Συνέντευξη Leprous (Einar Solberg)

Οι Leprous χτίζουν την φήμη τους σταδιακά, με κάθε νέο τους άλμπουμ και με το νέο τους δημιούργημα είναι έτοιμοι να πάνε στο επόμενο επίπεδο. Ο ιθύνων νους της μπάντας Einar Solberg μας μίλησε για το όραμα πίσω από το "The Congregation", την κεντρική ιδέα πίσω από το άλμπουμ και πως αυτή δένει μέσα από τα επιμέρους στοιχεία του, από τον τίτλο και τους στίχους, ως το artwork και τη μουσική. Εδώ έχουμε μια μπάντα με ένα μοναδικό καλλιτεχνικό ένστικτο, έτοιμη να βρει μια ηγετική θέση στα ακούσματα όσων πραγματικά εκτιμούν την ανοιχτόμυαλη metal μουσική.

Νομίζω πως βγάλατε ένα ακόμα εντυπωσιακό άλμπουμ με το "The Congregation", οπότε συγχαρητήρια.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Πάνε δύο χρόνια από την κυκλοφορία του "Coal" και συνέβησαν διάφορα πράγματα στο ενδιάμεσο. Θα ήθελες να επισημάνεις τα σημαντικότερα εξ αυτών;
Θεωρώ πως συνεχίσαμε να χτίζουμε το όνομά μας πέτρα-πέτρα. Αυτή ήταν και η στρατηγική μας από την αρχή. Βρεθήκαμε σε μια πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία μετά την κυκλοφορία του "Coal" και έπειτα υπήρξε και μια αμερικάνικη περιοδεία, η πρώτη μας headline περιοδεία στις Η.Π.Α.. Έπειτα, είχαμε μια περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία παρέα με τους Haken, οπότε θα έλεγα πως κρατήσαμε τους εαυτούς μας αρκετά απασχολημένους. Ο τελευταίος χρόνος ήταν σε μεγάλο βαθμό ένας χρόνος σύνθεσης τραγουδιών, με διάφορα τραγούδια να γράφονται εδώ κι εκεί.

Έχοντας ακούσει το "The Congregation" αρκετές φορές ήδη, η αρχική μου αίσθηση είναι πως η μετάβαση από το "Coal" σε αυτό είναι πιο ομαλή σε σχέση με την μετάβαση από το "Bilateral" στο "Coal". Συμφωνείς;
Ναι, θα έλεγα πως συμφωνώ, παρόλο που θεωρώ ότι η ατμόσφαιρα στα δυο άλμπουμ είναι αρκετά διαφορετική. Εξελισσόμαστε διαρκώς, αλλά πλέον με τρόπο που υποδεικνύει ότι είμαστε πιο αποφασισμένοι σχετικά με αυτό που θέλουμε. Στο "Bilateral" δεν ήμασταν και τόσο κατασταλαγμένοι, με αποτέλεσμα να δοκιμάζουμε τα πάντα. Αυτό το λάτρευαν μερικοί, αλλά όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο μου αρέσει να δημιουργώ μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια ενός άλμπουμ. Σε αυτόν τον τομέα θεωρώ ότι το "Coal" και το "The Congregation" είναι περισσότερο όμοια. Διότι, το "Bilateral" πάει συνεχώς μπροστά και πίσω από το ένα στο άλλο, ενώ θα έλεγα πως και τα δυο άλμπουμ είναι αρκετά πιο μελαγχολικά από το "Bilateral". Κατά αυτή την έννοια, θα συμφωνούσα, αν και αισθάνομαι πως το "The Congregation" είναι ένα αρκετά πιο τεχνικό άλμπουμ σε σχέση με το "Coal", για παράδειγμα, ενώ το τελευταίο είναι πιο ατμοσφαιρικό.



