Mike Mangini: «Δεν θα ήμουν στους Dream Theater αν δεν μου άρεσε το στυλ του Portnoy»

«Καλωσήρθες στον κόσμο μου» είναι οι πρώτες του λέξεις καθώς με υποδέχεται στο backstage δωμάτιό του. Είναι ένα ηλιόλουστο αλλά παγωμένο απόγευμα στη Στοκχόλμη (Σουηδία), μια από τις τριάντα στάσεις της "Images, Words & Beyond" περιοδείας των Dream Theater που γιορτάζει την 25η επέτειο του πιο ιστορικού τους άλμπουμ, "Images And Words". Την προηγούμενη νύχτα, η μπάντα είχε παίξει στο Gothenburg και ο Mike ήταν περίεργος να μάθει πώς μου φάνηκε το show, πριν καν αρχίσω με τις ερωτήσεις μου. Κυρίες και κύριοι, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες, παθιασμένους και το σημαντικότερο, πιο ειλικρινείς μουσικούς που έχω μιλήσει ποτέ, ο drummer των Dream Theater, Mike Mangini!

Έχω μια ερώτηση! Ξέρω πως έχεις ερωτήσεις για μένα, αλλά είναι ενδιαφέρον: Έχω αναπτύξει με τα χρόνια μια τεχνική που χρησιμοποιώ μύες τους οποίους δεν βλέπεις, στην άκρη του σώματός μου, οπότε δεν φαίνομαι και πολύ cool drummer. Δεν κάνω πολλά spin με τις μπαγκέτες ούτε μεγάλες κινήσεις. Οι rock drummers έχουν αυτό το εντυπωσιακό και φοβερό look που εύχομαι να είχα...

Λοιπόν, ο τρόπος που παίζεις μου φαίνεται φοβερός προσωπικά!

Σ’ ευχαριστώ! Ωστόσο, φαίνομαι πολύ ρομποτικός, ειδικά στα βίντεο, αλλά χτυπάω πολύ δυνατά και δεν φαίνεται καθόλου. Έχω επίσης μια ιδιαίτερότητα όπου τα κόκκαλα στα χέρια μου είναι μακρύτερα από το φυσιολογικό, οπότε έχω αναπτύξει μια τεχνική με τους καρπούς. Οπότε ορίστε η ερώτηση: χθες βράδυ, επειδή ένιωθα λίγο καλύτερα από τα τελευταία show, αφού δεν είχα πια κρύωμα, χτυπούσα πολύ, μα πολύ δυνατά. Μπορούσες να το καταλάβεις πόσο δυνατά χτυπιόντουσαν τα τύμπανα;

Πίστεψέ με, σίγουρα το ένιωσα. Το κατάλαβα στο στομάχι μου.

Ωραία!

Πραγματικά όμως αναρωτιέσαι;

Ξέρω, ξέρω, αλλά μια στο τόσο θα γράψω ένα ποστ για τεχνική και είμαι περίεργος για το τι σκέφτονται άλλοι drummers. Πολύ συχνά κόσμος κριτικάρει, το οποίο φυσικά είναι OK, αλλά κάποιοι λένε πως δεν χτυπάω δυνατά και σκέφτομαι πως δεν είναι με τα καλά τους, αλλά τώρα σκέφτομαι αυτό! Τα πεθαίνω στο χτύπημα όμως! (Γέλια)

Οχι, -σοβαρά, παίζω ντραμς και μπορώ να το καταλάβω!

Σ' ευχαριστώ! Στην πραγματικότητα προσπαθώ λίγο περισσότερο να δείχνω σαν να χρησιμοποιώ μια κίνηση των χεριών, αλλά για μένα είναι άσκοπη σπατάλη ενέργειας. Και μερικές φορές μια μεγαλύτερη κίνηση χρειάζεται περισσότερη δύναμη, είναι ένα περίεργο concept.

OΚ... Αρκετά με τις δικές μου ερωτήσεις.

Κάποιοι λένε πως δεν θα έπρεπε να είμαι και τόσο προσεκτικός, αλλά αυτό δεν είναι στη φύση μου και καταλαβαίνω πως δεν μπορώ να παίζω ό,τι θέλω.

