Mono: «Στην Ιαπωνία δεν ευνοείται το διαφορετικό μυαλό»

Ο ιδρυτής και ιθύνων νους των κορυφαίων post-rockers, Takaakira Goto, μας συστήνει τη χώρα του, τα είδωλά του και την υπερβατική εμπειρία της μουσικής των Mono

Από τον Μάνο Πατεράκη, 04/11/2015 @ 10:25
Οι Mono επισκέπτονται τη χώρα μας για ακόμη μια φορά, την ερχόμενη Κυριακή στο Fuzz Club, σε ένα απολαυστικό πακέτο με τους The Ocean. Οι μεν θα προσφέρουν τα ονειρικά, κινηματογραφικά, μελαγχολικά post-rock ηχοτοπία, με τις δυναμικές εξάρσεις, οι δε θα συνεισφέρουν με την προοδευτική ένταση, το άγριο ταξίδι και την σκοτεινή post-metal ενέργειά τους. Κάπου στις λέξεις «post» και «ταξίδι» θα βρεθεί ένα σημείο τομής, την μαγεία του οποίου θα βιώσουν όσοι βρεθούν εκείνο το βράδυ στον Ταύρο.

Με την προαναφερθείσα αφορμή, μιλήσαμε με τον Takaakira 'Taka' Goto, ιδρυτή, ιθύνοντα νου και κιθαρίστα (ok παίζει και ξυλόφωνο) των Mono. Μετά από ένα απίστευτο σερί πέντε αριστουργημάτων στη σειρά, νομίζεις ότι θα έχεις πολλά να τον ρωτήσεις, όμως συνειδητοποιείς ότι η instrumental μουσική του τα έχει πει όλα. Το καταλαβαίνει και ο ίδιος. Όταν τον ρωτήσαμε ποιό είναι το magnum opus τους ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής: «δεν έχω την παραμικρή ιδέα».

Ας πάμε σε κάτι πιο χρήσιμο, μιας και δεν έχουμε τη δυνατότητα να μιλάμε κάθε μέρα με μουσικούς από την Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν είναι εύκολο για μία ιαπωνική μπάντα να κάνει παγκόσμια επιτυχία. «Η επιτυχία που κάνουμε είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας για μια ιαπωνική μπάντα. Αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτό που θέλουμε να κάνουμε με τόσους όμορφους και δυνατούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, τους οποίους αισθανόμαστε συνοδοιπόρους και φίλους μας.» Οι Ιάπωνες καλλιτέχνες που ξεχωρίζει ο ίδιος είναι γνωστοί και αγαπημένοι στα σεσημασμένα αυτιά... «Οι Envy και οι Boris είναι εξαιρετικά συγκροτήματα και φοβεροί τύποι.»

Mono

Ως τι θεωρεί, όμως, πραγματικά την Ιαπωνία κάποιος που την βλέπει εκ των έσω και εντοπίζει την ουσία της; Ο Goto δεν θα κρύψει τα λόγια του. «Η Ιαπωνία είναι ένα από τα πιο μοντέρνα μέρη στον κόσμο. Είναι όμορφη, ασφαλής και «ζεστή» χώρα, παρόλο που τα πάντα είναι πολύ ακριβά. Ο κόσμος και ειδικά οι νέοι άνθρωποι πάντα ακολουθούν τις νέες μόδες, φοράνε τα ίδια ρούχα, βάφουν τα μαλλιά τους στο ίδιο χρώμα, ακούν τις ίδιες μαλακίες κ.λπ. Δεν είναι τόσο χάλια όσο ακούγεται, αλλά σίγουρα δεν ευνοείται το διαφορετικό μυαλό. Αυτές είναι οι σκέψεις μου για την Ιαπωνία...»

Το 1999, ο Takaakira Goto έψαχνε μουσικούς για να σχηματίσει ένα instrumental συγκρότημα και αναρωτηθήκαμε ποιοι ήταν τα μουσικά του είδωλα τότε, όταν οι Mono βρίσκονταν στα γεννοφάσκια τους. «Οι My Bloody Valentine», μας απαντάει κάθετα. Τους ακούει ακόμα. Ο τελευταίος τους δίσκος, "m b v", είναι ανάμεσα στις μουσικές που άκουγε κατά την τελευταία του περιοδεία, παρέα με το soundtrack του "Interstellar", το "Through Silver In Blood" των Neurosis, το "Atheist's Cornea" των Envy και το "Aventine" από την Agnes Obel.