Για να είμαι πιο ακριβής θα έλεγα πως το "The Congregation" κατά κάποιον τρόπο χτίζει πάνω στον χαρακτήρα που καθορίσατε με το "Coal". Θα έλεγες ότι αυτό ισχύει;
Ναι! Απόλυτα! Χτίζει, συνεχίζει από εκεί που σταματήσαμε, αλλά με μια νέα προσέγγιση και με περισσότερη δύναμη. Θα έλεγα πως το "Coal" είναι πιο σκοτεινό, αλλά το νέο άλμπουμ είναι πιο μελαγχολικό αν μπορώ να πω κάτι τέτοιο. Είναι αμφότερα πολύ επικεντρωμένα άλμπουμ, παρ' όλο που το "Coal" έχει ακραίες εκφάνσεις κι από τις δύο πλευρές, καθώς το να έχεις τόσο το "Contaminate Me" όσο και το "The Cloak" σε ένα άλμπουμ αποτελεί τεράστια διαφορά μεταξύ του στυλ των τραγουδιών. Τώρα, το νέο άλμπουμ είναι ακόμα πιο επικεντρωμένο, αλλά σίγουρα πιο κοντά στο "Coal" σε σχέση με το πόσο κοντά ήταν το "Coal" στο "Bilateral", θα συμφωνήσω με αυτό.

Ακόμα μια φορά -όπως ανέφερες- ο δίσκος χαρακτηρίζεται από μια γενικευμένη σκοτεινή αίσθηση, αν και λιγότερο από το “Coal”. Αισθάνεσαι πιο άνετα στη σκοτεινή πλευρά της μουσικής;
Ναι, πάντα! (γέλια) Στη μελαγχολική και σκοτεινή πλευρά... Κανονικά δεν είμαι ένας πολύ μελαγχολικός άνθρωπος, αλλά μου αρέσει περισσότερο η μελαγχολική μουσική. Δεν ξέρω γιατί... Όταν τα πράγματα γίνονται πολύ χαρούμενα μπορώ να το εκτιμήσω, αλλά δεν ανατριχιάζω, αν με καταλαβαίνεις. Νομίζω ότι έχω μια πολύ μελαγχολική πλευρά που αγγίζει, αλλά γενικά δεν είμαι μελαγχολικός τύπος. Θα με δεις κυρίως να χαμογελάω και να είμαι ευδιάθετος.

Τι κρύβεται πίσω από τον τίτλο του δίσκου; Δεν υπάρχει ομώνυμο κομμάτι, αλλά νομίζω αναφέρεται στους στίχους του "Down".
Με αυτό το δίσκο παλέψαμε πολύ στο να καταλήξουμε στον τέλειο τίτλο. Είχαμε περίπου 30 διαφορετικές προτάσεις. Ο λόγος που καταλήξαμε στο "The Congregation" είναι ότι καλύπτει περισσότερο το θέμα του δίσκου.

«Congregation» σημαίνει μια συνάθροιση ατόμων, αλλά μπορεί να θεωρηθεί επίσης η τυφλή προσκόλληση κάποιων ατόμων στο έργο κάποιων άλλων. Ακολουθούν το ρεύμα χωρίς να αναρωτιόνται για τίποτα ακόμα και αν αυτό είναι κάτι άσχημο, κάτι καταστροφικό… Πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να το ακολουθούν, επειδή είναι το πιο εύκολο και βολικό πράγμα να κάνουν. Μια ρηχή συνάθροιση...

Αλλά, δεν ηθικολογώ και θα μπορούσα να πω πως εν μέρει ανήκω σε αυτή τη μάζωξη... (γέλια) Κανείς δεν είναι τέλειος όσον αφορά αυτό το κομμάτι, καθώς όλοι σκέφτονται την προσωπική τους άνεση και στην σημερινή κοινωνία δεν μπορείς να έχεις ένοχη συνείδηση για κάτι που κάνεις, εκτός κι αν εμβαθύνεις σε αυτό. Αν, για παράδειγμα, τα ρούχα μας φτιάχνονται από παιδιά και η τροφή μας από κρέας τρομακτικά μεγάλης μαζικής παραγωγής της κρεατοβιομηχανίας. Είναι πολύ δύσκολο και εκεί εστιάζουν οι περισσότεροι στίχοι: πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώσεις αντιστεκόμενος σε μια τέτοια κοινωνία.

