Between The Buried And Me: «Ο Portnoy μας βοήθησε πολύ όταν βγήκε το "Colors"»

Ο Tommy Rodgers μας μιλάει για το "Colors II" και την επιστροφή των BTBAM στα συναυλιακά δρώμενα

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 25/08/2021 @ 14:22

Όπως ανέφερα και στην παρουσίαση του "Colors II", με τα χρόνια οι Between The Buried And Me έχουν κερδίσει στην εκτίμηση μου μια θέση μεταξύ των σημαντικότερων metal συγκροτημάτων της τελευταίας 20ετίας. Είτε μιλάμε για υψηλή παραγωγικότητα και ανεξάντλητη έμπνευση, είτε μιλάμε για πρόοδο και εξέλιξη, είτε μιλάμε για χτίσιμο μουσικού χαρακτήρα, είτε για εντυπωσιακή τεχνική, είτε για σταθερότητα οι Αμερικανοί extreme/progressive metallers κάνουν τικ στα περισσότερα κουτιά που τοποθετούν ένα σύγχρονο σχήμα μεταξύ εκείνων της πρώτης γραμμής.

Between The Buried And Me

Η πρώτη εκτόξευση στην καριέρα τους ήρθε πριν δεκατέσσερα χρόνια με το τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους "Colors" και εν μέσω των ιδιαίτερων συνθηκών που επέφερε η πανδημία, ο Tommy Rodgers (φωνή/πλήκτρα) και η παρέα του αποφάσισαν πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να δημιουργήσουν το δεύτερο μέρος του. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του είχαμε μια σύντομη συνομιλία με τον Tommy, ο οποίος μας μίλησε για το πώς οδηγήθηκαν σε αυτή την απόφαση, καθώς και για αρκετά ακόμα ενδιαφέροντα θέματα γύρω από το άλμπουμ, αλλά και το συγκρότημα γενικότερα.

Μου είναι δύσκολο να χαλαρώσω απολύτως και να είμαι ο εαυτός μου επί σκηνής

Γειά σου Tommy! Πρώτα από όλα πώς είσαι; Και πώς νιώθεις που επέστρεψες πάνω στη σκηνή μετά από μια μακρά περίοδο που δεν ήταν εφικτό να περιοδεύσετε; Είναι όπως ήταν τα πράγματα ή κάτι νιώθεις πως κάτι είναι διαφορετικό;

Είμαι πολύ καλά, σε ευχαριστώ που ρωτάς. Είναι λίγο κι από τα δυο, για να είμαι ειλικρινής... το να παίζω μουσική επί σκηνής είναι κάτι που μου βγαίνει πολύ φυσικά, αλλά την ίδια στιγμή η όλη τρέχουσα κατάσταση του κόσμου είναι διαρκώς στο μυαλό μου ενώσω είμαι στη σκηνή. Μου είναι δύσκολο να χαλαρώσω απολύτως και να είμαι ο εαυτός μου, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Ευελπιστώ πως σιγά-σιγά τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Ακόμα κι αν χειροτερεύσουν τα πράγματα, δεν είμαι σίγουρος ότι η κοινωνία μας θα τα λάβει και πολύ στα σοβαρά

Ποια είναι η αρχική σου εντύπωση; Θα επανακάμψει γρήγορα, στα επίπεδα που βρισκόταν προ πανδημίας, η βιομηχανία των περιοδειών; Θα χρειαστεί χρόνος τόσο στους μουσικούς όσο και στο κοινό να νιώσουν ξανά άνετα ή νιώθεις ότι τα πράγματα είναι ήδη αρκετά καλά;

Το πρόβλημα έγκειται στο πόσο ισχυρογνώμων είναι ο κόσμος, που ακόμα κι αν γίνουν χειρότερα τα πράγματα δεν είμαι σίγουρος ότι η κοινωνία μας πάρει την κατάσταση πολύ στα σοβαρά. Ελπίζω πως θα επανέλθει στο φυσιολογικό όσον αφορά στη μουσική σκηνή, αλλά δεν είμαι και τόσο βέβαιος. Θα πάρει σίγουρα χρόνο, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι οι οπαδοί είναι ενθουσιασμένοι με τη ζωντανή μουσική ξανά.

