Συνέντευξη Threshold

Οι Threshold είναι μια από αυτές τις μπάντες που οφείλεις να σέβεσαι. Για σχεδόν 20 χρόνια υπηρετούν το progressive metal προσφέροντας σπουδαία άλμπουμ και κρατώντας χαμηλό προφίλ. Τώρα, πραγματοποιούν ένα εντυπωσιακό comeback με το ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους, "March Of Progress", και ο κιθαρίστας / κύριος συνθέτης Karl Groom μας μιλάει για αυτό, για την επιστροφή του Damian Wilson, τον αδικοχαμένο Mac και αρκετά άλλα ενδιαφέροντα θέματα, γύρω από τη σπουδαία αυτή μπάντα.

Γεια σου Karl! Είμαι πραγματικά χαρούμενος, μετά από τόσα χρόνια ως οπαδός των Threshold, που έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σου.
Ελπίζω να φανώ αντάξιος της προσμονής.

Πριν από όλα, θα πρέπει να σε συγχαρώ για το νέο άλμπουμ σας, το "March Of Progress". Είναι πραγματικά ένα υπέροχο άλμπουμ.
Σ' ευχαριστώ. Ήταν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αυτό που μεσολάβησε από την κυκλοφορία του "Dead Reckoning" και είναι ωραίο που το "March Of Progress" κυκλοφορεί επιτέλους.

Βεβαίως, η σημαντικότερη διαφοροποίηση έχει να κάνει με την επιστροφή του Damian Wilson πίσω από το μικρόφωνο. Ο Damian πάντα συσχετιζόταν με τους Threshold κατά κάποιο τρόπο, οπότε δεν αποτελεί και ιδιαίτερη έκπληξη το πόσο καλά ταιριάζει. Πες μας την ιστορία πίσω από την επιστροφή του.
Καθώς οι Threshold προετοιμάζονταν για τις πρώτες ημερομηνίας μας της "Dead Reckoning" περιοδείας του 2007, λάβαμε ένα μήνυμα από τον Mac στο οποίο ανέφερε πως δεν θα ερχόταν για τις εμφανίσεις στην Σλοβενία και στο Μόναχο. Με ελάχιστες μέρες περιθώριο, ήταν απαραίτητο να βρούμε έναν νέο τραγουδιστή και να μάθει 90 λεπτά μουσικής. Ευτυχώς, ο Damian ήταν στην περιοχή και είχαμε και μια περιστασιακή επικοινωνία. Άμεσα, αποδέχθηκε την πρόκληση και έβγαλε εις πέρας τις δύο εμφανίσεις, εν μέρει με τους στίχους γραμμένους σε κομμάτια χαρτί. Το περίεργο της υπόθεσης ήταν πως μπήκε κατευθείαν και τραγούδησε το "Sanity's End" σα να το είχε πει την προηγούμενη εβδομάδα. Υποθέτω πως ήταν πάντα το αγαπημένο του τραγούδι, αλλά δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε το πώς θυμήθηκε τους στίχους τόσο εύκολα. Μετά από αυτό, συμφωνήσαμε πως θα συνέχιζε για το κύριο μέρος της περιοδείας. Τώρα πλέον έχουμε δώσει περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ, τα τελευταία πέντε χρόνια.

Μην με παρεξηγήσεις, μου αρέσουν όλα τα άλμπουμ σας, αλλά το καινούργιο θεωρώ πως αποδίδει δικαιοσύνη για τον Damian, καθώς έχει τραγουδήσει στα λιγότερο αγαπημένα μου άλμπουμ κατά το παρελθόν. Νομίζω πως δεν τίθεται αμφιβολία πως αυτή είναι η καλύτερη δουλειά του με τους Threshold.
Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να έχουμε αγαπημένα άλμπουμ. Φυσικά, οι πρώιμες ηχογραφήσεις, συνθέσεις και ενορχηστρώσεις ήταν λιγότερο αναπτυγμένες τότε, αλλά το "Wounded Land" έχει μια «πληρότητα» ως άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος, που είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Τώρα, βλέπουμε τον Damian να αποδίδει στην μοντέρνα εποχή των Threshold και έκανε πράγματι εξαιρετική δουλειά.

