Συνέντευξη Diagonal

Με ένα εκπληκτικό ντεμπούτο προ ολίγων ετών, οι Βρετανοί Diagonal συστήθηκαν στο προσκείμενο σε prog rock ακροατήρια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και κατάφεραν έστω και χωρίς τυμπανοκρουσίες να μετατραπούν σε ένα φιλόδοξο και πολλά υποσχόμενο συγκρότημα, το οποίο θα προκαλούσε με την ηχητική του προσέγγιση. Με το ολόφρεσκο "The Second Mechanism" να αποτελεί την αφορμή για μια ακόμα εντυπωσιακή επανεμφάνιση των Diagonal, μιλήσαμε με τον Nick Whittaker και τον Nick Richards για το όραμα, την μουσική τους κατάρτιση, τις επιρροές τους και την τάση που υπάρχει στον σύγχρονο progressive rock ήχο να επανακάμψει με συνεχείς επιτυχημένες προσπάθειες σαν των Diagonal.

Καταρχήν παιδιά, συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ, πραγματικά συνεχίζει από κει που σταμάτησε ένα αριστούργημα σαν το ντεμπούτο σας.
Nick Whittaker: Ευχαριστώ! Χαίρομαι που σ' άρεσε.
Nick Richards: Μας πήρε λίγο καιρό να φτάσουμε κει. Είχαμε μερικά εμπόδια να ξεπεράσουμε μετά το προηγούμενο άλμπουμ, αλλά με το καινούργιο είμαστε πολύ ικανοποιημένοι.

Υπάρχει κάποιο concept πίσω από το "The Second Mechanism";
NR: Όχι. Υπήρχαν μερικά θέματα και ιδέες που είχαμε κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των κομματιών, αλλά τίποτα από αυτά που θα μπορούσες να αποκαλέσεις concept, τουλάχιστον χωρίς τη μουσική Υπάρχει ωστόσο μια θεματολογία πίσω από το artwork και αυτό αναπτύχθηκε σκόπιμα ώστε να λειτουργήσει με τον ήχο και το συναίσθημα της μουσικής.
NW: Ήταν σχεδόν ένα θαλάσσιο/εξερευνητικό θεματολογικό πράγμα. Οι στίχοι του "Hulks" είναι σαφείς γύρω από αυτό και με το κομμάτι που τελικά έγινε, το "These Yellow Sands" είχε και αυτό στίχους σχετικούς με εξερεύνηση και οι τίτλοι "Capsizing" και "Voyage/Paralysis" αναφέρουν σχετικά θέματα αλλά μάλλον είναι σύμπτωση!

Είχατε μερικές αλλαγές στην σύνθεσή σας όσον αφορά τους δύο δίσκους, ήταν τελικά δύσκολο να δουλέψετε σαν κολεκτίβα;
NW: Όχι, ήταν πολύ ευχάριστο πραγματικά. Στην αρχή ανησυχούσα σχετικά με το πώς θα δούλευε η κατάσταση χωρίς τον Dan και τον Alex, αλλά μόλις βρεθήκαμε σαν πενταμελές συγκρότημα ήξερα ότι θα ήταν και πάλι κάτι ιδιαίτερο.
NR: Το να είμαστε λιγότεροι άνθρωποι στο συγκρότημα έχει κάνει οπωσδήποτε το γράψιμο των συνθέσεων πιο εύκολο, παρόλο που δεν ήταν και τόσο δύσκολο και πριν, απλά τώρα τα πράγματα κυλάνε πιο γρήγορα. Ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να δουλέψεις με κάποιον που ήταν στους Diagonal. Ο Alex και ο Dan έφυγαν και οι δύο από το συγκρότημα για τους δικούς τους λόγους, ώστε να ξεκινήσουν νέα πράγματα και projects. Ποτέ δεν υπήρχε κάποια διαφωνία ή ένταση. Απλά δεν ήθελαν άλλο και όταν αποφασίσαμε να γράψουμε το δίσκο μόνοι μας, ο Alex ήταν η προφανής επιλογή για τον έλεγχο επειδή ξέρουμε όλοι πόσο καλά θα δουλεύαμε μαζί.