Απ' ό,τι φαίνεται η πανδημία και τα lockdown δεν κατάφεραν να περιορίσουν τους Between The Buried And Me, αφού γράψατε, ηχογραφήσατε και τώρα κυκλοφορείτε το νέο σας άλμπουμ, το οποίο μάλιστα είναι το "Colors II". Πόσο διαφορετικό ήταν το να συνθέτετε κάτω από αυτές τις συνθήκες; Είχαν κάποιο αντίκτυπο στο κατέληξε να ακούγεται το άλμπουμ;

Ήταν η πρώτη φορά που δεν είδαμε δια ζώσης ο ένας τον άλλο, μέχρι που πατήσαμε το πόδι μας στο στούντιο. Ήταν σίγουρα περίεργα, αλλά δουλεύουμε καλά απομονωμένα και γράφοντας ο καθένας μόνος του. Για καλή μας τύχη, η διαδικασία ήταν παρόμοια με αυτή που ακολουθούμε εδώ και μια δεκαετία ή και παραπάνω.

Between The Buried And Me

Αν δεν κάνω λάθος, δεν είχατε εξαρχής στο μυαλό σας να δημιουργήσετε ένα δεύτερο μέρος του "Colors". Σε ποιο σημείο της δημιουργικής διαδικασίας προέκυψε η ιδέα του να κυκλοφορήσετε το "Colors II" και τι σας οδήγησε σε αυτήν την απόφαση;

Η αλήθεια είναι ότι το είχαμε αποφασίσει από το 2019, πολύ πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε. Δεν θα έλεγα πως ήμασταν απολύτως σίγουροι με αυτήν την ιδέα, μέχρι που ξεκινήσαμε να συνθέτουμε το υλικό και συνειδητοποιήσαμε αρκετά νωρίς πως θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε σωστά.

Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος για το πως δουλεύουμε πάνω σε ένα άλμπουμ, έχει να κάνει με το πως νιώθουμε πιο άνετα και πως εξυπηρετεί καλύτερα το εκάστοτε project

Και πάλι αν δεν κάνω λάθος, το άλμπουμ το θεωρείτε ως ένα (80λεπτο) ενιαίο τραγούδι, χωρισμένο σε 12 μέρη. Πως το προσεγγίσατε; Πρώτα γράψατε το σύνολο και μετά το χωρίσατε σε μέρη/τραγούδια ή γράψετε επιμέρους μέρη/τραγούδια και τα συνθέσατε στο τελικό σύνολο;

Πάντα έχουμε μια ιδέα του που σταματάνε και ξεκινάνε τα τραγούδια, απλά από την αρχή φτιάχνουμε τη μουσική έτσι ώστε να ρέουν το ένα μέσα στο άλλο. Δεν γράφονται όλα τα τραγούδια με τη σειρά στην οποία βρίσκονται στο άλμπουμ, αλλά φτιάχνουμε ένα προσεκτικό πλάνο σχετικά με το που θα πρέπει να πάει κάθε τραγούδι. Για παράδειγμα στο πρώτο "Colors" ξεκινήσαμε με τη μέση του δίσκου και συνεχίσαμε γεμίζοντας το πρώτο μισό στο τέλος. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος εργασίας, έχει να κάνει με το πως νιώθουμε πιο άνετα και πως εξυπηρετεί καλύτερα το εκάστοτε project.

Δεν μας αρέσει να επιλέγουμε single μέσα από τα άλμπουμ μας

Με την προσέγγιση αυτήν πάντως φαντάζομαι θα είναι δύσκολο να επιλέξετε singles ή τέλος πάντων τραγούδια που θα προηγούνται της κυκλοφορίας του άλμπουμ. Σας προβληματίζει ότι ίσως δώστε τη λάθος εικόνα όταν ακούνε ένα επιμέρους κομμάτι έξω από το συνολικό πλαίσιο στο οποίο το έχετε τοποθετήσει;

Μας είναι πάρα πολύ δύσκολο. Στην πραγματικότητα, δεν μας αρέσει να το κάνουμε, αλλά είναι μέρος της όλης διαδικασίας. Προσπαθούμε να βρούμε τραγούδια που αναπαριστούν αυτό που προσπαθούμε να πούμε με το άλμπουμ και ελπίζουμε να τα καταφέρνουμε σε αυτό το εγχείρημα.

