Sadus

The Shadow Inside

Nuclear Blast (2023)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 28/11/2023
Οι ιστορικοί Αμερικανοί thrashers επιστρέφουν έπειτα από 17 χρόνια και αναζητούν τη θέση τους στη σύγχρονη σκηνή
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η είδηση της επαναδραστηριοποίησης των Sadus έφερε μια ανάσα ανανέωσης και ενδιαφέροντος στα thrash metal τεκταινόμενα. Η επιστροφή των Darren Travis (φωνητικά, έγχορδα) και John Allen (τύμπανα), χωρίς τον σπουδαίο Steve DiGiorgio στο μπάσο βέβαια, έφερε στη μνήμη την ιδιαίτερη εποχή των τελών των '80s και αρχών των '90s όταν το thrash metal, άρχισε να εξερευνά τα όριά του έπειτα από το πρώτο σαρωτικό και ηχητικά βίαιο κύμα του. Οι Sadus, υπό αυτή τη σύνθεση, κυκλοφορούν νέο άλμπουμ 17 χρόνια έπειτα από το "Out For Blood", έτοιμοι να επανασυστηθούν.

Εν μέρει, το "The Shadow Inside", είναι ακριβώς αυτό. Μια εκ νέου γνωριμία. Από το πρώτο δείγμα πριν από ένα χρόνο με το single "It's The Sickness", οι Αμερικανοί έδειξαν πως έχουν πίστη στην προσωπική τους ταυτότητα. Με μια δισκογραφική πορεία που μπορεί να μην είχε τα φώτα άλλων πιο προβεβλημένων στην tech-death/thrash σκηνή, αλλά η οποία εξαρχής πιστοποιούσε την ιδιαίτερη προσωπικότητα τους, οι Sadus επιχειρούν να την αναβιώσουν επί του παρόντος. Με σύμμαχο μια εκρηκτική παραγωγή, τα 47 λεπτά του άλμπουμ φανερώνουν, σε πείσμα των δημιουργών του, όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία της μπάντας.

Οι Sadus με τις δέκα συνθέσεις που πλαισιώνουν το δίσκο δείχνουν πως δεν ξέχασαν να γράφουν ουσιώδη κομμάτια. Στιγμές όπως το "Ride The Knife", το "Anarchy" και το "No Peace" με τα φανταστικά του κοψίματα, το απολύτως αρμοστό για φινάλε του δίσκου, ομότιτλο κομμάτι, δείχνουν πως οι Sadus δεν ξέχασαν την τέχνη του στριφνού, αιχμηρού, έρποντος trash-o-riff. Πολλές μπάντες όμως που επανήλθαν σε αυτή τη σκηνή παρουσίασαν ποιοτικά riffs και μεμονωμένες εξαιρετικές ιδέες και στιγμές. Το ζήτημα, προσωπικά μιλώντας, για τέτοια άλμπουμ, είναι να αναδείξουν τη ζωτικότητα τους στο σημερινό χάρτη.

Το "The Shadow Inside" βρίσκεται στο μεταίχμιο. Από την έναρξή του με το σχεδόν επτάλεπτο "First Blood", το άλμπουμ ενώ παρουσιάζει νοσταλγικές, σε σημαντικό βαθμό, συνθέσεις που αντηχούν το παρελθόν, ταυτόχρονα φαντάζει αδύνατο να υπερβεί το παρόν. Νομίζω είναι αντιληπτό πως κανένα άτομο δεν θα περίμενε το thrash metal να ανακτήσει, σε επίπεδο πέραν του underground πλέον, την αίγλη του με αυτό το άλμπουμ. Οι Sadus βέβαια, δεν καταφέρνουν να κερδίσουν το στοίχημα της ολικής και άκρως ενδιαφέρουσας ανανέωσης με το νέο τους δίσκο. Μερικές φωνητικές γραμμές καθώς και ρυθμικά σημεία, όπως και η πλειοψηφία των κιθαριστικών σόλο, ηχούν περισσότερο τυπικά παρά ενθουσιώδη, και έτσι, το αποτέλεσμα, παρά την ηχητική του ομοιογένεια, ή τις ποιοτικές εξάρσεις στα "Scorched And Burnt" και "Pain", χάνει τις δυναμικές που οικοδομεί.

Φυσικά, στο τέλος της ημέρας, το ζήτημα που επανέρχεται στο μυαλό μου είναι το εάν το "The Shadow Inside" είναι ένα ποιοτικό thrash metal άλμπουμ. Οι Sadus, στον πρώτο τους δίσκο έπειτα από 17 χρόνια δείχνουν τα δόντια τους και υπενθυμίζουν τη σημασία της παρουσίας τους στο ιδίωμα, αφήνοντας όμως και μια σκιά πως πρόκειται για μια αναλαμπή. Αν εκτιμάς τόσο τους Sadus όσο και το στριφνό thrash metal που δεν χαρίζεται με εύκολα συνθετικά κόλπα, τότε το "The Shadow Inside" είναι ένα άλμπουμ που θα βρει θέση στο rotation ακροάσεών σου. Αν πάλι, θες να ακούσεις ένα στοιβαρό thrash metal άλμπουμ που ξεφεύγει από τα κλασικά αναμασήματα αρκετά για να ηχήσει ενδιαφέρον, πάλι εδώ είσαι.

Youtube
Spotify

  • SHARE
  • TWEET