Long Distance Calling

Για όλη την ευκολία που μπορεί να προσφέρει μια ταμπέλα, υπάρχουν άλλες τόσες περιπτώσεις που το νόημά της μένει μετέωρο. Ακόμα και σε τόσο βολικά ορισμένα ιδιώματα όπως το post-rock. Ακόμα και για μπάντες σαν τους Long Distance Calling, που αν αποσυνθέσεις τον ήχο τους, δεν θα προβληματιστείς στο ελάχιστο να τις κατατάξεις, και θα είσαι μέσα. Οργανική προσέγγιση, επαναλαμβανόμενες δομές, αυξομειώσεις στην ένταση, έντονα πετάλια, ταξιδιάρικη διάθεση. Όλα βρίσκονται εκεί, και θα τα διακρίνεις ακόμα κι αν έχεις δει τον χώρο μόνο απέξω.

Στη μιάμιση δεκαετία ύπαρξής της, η παρέα από τη Γερμανία δεν έχει μείνει ποτέ στάσιμη. Από τη σχεδόν textbook αισθητική του ντεμπούτου μέχρι τα πειράματα με τα περίπου μόνιμα φωνητικά και από τη χρυσή τομή του ομότιτλου άλμπουμ μέχρι τις αυτοσχεδιαστικές κυκλοφορίες, το κουαρτέτο χωρίς να έχει απαραίτητα το εκτόπισμα των παλιοσειρών ή να αλλάζει τις βάσεις του ύφους, έχει κάθε λόγο να μην χωράει ακριβώς κάτω από τον χαρακτηρισμό του ενός ακόμα post συγκροτήματος. Το δεύτερο προσωπικό EP τους έρχεται σαν μια ακόμα υπενθύμιση.

Τα κορεσμένα χρώματα και ο αέρας επιστημονικής φαντασίας του "How Do We Want To Live?" κάνουν στην άκρη. Η φωτεινότητα μειώνεται αισθητά. Ο τόπος γεμίζει ομίχλη, με έναν παλιομοδίτικα γουστόζικο horror τρόπο. Έχει να κάνει με τη μαζεμένη παρουσία των πλήκτρων; Με τις χαμηλωμένες ταχύτητες; Με το πάντρεμα Herman Melville με ασπρόμαυρο φολκλόρ στο οπτικό του "Black Shuck"; Με τα οχτώ μαυρισμένα λεπτά του "Séance" και τις παραμορφώσεις πριν την κορύφωση του "Negative Is The New Positive"; Ή ίσως με ό,τι βλέπουμε τριγύρω τους τελευταίους μήνες;

Στο τέλος της ημέρας, το "Ghost" είναι μια εξαιρετική πρόταση για τους φίλους του σχήματος και της σκηνής, αλλά και για κάθε ανοιχτό μυαλό. Δεν χτυπάει κορυφές του παρελθόντος, ωστόσο όποιος μπει έτοιμος για συγκρίσεις με τεράστιες επιστροφές αρμενίζει στραβά. Ακόμα και σε αυτοσχεδιαστικό πλαίσιο, η ικανότητα των Long Distance Calling να στήνουν κιθαριστικές ιστορίες με αρχή, μέση και τέλος είναι αξιοθαύμαστη. Η γεμάτη ατμόσφαιρα και η μαζεμένη διάρκεια κάνουν κάθε ακρόαση να μοιάζει με θέαση ανεξάρτητου μικρού μήκους σκοτεινού φιλμ.