Το νέο σας άλμπουμ είναι εξαιρετικό και εντυπωσιακό όπως πάντα, αλλά θα έλεγα πως σε σύγκριση με τις πιο πρόσφατες δουλειές σας κλίνει περισσότερο προς την πιο extreme πλευρά σας. Ισχύει ή είναι εντύπωσή μου; Αν ισχύει, θα μπορούσε να οφείλεται στη συσχέτισή του με το "Colors";

Μας βγήκε απολύτως φυσικά το να γράψουμε βαρύτερη μουσική. Δεν ξέρω αν ήταν η κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο κόσμος τον περασμένο χρόνο, αλλά από νωρίς παρατηρήσαμε πως το πιο βαρύ υλικό ολοένα και κυριαρχούσε στη νέα μουσική, περισσότερο από ότι στα τελευταία άλμπουμ μας.

Between The Buried And Me

Υπάρχει κάποια ιστορία που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του δίσκου; Δεν έχω τους στίχους, αλλά ακόμα κι αν τους είχα αμφιβάλλω πόσο καλά θα τους ερμήνευα, οπότε αν μπορείς πες μας δυο λόγια για αυτούς. Με τι καταπιάνονται, πως συνδέονται κλπ…

Προσέγγισα τους στίχους σαν ένα ημερολόγιο. Ξεκίνησα να γράφω μην έχοντας κάποια ιστορία κατά νου. Απλά άφησα το μυαλό μου να περιπλανηθεί και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας δημιούργησα πολλά διαφορετικά, προσωπικά τραγούδια καθώς και τραγούδια που περιπλέκονται με συγκεκριμένα θέματα και ιστορίες. Ήταν μια διασκεδαστική προσέγγιση.

Αλήθεια, πως και αποφασίσατε να έχετε όχι έναν, αλλά τρεις καλεσμένους drummer και μάλιστα σε ένα τραγούδι; Είναι γνωστό ότι δεν παίρνεται και τους πιο προφανείς δρόμους, αλλά και πάλι είναι ιδιαίτερη απόφαση, χαχα…

Είναι κάτι που ο Blake πάντα ήθελε να κάνει, και το εν λόγω τραγούδι αποτέλεσε την τέλεια ευκαιρία. Μου αρέσει πολύ που το κάναμε και που βγήκε τόσο καλό. Τα εύσημα στον Blake και στους υπόλοιπους drummer!

Ο Mike Portnoy βοήθησε να πάνε τα πράγματα μπροστά για εμάς όταν κυκλοφόρησε το πρώτο "Colors"

Με όλο τον σεβασμό προς τους δυο άλλους drummer, όπως και να το κάνουμε ξεχωρίζει το όνομα του Mike Portnoy. Μάλιστα, έχετε μακρά ιστορία που σας συνδέει με τον Mike, καθώς ήταν αυτός που σας επέλεξε το 2008 για να ενταχθείτε στην Progressive Nation περιοδεία εκείνης της χρονιάς, μαζί με τους Dream Theater, τους Opeth και τους Three. Πώς νιώσατε όταν ενταχθήκατε σε αυτή την περιοδεία και πως ήταν η εμπειρία;

Είμαι πολύ χαρούμενος που αποτέλεσε μέρος του εγχειρήματος για αυτόν ακριβώς το λόγο. Πραγματικά βοήθησε να πάνε τα πράγματα μπροστά για εμάς όταν κυκλοφόρησε το πρώτο "Colors". Κι εκείνη η περιοδεία ήταν φοβερή! Τόσο τρομεροί παίκτες αλλά και άνθρωποι γενικότερα. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που το ζήσαμε αυτό.

Όντας εδώ και πολλά χρόνια οπαδός των Dream Theater, την πρώτη φορά που άκουσα τη μουσική σας σκέφτηκα «σίγουρα πρέπει να έχουν ακούσει Dream Theater», παρόλο που η μουσική σας περιλαμβάνει πολύ περισσότερα και διαφορετικά πράγματα. Είχα δίκιο; Ήσασταν κι εσείς οπαδοί των Dream Theater όταν ξεκινούσατε; Πόσο θα έλεγες ότι σας επηρέασαν ως συγκρότημα;

Ναι, οι περισσότεροι ήμασταν μεγάλοι οπαδοί των Dream Theater όταν μεγαλώναμε. Μας έχουν επηρεάσει σε ένα βαθμό στο πως γράφουμε, αλλά ως συγκρότημα δεν θα έλεγα ότι έχουν εισχωρήσει και τόσο πολύ στη μουσική μας.