Ωραία, λοιπόν: Έγινες μέλος της μπάντας σε μια δύσκολη περίοδο (σ.σ.: μετά την αναπάντεχη αποχώρηση του Mike Portnoy το 2010) και φυσικά ο κόσμος αναρωτιόταν πώς θα δούλευε όλο αυτό. Μπορώ να φανταστώ το συναίσθημα του να αντικαθιστάς κάποιον με τόση ιστορία στην μπάντα και ξέρω πως οι fan μπορούν να είναι σκληροί, αλλά όλον αυτόν τον καιρό ήσουν φανταστικός, οπότε για μένα, σαν μεγάλο οπαδό των Dream Theater, ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ. Ξέρεις, ήμουν προσεκτικός. Κάποιοι λένε πως δεν θα έπρεπε να είμαι και τόσο, αλλά πιο πολύ σε φάση: παίξε οτιδήποτε, πες οτιδήποτε, κάνε οτιδήποτε. Μόνο που αυτό δεν είναι στη φύση μου και καταλαβαίνω πως δεν μπορώ να παίζω ό,τι θέλω. Απλά προσπαθώ να δώσω τη δική μου χροιά σε αυτό. Παίζω κάποια πράγματα με το ένα χέρι, κάποια με το άλλο. Αλλάζω γεμίσματα, αλλά δεν αλλάζω αυτά που ξέρουν όλοι και κάνουν air drumming σε αυτά - τυχαίνει μάλιστα να μου αρέσουν κιόλας.

Μπορώ να σου πω μόνο το εξής: Σε παρακαλώ κάνε το δικό σου. Έχουμε ακούσει τόσες φορές αυτά τα κομμάτια, δεν χρειάζεται να τα ακούμε ακριβώς όπως είναι ηχογραφημένα.

Ναι, όπως έκανα και χθες βράδυ - άλλαξα αρκετά πράγματα στο "Images And Words" αλλά όχι υπερβολικά πολλά. Πιστεύεις πως ήταν μια καλή ισορροπία;

Ήταν, αλλά πιστεύω πως μπορείς να το πας ακόμη παραπέρα.

Α ΟΚ! Για παράδειγμα στην αρχή του "Another Day", παίζω με δυο ride, κάνω αλλαγές και παίζω με διαφορετικές φράσεις, αλλά δεν μπορώ να παίξω με άλλο ρυθμό, γιατί αυτό θα έκανε την μπάντα να νιώθει άβολα. Επιπλέον, μου αρέσει το αυθεντικό μέρος!

Στο "The Astonishing" δεν ήμουν μέρος της σύνθεσης. Κυριολεκτικά δεν έκανα πρόβα ούτε για ένα κομμάτι. Δεν έμαθα ένα κομμάτι.

Προφανώς είστε εδώ για να γιορτάσετε την επέτειο του "Images And Words", αλλά η περιοδεία για το "The Astonishing" τελείωσε μερικούς μήνες πριν, οπότε θα ξεκινήσω από αυτό. Πέρασε ένας χρόνος από την κυκλοφορία του δίσκου, για τον οποίο περιοδεύσατε όλο το 2016. Θα ήθελα να μάθω τα συναισθήματά σου τόσο για τον δίσκο όσο και για την περιοδεία.

Τα συναισθήματά μου είναι μια μίξη μεταξύ του να είμαι ένας παρατηρητής και μετά να είμαι μέσα σε αυτό. Είναι λίγο σαν να βλέπεις μια ομάδα να παίζει στην τηλεόραση, δεν είσαι κομμάτι αυτού που γίνεται αλλά το βλέπεις να εκτυλίσσεται, και μετά μια άλλη μέρα είσαι στην ομάδα και έχεις μια δουλειά να κάνεις εκεί. Αυτή είναι η οπτική μου. Αυτό λόγω του ότι δεν ήμουν μέρος της σύνθεσης. Κυριολεκτικά δεν έκανα πρόβα ούτε για ένα κομμάτι. Δεν έμαθα ένα κομμάτι. Πρόβαρα και τα δυο μέρη του άλμπουμ σε ένα kit τεσσάρων κομματιών, για να πιάσω το συναίσθημα, αλλά δεν είχα ιδέα πού έπρεπε να μπουν τα τύμπανα και που δεν έπρεπε. Ήμουν τόσο αποστασιοποιημένος από αυτό, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να πάω στο στούντιο και να έχω τον John (Petrucci) να μου λέει που μπαίνουν τα τύμπανα.