Νομίζετε ότι αυτού του είδους το progessive rock έχει επιστρέψει ξανά και διεκδικεί τη φήμη που του αρμόζει;
NW: Υπάρχει σίγουρα καταπληκτικό prog που δημιουργείται πλέον, αλλά στην ουσία πάντα εκεί ήταν. Σαν μικρός μουσικός οπαδός συνήθιζα να σκέφτομαι ότι δεν υπήρχε ενδιαφέρουσα μουσική μετά το 1976, αλλά μετά ακούς Univers Zero, Present, David Sylvian, This Heat και τόση άλλη καταληκτική progressive μουσική που δημιουργήθηκε μετά την κλασική περίοδο.
NR: Ναι, αλλά ποιός μπορεί να ισχυριστεί πόση φήμη αξίζει αυτού του είδους η μουσική; Πάντα φαίνεται να γίνεται αρκετή συζήτηση σχετικά με το πώς το prog γίνεται δημοφιλές ξανά, πώς δεν είναι πια μια λέξη-βρισιά όπως συνηθιζόταν, αλλά σίγουρα δεν το βλέπουμε αυτό να μεταφράζεται σε αυξημένη έκθεση ή ευκαιρίες να δώσεις περισσότερες συναυλίες και να μεγαλώσεις το κοινό σου. Εμείς είμαστε ακόμα ένα άγνωστο, underground συγκρότημα με βάση την ορολογία του ευρέως μουσικού κόσμου.

Ποιές είναι οι βασικές επιρροές σας σαν συγκρότημα;
NW: Υπάρχουν τόσα πολλά που μας αρέσουν, είναι ένα χωνευτήριο από τα πάντα, από soundtracks, από folk, από metal, από afro-beat. Είναι καταπληκτικό να προσπαθείς και να μετουσιώνεις όλο αυτό σε ένα κομμάτι ή δίσκο.
NR: Θα μπορούσαμε να κάνουμε ολόκληρη συνέντευξη γύρω από τις επιρροές μας!

Εκτός μουσικής όμως; Το όνομα Diagonal, για παράδειγμα, ή το artwork είναι κατά κάποιο τρόπο ιδιαίτερο και αναφέρεται και στον ήχο σας;
NW: Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο άλλα ενδιαφέροντα μπορούν να επηρεάσουν τη μουσική. Εγώ σπουδάζω Διεθνείς Σχέσεις και λατρεύω το ποδόσφαιρο αλλά δε νομίζω ότι έχουν και ιδιαίτερη επίδραση στον ήχο μας, χαχα!
NR: Νομίζω ότι είναι σημαντικό να μπορείς να προσφέρεις κάτι παραπάνω από απλά τη μουσική. Ξοδεύω πολύ χρόνο σκεπτόμενος το πώς θα παρουσιάσουμε τα πάντα που κάνουμε. Είμαι καλλιτέχνης, έτσι το οπτικό μέρος αυτού που κάνουμε είναι απίστευτα σημαντικό για μένα. Λατρεύω να δημιουργώ το artwork και την οπτική αντίληψη που σχετίζεται με την μουσική και να δουλεύω πάνω στην ενίσχυση όλης της εμπειρίας.

Πώς πήγε η διαδικασία ηχογράφησης του νέου σας άλμπουμ;
NW: Ήταν βασικά αρκετά χαλαρή καθώς ήμασταν ικανότεροι στο να το γράψουμε με δικούς μας όρους σε σχέση και με το προηγούμενο. Χρησιμοποιήσαμε το Brighton Electric που βρίσκεται κοντά μας και κλείναμε ένα δωμάτιο για ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Είχαμε ήδη τα κομμάτια στον πυρήνα τους δουλεμένα μιας και οι πέντε μας τα παίζαμε με μια live λογική. Αφού τελειώσαμε με τα βασικά μετά ήταν μια πραγματικά διασκεδαστική διαδικασία του να προσθέτεις πιάνο, παραπάνω synths, congas, brass και φωνητικά.
NR: Όσο ήταν πιθανό να γίνει, ηχογραφήθηκε ζωντανά, βασικά από τρία μέλη και μετά όλα τα υπόλοιπα μπήκαν με overdub. Είναι αρκετά σημαντικό για μας να έχουμε όσο γίνεται δυνατόν τον ήχο μιας live μπάντας, αλλά πρέπει να είσαι ικανός να συνδυάσεις αυτόν τον ήχο με όλα τα υπόλοιπα πράγματα που μπορείς να δημιουργήσεις στο στούντιο. Αυτό είναι το ιδανικό.

