Desmond Child: «Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στη μουσική, οπότε κλέβουμε τους εαυτούς μας»

Ο συνθέτης μερικών εκ των πιο γνωστών τραγουδιών στην ιστορία της rock μουσικής, σε μια απολαυστική συνέντευξη εφ' όλης της ύλης

Από τον Παντελή Κουρέλη, 24/06/2022 @ 15:26

Το όνομα του Desmond Child στην μουσική βιομηχανία είναι συνυφασμένο με τον όρο επιτυχία, καθότι το όνομά του δεσπόζει ανάμεσα σε αυτά των συνθετών μερικών εκ των πιο δημοφιλών (rock) τραγουδιών στην ιστορία της μουσικής. Από το "I Was Made For Loving You", το "Livin’ On A Prayer" και το "You Give Love A Bad Name" ως το "Poison" ο κατάλογος είναι μακρύς και ιδιαίτερα εντυπωσιακός. Με αφορμή το μεγάλο event που πραγματοποιείται στο Ηρώδειο, υπό τον τίτλο "Desmond Child Rocks The Parthenon", με σκοπό να ενισχύσει τον αγώνα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, είχαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε από κοντά και να έχουμε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του. Πέραν των πληροφοριών γύρω από την εν λόγω εκδήλωση και όλων των εντυπωσιακών ονομάτων που θα συμμετέχουν σε αυτή, η κουβέντα περιλάμβανε ιστορίες με τους Bon Jovi, τους Aerosmith αλλά και τους Dream Theater μεταξύ άλλων. Ο Desmond, όμως, δεν περιορίστηκε μόνο μουσικό κομμάτι καθώς δεν μπορούσε να κρύψει την αγάπη που έχει για τη χώρα μας και την ιδιαίτερη σχέση που έχει μαζί της, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς και σε πολλά και σημαντικά θέματα που αφορούν την προσωπική του ζωή και την πορεία του ως σήμερα, σε μια εις βάθος συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Desmond Child

Θα ήθελες να μας πεις δυο λόγια για την παράσταση που θα δώσεις στο Ηρώδειο; Καταλαβαίνω ότι είναι μέρος μιας καμπάνιας που ζητά να επιστρέψουν τα γλυπτά του Παρθενώνα, αλλά μίλησέ μας και για το καλλιτεχνικό της μέρος.

Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν από τον Φοίβο και έναν άλλο φίλο μας, έναν πολύ καλό μας φίλο, τον Γιώργο Λαμπέση. Οι δυο τους συνωμότησαν και είπαν «Hey Desmond! Ας κάνουμε ένα μεγάλο σόου στην Αθήνα, από όλη σου τη μουσική πορεία! Και ας φέρουμε τα αστέρια να το τραγουδήσουν!». Και είπα, "Εντάξει, ας το κάνουμε!". Αυτό ήταν τον περασμένο Αύγουστο. Και έτσι, είπαμε «καλά, ποιο θα μπορούσε να είναι το μεγαλύτερο πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε;». Ο Φοίβος πρότεινε να κάνουμε αυτή την παράσταση στο Ηρώδειο, το οποίο είναι σαν να μην υπάρχει σπουδαιότερος χώρος για να τραγουδήσει κανείς. Γιατί δεν είναι χώρος, είναι ναός. Είναι ένα πνευματικό μέρος, ένα πολύ ιδιαίτερο, πολύ ζωντανό μέρος.

Έχει μια ιδιαίτερη ενέργεια.

Έχει ενέργεια! Έτσι σκεφτήκαμε το όλο θέμα και είπαμε «ας το κάνουμε» για να υποστηρίξουμε την επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα. Μου φάνηκε πολύ σωστό, γιατί το Ηρώδειο είναι ακριβώς εκεί, στους πρόποδες του Παρθενώνα, οπότε ουσιαστικά θα τραγουδήσω στον Παρθενώνα. Γι’ αυτό το show ονομάζεται "Desmond Child Rocks The Parthenon".

Και όταν κοιτάς από τη σκηνή, η θέα είναι εντυπωσιακή! Κι ας μην μπορούμε να τη δούμε εμείς οι θεατές.

Ακριβώς! Αυτή ήταν η αρχική ιδέα και όλοι την ακολούθησαν. Έτσι, σιγά σιγά πήραμε επιβεβαιώσεις: Alice Cooper, Bonnie Tyler…

The Rasmus...

...Rita Wilson, Chris Willis, Lena Hall, Kip Winger. Ξέρεις ότι ο Kip Winger είναι φίλος μου και του είπα «θες να τραγουδήσεις στην παράσταση;». Θα παίζει μπάσο, φυσικά, με τον Alice Cooper, γιατί έπαιξε στο άλμπουμ που έκανα με τον Alice που ονομάζεται "Trash". Είναι λοιπόν κάπως σαν μια επανένωση, μια πολύ trashy επανένωση… (γέλια)

Αυτό το άλμπουμ είναι πολύ διάσημο εδώ. Πολλά τραγούδια ήταν πολύ-πολύ δημοφιλή…

Αυτό θερμαίνει την καρδιά μου! Θα έχουμε και μερικούς άλλους φίλους, όπως ο Andreas Carlsson που έγραψε μερικά από τα μεγαλύτερα pop τραγούδια, όπως το "Bye Bye Bye" για τους N-Sync και το "I Want It That Way". Έγραψε αυτά τα τραγούδια μαζί με τον Max Martin και έχουμε γράψει και μερικές επιτυχίες μαζί όπως το "Waking Up In Vegas" της Katy Perry. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που συγκεντρώνουμε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες. Η Tabitha Fair είναι μια απίστευτη τραγουδίστρια. Και, φυσικά, επέμενα να τραγουδήσει ο Γιώργος Λεμπέσης! Διάλεξε ένα υπέροχο τραγούδι των Bon Jovi ως φόρο τιμής. Θα είναι πραγματικά ξεχωριστό.

Ας μη χαλάσουμε την έκπληξη.

Όχι, δεν θα πω το τραγούδι. Αλλά θα είναι ένα τραγούδι των Bon Jovi.

Desmond Child

Ένα τραγούδι των Bon Jovi και Desmond Child;

Ναι, φυσικά… Εννοώ το συγκρότημα Bon Jovi. Θα τραγουδήσουμε μερικά από τα τραγούδια που έγραψα μαζί με τον Jon Bon Jovi και τον Richie Sambora. Επίσης, τραγούδια που έγραψα μαζί με τον Joe Perry και τον Steven Tyler των Aerosmith. Λίγο-λίγο βλέπουμε ότι αρχίζει να χτίζεται ένα πρόγραμμα περίπου δύο ωρών μουσικής. Θα είναι μοναδικά γιατί θα παίξουμε με την της Φιλαρμονική Ορχήστρα Αθηνών. Θα έχουμε ένα κλασικό μέρος, μια κλασική ορχήστρα και κλασική ροκ. Τι μπορεί να πάει στραβά; Τίποτα! (γέλια)

Το Ηρώδειο είναι ένα πολύ ιδιαίτερο, πνευματικό και πολύ ζωντανό μέρος

Θα υπάρχει και παιδική χορωδία, σωστά;

Ναι!