Δοκίμασα διαφορετικά πράγματα και κατέληξα να ηχογραφήσω δεκαοκτώ κομμάτια σε πέντε μέρες και τα υπόλοιπα δώδεκα σε περίπου έξι μέρες - ήταν πολύ σύντομο, ήταν άμεσο και βασισμένο σε αυτοσχεδιασμό. Ηχογραφούσαμε ένα μέρος τη φορά και εγώ αυτοσχεδίαζα χωρίς να θυμάμαι τίποτε μετά. Οπότε όταν έπρεπε να το μάθω, ήταν σαν να έχει παίξει κάποιος άλλος, μου ήταν πολύ δύσκολο. Αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να ευχαριστηθώ το drumming κομμάτι. Το υπόλοιπο το διασκέδασα ως παρατηρητής. Για παράδειγμα, ήταν ωραία όταν ήμουν εκτός των ντραμς κατά τη διάρκεια του show και άκουγα τι γίνεται - ήταν τόσο ωραίο να ακούω αυτές τις δυναμικές στιγμές, αφού ήταν πανέμορφα γραμμένες. Ήταν όπως στη φυσική που το φως είναι σωματίδιο και κύμα. Έτσι ήμουν κι εγώ. Δεν έζησα ποτέ τόσο σαν σωματίδιο και κύμα. Και ειλικρινά, δεν ήμουν κομμάτι ούτε του "A Dramatic Turn Of Events", παρόλο που γράφω μουσική. Οπότε, οι fan των Dream Theater δεν ξέρουν τον πλήρη ήχο και τις συνθέσεις μου. Όχι ακόμη! Υπάρχουν πολλά να περιμένουν!

Αντιλαμβάνεσαι πως μπήκα στην μπάντα κάποιου άλλου. Δεν είμαι παραγωγός. Δεν περιμένουν από μένα τα βασικά riff. Ούτε με θέλουν για πολλά συνθετικά ζητήματα, παρόλο που συνθέτω κι έχω πολλές ιδέες.

Προφανώς θέλεις να αναμειχθείς περισσότερο στη συνθετική διαδικασία...

Θα δούμε πώς θα εκτυλιχθεί αυτό. Αντιλαμβάνεσαι πως μπήκα στην μπάντα κάποιου άλλου. Δεν είμαι παραγωγός. Δεν περιμένουν από μένα τα βασικά riff. Ούτε με θέλουν για πολλά συνθετικά ζητήματα, παρόλο που συνθέτω κι έχω πολλές ιδέες. Μπήκα σε μια καθιερωμένη οντότητα, κάτι που έκανα σε όλη μου την καριέρα, ξέρω πώς να το κάνω αυτό και να υπάρχω κρατώντας τα πράγματα όπως ο κόσμος τα αγαπάει και τα γνωρίζει. Δεν θέλω να μπω και να ενοχλήσω αυτό που ο κόσμος γνωρίζει κι αγαπά. Θέλει χρόνο.

Είπες πριν πως ηχογράφησες τον τελευταίο δίσκο σε δυο μόλις μέρες - δεν είναι και καλό αυτό υπό μια έννοια; Κάποιοι θα έλεγαν πως όταν το παραδουλεύεις, σταματά να είναι φρέσκο - χάνει αυτήν τη ζωντάνια.