Έχετε συνήθως μερικές ιδέες και τις παρουσιάζετε στους υπόλοιπους, ή δουλεύετε σαν συγκρότημα όλοι μαζί στο στούντιο αυτοσχεδιάζοντας;
NR: Ένας συνδυασμός και των δύο βασικά, αλλά η πλειονότητα των ιδεών έρχεται μέσα από τον αυτοσχεδιασμό μέσα στο στούντιο. Ηχογραφούμε τα πάντα που κάνουμε, διαλέγουμε τα κομμάτια που μας αρέσουν και συνεχίζουμε να δουλεύουμε πάνω τους. Θα μπορούσε να είναι ένας ρυθμός, ένα riff, οτιδήποτε. Όταν έχουμε μερικά διαφορετικά σημεία που μας αρέσουν και τα οποία νομίζουμε ότι συνδέονται όμορφα μεταξύ τους, θα ξεκινήσουμε την προσπάθεια να τα μετατρέψουμε σε ένα κομμάτι. Μερικές φορές όλα γίνονται πολύ εύκολα και άλλες δεν καταλήγουν πουθενά, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουμε τελείως αυτές τις ιδέες.
NW: Ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος του πώς γράφουμε, εξάλλου το να αυτοσχεδιάζεις είναι απλά μια αυθόρμητη σύνθεση. Αλλά είναι επίσης χρήσιμο να δουλεύεις ξεχωριστά σε μερικά σημεία, να τα φέρνεις σε μια πρόβα και μετά να βλέπεις τι βγαίνει όταν παίζονται από όλο το συγκρότημα. Κάποια από την αγαπημένη μου μουσική καταφέρνει να παντρέψει την πολύπλοκη σύνθεση με τον αυθορμητισμό του αυτοσχεδιασμού και ελπίζω ότι αυτό είναι κάτι που αγγίζουμε και εμείς.

Επειδή ο ήχος του άλμπουμ παραπέμπει κατά κάποιο τρόπο σε ένα όμορφο σύμπλεγμα jazz με prog.
NW: Νομίζω έτσι είναι το σωστό, μουσικές συνθέσεις με αυτοσχεδιασμό!

Πόσο σημαντικό είναι για το συγκρότημα να έχει αναλογικό ήχο, θυμίζοντας την κλασική 70s εποχή; Νομίζετε ότι αυτός ο τύπος προσέγγισης επέστρεψε για τα καλά όσον αφορά τα progressive συγκροτήματα;
NW: Νομίζω ότι αν ακούγεται σωστά δεν έχει σημασία αν είναι αναλογικός ο ήχος ή όχι. Δεν είμαστε και τόσο προσκολλημένοι σε αυτό όσο ήμασταν. Το σημαντικό θέμα είναι το αποτέλεσμα. Ο αναλογικός ήχος έχει όντως μια όμορφη ζεστασιά αλλά αν μπορεί και ο ψηφιακός να αναπαραγάγει μια ανάλογη κατάσταση τότε δεν υπάρχει πρόβλημα.
NR: Τείνω να είμαι της άποψης ότι θα πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς την ανάλογη τεχνολογία που απαιτείται για να φτάσει στο αποτέλεσμα που θέλει. Είμαι κολλημένος με αυτά όταν έρχεται να ρυθμίσουμε ενισχυτές, πετάλια κιθάρας και τέτοια πράγματα και δεν ασχολούμαι με τo software το οποίο προσπαθεί να αναδημιουργήσει vintage ήχους, αλλά από την άλλη δεν είμαι και αυτούς τους αντι-ψηφιακούς τύπους. Δεν έχει νόημα, εξάλλου είναι και 2013.