Κάτι ακόμα πιο ιδιαίτερο…

Δεν πρόκειται να πω τίποτα για αυτή την έκπληξη (γέλια). Σκηνοθετεί ο Φωκάς Ευαγγελινός και αυτός και η ομάδα του έχουν δημιουργήσει μια πολύ μοναδική σκηνή που δεν έχει ξαναγίνει σε αυτόν τον χώρο, και είναι έξω από αυτόν τον κόσμο!

Χτίζεις προσδοκίες!

Ναι, θα σου δώσω μια προεπισκόπηση στα κλεφτά, για να δείτε τι στο καλό κάνουμε! (σ.σ. ο Desmond δείχνει μερικές φωτογραφίες στο κινητό του). Και αυτό δεν είναι τίποτα! Αυτό είναι μόνο μια πρόγευση. Περιμένετε να δείτε τι θα γίνει με το όλο θέαμα. Θα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά σόου που έγιναν τα τελευταία 2000 χρόνια! Θα τα έχουμε όλα! Συμπεριλαμβανομένων των μονομάχων! Το μόνο πράγμα που δεν θα έχουμε είναι λιοντάρια... (γέλια) Θα τα κρατήσουμε έξω. Θα έχουμε Λέοντες του αστρολογικού ζωδίου, αλλά όχι λιοντάρια. (γέλια)

Θα διευθύνεις και την ορχήστρα ή θα τραγουδήσεις μόνο;

Όχι, έχω δύο καταπληκτικούς μουσικούς διευθυντές/μαέστρους… Έχουμε πάρα πολλούς μαέστρους. Απλώς θα παίξω και θα τραγουδήσω και θα απολαύσω όλο το θέαμα.

Τ οποίο θα είναι μια γιορτή της μουσικής σου...

Είναι μια γιορτή της μουσικής μου, αλλά είναι επίσης μια αναγνώριση και γιορτή της βαθιάς σχέσης της οικογένειάς μας με την Ελλάδα. Ο σύζυγός μου και εγώ ερχόμαστε στην Ελλάδα εδώ και 15 χρόνια με τους γιους μας, από τότε που ήταν τεσσάρων ετών. Αυτό είναι το 15ο ταξίδι μας. Έχουμε πάει παντού, αλλά πάντα φαίνεται να καταλήγουμε στη Φολέγανδρο. (σ.σ. δείχνει τη μπλούζα του, που έχει πάνω τη Φολέγανδρο)

Αισθανόμαστε τον λαό της Ελλάδας ως βαθιά πνευματικά αδέρφια φίλους για μια ζωή

Μα είναι ένα μικρό νησί!

Ναι, είναι ένα μικρό νησί, αλλά πάντα νιώθαμε άνετα εκεί γιατί, πάντα μας φέρονται σαν να είμαστε όπως όλοι οι άλλοι και έχουμε γίνει μέρος του χωριού στο οποίο μένουμε. Δεν ερχόμαστε σαν τουρίστες. Μένουμε για πέντε εβδομάδες, περνάμε το καλοκαίρι μας εκεί κι αυτό είναι κάτι το διαφορετικό γιατί ουσιαστικά έτσι ζεις μια καθημερινή ζωή. Αυτό σημαίνει τόσα πολλά για εμάς. Αισθανόμαστε τον λαό της Ελλάδας ως βαθιά πνευματικά αδέρφια και αδερφές και φίλους για μια ζωή.

Χαίρομαι που ακούω ότι έχεις αυτή την εντύπωση.

Ναι, έτσι αισθάνομαι και αυτό με συγκινεί και θέλω με κάποιον τρόπο να βοηθήσω, να κάνω κάτι. Γιατί, ελπίζω ότι μπορούμε να βοηθήσουμε να πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως στο αίτημα - το δίκαιο αίτημα - της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ακούσαμε ότι άρχισαν να γίνονται νέες συνομιλίες για το θέμα. Είναι σαν να ανοίγει μια πόρτα και ελπίζουμε ότι αυτή η διεθνής κραυγή μπορεί να βοηθήσει. Ακούσαμε τα φανταστικά νέα ότι κάποια κομμάτια του Παρθενώνα επέστρεψαν από την Ιταλία. Όλα αυτά είναι μέρος της δικαιοσύνης και του τι είναι σωστό να συμβεί. Νομίζω ότι είναι ωραίο και υπέροχο όταν κομμάτια άλλων πολιτισμών βρίσκονται σε μουσεία σε όλο τον κόσμο. Όταν βρίσκονται εκεί γιατί μια χώρα θα ήθελε μια αναπαράστασή της σε ένα μουσείο. Αλλά αυτή είναι μια διαφορετική ιστορία.

Είναι μια διαφορετική ιστορία, ναι.

Ίσως αυτό να μην είναι αλήθεια, αλλά κάποιος μου είπε κάποτε ότι το μάρμαρο δεν είναι νια νεκρή πέτρα, αλλά ότι είναι ζωντανό. Το έχεις ακούσει ποτέ αυτό;

Κάποιος μου είπε κάποτε ότι το μάρμαρο δεν είναι νια νεκρή πέτρα, αλλά ότι είναι ζωντανό

Όχι, δεν το έχω ακούσει.

Γι' αυτό στο πέρασμα του χρόνου, αλλάζει συνεχώς, λιώνει ή εξελίσσεται ή κάτι του συμβαίνει. Είναι μια ζωντανή, όχι μια νεκρή πέτρα. Έτσι, επειδή είναι ζωντανό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, έχει πνεύμα. Και όταν πας να δεις αυτά τα γλυπτά, φωνάζουν "πάρε με πίσω στο σπίτι". Γι' αυτό, λοιπόν υπάρχει τόσο σημαντική κινητοποίηση. Όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλες τις χώρες. Κάθε έθνος πρέπει να το σέβονται. Ξέρεις, να έχει τα υπάρχοντα...

που του ανήκουν.

Ναι! Κάποιος είπε «Φανταστείτε τη Γαλλία χωρίς τον Πύργο του Άιφελ. Κι αν κάποιος έπαιρνε τον Πύργο του Άιφελ;» και είπα "Το κάναμε στο Λας Βέγκας"...

Το κάναμε και σε μια μικρή πόλη εδώ στην Ελλάδα!

Αλήθεια;

Ναι! Στην Πελοπόννησο έχουν έναν μικρό Πύργο του Άιφελ… (γέλια)

Λοιπόν, έχουμε έναν μεσαίου μεγέθους στο Λας Βέγκας! Τέλος πάντων, είναι πολύ διαφορετικό. Γιατί, αυτό το πράγμα είναι πνευματικό. Είναι ιερό πράγμα. Και γι' αυτό, η παράσταση από την αρχή μέχρι το τέλος δεν είναι απλώς μια παράσταση, είναι μια πνευματική εμπειρία. Και θα το νιώσεις αυτό.

Θα χαρώ να το νιώσω!

Θα έρθεις στην παράσταση; Τέλεια!

Ποτέ δεν ξέμεινα από έμπνευση

Τι είναι αυτό που ενισχύει τη δημιουργικότητά σου στιχουργικά; Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;

Λοιπόν, ποτέ δεν ξέμεινα από έμπνευση. Αυτό είναι ένα πράγμα για το οποίο δεν αυτο-σαμποτάρομαι. Ο καθένας βρίσκει τρόπους να βλάψει τον εαυτό του, αλλά όσον αφορά τη μουσική, αυτή ήταν πάντα εκεί για μένα. Η μητέρα μου ήταν τραγουδοποιός και ποιήτρια, η Elena Casals. και οι άνθρωποι την αποκαλούσαν «La Musa», η μούσα. Πέθανε ακριβώς πριν από 10 χρόνια και εκείνη τη χρονιά το 2012, βοήθησα στην ίδρυση των βραβείων Latin Songwriters Hall of Fame και La Musa. Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την 10η επέτειό μας στο Hard Rock Hotel στο Χόλιγουντ της Φλόριντα. Θα είναι μια επίσης εντυπωσιακή βραδιά.

Αυτό θα γίνει αργότερα φέτος;

Είναι στις 13 Οκτωβρίου. Η μητέρα μου πέρασε τη ζωή της γράφοντας τραγούδια και ποιήματα. Και από τότε που ήμουν μικρός, δεν ήξερα ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν το έκαναν αυτό.

Το θεωρούσες φυσιολογικό;

Ναι, συνειδητοποιούσα πότε είχε άσχημη διάθεση και καθόταν και άρχιζε να γράφει ένα λυπητερό τραγούδι. Έγραψε πολλά λυπητερά τραγούδια, αλλά μερικές φορές ήταν χαρούμενη και έτσι έγραφε ένα χαρούμενο τραγούδι. Έτσι, το είδα ως μια αντανάκλαση συναισθήματος, αλλά όχι μόνο μια αντανάκλαση συναισθήματος, αλλά ως ένα ημερολόγιο της ζωής κάποιου. Μια πραγματική ζωή που αντικατοπτρίζεται στην ποίηση.

Είχα στο μυαλό μου ότι θα έπρεπε να πετύχω στη ζωή μου, ώστε να μπορέσω να βγάλω τη μητέρα μου από τη φτώχεια

Έγραφε και μουσική ή μόνο ποίηση;

Ποιήματα και στίχους και μουσική, τα πάντα. Από εκεί προέρχεται η έμπνευσή μου. Αλλά, επίσης, υπάρχει και το κίνητρο. Το κίνητρο ήταν ότι ήμασταν πολύ φτωχοί. Η μητέρα μου ήρθε από την Κούβα. Εγώ γεννήθηκα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά όλοι οι θείοι και τα ξαδέρφια μας ζούσαν στην Κούβα και ήρθαν ως εξόριστοι. Έτσι, μεγάλωσα στην κουβανική κοινότητα εξόριστων στο Miami Beach. Ζούσαμε σε άσχημα μέρη στα προάστια, όπου είναι πολύ επικίνδυνο για να ζεις. Είχα στο μυαλό μου ότι θα έπρεπε να πετύχω στη ζωή μου, ώστε να μπορέσω να βγάλω τη μητέρα μου από τη φτώχεια. Και το έκανα! Τα κατάφερα νωρίς με τους Kiss, με ένα τραγούδι που ονομάζεται "I Was Made For Loving You"…

Desmond Child

Όλοι το ξέρουν αυτό το τραγούδι.

Ήταν ένα μεγάλο hit από την αρχή. Άρχισα να βγάζω χρήματα και μπόρεσα να μεταφέρω τη μητέρα μου στο Miami Beach, σε ένα καλύτερο μέρος. Της αγόρασα ολοκαίνουργια ρούχα και νέα έπιπλα, ένα πιάνο. Τα πάντα, καινούργια όλα. Κατάφερα πραγματικά να τη φροντίσω.

Ήσουν τυχερός που πρόλαβε και το έζησε αυτό. Μου είπες ότι πέθανε μόλις πριν από δέκα χρόνια, οπότε είχε αρκετό χρόνο για να δει την επιτυχία σου.

Ναι! Το 2008 μπήκα στο Songwriters Hall of Fame και μπόρεσε να παρευρεθεί. Ήταν πολύ δύσκολο να συγκρατήσω τη συγκίνησή μου. Την ανέφερα πάνω από τη σκηνή κι αυτή σηκώθηκε και όλοι της έδωσαν ένα χειροκρότημα. Στη συνέχεια γύρισε για να κοιτάξει γύρω της και όλοι χειροκροτούσαν όρθιοι. Μετά άρχισα να συνειδητοποιώ πως νόμιζε ότι αυτό το βραβείο ήταν δικό της και σκέφτηκα «Εντάξει, είναι το βραβείο της!»

Ένα μέρος ήταν σίγουρα δικό της.

Ναι, γιατί εκπλήρωσα το όνειρό της. Και έτσι τώρα γίνεται αιώνια ως La Musa.

Ξέρεις, η Μούσα είναι και ελληνική λέξη.

Ελπίζω να σημαίνει το ίδιο πράγμα… (γέλια)

Ναι, είναι ακριβώς το ίδιο. Οι Μούσες ήταν εννέα θεότητες στην Αρχαία Ελλάδα. Μάλιστα, προστάτευαν και τη μουσική.

(σ.σ. δείχνει μια φωτογραφία στο κινητό του) Αυτό είναι το La Musa! Αυτό είναι το άγαλμα της μητέρας μου. Μόλις γεννήθηκα, της έφτιαξαν ένα άγαλμα. Ένα μικρό άγαλμα σαν αυτό και αυτό είναι το βραβείο που παίρνει ο κόσμος στο Latin Songwriters Hall of Fame. Στη σκηνή θα δείτε αυτό το μεγάλο άγαλμα και την ορχήστρα. Είναι κάτι φανταστικό, γιατί όταν εισήχθηκα στο Songwriters Hall of Fame ανακάλυψα ότι υπήρχαν μόνο δύο άλλοι Λατίνοι που είχαν μπει στο Songwriters Hall Of Fame: ο Jabeen και ο Ernesto Lecuona. Τι γίνεται όμως με τον Armando Manzanero; Τι γίνεται με τον Don Manuel Alejandro;

Υπήρχαν πολλοί που έμειναν εκτός;

Θεέ μου, τόσοι πολλοί! Δεν υπήρχε χώρος… Το Songwriters Hall of Fame ήταν περισσότερο προσανατολισμένο στους ανθρώπους του Broadway και της pop μουσικής, στην αγγλική γλώσσα. Αυτό μου έδωσε την ιδέα. Ήμουν ήδη στο διοικητικό συμβούλιο του Songwriters Hall of Fame και είπα «Τι γίνεται με έναν Λατίνο τραγουδοποιό;». Με τον Rudy Perez, σπουδαίο τραγουδοποιό και παραγωγό, φτιάξαμε το Latin Songwriters Hall of Fame, σύμφωνα με τις οδηγίες του Songwriters Hall of Fame. Πολύ, πολύ αυστηρές οδηγίες. Για να μπεις, πρέπει να έχεις ξεκινήσει την καριέρα σου 20 χρόνια πριν. Είναι διαφορετικό από τα Grammy ή οτιδήποτε άλλο, όπου συνήθως γιορτάζεται η περσινή επιτυχία. Εδώ μιλάμε για ολόκληρη καριέρα. Είναι σαν επίτευγμα μιας ζωής.

Καταλαβαίνω ότι βραβεύεται η διάρκεια μιας καριέρας και μου ακούγεται μεγαλύτερο επίτευγμα από ένα Grammy.

Ναι, είναι ένας φόρος τιμής σε κάθε έναν από αυτούς τους σπουδαίους τραγουδοποιούς. Είχαμε μια πολύ όμορφη ανταπόκριση. Ο κόσμος μας καλεί τώρα και λέει "Πότε θα μπω;". Ενώ στην αρχή όλοι έλεγαν «Ποιοι πιστεύουν ότι είναι αυτοί οι Κουβανοί του Μαϊάμι, που δημιούργησαν το Latin Songwriters Hall of Fame;», τώρα όλοι μας σέβονται. Αλλά έχει πέσει πολλή δουλειά από εμάς.

Έχεις πάει στην Κούβα;

Έχω πάει, ναι. Είχαμε ένα διαμέρισμα εκεί όταν ήμουν μικρός σε αυτό το πολύ καινούργιο κτίριο που ονομάζεται Edificio Focsa. Όταν ήρθε η επανάσταση, δεν μπορούσαμε να επιστρέψουμε στη χώρα, αλλά αργότερα την επισκέφθηκα αρκετές φορές. Η μητέρα μου έλεγε συνέχεια ότι οι κομμουνιστές είχαν πετάξει τους συγγενείς μας από τους τάφους τους και έτσι πήγα να κάνω έλεγχο για να βεβαιωθώ ότι όλα ήταν εντάξει. Και, φυσικά, ήταν μια χαρά. Πλήρωσα για να γυαλίσουν και να φτιάξουν τους τάφους και ήθελα απλώς να βεβαιωθώ. Πήγα στη μικρή πόλη από όπου καταγόμαστε, πέρασα τη μέρα μου εκεί και συνάντησα ηλικιωμένους που θυμούνται την οικογένειά μου.

Ίσως σε θυμόντουσαν ακόμη και ως παιδί, σωστά;

Είχα πάει εκεί μόνο μία ή δύο φορές όταν ήμουν μικρό παιδί, επειδή το διαμέρισμά μας ήταν στην Αβάνα. Όμως, φρόντισα όταν επέστρεψα εκεί να είναι εντάξει οι τάφοι. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τους προγόνους μας.

Αυτές είναι οι ρίζες μας.

Προσωπικά δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να σκορπίζω κάπου ένα μάτσο στάχτη. Δεν ξέρω, η οικογένειά μας δεν είναι έτσι. Ξέρουμε πού είναι οι άνθρωποί μας και μπορούμε να πάμε να τους επισκεφτούμε και να μιλήσουμε μαζί τους και είναι εκεί που τους έχουμε αφήσει.

Desmond Child

Είναι ακριβώς το ίδιο εδώ, χρησιμοποιούμε τάφους. Υπάρχει μια μικρή μειοψηφία που προτιμά να αποτεφρωθεί.

Έχω ακούσει ότι είναι κακό για το περιβάλλον, ότι προκαλεί ρύπανση.

Ναι, το έχω ακούσει αυτό. Αλλά και το να θάβουμε το σώμα μέσα στο έδαφος, ίσως επίσης να προκαλεί ρύπανση.

Εξαρτάται μάλλον από το πώς έζησες τη ζωή σου… (γέλια). Το όνειρό μου είναι να είμαι στο έδαφος και μετά να μπει ένα δέντρο από πάνω. Και μετά να είσαι στις ρίζες του δέντρου...

Αυτό ακούγεται αρκετά αιώνιο.

Δεν είναι πάντα αιώνιο. Αλλά τουλάχιστον θα είμαι κομμάτι των δέντρων, σαν λίπασμα… (γέλια). Αλλά ο σύζυγός μου λέει, «Αν φύγεις πριν από μένα, θα σε κάνω στάχτη και θα πάω στη Φολέγανδρο και θα τη σκορπίσω στη θάλασσα που τόσο αγαπάμε εκεί. ". Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ενάντιος σε αυτό.

Είναι μια άλλη άποψη και σίγουρα μπορώ να ανιχνεύσω λογική σε αυτήν… (γέλια)

Έκανα μια φανταστική καριέρα και έχω δουλέψει πολύ σκληρά για τα πάντα. Τα καλύτερα τραγούδια που έγραψα ποτέ είναι οι γιοι μου, ο Roman και ο Nyro. Με τον σύζυγό μου, μετά από εννιά χρόνια μαζί, είπαμε «ας κάνουμε οικογένεια». Ήμασταν τυχεροί που ήμασταν ακριβώς στην αρχή της εξέλιξης της εξωσωματικής γονιμοποίησης και μπορέσαμε να αποκτήσουμε δικά μας βιολογικά παιδιά. Κάναμε μια ταινία για αυτό με τίτλο "TWO: The story of Roman and Nyro". Μέσω της διεύθυνσης www.twothedocumentary.com μπορείτε να οδηγηθείτε στο iTunes ή στο Amazon Prime ή οπουδήποτε αλλού και να δείτε την ταινία. Δεν είναι μια μεγάλη σε διάρκεια ταινία, αλλά είναι μια πολύ γλυκιά ταινία. Ήταν 12 χρόνια στα σκαριά, οπότε όταν τα αγόρια ήταν εννέα ετών, αφηγήθηκαν τα ίδια την ταινία.

Ο μεγαλύτερος φόβος ενός γκέι για να παραδεχτεί στους γονείς του ότι είναι γκέι, είναι ότι οι γονείς τους φοβούνται ότι δεν θα έχουν εγγόνια

Πολύ γλυκό!

Μας πήρε μερικά χρόνια για να τελειώσουμε. Αλλά κερδίσαμε βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Palm Springs. Και έχουμε προσκληθεί να επιστρέψουμε το επόμενο έτος για τη 10η επέτειο του "TWO: The story of Roman and Nyro". Πολλοί άνθρωποι μας έγραψαν γράμματα λέγοντας ότι τους βοηθήσαμε τόσο πολύ, γιατί ο μεγαλύτερος φόβος τους για να παραδεχτούνε στους γονείς τους ότι είναι γκέι είναι ότι οι γονείς τους φοβόντουσαν ότι δεν θα είχαν εγγόνια.

Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό που λες. Αυτός ακριβώς είναι ο φόβος που έχουν οι γονείς και δεν αποδέχονται τα παιδιά τους όταν είναι γκέι. Ο φόβος ότι δεν θα έχουν απογόνους.

Ο πατέρας μου ήταν Ούγγρος και πολύ αυστηρός. Όταν του είπα ότι θα κάνουμε δίδυμους γιους, είπε «Μπορείς να κάνεις μωρά;» (σ.σ.: ο Desmond χρησιμοποιεί βαριά προφορά). Στην πραγματικότητα πίστευε ότι οι γκέι, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες δεν είχαν αρκετή τεστοστερόνη και ότι αν είχαμε περισσότερη τεστοστερόνη, δεν θα ήμασταν γκέι. Άρα, ότι είμαστε κάπως λιγότερο άντρες... (γέλια)

Με συγχωρείς που γελάω, αλλά το βρίσκω πολύ φυσιολογικό. Είναι μέρος της ζωής. Έτσι γεννιέσαι, δεν επιλέγεις τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό.