Between The Buried And Me

Πλέον έχετε δυο "Colors", δυο "Parallax" και δυο "Automata" άλμπουμ. Να περιμένουμε ένα δεύτερο "The Great Misdirect" ή ένα δεύτερο "Coma Ecliptic"; Ασφαλώς αστειεύομαι, αλλά νομίζω πως ο τρόπος με τον οποίο γράφεις ιστορίες (ή και γενικότερα πως γράφετε τα άλμπουμ) αφήνει πάντα λίγο χώρο για περισσότερα, έτσι δεν είναι;

Με τις ιστορίες υπάρχει πάντα χώρος για περισσότερο, αλλά στις ιστορίες που γράφω πάντα δίνω ένα τέλος. Εκτός κι αν επιλέξουμε να κινηθούμε σε διαφορετική χρονική περίοδο. Ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον;

Κοιτώντας πίσω, πιθανότατα να έπρεπε να έχουμε κυκλοφορήσει το "Automata" παραδοσιακά ως ένα άλμπουμ

Αλήθεια, πως βλέπεις τώρα την απόφαση του να χωρίσετε το "Automata" σε δύο πιο μικρά άλμπουμ αντί για ένα πιο μεγάλο; Ειλικρινά δεν ξέρω αν ήταν καλύτερα, γιατί ναι μεν με βοήθησε να χωνέψω καλύτερα τα τραγούδια, αλλά αν ήταν ένα άλμπουμ συνολικά θα μιλάγαμε για ένα τρομερό άλμπουμ, ενδεχομένως το αγαπημένο μου του καταλόγου σας. Πως το σκέφτεσαι πλέον;

Το γράψαμε και το ηχογραφήσαμε ως ένα άλμπουμ. Κοιτώντας πίσω, πιθανότατα να έπρεπε να το έχουμε κυκλοφορήσει παραδοσιακά, αλλά θέλαμε να δοκιμάσουμε μια νέα προσέγγιση και να δούμε αν αυτό θα ήταν κάτι που θα δούλευε καλύτερα τόσο για εμάς όσο και για τους οπαδούς μας. Έχω την αίσθηση πως ο περισσότερος κόσμος είναι ακόμα 50/50 ως προς αυτή την απόφαση που πήραμε. Στο τέλος της ημέρας, ακόμα μου αρέσει πολύ κι αυτό το άλμπουμ.

Πριν μερικούς μήνες, σε συνέντευξη που μου έδωσαν οι The Aristocrats, ρωτώντας τους για τα αγαπημένα τους άλμπουμ από προηγούμενες δεκαετίες, ο Bryan Beller επέλεξε και το "The Great Misdirect" λέγοντας πως «κάπου μεταξύ των King Crimson, του μοντέρνου metal και των Pink Floyd αυτό το άλμπουμ αποτελεί ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα για το progressive metal, ειδικά στην κλιμάκωση του τελευταίου τραγουδιού, το "Swim To The Moon"». Αρχικά, θα ήθελα να μου πεις πως αισθάνεσαι για αυτό και έπειτα να μου πεις ποια είναι τα αγαπημένα σου άλμπουμ από τη δισκογραφία σας για τις προηγούμενες δεκαετίες.

Πρόκειται για ένα τεράστιο κομπλιμέντο το ότι το είπε αυτός! Στην πραγματικότητα συμφωνώ… το "The Great Misdirect" είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ από εκείνη τη δεκαετία. Για τη δεκαετία 2010-2019 είναι το "Parallax II".

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου Tommy! Να έχετε μια καλή περιοδεία και να το διασκεδάσετε! Κι όταν τα πράγματα επανέλθουν στο φυσιολογικό ελπίζω να σας δούμε και στην Ελλάδα κάποια μέρα!

Εγώ σε ευχαριστώ! Ελπίζω να σε δω από τη σκηνή σύντομα!

  • SHARE
  • TWEET