Iravu

A Fate Worse Than Home

Vita Detestabilis / Fiadh Productions (2023)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 20/01/2023
Εκελπτυσμένο προοδευτικό black metal που αφοσιώνεται εξίσου στα solos όσο και στο καίριο μήνυμά του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Iravu στη γλώσσα Ταμίλ σημαίνει νύχτα. Το μονομελές black metal σχήμα από τη Μαλαισία με αυτό το όνομα, κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες το ντεμπούτο LP του, "A Fate Worse Than Home", έπειτα από μια σύντομη σειρά από Eps, επιχειρώντας σε πολλά επίπεδα, το επόμενο μεγάλο βήμα. Με την πρώτη ολοκληρωμένη του κυκλοφορία, το αντιφασιστικό project του Hareesh Kumar Shanggar, αναζητά μέσω μιας sci-fi οπτικής και αισθητικής μια διέξοδο διαμέσου του σύγχρονου black metal, και την πετυχαίνει.

Σε 35 λεπτά και πέντε συνθέσεις, το "A Fate Worse Than Home" παρουσιάζει μια συμπαγή και εκλεπτυσμένη οπτική πάνω στο σύγχρονο black metal. Κοινώς, οι Iravu, αντλώντας έμπνευση από τις εξελίξεις του post/ατμοσφαιρικού παρακλαδιού του ιδιώματος, αναζητούν τη δική τους ταυτότητα, η οποία βρίσκεται στις αποχρώσεις των επιμέρους. Το μελωδικό και εικονοπλαστικό black metal του σχήματος αντλεί τη δομή των θεμάτων και τη διάρκεια των συνθέσεων από την προαναφερθείσα σκηνή, αλλά παράλληλα της δίνει μια πιο προοδευτική χροιά. Έτσι, όπως έπραξαν πρόσφατα σχήματα όπως οι Wode ή οι Falls Of Rauros, αλλά και οι The Great Old Ones από διαφορετική σκοπιά, γεγονός που διαφαίνεται στα γυρίσματα του εντυπωσιακού "The Creature", οι Iravu δίνουν έμφαση στα solos και τα riffs.

Το "A Fate Worse Than Home" ηχητικά πατάει πάνω σε μια ενδιαφέρουσα ισορροπία που προκύπτει από ένα επιφανειακό δίπολο. Τα post θέματα «μάχονται» με τα ιδιαίτερα τεχνικά κιθαριστικά leads και σόλο, τα οποία στο παίξιμό τους φέρνουν στη μνήμη και progressive επιρροές. Έτσι, το μακροσκελές "Fear And Lead", δεν καθίσταται αφηγηματικό και κινηματογραφικό επειδή απλώς και μόνο παίζει με καλαίσθητες εναλλαγές δυναμικών. Δίνει έμφαση στο ταξίδι των προαναφερθέντων θεμάτων, που αντανακλά τους Blood Incantation και την φιλοσοφία τους, το ακολουθεί κατά πόδας με αλλαγές στο τέμπο, και κυρίως καταφέρνει να αποδώσει την υπαρξιακή αγωνία, απομόνωση και περιπλάνηση που περιγράφουν οι στίχοι.

Ο δημιουργός ανέφερε στο συνοδευτικό κείμενο, όπου παρατάσσει και τις επιρροές του, πως ήταν το πιο δύσκολο άλμπουμ για να συνθέσει. Το αφιερώνει σε μέλη κάθε μειονότητας που συνάντησε το δίλημμα που εκθέτει ο ίδιος και μένει να αποκρυπτογραφηθεί. Αφιερώνει τα έξοδά του σε σχετική ΜΚΟ που στηρίζει εν λόγω άτομα στη χώρα του. Προφανώς, λόγω προνομιακής κοινωνικής θέσης, η διείσδυση στα άδυτα του concept είναι αδύνατη από πλευράς μου. Στο φινάλε όμως του δίσκου με το "Home", και ενώ μέχρι τότε έχει διασχίσει και ambient πεδία ("Reflection"), επιχειρεί τη βίαιη, ίσως λυτρωτική, έξοδο. Η κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, αφουγκράζεται παραδοσιακές τεχνοτροπίες κορύφωσης, και εκμεταλλεύεται στο μέγιστο, μαζί με το διακριτικό τόνο από synths, τη δεινότητα του καλλιτέχνη.

Το escapism του "A Fate Worse Than Home", δεν είναι απαθές, αιθεροβάμον, και απλώς εργαλειακό. Η αντίθεση σε σχέση με την έναρξη του δίσκου, διατυμπανίζει μια μοιραία, αναπόφευκτη «κατάρα». «Δεν μπορείς να ξεφύγεις της μοίρας σου», λένε. Το ντεμπούτο όμως των Iravu δεν περιπλανιέται στο κενό, φέρνοντας στο νου κατά πολλές έννοιες τους Oranssi Pazuzu, δίχως σκοπό, εμμένοντας σε μια παράθεση εντυπωσιακών black metal συνθέσεων. Εσωτερικεύει τις αναζητήσεις του, και ενδυναμώνει από τις «παραφωνίε» και τις αποκλίσεις του. Μεταμορφώνεται σε ένα black metal άλμπουμ που φαντάζει ικανό να προσελκύσει το ενδιαφέρον ετερόκλητου extreme metal κοινού, ακριβώς επειδή δεν συμβιβάζεται μέσα στις καθιερωμένες φόρμες του, αλλά τις μετασχηματίζει στα μέτρα του.

Οι Iravu στο ντεμπούτο τους κοιτούν το σκοτάδι με δέος και φόβο, και περιμένουν τη νύκτα με μια ευάλωτη θέληση να την ξεπεράσουν. Έτσι ακριβώς και το "A Fate Worse Than Home" είναι ένα black metal άλμπουμ που θα αποκαλύψει εξαρχής τις προθέσεις του, αλλά όχι μονομιάς όλες τις αρετές του. Δίχως περιττό δευτερόλεπτο, με κάθε ανάσα, παύση και κραυγή αναγκαίες, αποτελεί μια από τις πρώτες άκρως ενδιαφέρουσε προτάσεις του χώρου. Στην τελική, πώς να μην γοητεύσει ένα έργο τέχνης που αναζητεί διέξοδο και υπόσταση μέσα από τους δαίμονές και τις αλυσίδες του, ενώ μπορεί στην πορεία να διαφυλάξει την προσήλωση στην μάχη του ακέραιη; Στο διάστημα, δεν θα σε ακούσει κανένα να φωνάζεις, αλλά μπορεί μια χαρά να ταυτιστεί μαζί σου.

"I have dreamed of this
The ship brings me forth
The stars are calling
And I see the way"

Bandcamp
Youtube

  • SHARE
  • TWEET