Αυτό λέει και η Lady Gaga: Born This Way. Και, ξέρεις, είναι πολύ επιστημονικό. Δεν είμαστε στείροι. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να αποκτήσουμε φυσικά βιολογικά παιδιά, άρα να φέρουμε εγγόνια στην οικογένεια από την οποία προήλθαμε. Ήταν συγκλονιστικό για τόσους πολλούς ανθρώπους, γιατί ήμασταν πρωτοπόροι σε αυτό. Τώρα, είδα τους αριθμούς των ανθρώπων που πηγαίνουν για εξωσωματική γονιμοποίηση και είναι εκατομμύρια. Όχι μόνο σε οικογένειες ομοφυλόφιλων, αλλά και σε οικογένειες ετεροφυλόφιλων που έχουν πρόβλημα να συλλάβουν παιδί.

Ναι ακριβώς. Ίσως είναι άνθρωποι λίγο μεγαλύτερης ηλικίας ή έχουν κάποιο πρόβλημα στη σύλληψη. Αυτή η τεχνολογία έχει βοηθήσει εκατομμύρια κόσμο πραγματικά.

Πολλούς από τους φίλους μας. Ξέρεις, οι κυρίες περίμεναν πολύ καιρό λόγω της καριέρας τους και μετά δυσκολεύτηκαν να δημιουργήσουν τις οικογένειές τους.

Υπάρχει αυτή η νέα δεξιά τάση «μην λες γκέι». Αλλά οι γιοι μας άκουγαν τη λέξη γκέι κάθε μέρα της ζωής τους και έγιναν εντελώς ετεροφυλόφιλοι. Πώς το εξηγείς αυτό;

Τώρα μπορούν ακόμη και να καταψύξουν τα ωάριά τους.

Και το σπέρμα μπορεί επίσης να καταψυχθεί. Όλα αυτά είναι δυνατά μέσω της τεχνολογίας. Όταν συναντάς τους γιους μας καταλαβαίνεις ότι δεν εφευρέθηκαν στον δοκιμαστικό σωλήνα. Έχουν ψυχή. Υπάρχουν και είναι άνθρωποι γεμάτοι αγάπη. Υπάρχει αυτή η νέα δεξιά τάση «μην λες γκέι». Μην πείτε τη λέξη γκέι. Οι δάσκαλοι δεν επιτρέπεται να πουν τη λέξη γκέι. Κανείς δεν μπορεί να πει τη λέξη γκέι. Αλλά οι γιοι μας άκουγαν τη λέξη γκέι κάθε μέρα της ζωής τους και έγιναν εντελώς ετεροφυλόφιλοι. Πώς το εξηγείς αυτό; Είναι απλό, συμβαίνει επειδή δεν ελέγχουμε εμείς αυτά τα πράγματα! Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι γκέι.

Ακριβώς επειδή δεν μπορείς να τα ελέγξεις, πρέπει να τα αποδεχτείς.

Ας πούμε ότι το 10% των ανθρώπινων όντων είναι γκέι, τρανς ή κάτι σε αυτό το φάσμα. Οι αγορές είναι χτισμένες για την πλειοψηφία των ανθρώπων, που δεν είναι γκέι. Οι ταινίες δείχνουν ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, τα τραγούδια βγαίνουν από συγκροτήματα που είναι ετεροφυλόφιλα. Έτσι, όταν γεννιέσαι ομοφυλόφιλος, δεν γεννιέσαι αυτόματα ακριβώς μέσα στην γκέι κουλτούρα. Γεννιέσαι σε μια διαφορετική κουλτούρα με την οποία δεν σχετίζεσαι. Όμως μέσω των social media, του διαδικτύου, της τηλεόρασης, των ταινιών που βλέπεις, μπορείς να έρθεις σε επαφή με τη γκέι κουλτούρα και να αναρωτηθείς «Ω, αυτό είναι ένα άτομο σαν αυτό που είμαι εγώ!"

Υπάρχει πάντα ένας καλός λόγος για να βρεις έναν αποδιοπομπαίο τράγο

Και ίσως έρθεις πιο κοντά σε αυτό το άτομο. Λειτουργεί κάπως σαν πρότυπο.

Δείχνει ότι είσαι φυσιολογικός. Γιατί αν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι σαν εσένα και είναι επιτυχημένοι, όλα είναι καλά. Βέβαια, υπάρχει πάντα ένας καλός λόγος για να βρεις έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Λειτούργησε στο παρελθόν, ίσως δεν πέτυχε, αλλά ξέρεις, όλη αυτή η δήθεν «κάθαρση» κατέστρεψε τον κόσμο. Και τώρα φαίνεται ότι γυρνάμε πίσω προς αυτή την κατεύθυνση,δεν ξέρω γιατί.

Είναι σαν ένα εκκρεμές.

Ναι, και το εκκρεμές ταλαντεύεται. Θα δούμε τι θα γίνει. Όταν κάποια στιγμή εμφανιστήκαμε κάπου στο Νάσβιλ (σ.σ.: στον συντηρητικό αμερικανικό Νότο), ήμασταν οι μόνοι δύο ομοφυλόφιλοι που έκαναν παιδιά. Πηγαίναμε λοιπόν στο γήπεδο του φούτμπολ και στεκόμασταν με τους άλλους γονείς που ήταν συντηρητικοί. Από τότε που μας γνώρισαν, μας αγάπησαν και τελείωσε η διαμάχη. Και ξέρεις; Κάποια από τα παιδιά τους έγιναν γκέι. Δεν είχε καμία σχέση με εμάς, απλώς έγιναν έτσι! (γέλια). Οι γιοι μας είναι playboys τώρα, είναι έξω κάθε βράδυ μέχρι να βγει ο ήλιος στο Island Club (γέλια)

Συνήθως, γράφω με τον τραγουδιστή και τον κιθαρίστα, τους οποίους είναι πάντα λίγο δύσκολο να τους χειριστείς γιατί ο καθένας πιστεύει ότι είναι ο πρωταγωνιστής

Θα ήθελα να σε ρωτήσω για τις πολλές συνεργασίες που είχες στην καριέρα σου. Πώς δούλευες στις συνεργασίες που έκανες με ροκ συγκροτήματα όπως οι Aerosmith, οι Bon Jovi, κ.λπ. Δουλεύατε μαζί με τους τραγουδοποιούς τους ή σας έδιναν το τραγούδι τους…

(σ.σ. με διακόπτει) Όχι, όχι, όχι... Μπαίνω χωρίς τίποτα. Ίσως μόνο ένας τίτλος να υπάρχει στο τραπέζι. Συνήθως, γράφω με τον τραγουδιστή και τον κιθαρίστα, τους οποίους είναι πάντα λίγο δύσκολο να τους χειριστείς γιατί ο καθένας πιστεύει ότι είναι ο πρωταγωνιστής. Και μετά αρχίζουμε να μιλάμε, γινόμαστε φίλοι και κάτι καλό προκύπτει. Ο κιθαρίστας μπορεί να αρχίσει να παίζει ένα riff και στη συνέχεια να έρχεται κάτι στο δικό μου μυαλό και να τους λέω «Λοιπόν, τι γίνεται με αυτό;». Έτσι συνέγραφα πάντα. Υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιος μου λέει «διόρθωσε το τραγούδι μου». Μερικές φορές αυτές οι ίδιες μπάντες για τις οποίες μιλάω έρχονταν λέγοντας «Ο Desmond Child είναι ο song doctor. Το τραγούδι το είχα ήδη γραμμένο. Ήρθε και απλώς διόρθωσε μερικά μικροπράγματα».

Ο Steven Tyler το έλεγε για το "Dude (Looks Like A Lady)". Η αλήθεια είναι πως όταν μπήκα στο δωμάτιο, είχαν ένα riff και εκείνος τραγουδούσε "cruising for the ladies". Και είπα "Αυτό είναι πολύ κακό". Και με κοίταξαν σαν να αναρωτιόντουσαν «Τι;». Είπα ότι ακούγεται τόσο τετριμμένος στίχος… Τότε ο Steven είπε «Όταν πρωτοέβγαλα το riff, τραγουδούσα, "dude, looks like a lady". Και είπα "Αυτός είναι ένας επιτυχημένος τίτλος". Και ο Joe είπε «Μα δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό», με σταυρωμένα τα χέρια, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες του. Μιλάει πάντα έτσι, με πολύ σοβαρό, πολύ υποψιασμένο ύφος. Και είπα «καλά, απλώς εμπιστευτείτε με, είμαι γκέι και θα δείτε ότι έχω δίκιο». Και ακολουθήσαμε αυτόν τον δρόμο και το τραγούδι που κυκλοφόρησε… πριν από πόσο καιρό; Ήταν μια δήλωση.

Desmond Child

Το 1987…

Ναι, ’87! Λοιπόν, κατά κάποιον τρόπο προβλέψαμε όλο το τρανς κίνημα σε αυτό το τραγούδι. Γιατί, όπως λέει «μην κρίνεις ποτέ ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του ή το ποιον θα αγαπήσεις από τον εραστή σου» (σ.σ. οι στίχοι είναι "never judge a book by its cover, or who you gonna love by your lover"). Και μετά λέει «funky μου κυρία, μου αρέσει, μου αρέσει, αρέσει, έτσι». Δεν ξεφεύγει… του αρέσει αυτό που φαίνεται εξωτερικά και το κάνει. Αυτό είναι ένα τραγούδι αποδοχής και λέει πως όταν κάτι σας ελκύει, προχωρήστε.

Ανοίξτε το μυαλό σας και προχωρήστε.

Ναι! Όταν χτίζαμε το σπίτι μας, ένας από τους εργάτες ήρθε και είπε "Έγραψες με τους Aerosmith, σωστά;" (σ.σ.: ο Desmond χρησιμοποιεί ελαφρώς βλάχικη φωνή) και είπα «Ναι». Είπε «Έγραψες το αγαπημένο μου τραγούδι "Do A Naked Lady". (γέλια) Δεν είπα τίποτα. Απλώς τον άφησα να πιστέψει ότι αυτός είναι ο τίτλος, γιατί αυτό συνέθεσε στο κεφάλι του. Αυτό ψάχνει. Οπότε «ναι, ναι, ναι, αυτός είναι ο τίτλος». Ναι, "Do A Naked Lady".

Είδα για πρώτη φορά το χαμόγελο του Bon Jovi και είπα «Θεέ μου. Μετά βίας μπορώ να τον κοιτάξω χωρίς να θαμπωθώ

Δούλεψες με τον ίδιο τρόπο με τον Jon Bon Jovi και τον Richie Sambora;

Ναι, ήταν το ίδιο πράγμα. Την πρώτη κιόλας μέρα που τους γνώρισα, είχα έναν τίτλο στην πίσω τσέπη μου. Κυριολεκτικά σε ένα χαρτάκι που σκέφτηκα και έγραψα "you give love a bad name". Και μετά, όταν είπα τον τίτλο, το πρόσωπο του Jon φωτίστηκε. Είδα για πρώτη φορά, το μεγάλο χαμόγελο του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων. Όλα τα δόντια. Και είπα «Θεέ μου. Μετά βίας μπορώ να τον κοιτάξω χωρίς να θαμπωθώ». Τι χαμόγελο! Είπα «Θεέ μου, είναι νικητής. Είναι αστέρι».

Τότε είχε το πλήρες πακέτο. Εμφάνιση, ταλέντο, εργατικότητα. Είχε τα πάντα.

Ναι! Είχε τα πάντα και εξακολουθεί να τα έχει. Είχε και ένα τραγούδι που είχε γράψει στο παρελθόν, το "Shot through the heart". Κανένας μας δεν πετάει ιδέες που πιστεύουμε ότι είναι καλές. Έτσι, βάλαμε όλα τα μέρη και τις ιδέες και κατασκευάσαμε ένα καινούργιο κομμάτι που έλεγε "Shot through the heart and you're to blame, 'cause darling you give love a bad name".

Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο, έτσι κι αλλιώς στη μουσική. Οπότε, αντί να κλέβουμε από κάποιον άλλον, απλώς κλέβουμε τον εαυτό μας...

Χρησιμοποιείς τα πάντα!

Ναι χρησιμοποιώ τα πάντα. Επιπλέον, χρησιμοποίησα το ίδιο hook στο "If You Were A Woman (And I Was A Man)" που έγραψα για την Bonnie Tyler στο. Ξεκινά επίσης acapella και έχει την ίδια μελωδία. Και τώρα υπάρχει ένα τρίτο που έχω γράψει με τίτλο "Kings And Queens" με την Ava Max. Ίδια μελωδία. Ανοίγει όπως και τα άλλα και είναι η μελωδία και το ρεφραίν που συνεχίζουν να δίνουν. Αλλά νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να ανακυκλώνω τις ιδέες μου και να τις κάνω νέες. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο, έτσι κι αλλιώς. Οπότε, αντί να κλέβουμε από κάποιον άλλον, απλώς κλέβουμε τον εαυτό μας… (γέλια)

Έχεις κάνει ένα τραγούδι με ένα metal συγκρότημα, τους Dream Theater. Το θυμάσαι;

Ναι…

Το τραγούδι λεγόταν "You Not Me".

Νομίζω ότι λεγόταν "You’re Not Me"

Όχι, ο τίτλος είναι "You Not Me". Θυμάσαι κάτι από αυτή τη συνεργασία;

Ναι, έγραψα ένα τραγούδι με ένα άτομο από τους Dream Theater και έφυγε από το studio με το τραγούδι.