Ναι! Είναι καλό - όλα είναι καλά. Δεν θα πω πως είναι μια καλύτερη προσέγγιση από το να προετοιμάζεσαι - είναι μια διαφορετική προσέγγιση. Τίποτε δεν είναι καλύτερο για μένα από το να έχω χρόνο με τη μουσική και να πάω τα τύμπανα σε ένα προχωρημένο επίπεδο. Τίποτε δεν θα το ξεπεράσει αυτό για μένα, αλλά το να αυτοσχεδιάζω σημαίνει πως κάνω κάτι διαφορετικό και μεμονωμένα είναι κάτι όμορφο που δεν θα είχα κάνει υπό άλλες συνθήκες. Συνεπώς όλα είναι καλά - απλά είναι διαφορετικές μορφές έκφρασης.

Συγκρίνοντας το χθεσινό show με αυτό που είδα έναν χρόνο πριν, καθώς ήμουν στο Λονδίνο για την πρεμιέρα της "The Astonishing" περιοδείας...

(Διακόπτει)... Ήσουν στο Λονδίνο; Αυτές ήταν οι πρώτες μας εμφανίσεις! Είμαι τυχερός που τα κατάφερα σε αυτά τα show, δεν είχα ιδέα τι έκανα! Πώς σου είχε φανεί;

Ναι, ήμουν και τις δυο βραδιές εκεί. Μπορούσα να καταλάβω πως η πρώτη ήταν η τυπική «πρώτη βραδιά της περιοδείας» αλλά σε αυτήν την περίπτωση ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό για σας. Η δεύτερη βραδιά πάντως ήταν απλά συγκλονιστική.

Αυτό είναι που μοιάζει σχεδόν θεόσταλτο με αυτήν την μπάντα. Είναι πως μπορούμε να συντονιστούμε τόσο γρήγορα. Οι αγαπημένες μου ομάδες είναι αυτές που μπορούν να κάνουν αλλαγές στα αποδυτήρια την τρίτη περίοδο ενός αγώνα hockey, στο δεύτερο ημίχρονο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα κλπ. Που μπορεί να μην τα έκαναν όλα σωστά στο πρώτο μισό αλλά βγαίνουν και κερδίζουν το παιχνίδι. Ήταν, όμως, τρομακτικό, υπήρχε τόση πολλή πίεση αλλά στο τέλος είχε επίσης πολλή πλάκα.

Η ερώτησή μου, λοιπόν, θα ήταν πώς αισθάνεσαι με την επιστροφή σε ένα «φυσιολογικό» show;

ΠΟΛΥ καλύτερα. Μου αρέσει πολύ περισσότερο αυτή η περιοδεία, σίγουρα. Αλλά η προηγούμενη χρονιά ήταν κάτι το διαφορετικό. Ήταν μια τολμηρή κίνηση αυτή η περιοδεία.

Ένα πράγμα που έχω παρατηρήσει στην ανθρώπινη φύση, τόσο από τους υπόλοιπους στη μπάντα αλλά και από μένα, είναι πως δε θέλουμε τα πράγματα να είναι πολύ διαφορετικά.

Πριν μερικές εβδομάδες πόσταρες ένα κλιπ που έκανες εξάσκηση σε ένα από τα κομμάτια του "Images And Words" και πιο συγκεκριμένα ένα δευτερόλεπτο του κομματιού. Να φανταστώ πως δεν χρειάζεται να κάνεις τόση ανάλυση για κάθε δευτερόλεπτο, αλλά πόση ευελιξία έχεις στ' αλήθεια κάθε βράδυ;

Έχω στιγμές ευελιξίας. Αλλά ένα πράγμα που έχω παρατηρήσει στην ανθρώπινη φύση, τόσο από τους υπόλοιπους στην μπάντα αλλά και από μένα, είναι πως δεν θέλουμε τα πράγματα να είναι πολύ διαφορετικά. Υπάρχουν οι στιγμές αυτοσχεδιασμού. Ξέρουμε κυριολεκτικά πότε ο καθένας μας θα παίξει κάτι διαφορετικό κάθε βράδυ. Αλλά το να το κάνεις αυτό σε άλλα σημεία... είναι τρομακτικό! Επειδή σε πετάει σε κάτι που δεν έχεις συνηθίσει. Έτσι είμαστε, προσέχουμε και το millisecond! Έτσι δουλεύουν τα μυαλά μας, οπότε προσπαθώ να μην ξαφνιάζω τους υπόλοιπους, εκτός κι αν πρόκειται για κομμάτια στα οποία ξέρουμε πως κάποιος θα δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Όπως χθες βράδυ, υπάρχει ένα μέρος στο "Learning To Live" που είναι πολύ σύνθετο και χρειάζομαι να παίξω ακριβώς αυτό που υπάρχει στο άλμπουμ. Χθες ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα κάτι λίγο διαφορετικό και ένιωσα πως ακούστηκε σαν το χειρότερο λάθος που έγινε ποτέ, χαχα! Είναι κάποια σημεία που δεν πρέπει να κάνω αλλαγές. Αλλά όχι και κάθε δευτερόλεπτο.