Αρκετά, όμως, με τις ματιές από την κλειδαρότρυπα. Ο Goto αποδείχθηκε τόσο ρομαντικός, ονειροπόλος και ιδεολόγος όσο θα περίμενε κανείς ακούγοντας τις μουσικές του. Αν αναρωτιέστε πόσο λειτούργημα θεωρεί αυτό που κάνει -να μας γεμίζει δηλαδή ανατριχίλες, δάκρυα και ψυχική ανάταση- μην αμφιβάλλετε καθόλου. «Η μουσική είναι ένα πολύ ιδιαίτερο χάρισμα που μας έχει δοθεί -το να μπορείς να πεις μια ιστορία ή να δείξεις κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί με λέξεις. Σίγουρα, μπορεί να ακούγεται αλαζονικό, αλλά ως συνθέτης γράφω μουσική που θα μπορούσε να με σώσει και που επιπλέον μου επιτρέπει να σκέπτομαι και να ψάχνω για το νόημα της ζωής. Και έτσι, ελπίζω να δίνω τη δύναμη στον κόσμο να συνεχίζει τον αγώνα της ζωής.»

Mono

«Αν μου επιτρέπεται να δανειστώ τα λόγια του Μπετόβεν, νομίζω ότι η μουσική είναι κάτι που γεννά τη φωτιά στις ψυχές των ανδρών και φέρνει τα δάκρυα στα μάτια των γυναικών. Αυτό, βέβαια, ισχύει και αντιστρόφως. Κάθε άτομο αντικατοπτρίζει τη δική του ζωή μέσω της μουσικής σαν να είναι πνευματικό ταξίδι, σαν κάθε κύτταρο του σώματός μας να ενεργοποιείται υποσυνείδητα. Όταν βιώσεις την εμπειρία φανταστικών ταινιών, βιβλίων ή της τέχνης γενικότερα, δημιουργείται μια δύναμη που σου επιτρέπει να δεις και να αισθανθείς νέες αξίες της ζωής, τις οποίες δεν συνειδητοποιούσες προηγουμένως. Στόχος μας είναι να δημιουργούμε μια τέτοια εμπειρία στους ακροατές μας.» Στόχος επετεύχθη, σαφώς.

Οι Mono κυκλοφορούν φέτος ένα split με τους The Ocean το οποίο περιέχει δύο κομμάτια, ένα από τον καθένα, και διαρκεί σχεδόν 25 λεπτά (παρεμπιπτόντως, ειδικά το κομμάτι των The Ocean σπέρνει). Το εντυπωσιακό εξώφυλλο είναι το κάτωθι, το οποίο δεν επελέγη στην τύχη... «Θέλαμε να κάνουμε εξερεύνηση στο επόμενο άλμπουμ μας. Αυτή είναι η απεικόνιση αυτού του ταξιδιού από τη ζωή μέχρι τον θάνατο: Από το να ζούμε τις ζωές με υπερηφάνεια και ψηλά το κεφάλι, μέχρι σώματα που ρίχνονται στην πυρά, καιόμενα, εκχυλισμένα με πολύτιμες αναμνήσεις που δια μέσου της αχανούς σήραγγας του διαστήματος, μαζί με τον θόρυβο, γίνονται παρθένες ψυχές - μια μονάχα σταγόνα νερού στο σιντριβάνι της ζωής. Συμπτωματικά, οι The Ocean ασπάζονται τις ίδιες ιδέες σχετικά με την ψυχή, οπότε μοιραστήκαμε αυτό το όραμά μας.»

«Την τελευταία φορά που παίξαμε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το κοινό ήταν φανταστικό», θυμάται ο Goto. Φέτος η διαφορά θα είναι πως «θα παίξουμε και δύο νέα κομμάτια πέρα από το παλιό υλικό. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι». Ωστόσο, μην περιμένετε κάτι με διαφορετική ενέργεια στο στούντιο απ' ό,τι στο σανίδι. «Τόσο το να μας ακούς σπίτι σου, όσο και ζωντανά σε συναυλία πρέπει να έχει την ίδια ενέργεια, διότι ηχογραφούμε ακριβώς όπως όταν παίζουμε live.»

The Ocean / Mono - Transcendental (EP)

Όσον αφορά το πολυσυζητημένο post-rock κίνημα και το αν ανήκουν σε αυτό, ο Goto δηλώνει πως «δεν μας ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο σε ποιο υποείδος μπορεί να ανήκουμε. Ωστόσο, χάρη στο τεράστιο post-rock κίνημα, βρήκαμε την ευκαιρία να ζωγραφίσουμε το όραμά μας σε έναν μεγάλο λευκό καμβά και να το μοιραστούμε με όλο τον κόσμο. Είμαστε πολύ ευγνώμονες γι' αυτό. Θέλω να συνεχίσουμε με υπερηφάνεια αυτό που κάνουμε και ταυτόχρονα να εκτιμάμε το γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή όπου μπορούμε να μοιραζόμαστε και να εκφράζουμε τις δυνατότητες, την νοοτροπία, την φαντασία, την πνευματικότητα, την αγάπη, την απάθεια και την ατομικότητα που μπορεί να φέρει η instrumental μουσική.»

Και κλείνοντας με μία «είδηση», ναι, θα έχουμε νέα μουσική. «Θα ηχογραφήσουμε τον νέο μας δίσκο του χρόνου και θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2016.» Για να δούμε, θα συνεχιστεί το σερί;
  • SHARE
  • TWEET