Ενδιαφέρον θέμα θα έλεγα... Κάτι άλλο που μου τράβηξε το ενδιαφέρον είναι οι ήχοι που χρησιμοποιείτε στα πλήκτρα, που φαίνονται διαφορετικοί από ότι συνήθως... ίσως λίγο πιο προσανατολισμένα σε synth. Μπορείς να με διαφωτίσεις λίγο επ' αυτού;
Ενδιαφέρομαι ολοένα και περισσότερο σε παλιομοδίτικους συνθετικούς ήχους από επεξεργαστές. Δεν είμαι οπαδός της αντιγραφής κι όποτε παίζω πλήκτρα, λίγοι ήχοι μου ακούγονται πειστικοί, πέρα από τους synth ήχους, οι οποίοι φτιάχτηκαν εξαρχής γι' αυτόν τον σκοπό.

Έτσι, χρησιμοποιώ πολλά αναλογικά synth και διαφορετικά εφέ -βασικά για κιθάρα-, οι οποίοι διαμορφώνουν τον ήχο μου από το μηδέν και ξοδεύω πολύ χρόνο να τον κάνω όσο το δυνατόν πιο προσωπικό. Είμαι σε πιο industrial διάθεση αυτό τον καιρό με ιδιαίτερα στην πιο σκληρή, άγρια, συνθετική πλευρά της. Αλλά και πάλι όλα γίνονται πολύ οργανικά, από τη στιγμή που περνά τα πάντα μέσα από πολλά διαφορετικά αναλογικά εφέ.



Διακρίνω μια χορευτική διάθεση στη ραχοκοκαλιά μερικών κομματιών; Δεν ξέρω αν είναι ο ρυθμός ή ο ήχος των synth, αλλά έχω αυτή την αίσθηση όταν ακούω τον δίσκο...
(γέλια) Θα έλεγα ότι αν και είναι ο πιο τεχνικός δίσκος που έχουμε κάνει μέχρι τώρα, νομίζω ότι είναι και ο πιο πιασάρικος. Επειδή υπάρχουν «some ass-shaking, sexy sounds». (πολλά γέλια)...  Έχεις δίκιο πραγματικά. Μου αρέσει κάπως αυτό. Δεν είναι όλα τα κομμάτια έτσι, μερικά όμως το έχουν. Μάλλον έχει να κάνει και με την ταχύτητα των κομματιών, παίζουμε γύρω στα 135 - 140 bpm, οι οποίες είναι τυπικές χορευτικές ταχύτητες.

Χρησιμοποιείς αρκετά κοφτά riff, παράξενους ρυθμούς και χαρακτηριστικές φωνητικές μελωδίες. Θα μπορούσαν αυτά τα τρία στοιχεία να θεωρηθούν σαν σήμα κατατεθέν για σας;
Εν μέρει... Είναι μέρος της έκφρασής μας... Αλλά δεν έχουμε πολλούς περίεργους ρυθμούς, είναι κυρίως 4/4 σε όλο τον δίσκο, αλλά παιγμένο με έναν αρκετά περίπλοκο τρόπο. (γέλια)

Είναι κάποια κομμάτια που έχουν περίεργους ρυθμούς, αλλά τα περισσότερα που θα νόμιζες ότι έχουν, δεν το κάνουν. Για παράδειγμα το "The Third Law" (σ.σ. το δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ που είχα ακριβώς στο μυαλό μου) είναι όλο 4/4, απλά παίζεται με συγκοπές ενώ παράλληλα παίζουμε πολύ στις 15ες, κάτι που δεν είναι και τόσο τυπικό.

Θα έλεγα ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι πολύ ρυθμικός και υπάρχουν πολλές φωνητικές γραμμές, πολλά φωνητικά. Αν μπορώ να το πω, νομίζω ότι αυτό που κυρίως κάνουμε είναι να συνδυάζουμε λίγο περιέργους ρυθμούς με πολύ ατμοσφαιρικές και αργές φωνητικές γραμμές. Αλλά δεν θα θεωρούσα την μουσική μας djent ή κάτι παρόμοιο...

Όχι, με τίποτα. Είναι το "Flood" το νέο "Cloak"; Με την θετική έννοια, ότι είναι ένα πιασάρικο κομμάτι που ξεχωρίζει, όπως το "Cloak" στο "Coal".
Μου αρέσει κι εμένα αυτό το τραγούδι, αλλά κρίνοντας από όσα εισπράττω ως τώρα ο καθένας έχει διαφορετικό αγαπημένο κομμάτι. Πολλοί βρίσκουν καλύτερο το "Rewind". Επίσης, το πρώτο κομμάτι, το "The Price" είναι ένα από τα αγαπημένα. Νομίζω ότι εξαρτάται από το άτομο. Δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο κομμάτι θα ξεχωρίσει ιδιαίτερα για όλους, αλλά για κάποιους θα κάνει. Είναι αστείο το ότι όταν ακούνε τον δίσκο, σχεδόν όλοι έχουν διαφορετικά αγαπημένα κομμάτια. Πάντως, οι περισσότεροι αναφέρουν το "Rewind".