Όταν έπαιζα με τους Extreme, ή και με τον Steve Vai, υπήρχε ένα κομμάτι στο solo της κιθάρας που αντέγραφα και ενορχήστρωνα πλήρως, το συναίσθημα, τις νότες, όλο το ύφος. Τα πάντα! Βρίσκω αυτά τα διαμάντια μέσα στα κομμάτια. Για παράδειγμα στο "Metropolis", όταν η κιθάρα παίζει αυτό (κάνει τον ήχο της κιθάρας)... συγγνώμη αλλά ΠΡΕΠΕΙ να παίξω ένα fill που κατεβαίνει τονικά - δεν θα το παίξω όπως είναι στο δίσκο. Συγγνώμη αλλά δεν ταιριάζει τονικά, οπότε πρέπει να κάνω αυτό που θέλω.

Δεν θα ήμουν σε αυτήν την μπάντα αν δεν μου άρεσε το στυλ του Mike Portnoy, αυτό που έκανε και το πόσο δημιουργικός ήταν.

Όντας κάποιος που δεν ήσουν μέρος της ηχογράφησης του άλμπουμ αλλά πρέπει να το παίξεις ζωντανά κάθε βράδυ, ποιές είναι οι σκέψεις σου για το "Images And Words";

Έχω πολλά θετικά συναισθήματα. Πρώτα απ' όλα, είμαι ευγνώμων που ο Mike (Portnoy) δημιούργησε κάποια σπουδαία ρυθμικά μέρη. Το είπα εξαρχής πως δεν θα ήμουν σε αυτήν την μπάντα αν δεν μου άρεσε το στυλ του, αυτό που έκανε και το πόσο δημιουργικός ήταν. Επιπλέον, ήταν μέρος της συνθετικής διαδικασίας - ήταν εκεί, ως παραγωγός. Παρόλο που ήρθε κάποιος και πείραξε τον ήχο από τα τύμπανά του (σσ. Αναφερόμενος στον παραγωγό David Prater), τυχαίνει να μου αρέσει. Είμαι ευγνώμων όταν παίζω. Σκέφτομαι μερικές φορές «ουάου, αυτό είναι ένα φοβερό σημείο». Είμαι, επίσης, ευγνώμων που είχε μέσα το "Pull Me Under" επειδή έδωσε στην μπάντα τη δυνατότητα να κάνει καριέρα. Σκέφτομαι όλα αυτά και είμαι ευγνώμων.

Μπορείς να πιστέψεις πως πάνε έξι χρόνια από τότε που μπήκες στην μπάντα;

Είναι σχεδόν επτά στην πραγματικότητα!

Πράγματι - βέβαια εμείς το μάθαμε μερικούς μήνες αφότου όντως συνέβη.