Έγραψα ένα τραγούδι με ένα άτομο από τους Dream Theater και τελικά όλα τα μέλη τους εμφανίστηκαν ως συν-συγγραφείς

Αυτό ήταν;

Αυτό ήταν. Γράψαμε το τραγούδι και έφυγε παίρνοντάς το μαζί του. Το επόμενο πράγμα που ξέρω είναι ότι όλα τα μέλη των Dream Theater εμφανίζονται ως συν-συγγραφείς στο τραγούδι. Επειδή αυτή ήταν η επαγγελματική τους πρακτική, ότι όλοι πρέπει να είναι μέρος των πάντων. Και μετά προσπάθησαν να με μειώσουν σαν να ήμουν ένα απλό μέλος της μπάντας. Και είπα «αποκλείεται». Δεν ξέρω με τι ποσοστό κατέληξα στο τραγούδι, αλλά θα έπρεπε να ήταν 50%-50%. Αν ήθελε να δώσει το 50% του και να το μοιραστεί με τους άλλους, ας το έκανε. Από τότε, το ξεκαθαρίζω πάντα. Αν γράφω μαζί με ένα άτομο, η μοιρασιά είναι 50%-50%. Αν είμαστε τρεις, ένα τρίτο ο καθένας. Αν είμαστε τέσσερα άτομα, από 25%, αν είμαστε πέντε, από 20%. Μιλάμε για ανθρώπους που όχι απλώς είναι μέσα στην αίθουσα, αλλά συνεισφέρουν στο τραγούδι. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να συνεισφέρουν περισσότερο από άλλους σε ορισμένα τραγούδια, αλλά όταν έχεις μια καλή σχέση, τα βρίσκετε.

Οι κριτικοί με την πάροδο του χρόνου μετά τους Beatles έλεγαν: «Για να είσαι κανονικό συγκρότημα, πρέπει να γράφεις τη δική σου μουσική» Αυτό είναι μια ανοησία

Στην περίπτωση των Dream Theater υπήρξε μια διαμάχη και είπαν ότι κατά κάποιον τρόπο προσπαθούσα να επωφεληθώ. Αυτό δεν ισχύει. Είχαν μια επαγγελματική πρακτική για την οποία δεν μου είπαν εκ των προτέρων. Ισχυρίζονται τώρα ότι από εκείνη την κακή τους εμπειρία δεν θα γράψουν ποτέ με κάποιον εξωτερικό. Άραγε, δεν θα συνεργαστούν ποτέ με έναν μηχανικό ή έναν φωτιστή ή έναν οδηγό φορτηγού για τον εξοπλισμό τους; Γιατί δεν οδηγούν οι ίδιοι το tour bus τους. Ή μήπως έραψαν τα ρούχα τους μόνοι τους; Γιατί δηλαδή είναι τόσο διαφορετική η σύνθεση τραγουδιών; Όλα αυτά συνέβησαν επειδή υπάρχουν στη μέση τα χρήματα. Οι κριτικοί με την πάροδο του χρόνου μετά τους Beatles έλεγαν: «Για να είσαι κανονικό συγκρότημα, πρέπει να γράφεις τη δική σου μουσική. Πρέπει να λες τις δικές σου ιστορίες. Δεν μπορείτε να βασίζεστε στη δημιουργικότητα κάποιου άλλου.» Αυτό είναι μια ανοησία. Σημαίνει ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε μια ορχήστρα για να παίξετε με το συγκρότημα σας επειδή η ορχήστρα δεν είναι στο συγκρότημα; Θέλω να πω, είναι ένα παράλογο πράγμα.

Ή μήπως πρέπει να ξέρεις να παίζεις όλα τα όργανα;

Ακριβώς.

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίο θα θέλατε να έχετε συνεργαστεί αλλά δεν είχατε την ευκαιρία;

Η Adele! Παίρνω επί τόπου τηλέφωνο την Adele για να της πω να έρθει να συνεργαστεί μαζί μου! (γέλια)

Κάποια συνεργασία που θα ήθελες να επαναλάβεις;

Θα ήθελα πολύ να γράψω ξανά με τον Steven Tyler και τον Joe Perry.

Νομίζω ότι γράφεις ακόμα μαζί τους.

Δεν το έχω κάνει εδώ και πολύ καιρό. Νομίζω ότι το τελευταίο τραγούδι που γράψαμε μαζί λεγόταν "The Last Goodbye" (σ.σ. εννοεί το "Another Last Goodbye" από το "Music From Another Dimension" του 2012).

Αυτό ήταν στο τελευταίο τους στούντιο άλμπουμ. Από τότε δεν έχουν κάνει νέο άλμπουμ.

Αφού δεν έχουν έρθει να δουλέψουν μαζί μου!

Μου αρέσει να ακούω πράγματα που δεν προκαλούν το μυαλό μου

Τι είδους μουσική σου αρέσει να ακούς;

Μου αρέσει να ακούω πράγματα που δεν προκαλούν το μυαλό μου. Όπως η τζαζ, η κλασική μουσική. Λατρεύω τη βραζιλιάνικη μουσική όπως τον Joao Gilberto και το άλμπουμ "Amoroso", με έγχορδα του Claus Ogerman. Μπορώ να ακούω αυτό το άλμπουμ ξανά και ξανά, ακούγεται νέο ακόμα και μετά από τόσα χρόνια. Μετά από 40 χρόνια, σωστά; Δεν θέλω να ακούω πράγματα που με κάνουν να θέλω να αναλύσω το τραγούδι και να πω «Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί χρησιμοποίησαν αυτή τη λέξη αντί για αυτήν τη λέξη;». Αν το κάνω αυτό, τότε σημαίνει ότι δουλεύω. Όταν είναι ώρα για δουλειά, δουλεύω πάνω σε αυτά που γράφω και όταν είναι ώρα να χαλαρώσω βάζω το "Love Deluxe" των Sade, "this is no ordinary love"... (σ.σ. ο Desmond τραγουδά τη μελωδία). Δεν το βαριέμαι ποτέ. Και η Joni Mitchell ή Laura Nyro, όλοι οι ήρωες και οι ηρωίδες της νιότης μου. Μου αρέσει να ακούω τη μουσική που άκουγα όταν ήμουν μικρός. Το «Tumbleweed Connection» του Elton John ή το «Moon Dance» του Van Morrison. Αυτά ήταν τα τραγούδια όταν ήμουν έφηβος.

Και ακόμα τους ακούς…

Ναι, ναι, απολύτως! Και πάντα ακούω κάτι νέο σε αυτά, πάντα βρίσκω κάτι διαφορετικό για μένα. Σκέφτομαι «Ω, το ήξερα αυτό το κομμάτι, αλλά δεν σκέφτηκα έτσι. Και τώρα καταλαβαίνω γιατί είναι έτσι». Αλλά δεν μου αρέσει να δουλεύω όταν δεν είναι ώρα για δουλειά. Θέλω να χαλαρώνω. Λατρεύω την όπερα. Αγαπώ οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με αυτό που κάνω.