Μου αρέσει αρκετά και το "Down", το προτελευταίο του δίσκου. Βασίζεστε σε κάποια κριτήρια για να τοποθετήσετε τα κομμάτια στον δίσκο;
Δοκιμάζω πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς ώσπου ξαφνικά κάτι φαντάζει σωστό και το κρατάω. Οι μεταβάσεις είναι πολύ σημαντικές για μένα, η σειρά που θα τοποθετηθούν τα κομμάτια και πως ταιριάζουν μεταξύ τους. Σπαταλάω πολύ χρόνο σε αυτό μέχρι να γίνει σωστά.

Το φαντάζομαι. Μπορεί να είναι πονοκέφαλος...
Απολύτως! Γιατί υπάρχουν εκατομμύρια συνδυασμοί. Τα πιο σημαντικά θα έλεγα πως είναι το πρώτο, το τρίτο και το τελευταίο κομμάτι... (γέλια) Τα ενδιάμεσα, μπορείς να τα τοποθετήσεις με μεγαλύτερη ελευθερία. Στην ουσία, το πιο σημαντικό είναι το πρώτο. Ο λόγος που διαλέξαμε το "The Price" είναι επειδή δείχνει κατά ένα τρόπο μια νέα και φρέσκια πλευρά των Leprous. Είναι σίγουρα μια πολύ διαφορετική έναρξη από τους προηγούμενους δίσκους μας και πολύ πιο ρυθμικός και ξερός ως ήχος. Δεν λέω ότι είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, αλλά θέλαμε να είναι η πρώτη εντύπωση.

Σχεδόν κάθε τίτλος σας είναι μια λέξη. Γιατί; Δεν σας αρέσουν οι περίπλοκοι τίτλοι;
(γέλια) Είναι πολύ πιο πιασάρικο να πεις «Το επόμενο κομμάτι μας είναι το "Flood"», για παράδειγμα, παρά "The First Of The...". Δεν ξέρω... Απλά μου αρέσουν τα πράγματα να είναι άμεσα και με νόημα και μου αρέσει όταν τα πράγματα είναι ανοιχτά σε ερμηνείες. Επίσης, οι τίτλοι με τους οποίους δουλεύουμε είναι του στυλ "Nice"... Αυτό είναι το στυλ μας, ίσως το αλλάξουμε αργότερα, αλλά μου αρέσει.



Μπορείς να μας εξηγήσεις λίγο τους στίχους του δίσκου; Ποιά είναι τα βασικότερα θέματα με τα οποία καταπιάνεστε στα κομμάτια;
Αναφέρθηκα σε αυτό όταν μίλησα για τον τίτλο του δίσκου, αλλά αν χρειαζόταν να πω κάτι πιο συγκεκριμένο, θα έλεγα ότι όλοι οι στίχοι αναφέρονται σε διαφορετικά πράγματα, είτε σε κοινωνικό επίπεδο είτε σε προσωπικό. Αυτή τη φορά είναι κυρίως σε κοινωνικό.

Το "The Flood" για παράδειγμα αφορά το να δέχεσαι βοήθεια και υποστήριξη όταν κάνεις κάτι που στο μυαλό σου δεν μοιάζει να είναι το σωστό. Είναι ακριβώς το αντίθετο από το να σε παρατάνε όταν κάνεις αυτό που φαντάζει σωστό. Το οποίο ταιριάζει στην σημερινή κοινωνία. Δεν είναι όλα έτσι, αλλά τραβώντας το λίγο στα άκρα -κάτι που οφείλει να κάνει η τέχνη, να τοποθετεί τα πράγματα στην κόψη του ξυραφιού- έτσι αισθάνομαι.