Το άλμπουμ ξεκινάει με το πιο πιασάρικο τραγούδι, το "Ashes" που επίσης περιέχει την φράση «March of progress» που είναι ο τίτλος του άλμπουμ, καθιστώντας το κάτι σαν ομώνυμο τραγούδι. Έχω παρατηρήσει πως γενικότερα τοποθετείτε ένα πολύ πιασάρικο τραγούδι να ανοίγει τα άλμπουμ σας. Έχω δίκιο για αυτή την επιλογή σας;
Τείνουμε να κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, ως προς το είδος του τραγουδιού που θέλουμε για εναρκτήριο. Θα είναι, επίσης, το single, αφού πρώτα κάνουμε ένα edit στη διάρκειά του για να το περιορίσουμε κάτω από τα πέντε λεπτά. Προσωπικά, δε θεωρώ πως το η ταμπέλα progressive αποτελεί αρκετά καλή δικαιολογία για να έχεις κακές μελωδίες. Θέλω όλα μας τα τραγούδια να είναι πιασάρικα, αλλιώς δεν βρίσκω ιδιαίτερο ενδιαφέρον μόνο με τεχνικά μέρη. Η μελωδία και η ενορχήστρωση προηγούνται στους Threshold και το τραγούδι μπορεί να επεκταθεί από εκεί και πέρα.

Λοιπόν, αυτό το mid tempo, μελωδικό "Return Of The Thought Police" είναι φτιαγμένο για να γοητεύσει τους prog οπαδούς πάντως. Ο ενδιαφέρον τίτλος του με κάνει να αναρωτιέμαι με τι καταπιάνονται οι στίχοι...
Αυτό το τραγούδι ήταν το τελευταίο που έγραψα για το άλμπουμ και απλά ξεκίνησα να παίζω την κιθάρα πάνω σε ένα mid tempo ρυθμό στα τύμπανα. Αρχικά, σκεφτόμουν πως ακουγόταν σα να προέρχεται από κάποιο από τα πρώτα άλμπουμ των Threshold, αλλά κατέληξε στο να αναπτυχθεί σε κάτι αρκετά νέο για εμάς. Ποτέ δεν ξεκινάω προσπαθώντας να γράψω κάποιο συγκεκριμένο τύπο τραγουδιού και είναι πάντα ωραίο να βλέπεις τι προκύπτει φυσικά, την κάθε δεδομένη στιγμή. Νομίζω πως το "Thought Police" κατά κάποιο τρόπο παραπέμπει σε μερικά από τα θέματα που καλύφθηκαν στο "Subsurface". Οι άνθρωποι που είναι στην εξουσία προσπαθούν έξυπνα να δημιουργήσουν παραμέτρους μέσα στις οποίες θα σκέφτονται οι άλλοι και να τους περιορίσουν την ελευθερία της σκέψης χωρίς να το καταλάβουν.

Οι στίχοι είναι και πάλι γραμμένοι από τον Richard; Έχουν να κάνουν και με τις πνευματικές του ανησυχίες; Πάντα μου άρεσαν οι στίχοι σας και θαύμαζα το γεγονός πως είναι ανοιχτοί σε ερμηνείες.
Ο Richard έγραψε τους στίχους στα τραγούδια που έγραψα εγώ τη μουσική, αλλά επίσης ο Pete και ο Damian συνεισέφεραν στις δικές τους συνθέσεις. Νομίζω πως ο Richard πάντα κοιτάζει τα πράγματα από μια πνευματική ματιά, αλλά αυτή τη φορά μιλάει για τους κύκλους της ζωής. Μπορείς να δεις τα σχόλιά του στο trailer για το άλμπουμ που βγάλαμε στο youtube, αλλά ουσιαστικά γράφει αναφορικά με το να επενδύεις χρόνο και κόπο στο να χτίζεις κάτι και μετά να το βλέπεις να χάνεται λόγω αδιαφορίας. Υπάρχουν, βέβαια, πιο συγκεκριμένα θέματα γύρω από κάθε τραγούδι. Ο Pete έγραψε ένα τραγούδι που αναφέρεται στον πρώην τραγουδιστή των Threshold, τον Mac και επίσης ένα που αφορά τον εαυτό του και την είσοδό του στη μπάντα.

Ένα τραγούδι που πραγματικά ξεχωρίζει κατά την άποψή μου είναι το "Don't Look Down". Σπουδαίο ρεφρέν και μια γέφυρα μετά το solo που μπορεί να αποτελεί πολύ ωραίο sing along σημείο σε μελλοντικές συναυλίες.
Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, καθώς πραγματικά αναμιγνύει το πιασάρικο chorus με τα progressive στοιχεία. Αν το κόβαμε, κρατώντας μόνο το verse και το chorus υποθέτω ότι θα μας κατηγορούσες ότι γίναμε λίγο pop, αλλά ποτέ δεν θεωρήσαμε ντροπή το να φτιάξουμε μια ευκολομνημόνευτη μελωδία. Αυτό το τραγούδι συντέθηκε κατά μεγάλο ποσοστό, στη σειρά που το ακούς, οπότε ήταν ο σκοπός μας να καλύψουμε το πλήρες εύρος του τι είναι οι Threshold.

Γενικότερα, ποιες βασικές μουσικές διαφορές θα επεσήμανες μεταξύ του "March Of Progress" και των προηγούμενων δουλειών σας, ειδικά του "Dead Reckoning";
Η προφανής διαφορά, αυτή τη φορά, είναι τα φωνητικά του Damian. Η διαφορά στον τόνο της φωνής του ανάγει σε μια τελείως νέα εμπειρία το γράψιμο και την ηχογράφηση. Επίσης, θα έλεγα πως το "March Of Progress" παραθέτει πολύ περισσότερες -όσον αφορά στο progressive– επιρροές.

Θεωρώ πως όλα αυτά τα χρόνια υπήρξατε οι αδικημένοι της φάσης και τρόπον τινά ήρωες του progressive metal στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ήσασταν εκεί όταν κανείς δεν ενδιαφερόταν για αυτό το είδος και έχετε επηρεάσει ή με τον τρόπο σας επέμβει σε άλλες μπάντες χωρίς ποτέ να πάρετε την αναγνώριση που θα έπρεπε. Μήπως ήρθε τώρα η ώρα να πάρετε κάτι από αυτό που αξίζετε;
Θα έλεγα πως αμφιβάλλω για αυτό, αλλά πάντα βρίσκαμε τον δικό μας δρόμο και δεν ακολουθούσαμε μόδες. Οι Threshold δεν φτιάχτηκαν ποτέ με σκοπό να επιτύχουν τις μέγιστες δυνατές πωλήσει και μορφοποιήθηκαν με βάση την αγάπη για τη μουσική. Είχαμε κάποια καλά επίπεδα πωλήσεων άλμπουμ και είχαμε την τύχη να περιοδεύσουμε πολύ. Ας πούμε πως αν κάποια μπάντα σε αυτό το είδος θέλει να βγάλει λεφτά, θα την συμβούλευα να βρει και μια δουλειά εκτός μουσικής. Ό,τι κάνεις γύρω από τη μουσική αυτές τις μέρες έχει το κόστος του, αλλά η ανταμοιβή είναι η χαρά του να δημιουργείς κάτι που εμπνέει τους άλλους.