Νομίζετε ότι υπάρχει μια βρετανική prog σκηνή πλέον; Ο Τύπος σας δίνει την ευκαιρία να παρουσιαστείτε σε νέο κοινό και οπαδούς του ήχου;
NW: Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλα συγκροτήματα στην Αγγλία που παίζουν prog επίσης αλλά το περισσότερο ενδιαφέρον έρχεται από την ηπειρωτική Ευρώπη. Το γεγονός ότι το περιοδικό Classic Rock πλέον έχει και ένα αφιερωμένο ένα περιοδικό στο prog (σ.σ.: "Classic Rock Presents Prog") νομίζω σημαίνει ότι υπάρχει κάποιου είδους mainstream κοινό για αυτή τη μουσική που κάνουμε. Είναι ωστόσο θέμα μεγέθους και κλίμακας. Δεν είμαστε και τεράστιοι ακόμα, οπότε δεν πουλάμε και τόσο σε ένα περιοδικό όπως άλλοι. Αυτά τα περιοδικά μπορεί να κάνουν ένα χαρακτηριστικό αφιέρωμα στους Diagonal αλλά πολύς κόσμος πιθανότατα θα σκεφτεί: «Ποιοί είναι αυτοί οι Diagonal; Δεν παίρνω το περιοδικό». Οπότε είναι πιθανότατα πιο ασφαλές να κάνουν κάτι ακόμα πάνω στον Steven Wilson.
NR: Είναι απογοητευτικό να βλέπεις ατέλειωτα άρθρα και εξώφυλλα ξανά και ξανά για τους Yes, τoυς Rush, τους ELP, σαν να μην έχουν προκύψει άλλα συγκροτήματα άξια αναφοράς τα τελευταία 40 χρόνια. Σαν ένα σχετικά νέο συγκρότημα θα ήταν φανταστικό να λάβουμε λίγη παραπάνω έκθεση στον Τύπο, αλλά δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται. Αν υπάρχει μια prog σκηνή με συγκροτήματα που συνεργάζονται και δίνουν και συναυλίες παίζοντας παρόμοιο υλικό με εμάς, δεν το γνωρίζω. Υπάρχουν συγκροτήματα από δω και από κει σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά βλέποντας πόσο δύσκολα κλείνουμε συναυλίες νομίζω ότι απέχουμε πολύ από το να είμαστε μέρος μιας σκηνής.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
NW: Περισσότερες συναυλίες και ακόμα περισσότερο γράψιμο! Θα θέλαμε πολύ να παίξουμε στο εξωτερικό αν υπάρχουν οι ευκαιρίες και ανυπομονούμε να δούμε που θα πάμε με το επόμενο άλμπουμ μας επίσης.
NR: Ναι, αν θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα tour θα ήταν υπέροχο και το να παίξουμε στην Ευρώπη είναι σίγουρα κάτι που θα 'θελα να κάνουμε.

Νομίζω σαν συγκρότημα είστε ιδιαίτερα οικείοι με τους Astra έτσι; Σας άρεσε το "Black Chord";
NR: Ναι, μας αρέσουν πολύ οι Astra, είναι όλοι τους πολύ καλά παιδιά και είναι υπέροχο να έχεις ένα τέτοιο συγκρότημα στο ίδιο μήκος κύματος με μας στην ίδια εταιρεία. Μου αρέσει πολύ το "Black Chord", ωστόσο θα πρέπει να πω ότι δεν βρέθηκε στο στερεοφωνικό μου τόσο συχνά όσο το "The Weirding". Υπάρχουν σημεία και στα δύο άλμπουμ τα οποία λατρεύω, αλλά δεν συγκρίνονται με το να τους βλέπεις να τα παίζουν ζωντανά.
NW: Ναι, εξαιρετικός δίσκος και ανυπομονούμε να παίξουμε μαζί τους στο Λονδίνο τον Απρίλιο, θα είναι φοβερό show.

Είναι πιθανό να κάνετε μια κοινή ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Astra; Εννοείται και η Αθήνα βέβαια.
NR: Θα το θέλαμε πολύ αυτό. Οι Astra περιόδευσαν στην Ευρώπη πέρσι, οπότε δε νομίζω ότι είναι πιθανό να συμβεί σύντομα, αλλά ας ελπίσουμε να γίνει  κάποτε.
NW: Αυτή θα ήταν μια ευκαιρία που σίγουρα θα αρπάζαμε και θα θέλαμε πολύ να 'ρθουμε και στην Αθήνα. Αλλά αυτά τα πράγματα δεν είναι τελείως στο χέρι μας.

Ωραία, σας ευχαριστώ και συνεχίστε να κάνετε τόσο υπέροχη μουσική.
NR: Εγώ ευχαριστώ.
NW: Κι εμείς ευχαριστούμε που μας μίλησες!