Για παράδειγμα, ένα κομμάτι όπως το "Rewind" είναι αρκετά ευθύ, μιλάει για τα μαζικά απόβλητα και τη μαζική παραγωγή και το να έχεις μια εικόνα γύρω από το τι προέρχεται από το ένα και το άλλο και να μην σπαταλάς πράγματα. Στον κόσμο που ζούμε σήμερα, δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο την σπατάλη πόρων. Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, χρησιμοποιούμε όλους τους πόρους  μας σε λίγο περισσότερο από μισό χρόνο και μετά ξεκινάμε την έρευνα. Αυτό γίνεται γιατί όλοι -ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο- καταναλώνουν και απορρίπτουν υπέρ του δέοντος.

Αυτό αφορά το συγκεκριμένο τραγούδι, ενώ υπάρχουν τραγούδια όπως το "Lower" με περισσότερο post-apocalyptic ύφος, το πως δηλαδή θα είναι τα πράγματα εάν όλο αυτό συνεχιστεί για πολύ Αυτό πραγματεύονται οι στίχοι του τελευταίου τραγουδιού.

Πρόκειται για ένα πιο πολιτικό άλμπουμ σε σχέση με το παρελθόν, εάν μπορώ να το διατυπώσω κατ' αυτόν τον τρόπο. Φαντάζομαι ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθείς ότι αυτοί που γράφουν τους στίχους ανήκουν πολιτικά στην αριστερά (γέλια).

Θα ήθελα να μάθω επίσης πως καταλήξατε σε αυτό το περίεργο, αλλά πραγματικά όμορφο και ενδιαφέρον εξώφυλλο του άλμπουμ...
Το εξώφυλλο αποτελεί κι αυτό μέρος της διατύπωσης της ίδιας ιδέας στην πραγματικότητα. Πρώτα θα σου πω πως καταλήξαμε να έχουμε το συγκεκριμένο εξώφυλλο.  Απευθυνθήκαμε σε διάφορες ιστοσελίδες καλλιτεχνών, τους οποίους είτε είχαμε ακούσει είτε γνωρίζαμε και κατόπιν βρήκαμε τον Nihil μέσω κοινού φίλου που μας μίλησε για εκείνον. Τσέκαρα την ιστοσελίδα του και είδα το συγκεκριμένο έργο με τα ενωμένα μέλη από έμβρυα μόσχου. Αμέσως σκέφτηκα ότι αυτή είναι η τέλεια αναπαράσταση για το άλμπουμ.

Κατόπιν απευθύνθηκα στον προηγούμενο σχεδιαστή των εξωφύλλων μας, Jeff Jordan, και του είπα ότι ήθελα κάτι στο ίδιο ύφος με το συγκεκριμένο που του έστειλα. Ξέρεις, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό με τους καλλιτέχνες, να λες δηλαδή «κάνε κάτι σχεδόν όπως αυτό που ένας άλλος καλλιτέχνης έχει ήδη κάνει». Ήταν δύσκολο για εκείνον να το αφομοιώσει, γιατί είναι διαφορετικού ύφος σε σχέση με αυτά που συνήθως κάνει. Τότε σκέφτηκα «γιατί να μην ρωτήσω τον ίδιο τον Nihil», τον ρώτησα και ήταν πολύ πρόθυμος να το κάνει εκείνος. Μετά η διαδικασία προχώρησε πολύ γρήγορα, καθώς το έργο υπήρχε ήδη και απέμενε για γίνει ο χρωματισμός.

Η σημασία πίσω απ’ το εξώφυλλο είναι να φανεί η καταστροφή και η παραμόρφωση που μπορεί να επιφέρει για παράδειγμα η μαζική παραγωγή και η υπερβολική κατανάλωση. Είναι ένα ενοχλητικό εξώφυλλο, αλλά αυτό είναι και το βασικό του νόημα. Μπορεί φυσικά να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους, που είναι και το ζητούμενο στην τέχνη κατά την γνώμη μου. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να το δεις.

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το πως όλα περιστρέφονται γύρω από το βασικό θέμα του άλμπουμ...
Όλα συνδέονται, οι στίχοι, ο τίτλος και το εξώφυλλο.

Αλλά όχι με προφανή τρόπο. Πρέπει κανείς να εντρυφήσει για να το καταλάβει.
Ακριβώς.