Πέραν των Threshold, είσαι αρκετά διάσημος για τις παραγωγές σου και ειδικά για τον σημαντικό ρόλο που είχες στον ήχο και συνεπώς στην επιτυχία των DragonForce. Πώς βλέπεις εσύ τον δικό σου ρόλο;
Αυτή είναι η καθημερινή δουλειά μου και πραγματικά πάντα απολαμβάνω τη διαδικασία ηχογράφησης. Ποτέ δεν μετάνιωσα που εγκατέλειψα την δουλειά μου στην κυβέρνηση για να γίνω παραγωγός, ακόμα κι αν το power metal είναι το πρώτο πράγμα με το οποίο θα ασχοληθώ Δευτέρα πρωί! Νομίζω πως η επιτυχία μου στο εν λόγω πεδίο οφείλεται στην προσέγγισή μου σχετικά με τους μουσικούς και τα συγκροτήματα. Βλέπω τον ρόλο του παραγωγού ως αυτού που θα κατευθύνει τον ήχο και το στυλ μιας μπάντας, παρά να τους λέει τι θα κάνουν. Θέλω να παίρνω το βέλτιστο από της δικής τους δημιουργίας και όχι να κάνω κάθε άλμπουμ που παράγω να ακούγεται σα να είναι δικό μου. Οι DragonForce έχουν υπάρξει μια τεράστια επιτυχία και έχω περάσει καλά δουλεύοντας με τον Herman και τον Sam ακόμα κι από τα πρώτα demos. Επίσης, έχουν πολύ ξεκάθαρη ιδέα για το πώς θέλουν να ακούγονται και ελπίζω να καταφέρνω να το κάνω πραγματικότητα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Επίσης, βρήκα εξαιρετική τη μίξη στο τελευταίο άλμπουμ των Arena. Ποιές θα έλεγες ότι είναι οι καλύτερες -ή έστω οι αγαπημένες- σου δουλειές, αναφορικά με το ρόλο σου ως παραγωγός;
Μάλλον, το μέγεθος της ικανοποίησης εξαρτάται από το ποσοστό της ανάμιξής μου. Η δουλειά αυτή μπορεί να είναι σκληρή αν μια μπάντα μου ζητήσει να κάνω μίξη σε κάτι που έχει ηχογραφηθεί άσχημα. Πάντα, βρίσκω ευχάριστο το να συνεργάζομαι με τους Αυστριακούς, Edenbridge, καθώς έχουμε μια καλή εργασιακή σχέση με τον μηχανικό και το στούντιο στο οποίο ηχογραφούν. Τα δυο τελευταία άλμπουμ τους ήταν πολύ καλά. Οι Arena ήταν κάτι εύκολο για μένα, διότι ηχογράφησα τα drums και έκανα τη μίξη, αλλά ήμουν σε θέση να έχω έλεγχο της ηχογράφησης επίσης. Πολλά πράγματα έγιναν στον πάνω όροφο, στο στούντιο του Clive (σ.σ.: Nolan), με τον John (σ.σ.: Mitchell) να ηχογραφεί τις κιθάρες σπίτι του. Όλη η μπάντα έχει πολύ καλή αντίληψη γύρω από το πώς να ηχογραφεί.

Πίσω στους Threshold, οφείλω να πω πως το αγαπημένο μου άλμπουμ είναι το "Hypothetical", ενώ η πλειονότητα των οπαδών σας θα επέλεγε μάλλον το "Psychedlicatessen" και οι πιο νέοι οπαδοί φαίνεται να έχουν προτίμηση στο "Dead Reckoning". Στην πραγματικότητα, δεν έχετε κάποιο άλμπουμ που να μην αξίζει να αναζητήσει κανείς, αλλά θα ήθελες να μας πεις ποια θεωρείς τα πιο σημαντικά στην καριέρα σας ως τώρα; Και γιατί;
Πιστεύω πως πολλοί οπαδοί των Threshold ανακάλυψαν την μπάντα από το "Hypothetical" και ύστερα. Σε εκείνο το σημείο οι παραγωγές έγιναν πιο πολύπλοκες και η μπάντα είχε περισσότερη προβολή, λόγω της μεγαλύτερης δισκογραφικής. Για μένα, το καλύτερο άλμπουμ είναι το "Subsurface". Έχει σχεδόν την πληρότητα που ανέφερα προηγουμένως για το "Wounded Land" και παράλληλα, πολλά καλά τραγούδια. Η περιοδεία ήταν και η τελευταία του Nick και περάσαμε πάρα πολύ καλά.

Τώρα, κάθε φορά που πρέπει να βγάλετε ένα single ή ένα video clip χρειάζεται να μικρύνετε τη διάρκεια του εκάστοτε τραγουδιού. Σκεφτήκατε ποτέ να γράφετε εξαρχής μικρότερα τραγούδια, μιας και έχετε πολλές πιασάρικες μελωδίες και ιδέες;
Ποτέ δεν έχω μια προαποφασισμένη ιδέα για το πόσο μεγάλο σε διάρκεια θα πρέπει να είναι ένα τραγούδι κατά τη σύνθεση. Με την ίδια λογική, δε θα προσπαθούσα ποτέ να γράψω μουσική με ένα συγκεκριμένο στυλ κατά νου. Το να έχουμε εκφραστική ελευθερια στην μουσική και τις ενορχηστρώσεις, χωρίς κανένα περιορισμό ήταν πάντα μια ευλογία στους Threshold και η Nuclear Blast συνεχίζει να μου επιτρέπει να έχω τον έλεγχο, αναφορικά με το τι θεωρώ καλύτερο για την μπάντα. Φυσικά, ένα single πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα συγκεκριμένο format, οπότε αυτό είναι ένας περιορισμός. Όμως, αυτό το βλέπω μόνο ως μια αγγελία για το πραγματικό προϊόν, οπότε δε με νοιάζει και τόσο.

Πάντα είχα σε μεγάλη εκτίμηση το χαμηλό προφίλ που κρατάτε όλα αυτά τα χρόνια και πρέπει να σου πω πως αντιμετωπίσατε το θέμα της απώλειας του Mac με ιδιαίτερο σεβασμό, χωρίς να προσπαθήσετε να επωφεληθείτε από αυτή την κατάσταση. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που έφυγε ο Mac. Θα ήθελες να μοιραστείς μερικές σκέψεις γύρω από αυτό;
Είναι ακόμα κάτι πολύ στενάχωρο, παρόλο που είναι σχεδόν ένας χρόνο από τη μέρα που μας άφησε. Στην πραγματικότητα, δεν είχα κανένα νέο από αυτόν ξανά και η τελευταία φορά που ήμασταν μαζί ήταν για την μαγνητοσκόπηση του προωθητικού video για το "Dead Reckoning" στην Λειψία το 2007. Το να μην μπορώ να καταλάβω τους λόγους για τους οποίους έφυγε και έχασε κάθε επαφή μετά από τόσα χρόνια που περάσαμε μαζί ήταν σκληρό. Έμενε σπίτι μου όταν ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο και θεωρώ πως τα πηγαίναμε καλά. Συχνά τον σκέφτομαι και φυσικά ακόμα περισσότερο καθώς κάνουμε το πρώτο μας άλμπουμ μετά την δική του εποχή.

Ποιό πιστεύεις ότι ήταν το στοιχείο που έκανε τη φωνή του Mac τόσο μοναδική και τόσο αγαπητή από τους οπαδούς σας; Θα ήταν ακόμα ανοιχτή η πόρτα των Threshold πιστεύεις αν δεν είχε «φύγει»;
Η φωνή του Mac ήταν μοναδική ως προς τον τόνο, αν και πρέπει να πω πως κανένας τραγουδιστής από όσους έχω γνωρίσει δεν ήταν χωρίς τα δικά του προβλήματα. Τοποθετούταν κάπου μεταξύ του Damian και του Glynn και είχε ιδιαίτερο χαρακτήρα στις ζωντανές εμφανίσεις. Ήρθε στο συγκρότημα σε μια εποχή που λαμβάναμε περισσότερη προώθηση και προσεγγίζαμε μεγαλύτερο κοινό. Επίσης, ηχογράφησε πέντε στούντιο άλμπουμ, ένα DVD και πολλά CD για το fan club. Λάτρευα τη φωνή του, αλλά μας κρέμασε πολύ άσχημα κατά καιρούς. Είναι πολύ δύσκολο να προγραμματίσεις περιοδείες και να τους έχεις όλους διαθέσιμους, που πρέπει να ξέρεις ότι θα εμφανιστούν.

Έχετε ένα πολύ δυνατό και στέρεο rhythm section εδώ και χρόνια με τον Steve Anderson στο μπάσο και τον Johanne James στα drums. Λατρεύω το παίξιμο του Johanne, είναι τόσο groovy. Αναλογιζόμενος ότι η μουσική είναι κατά βάση δικιά σου και του Richard, ποια είναι η συνεισφορά τους στον ήχο των Threshold;
Πάντα ηχογραφούμε ολοκληρωμένα demos και δημιουργώ τα drums ως μέρος της σύνθεσης ενός τραγουδιού. Θέλω ο Johanne να ξέρει ακριβώς τι σχεδίασα από την αρχή, διότι τα drums έχουν τεράστια επιρροή στην τελική μορφή της σύνθεσης. Τότε, αυτός μαθαίνει τα μέρη, αλλά ξέρει πως είναι πάντα ελεύθερος να προσθέσει ή να αλλάξει μέρη όταν έχει τις κατάλληλες ιδέες. Ακόμα κι όταν απλά παίζει τα μέρη του, πραγματικά προσθέτει πολλά στην ηχογράφηση. Ο Steve έχει λίγο διαφορετικό ρόλο, καθώς χρησιμοποιούμε πιο απλό οδηγό και πρέπει να σκεφτεί τα δημιουργικά μέρη.

Μήπως έτυχε να ακούσεις το άλμπουμ του Damian με τους Headspace; Θεωρώ πως είναι εκπληκτικό και δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω από το να έχω δυο τόσο σπουδαία άλμπουμ με τον Damian στα φωνητικά. Θεωρείς καλό το γεγονός πως τα δύο άλμπουμ κυκλοφορούν με μόλις τρεις μήνες διαφορά;
Δεν έχω ακούσει το άλμπουμ του Damian ακόμα. Το ζήτησαν κατά την ηχογράφηση του "March Of Progress", αλλά η υπόλοιπη μπάντα δεν τον εμπιστεύτηκε να το έχει πριν κυκλοφορήσει. Ξέρω πάντως το EP τους πριν μερικά χρόνια.

Οπότε, τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Threshold; Εκτεταμένες περιοδείες ίσως; Τι πρέπει να περιμένει ο κόσμος από τις εμφανίσεις σας;
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα περιοδεύσουμε για λίγο καιρό, καθώς κάποια μέλη της μπάντας έχουν κλείσει αυτό το χρόνο με τα project τους. Ελπίζω, να κάνουμε μια "March Of Progress" περιοδεία στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους. Περάσαμε πολύ καιρό στο δρόμο περιοδεύοντας για το "Dead Reckoning" και αυτό βοήθησε στο να δέσει το νέο lineup καλά. Το επόμενο που θέλω είναι να διασφαλίσω πως δεν θα υπάρξει αντίστοιχα μεγάλο κενό μέχρι το επόμενο στούντιο άλμπουμ. Ίσως το μεγαλύτερο κενό μεταξύ δυο δίσκων το ακολουθήσει το μικρότερο. Αναφορικά με άλλα projects αυτά που θα ήθελα να πραγματοποιηθούν είναι ένα live DVD και ένα νέο ακουστικό άλμπουμ για το fan club. Φυσικά, υπάρχουν ιδέες προς το παρόν και χρειαζόμαστε και την έγκριση της εταιρείας.

Τι θυμάσαι από την εμφάνισή σας στην Λάρισα, εδώ στην Ελλάδα; Οι περισσότεροι οπαδοί σας -εμού συμπεριλαμβανομένου- δεν μπορούσαν να έρθουν να σας δουν εκεί. Να περιμένουμε επιτέλους μια επίσκεψη στην Αθήνα;
Θα ήθελα σίγουρα να έρθω για εμφανίσεις ξανά στην Ελλάδα. Είχαμε ένα υπέροχο, μεγάλο Σαββατοκύριακο στη Λάρισα και στην Λεπτοκαρυά για μπάνιο. Πρέπει να πω πως του Pete δεν του αρέσει το κολύμπι και κάθισε στην παραλία με τα ρούχα που βγαίνει επί σκηνής και τις μπότες και ήταν αστείο! Καθώς παίζαμε το βράδυ ο Δίας ήταν καθαρά ορατός πίσω από τη σκηνή και ήταν η τέλεια ατμόσφαιρα.

Τέλος, ως ενεργό μέλος της progressive rock/metal σκηνής, υπάρχει κάποια νέα μπάντα που άκουσες και σε εντυπωσίασε; Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι progressive μουσικοί δεν ακούνε progressive μουσική. Κι εσύ το ίδιο;
Είναι αλήθεια πως δεν είμαι και τόσο οπαδός του progressive metal στην υπέρ-τεχνική του πλευρά. Επίσης, το να ακούς διαρκώς το είδος σου, θα επηρεάσει και το συνθετικό σου στυλ, οπότε το αποφεύγω αυτό. Ξεκινήσαμε τους Threshold γιατί μας άρεσε το metal, αλλά παράλληλα θέλαμε καλύτερες μελωδίες. Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο οι Genesis έχουν ελευθερία στη δομή και ο Jon ήταν μεγάλος οπαδός των Rush. Ήταν τόσο απλό, όσο ήταν να πάρουμε όλα τα αγαπημένα μας στοιχεία και να αναμίξουμε για να ξεκινήσουμε. Πρόσφατα, ευχαριστήθηκα την ενασχόληση με άλμπουμ από τους My Dying Bride και τον Mike Oldfield. Νομίζω πως γενικά με ελκύει συνήθως ο πιο οργανικός ήχος, ο Αγγλικός ήχος.

Karl, σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Εύχομαι το "March Of Progress" να τύχει της αναγνώρισης που αξίζει ως άλμπουμ και εσείς αξίζετε ως μουσικοί.
Ευχαριστώ. Ελπίζω να πάρεις κάτι από το άλμπουμ.