Πηγαίνεις σε συναυλίες;

Πολύ σπάνια. Τώρα με τον covid, δεν μπορούσαμε να πάμε, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν μου αρέσουν τα μεγάλα πλήθη. Θα προτιμούσα να πάω σε ένα μικρό κλαμπ, όπως αυτό του Nick Ashford και της Valerie Simpson. Η Valerie Simpson και ο Nick Ashford ήταν ένα παντρεμένο ζευγάρι που έγραψε όλα τα μεγάλα τραγούδια για τη Motown όπως το "Ain't No Mountain High Enough". Τέλος πάντων, ο Nick πέθανε και είχαν αυτό το κλαμπ που συνεχίζει να πηγαίνει η Valerie στη Νέα Υόρκη, που ονομάζεται Sugar Bar. Μου αρέσει να πηγαίνω τα βράδια της Πέμπτης. Το ονομάζω «εκκλησία», γιατί ξεκινώντας από τις 10:00 το βράδυ έχουν σαν μια τετράωρη βιτρίνα όλων των πιο απίστευτων τραγουδιστών R&B, τραγουδιστών σόουλ. Είναι πολύ στενό, ίσως περίπου από εδώ μέχρι το παράθυρο. Μια μικρή σκηνή και λίγα τραπεζάκια, αυτό είναι όλο. Και ένα μεγάλο μπαρ, κόσμος που στέκεται και κάνει θόρυβο στο μπαρ. Κάθε τραπέζι έχει ένα μικρόφωνο και μπορεί ο καθένας να το πάρει και να τραγουδήσει δεύτερα φωνητικά σε όποιον τραγουδά εκείνη τη στιγμή. Όλοι γνωρίζουν όλα τα δεύτερα φωνητικά. Υπάρχει στη σκηνή η Valerie Simpson που τραγουδάει για σένα και υπάρχει και μια ζωντανή μπάντα. Δεν είναι karaoke, είναι ζωντανό συγκρότημα R&B, πραγματικοί παίκτες, drummer, μπασίστας, κιθαρίστας και πληκτράς!

Είδα τους πιο απίστευτους ανθρώπους να παίζουν σε μικρά κλαμπ. Όταν έγιναν διάσημοι, δεν ήταν ποτέ το ίδιο

Οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει τραγουδιστής;

Ναι! Όλοι εναλλάσσονται. Ίσως για ένα ή δυο τραγούδια. Αλλά είναι πολύ διασκεδαστικό. Στο τέλος όλοι χορεύουν και τραγουδούν και καταλήγεις να φύγεις από εκεί κατά τις τέσσερις το πρωί. Αυτό αγαπώ. Λατρεύω το αληθινό τραγούδι. Δεν προτιμώ τα μεγάλα σόου, αλλά τα μικρά και οικεία, γιατί ξεκίνησα από καμπαρέ στη Νέα Υόρκη. Εκεί είδα τους πιο απίστευτους ανθρώπους να παίζουν σε αυτά τα μικρά κλαμπ. Όταν έγιναν διάσημοι, δεν ήταν ποτέ το ίδιο. Λοιπόν, αυτό μου αρέσει, και υποθέτω ότι είμαι πλάσμα της συνήθειας.

Οι Rolling Stones πριν από κάθε περιοδεία, παίζουν σε ένα πολύ μικρό μέρος, χωρητικότητας κάπου 300 ατόμων, σαν ζέσταμα. Χωρίς να το ανακοινώνουν, απλώς καλούν κάποιους φίλους τους κλπ.

Αυτό που σου λέω χωράει κάπου 50 άτομα, είναι μικροσκοπικό! Και φτιάχνουν την καλύτερη τροφή για την ψυχή! Λέγεται Sugar Bar! Καλύτερα να μην τα λέω αυτά γιατί την επόμενη φορά που θα θέλω να πάω, δεν θα έχουν χώρο για μένα!

Desmond Child

Υπάρχει κάποιο στούντιο άλμπουμ στα σχέδιά σου; Έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια από το τελευταίο.

Λοιπόν, θα ηχογραφήσουμε την παράσταση "Desmond Child Rocks The Parthenon". Αλλά αυτό δεν είναι σαν να κάνεις ένα στούντιο άλμπουμ, όχι, θα γίνει ένα live άλμπουμ. Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια έβγαλα το "Desmond Child Life", που το έκανα σε ένα μικρό κλαμπ που ονομάζεται 54 Below. Επίσης, συνεχίζω να κάνω δίσκους με τους Desmond Child & Rouge.

Θα βιντεοσκοπήσετε κιόλας τη συναυλία στο Ηρώδειο;

Ναι, με επτά κάμερες.

Αυτό θα είναι υπέροχο.

Δεν είμαστε σίγουροι πού θα καταλήξει. Ίσως να είναι μέρος του ντοκιμαντέρ μου.

Αργότερα μπορείτε να αποφασίσετε τι θα κάνετε με αυτό.

Πάντως έχουμε μερικά εντυπωσιακά κοστούμια!

Θα υπάρξουν καλεσμένοι που δεν έχετε ανακοινώσει ακόμα;

Δεν ξέρω… (γέλια)

ΟΚ, αρκετά δίκαιο!

Νομίζω ότι μπορεί να υπάρχουν κάποιες εκπλήξεις, αλλά δεν τις γνωρίζω καν εγώ. Και δεν θέλω να τις γνωρίζω. Δεν θέλω να ξέρω. Θέλω να εκπλαγώ. Νομίζω πάντως ότι θα υπάρξουν κάποιοι καλεσμένοι έκπληξη.

Κάνουμε αυτήν την παράσταση με ταπεινότητα και με σεβασμό, για να ρίξουμε τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως στο αίτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα

Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στους θαυμαστές σου εδώ στην Ελλάδα εν όψει της συναυλίας στο Ηρώδειο;

Θέλω απλώς να πω ότι κάνουμε αυτήν την παράσταση με ταπεινότητα και με σεβασμό, για να ρίξουμε τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως στο αίτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα. Επανενώστε τον Παρθενώνα. #reuniteparthenon. Ήρθε η ώρα. Ήταν εδώ χιλιάδες χρόνια, έφυγαν διακοπές και τώρα ήρθε η ώρα να γυρίσουν σπίτι.

Και έφυγαν κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Ναι, σκληρές συνθήκες. Αλλά θα επιστρέψουν. Όλοι συνεχίζουν να το κάνουν θέμα. Εμείς προσθέτουμε απλώς τις φωνές μας στη διεθνή κραυγή. Αφορά τον σεβασμό για τον πολιτισμό όλων των χωρών και τα πράγματα που θεωρούν ιερά. Όταν αυτοί οι αναντικατάστατοι Βούδες ανατινάχτηκαν για πάντα σε κομμάτια, όλοι έκλαψαν. Είναι πέρα από τη θρησκεία. Και δεν ξέρω πραγματικά ποιοι ήταν οι λόγοι, ποιος πάλευε με ποιον. Όμως, θυμάμαι ότι είδα το πριν και το μετά και με έκανε να κλάψω. Θέλω οι άνθρωποι να ξέρουν ότι μπορεί να μην ξέρουν τη μουσική μου...

Ω, ξέρουν τη μουσική σου.

Αλλά και να μην την ξέρουν, να έρθουν να υποστηρίξουν το αίτημα. Ελάτε να στηρίξετε τον σκοπό και θα περάσετε καλά. Γιατί θα τραγουδήσουν οι μεγαλύτεροι τραγουδιστές στον κόσμο, θα έχουμε ορχήστρα, απίστευτους μουσικούς, Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες μαζί. Ελπίζω ότι το Ηρώδειο θα γεμίσει και οι θεατές θα θυμούνται για καιρό την παράσταση. Όλος ο κόσμος θα μας παρακολουθεί.

  • SHARE
  • TWEET