Υπάρχουν κι άλλα κομμάτια, κι άλλοι καλλιτέχνες, που γράφουν πολύ ωραία πράγματα. Το θέμα δεν είναι αν και γιατί δεν είχαμε εμείς κι άλλες επιτυχίες. Το θέμα είναι ότι το κοινό σταθερά και με αμείωτη ταχύτητα χαζεύει όλο και πιο πολύ. Δεν θα είναι μακριά η εποχή που θα ανεβαίνουν στη σκηνή κάκιστοι τραγουδιστές και οργανοπαίκτες και ο κόσμος δεν θα το αντιλαμβάνεται καν. Θα χειροκροτούν και θα ουρλιάζουν με κάτι που θα μοιάζει με πάθος αλλά δεν θα νιώθουν τίποτα. Θα τραβάνε μόνο το λάιβ στην οθόνη σαν τη μόνη δυνατή ικανοποίηση. Mark my words.

Ανήκετε στις σημαντικότερες, ποιοτικότερες και πλέον επιτυχημένες αγγλόφωνες μπάντες της εγχώριας σκηνής. Νιώθετε να σας βαραίνουν οι αντίστοιχες προσδοκίες ενώ οδεύετε στην επόμενη περίοδο;

Όχι, δεν πάμε να στήσουμε καμιά καριέρα Νο2. Και η πρώτη στήθηκε χωρίς να καταλάβουμε πώς και τι. Δεν είμαστε καριερίστες, ούτε ένα κύτταρο στο σώμα μας δεν μιλάει αυτή τη γλώσσα. Ούτε επιστρέψαμε για να πετύχουμε. Αυτό που έγινε πριν από 20 χρόνια, ήταν τόσο δυνατό, τόσο ξεχωριστό, τόσο πέραν κάθε προσδοκίες που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν θα μπορούσαμε να το επαναλάβουμε. Δεν γίνεται. Και δεν πειράζει. Έχουμε όρεξη να παίξουμε ξανά. Πρωτίστως μεταξύ μας. Όπου πάει, δεν υπάρχουν προσδοκίες ή απαιτήσεις. Είμαστε εδώ και δηλώνουμε παρουσία. Αυτό είναι όλο.

Υπάρχει πλάνο για την κυκλοφορία νέου άλμπουμ; Έχετε σχέδια για το εξωτερικό αυτή τη φορά;

Πλάνα δεν υπάρχουν. Τα πλάνα που είχαμε χρόνο να κάνουμε λήγουν στον Λυκαβηττό στις 28/6/24. Και το εννοώ, δεν υπήρχε χρόνος ούτε να σκεφτούμε πέρα από αυτό. Τα παιδιά έχουν οικογένειες και full-time δουλειές. Το ότι βρήκαν τον χρόνο και την ενέργεια να κάνουν όλο αυτό που κάναμε μέχρι τώρα, ήταν τόσο δύσκολο που μόνο απύθμενη αγάπη για αυτή την μπάντα σημαίνει. Για να καταλάβεις, τα τελευταία σχεδόν 2 χρόνια που υπάρχουμε ξανά, έχουμε καταφέρει να βρεθούμε οι τρεις μας εκτός πλαισίου δουλειάς μόνο μία φορά και αυτό για μισή ώρα. Πέραν αυτού, όμως, παρόλο που δεν το έχουμε πει ούτε μεταξύ μας, θεωρώ ότι θα είναι εντελώς φυσική συνέχεια το να θελήσουμε να ξαναηχογραφήσουμε σε κάποια φάση. Δεν κάναμε όλη αυτή τη δουλειά μόνο για λίγες συναυλίες. Λειτουργήσαμε όπως λειτουργούσαμε πάντα. Νιώθοντας ότι έπεται συνέχεια.

Όσοι δεν θα έχουν την ευκαιρία να βρεθούν στον Λυκαβηττό, θα πρέπει να περιμένουν σύντομα ανακοινώσεις για επόμενες συναυλίες;

Ναι, σε κάποια φάση θα ανακοινωθούν και άλλες. Ακόμα δεν μπορούμε να πούμε τι και πού. Αλλά όπως είπα, οι Raining Pleasure υπάρχουν κανονικά ξανά σαν μπάντα.