Σε είδα να παίζεις ζωντανά με τους Emperor και φάνηκε ότι πραγματικά το απολάμβανες. Πώς ήταν για εσένα αυτή η εμπειρία; Πιστεύεις ότι η συμμετοχή σου στην περιοδεία των  Emperor είχε κάποιον αντίκτυπο στην δημιουργία του "The Congregation";
Όχι, δεν είχε κανέναν αντίκτυπο γιατί αυτά που έπαιζα το καλοκαίρι ήταν πολύ-πολύ απλό υλικό από τις αρχές των '90s, σε στυλ δυο-τρεις συγχορδίες για ένα τραγούδι με χορωδιακό ήχο και πάρα πολύ reverb and delay. Σέβομαι πραγματικά την δουλειά των Emperor γιατί τότε ήταν πρωτοποριακή. Έθεσε όντως τις βάσεις για πολλές άλλες μπάντες.

Το να παίζω μαζί τους ήταν πολύ διασκεδαστικό για μένα, καθώς είναι πολύ ευκολότερο σε σχέση με μια συναυλία των Leprous όπου έχω πολύ πιο μεγάλο ρόλο. Αλλά γενικά, δεν είχε κάποιον άμεσο αντίκτυπο στη σύνθεση των τραγουδιών.



Σκεφτόμουν απλά ότι επισκεπτόμενος εκ νέου ένα άλμπουμ από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ίσως επανέφερε στην μνήμη σου κάποια πράγματα και κατ' επέκταση αποτέλεσε κάποια έμπνευση...
Όταν ήμουν πιο νέος όντως εμπνεύστηκα από τους Emperor, αλλά περισσότερο από τις μετέπειτα δουλειές τους και όχι από τις πρώτες. Ποτέ δεν ήμουν θιασώτης του παλιού υλικού. Αυτήν την περίοδο, ήταν πολύ κοντά σε εμένα ώστε να αντλήσω έμπνευση. Είναι όμως πολύ ωραίοι τύποι για να παίζεις μαζί, οπότε είχε πολύ πλάκα. Ήταν μια πολύ καλή καλοκαιρινή δουλειά.

Συμμετείχες σε μία ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα περιοδεία, με τους Haken στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πώς ήταν; Ποιά η γνώμη σου για εκείνους και την μουσική τους;
Είναι πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι. Από τος πιο ωραίους τύπους που έχω περιοδεύσει. Πλέον θεωρούμαστε και πολύ καλοί φίλοι. Μουσικά, απολαμβάνω πραγματικά την προσέγγισή τους στο prog, αναμιγνύουν πολλά διαφορετικά προοδευτικά στυλ που εκτιμώ αρκετά όλα αυτά τα χρόνια. Εκτιμώ ιδιαίτερα τους Haken σαν συγκρότημα και ακόμη περισσότερο σαν ανθρώπους. Είναι πολύ καλά παιδιά.

Όπως ίσως έχεις παρατηρήσει, δεν έχω χρησιμοποιήσει ακόμη την λέξη «progressive», καθώς την τελευταία φορά του είχαμε μιλήσει δεν σου άρεσε και τόσο...
(Γέλια) Κοίταξε, πλέον έχω μια πιο χαλαρή σχέση με την λέξη. Αν και εξακολουθώ να μην ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα για τις ταμπέλες και τα ιδιώματα, καταλαβαίνω φυσικά ότι αυτό πρέπει να γίνεται γιατί δεν είναι εύκολο το να περιγράφεις. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν αντλώ έμπνευση από πολλές prog μπάντες. Εμπνέομαι περισσότερο από διαφορετικά πράγματα και ίσως αυτός είναι ο λόγος που συμβαίνει αυτό, αλλά εξακολουθώ να νιώθω πολύ άνετα ως μέλος της σκηνής, καθώς είναι πολύ ανοιχτόμυαλη σε σχέση με πολλές άλλες. Το κοινό της συχνά εκτιμά τις προκλήσεις και την πραγματική σκέψη.

Μου αρέσει η prog σκηνή, αλλά ο λόγος που δεν ακούω πολύ prog μουσική πια είναι ότι βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό που κάνω. Είναι σαν να κρίνει ένας υδραυλικός την δουλειά ενός άλλου υδραυλικού. Σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο όταν ακούω prog metal και τέτοια πράγματα, γιατί είναι πολύ οικεία σε εμένα. Ακούω κάτι και λέω «α, χρησιμοποίησε αυτό το παλιό κόλπο» (γέλια).

Νομίζω τελικά ότι μία από τις κυριότερες εμπνεύσεις μου για την δημιουργία αυτού του άλμπουμ -που πιθανόν είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθείς- θα έλεγα ότι ήταν οι Massive Attack, γιατί έχουν την ικανότητα να χτίζουν ένα τραγούδι γύρω από ένα-δυο θέματα και μετά να συνεχίζουν να προσθέτουν χωρίς να επαναλαμβάνονται - αυτό είναι κάτι που πραγματικά θαυμάζω. Πρέπει όντως να εστιάζεις σε μια-δυο ιδέες με κάποιον τρόπο, ενώ στην prog μουσική φαίνεται ότι ρίχνεις πάρα πολλά πράγματα σε ένα τραγούδι, κάτι που δεν εκτιμώ πλέον και τόσο.

Αρκετά ξεκάθαρο... Λαμβάνοντας υπόψη ότι παίζετε απαιτητική μουσική χωρίς στεγανά, είσαι ικανοποιημένος με το πώς εξελιχθήκατε τα τελευταία χρόνια, τόσο μουσικά όσο και επαγγελματικά σαν μπάντα;
Είμαι πολύ ικανοποιημένος με το πώς εξελισσόμαστε, επειδή είναι σταδιακή η εξέλιξη, δεν κάναμε δηλαδή τεράστια βήματα. Μου αρέσει αυτό, να παίρνουμε το χρόνο μας να εκτιμήσουμε τα πράγματα και να νιώθουμε όταν κοιτάμε πίσω ότι έχουμε βελτιωθεί αρκετά σαν μουσικοί, αν και δεν το κάνουμε και πολύ πλέον αυτό. Ειδικά, όσον αφορά τη σύνθεση, αισθάνομαι πολύ πιο σίγουρος σε σχέση με πριν τέσσερα χρόνια. Οπότε, αυτό θεωρώ πως είναι ένα κομμάτι που πιστεύω έχουμε εξελιχθεί αρκετά.

Ποιά θα είναι τα επόμενα βήματα των Leprous ή ο νέος στόχος της μπάντας με το "The Congregation" στα επόμενα χρόνια;
Ελπίζω αυτή τη φορά να ανεβήκαμε περισσότερα από ένα σκαλιά. Θα είμαι ευχαριστημένος να έχουμε πηδήξει κάποια, να έχουμε κάνει ένα άλμα (γέλια), γιατί γίνεται πολύ κουραστικό να πρέπει να δουλέψεις τόσο πολύ πέρα από τη μπάντα. Ειδικά για μένα που γράφω όλη τη μουσική και εκτός αυτού έχω και έναν πιο διαχειριστικό ρόλο στη μπάντα. Σχεδόν ποτέ δεν έχω ελεύθερο χρόνο, οπότε σε αυτό ελπίζω πλέον. Το βλέπω να έρχεται, γιατί είμαστε σε καλή κατάσταση οικονομικά, αφότου κλείσαμε μια περιοδεία. Ακόμα έχουμε κάποια χρωστούμενα από το παρελθόν, αλλά μετά από αυτή την περιοδεία θα αρχίσουμε να βγάζουμε χρήματα από τη μπάντα. Δεν γράφω μουσική για να βγάζω λεφτά, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω να αφιερώνω τόση πολλή ενέργεια στην μπάντα, να δουλεύω 100% πάνω σε αυτό, για πολλά χρόνια, αν με καταλαβαίνεις. Όχι σύντομα, αλλά σε ένα, δυο, ίσως και τρία χρόνια θα μπορώ -σε έναν μεγαλύτερο βαθμό- να ζω από τη μουσική. Θα είναι μια πολύ ενεργή περίοδος για μας τώρα, θα κάνουμε πολλές περιοδείες, θα προωθήσουμε πολύ το δίσκο και θα επιχειρήσουμε να ακουστούμε σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό γίνεται.

Από την πλευρά μου, εύχομαι να το πετύχετε, γιατί θεωρώ πως το αξίζετε.