Ήταν έξι μήνες αργότερα! Ούτε η οικογένειά μου δεν το ήξερε αυτούς τους μήνες. Δεν κάνω πλάκα. Μόνο η γυναίκα μου το ήξερε. Και ένα άτομο από το οποίο ζήτησα δυο drum set των $35.000. Ήταν ένα άτομο που έπρεπε να εμπιστευτώ. Και αυτοί ήταν όλοι! Ήταν πολύ δύσκολο. Οι μαθητές μου δεν το γνώριζαν (σσ. Ο Mike δίδασκε στο Berklee College Of Music εκείνη την περίοδο), ούτε και οι συνάδελφοί μου. Αυτό με διέλυσε. Το μίσησα. Κοιτάω πίσω σε εκείνη την περίοδο και έχω νεύρα που δεν μπορούσα να μιλήσω στους μαθητές μου. Ακόμη έχω νεύρα με αυτό, αλλά φυσικά είμαι και χαρούμενος γιατί ήταν μια μεγάλη έκπληξη για όλους τους άλλους. Ήταν μια θυσία που με έκανε να πω ψέματα σε κόσμο και δεν μου αρέσει να λέω ψέματα. Στην πραγματικότητα δεν είπα ψέματα, αλλά δεν απαντούσα όταν με ρωτούσαν αν μπήκα στους Dream Theater, που θα μπορούσες να πεις πως είναι σαν ψέμα. Για να είμαι ειλικρινής το μίσησα που έπρεπε να έρθω σε αυτήν τη θέση.

Σε έναν μαθητή μου άρεσε η Jazz και σε άλλον το speed metal. Νόμιζαν πως είναι διαφορετικοί ο ένας με τον άλλον, και ο τρόπος που τους δίδασκα τους έφερνε κοντά. Η μουσική τα ξεπερνά όλα!

Σου λείπει να διδάσκεις;

Μου λείπει η σχέση μου με τους μαθητές μου. Μου λείπουν αυτά που μάθαινα από την οπτική τους. Μου λείπει το να μπορώ να τους γλιτώσω δέκα χρόνια δουλειάς. Είχα τη δυνατότητα να δημιουργήσω μια σύνδεση με ανθρώπους που ήταν διαφορετικοί, είχαν διαφορετικά μουσικά στυλ, διαφορετικές πεποιθήσεις, ιδεολογίες, προτιμήσεις. Παίρναμε τη γνώση που είχαμε για το καθετί και τη χρησιμοποιούσαμε για να μάθουμε κάτι καινούργιο. Έτσι μάθαινα κι εγώ αυτά που ήξεραν. Μου λείπει το να έχω μια επίδραση πάνω στους ανθρώπους. Είχαν τη δυνατότητα να συνδεθούν με κάτι διαφορετικό από αυτούς - κάποιος που είχε μια άλλη θρησκεία, μια διαφορετική ιδεολογία ή φιλοσοφία. Σε έναν άρεσε η Jazz και σε άλλον το speed metal. Νόμιζαν πως είναι διαφορετικοί ο ένας με τον άλλον, και ο τρόπος που τους δίδασκα τους έφερνε κοντά. Η μουσική τα ξεπερνά όλα. Αλλά! Έπρεπε να έχω γνώση. Να ξέρω Jazz. Έπρεπε να εμπιστευθούν το ότι είχα γνώση της Swing, παρόλο που δεν είμαι γνωστός γι' αυτό. Υπήρχαν άνθρωποι που προέρχονται από διαφορετικές θρησκείες, οπότε έπρεπε να μελετήσω για τις θρησκείες τους. Έπρεπε να έρθω κοντά τους, ώστε να νιώσουν πως είμαι κάποιος με τον οποίο θα μπορούσαν να μιλήσουν. Δεν υπήρχε ποτέ διαμάχη, πάντα υπήρχαν σχέσεις. Αυτό μου λείπει, όπως και οι συνάδελφοί μου. Μου λείπει να δουλεύω σε ένα κτίριο; Όχι! Αλλά όσο μεγαλώνω ίσως θελήσω να επιστρέψω σε αυτήν τη δουλειά.

Μιλάς πολύ παθιασμένα γι' αυτό, το οποίο δείχνει πολλά για τον τρόπο που διδάσκεις.

Υπήρχε μια online αξιολόγηση κα τελείωσα στο 1% σε όλη τη χώρα, αυτό ήταν μεγάλη υπόθεση για μένα, αφού δεν μπορείς να ευχαριστείς τους πάντες. Αλλά κατάφερα να επηρεάσω θετικά κάποιους ανθρώπους. Κανείς δεν είναι τέλειος. Γενικά, έμαθα από τους μαθητές μου, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον.